Hoe goed voel jij je over de loop van je leven?

[zarathustra]

objectief gezien allemaal goed genoeg denk ik. Ik had waarschijnlijk beter kunnen doen als ik wat meer ambitieus had geweest, maar goed.

Enige dat mij soms "depressief" ( niet echt maar het is een goed woord), is dat er niet echt meer grote realistische doelen zijn. Ik ga hier (hopelijk) nog minstens 40 jaar rondlopen en uiteindelijk is het nu gewoon zien wat de kinderen doen en ondertussen mijn eigen boel wat onderhouden.

Maar zoals @Sylverscythe zegt, dat is al een grote luxe op zich, in veel landen en plaatsen is het krabben tot je erbij neervalt

 

[Sylverscythe]

objectief gezien allemaal goed genoeg denk ik. Ik had waarschijnlijk beter kunnen doen als ik wat meer ambitieus had geweest, maar goed.

Enige dat mij soms "depressief" ( niet echt maar het is een goed woord), is dat er niet echt meer grote realistische doelen zijn. Ik ga hier nog 40 jaar rondlopen en uiteindelijk is het nu gewoon zien wat de kinderen doen en ondertussen mijn eigen boel wat onderhouden.

Ik heb je dat nog al weten zeggen, maar als de kinderen iets ouder zijn heb je toch nog tijd genoeg om een of andere hobby op te pikken waar je iets in kan bereiken? Dat moeten geen wereldschokkende zaken zijn, maar jezelf nuttig voelen lijkt me nu wel ehm, nuttig.

 

[anders.]

Ik heb je dat nog al weten zeggen, maar als de kinderen iets ouder zijn heb je toch nog tijd genoeg om een of andere hobby op te pikken waar je iets in kan bereiken? Dat moeten geen wereldschokkende zaken zijn, maar jezelf nuttig voelen lijkt me nu wel ehm, nuttig.

Dat klopt wel, maar je merkt als 30'er toch al snel dat het niet meer zo evident is om een hobby op te pikken. Sporten is moeilijk (met een paar uitzonderingen) omdat er geen competities zijn voor startende 30'ers. Super-avontuurlijke dingen zijn ook lastiger omdat uw lichaam al aan het aftakelen is. Mijn "recente" hobbies zijn gewoon dingen die ik vroeger niet kon betalen, maar in praktijk heb ik er nu ook te weinig tijd voor om ze uit te voeren.

En eens dochterlief dat wat ouder is, zal er wel meer tijd zijn, maar gaat het lichaam nog wat harder afgetakeld zijn. Dan valt er weer een hoop af, en ik ben geen tooghanger, dus op café gaan zitten (of "naar de voetbal gaan kijken" etc) zegt mij eigenlijk echt niks. Er zijn ook heel weinig "sociale" hobby's voor introverte mensen (dat is minder tegenstrijdig dan je denkt ).

 

[zarathustra]

Ik heb je dat nog al weten zeggen, maar als de kinderen iets ouder zijn heb je toch nog tijd genoeg om een of andere hobby op te pikken waar je iets in kan bereiken? Dat moeten geen wereldschokkende zaken zijn, maar jezelf nuttig voelen lijkt me nu wel ehm, nuttig.

Tuurlijk, ik zeg niet dat ik geen bezigheidstherapie ga kunnen vinden.

Maar - en ik vermoed dat ik dit op het internet kan steken - ik heb het heel moeilijk om gemotiveerd te blijven als ik niet goed of het realistisch gezien nooit zal zijn. En als we een kat een kat noemen ben ik op de leeftijd gekomen dat het beste er vanaf is.

Is imo ook veel moeilijker om geld uit te geven aan dingen. We gaan nu iets met een badkamer doen, dus elke euro of kroon die ik uitgeef aan iets idioot is minder budget daar. Iets dat niet echt iets was waar ik 10 jaar geleden aan *moest* denken. Maar nu is alles gespendeerd aan frivoliteit iets dat niet aan zaken die voor iedereen nuttig zijn kan gespendeerd worden.

 

[Sylverscythe]

Dat klopt wel, maar je merkt als 30'er toch al snel dat het niet meer zo evident is om een hobby op te pikken. Sporten is moeilijk (met een paar uitzonderingen) omdat er geen competities zijn voor startende 30'ers. Super-avontuurlijke dingen zijn ook lastiger omdat uw lichaam al aan het aftakelen is. Mijn "recente" hobbies zijn gewoon dingen die ik vroeger niet kon betalen, maar in praktijk heb ik er nu ook te weinig tijd voor om ze uit te voeren.

En eens dochterlief dat wat ouder is, zal er wel meer tijd zijn, maar gaat het lichaam nog wat harder afgetakeld zijn. Dan valt er weer een hoop af, en ik ben geen tooghanger, dus op café gaan zitten (of "naar de voetbal gaan kijken" etc) zegt mij eigenlijk echt niks. Er zijn ook heel weinig "sociale" hobby's voor introverte mensen (dat is minder tegenstrijdig dan je denkt ).

Tuurlijk, ik zeg niet dat ik geen bezigheidstherapie ga kunnen vinden.

Maar - en ik vermoed dat ik dit op het internet kan steken - ik heb het heel moeilijk om gemotiveerd te blijven als ik niet goed of het realistisch gezien nooit zal zijn. En als we een kat een kat noemen ben ik op de leeftijd gekomen dat het beste er vanaf is.

Maar sporten =/= competitie hé. Je moet nu eenmaal vrede nemen met het feit dat om objectief heel goed te worden je natuurlijk jong moet beginnen, maar uiteindelijk kan je nog altijd je eigen doelen stellen en stelselmatig verbeteren. Pas op, ik snap het hoor, ik doe nu competitiesport waarin ik altijd "verdienstelijk" ben geweest, maar nooit top, en op mijn 35ste met een kind op weg ga ik dat niveau niet kunnen behouden, laat staan nog verbeteren.

Maar ik kan nu ook wel plezier halen uit andere zaken: tuinieren, een taal leren, ... meer ambitieus wil ik hier nog altijd ergens een stuk grond kopen om te bebossen. Anderen beginnen aan een wagen te sleutelen of obsessief te fietsen ofzo.

Uiteindelijk "youth is wasted on the young", toen had ik veelal niet de interesse of het geld om veel zaken te doen, maar zou ik er wel beter in vooruit hebben kunnen geraken.

 

[Proto]

Dat klopt wel, maar je merkt als 30'er toch al snel dat het niet meer zo evident is om een hobby op te pikken. Sporten is moeilijk (met een paar uitzonderingen) omdat er geen competities zijn voor startende 30'ers. Super-avontuurlijke dingen zijn ook lastiger omdat uw lichaam al aan het aftakelen is. Mijn "recente" hobbies zijn gewoon dingen die ik vroeger niet kon betalen, maar in praktijk heb ik er nu ook te weinig tijd voor om ze uit te voeren.

En eens dochterlief dat wat ouder is, zal er wel meer tijd zijn, maar gaat het lichaam nog wat harder afgetakeld zijn. Dan valt er weer een hoop af, en ik ben geen tooghanger, dus op café gaan zitten (of "naar de voetbal gaan kijken" etc) zegt mij eigenlijk echt niks. Er zijn ook heel weinig "sociale" hobby's voor introverte mensen (dat is minder tegenstrijdig dan je denkt ).

Darts is het antwoord

 

[nestorius]

Een reden waarom je daar ooit aan begonnen ben?

Heb dit net eens opgezocht na je post en ik vind dat precies ook geen slecht idee. Bureaujob, niet zo een optimale houding, wat nek en rugpijn van tijd (niet wekelijks ofzo) en hoofdpijn soms gelinkt aan mijn houding. Zo wat “onderhoud” kan veel voorkomen lijkt me.

Dat is eigenlijk bij toeval gekomen door een klant van mij. Ik was daar eens aan het werk terwijl ik ongelofelijk veel nekpijn had, iets wat vroeger gemiddeld om de 3 maand voorkwam. Die had dat opgemerkt en mij dan bijna verplicht om eens naar zijn chiropractor te gaan. Wat ik met veel tegenzin gedaan heb maar ik moet toch zeggen dat het mij echt wel geholpen heeft.

 

[nestorius]

Ik ga nog eens een cliché bovenhalen, maar in België opgroeien en gespaard blijven van absolute rotouders of andere slechte startsituaties is wel een beetje easy-mode vergeleken met een groot deel van de wereld. Als ik kijk naar mijn leven heb ik ook nooit veel moeite moeten doen, wat veel te maken heeft met het feit dat ik goed kon studeren (wat ook niet echt mijn verdienste was). Dus alles ging een beetje vanzelf: van ASO middelbaar naar universiteit, en van daar dan een job die goed betaalde. Maar iemand die wat handig is, en verder weinig heeft gestudeerd, kan hier ook comfortabel leven.

Als ik dat vergelijk met Mexico, waar ik wat banden mee heb, is alles gewoon moeilijker. En daar is het voor vele mensen van mijn leeftijd gewoon pompen of verzuipen, met crappy jobs die niet voldoende betalen om ok te leven. Daar zie je dan ook dat wie de kans heeft het land probeert te verlaten.

Net daarom vraag ik gewoon hoe je uw leven aanvoelt. Imo zeggen zaken als "Wat had jij anders gedaan" of "heb je van dingen spijt" helemaal niks over uw gemoedstoestand van uw leven. Natuurlijk hebben we hier in Europa een goed leven alhoewel dat ook maar relatief is natuurlijk, zelfs rijke mensen kunnen ontevreden zijn over het leven dat ze leiden terwijl een arme dakloze uit Indie evengoed kan zeggen dat hij erg tevreden is over hoe zijn leven er uit ziet. Daarom wilde ik eens polsen over hoe je zelf denkt over uw leven ipv altijd maar weer in die discussies te moeten vervallen van hoe een ander uw leven bekijkt en daar uit bepaalt hoe je je zou moeten voelen. (En dit is nu niet rechtstreeks naar u bedoeld hoor, gewoon was uw post een handige stap om te verduidelijken)

 

[anders.]

Maar sporten =/= competitie hé. Je moet nu eenmaal vrede nemen met het feit dat om objectief heel goed te worden je natuurlijk jong moet beginnen, maar uiteindelijk kan je nog altijd je eigen doelen stellen en stelselmatig verbeteren. Pas op, ik snap het hoor, ik doe nu competitiesport waarin ik altijd "verdienstelijk" ben geweest, maar nooit top, en op mijn 35ste met een kind op weg ga ik dat niveau niet kunnen behouden, laat staan nog verbeteren.

Maar ik kan nu ook wel plezier halen uit andere zaken: tuinieren, een taal leren, ... meer ambitieus wil ik hier nog altijd ergens een stuk grond kopen om te bebossen. Anders. beginnen aan een wagen te sleutelen of obsessief te fietsen ofzo.

Uiteindelijk "youth is wasted on the young", toen had ik veelal niet de interesse of het geld om veel zaken te doen, maar zou ik er wel beter in vooruit hebben kunnen geraken.

You read my mind Dat is hier dus het plan, maar dat sleutelen is dan weer zo'n afschuwelijk dure hobby...
Maar, een stom voorbeeld, ik heb heel mijn jeugd geskateboard, en ik kan daar nog steeds van genieten. Maar, doordat het onhaalbaar is om het nog echt vaak te doen, kan ik dat nu nog hoogstens een uurtje ofzo volhouden zonder nadien een week niet te kunnen wandelen. En dat soort dingen mis ik wel.
Anderzijds kan ik nu bvb extra genieten van een wandeling met de dochter. Maar ik merk voorlopig aan mezelf dat ik het lastig vind om een nieuwe hobby te vinden. Muziek is bvb ook zo eentje, ik kan een beetje gitaar spelen, maar om daarin verder te gaan zou ik muziekschool moeten volgen en dat is dan weer jarenlang opleiding voordat je iets of wat deftig in een bandje zou kunnen spelen. En dan nog een band zoeken op die leeftijd is nog een heel verhaal apart.

Boogschieten is zo nog eentje dat hier op de lijst staat om eens te proberen bvb. Lijkt me wel leuk.

Maar, dat is dus zo'n voorbeeld van "eigenlijk is heel mijn leven fantastisch, maar soms mis ik toch iets".

 

[Aprella]

Ik vind dit best een moeilijke vraag.
Ik heb een aantal zeer moeilijk jaren gehad door depressie, aanslepende insomnia. En toen vond ik mijn leven echt rot. Alles dat ik wilde bereiken leek in elkaar te storten en ik staarde mij daar echt blind op.

Nu, een aantal jaar geleden, ben ik echt zeer blij met mijn leven. Ik heb hier en daar nog momenten waar ik weer in een dipje struikel en worstel met hoe ik gefaald ben ik bepaalde dingen en mijn droom niet heb waargemaakt. Terwijl ik eigenlijk nu andere doelstellingen heb in mijn leven.

Ik ben blij met mijn job, ik heb een fantastische partner. Het enige wat Ik nog graag zou willen hebben is een eigen woning. Hoewel we er steeds dichterbij komen qua spaargeld, hebben we besloten om toch te proberen om elk jaar minstens een keer te reizen en te genieten van het leven want je weet nooit wanneer dit niet meer, kan of veel moeilijker wordt.

Mijn vader is al jaren zeer slecht te been en is de laatste jaren heel snel achteruit gegaan qua gezondheid. Hij heeft heel zijn leven heel hard gewerkt, veel tegenslag gehad en eigenlijk nooit echt kunnen genieten door zijn gezondheid. En mijn schoonvader zit nu ook thuis vast zit met zijn slechte gezondheid en kan ook fysiek niet meer alles doen. Dit heeft mij echt laten inzien dat we droomreizen etc niet op de lange baan mogen schuiven en ook niet mogen denken "nu hard en veel werken en later genieten".

 

[zarathustra]

Boogschieten is zo nog eentje dat hier op de lijst staat om eens te proberen bvb. Lijkt me wel leuk.

Ah, hier ook .. al heb ik de vaste hand van een paus in de jaren 90

 

[Sylverscythe]

Net daarom vraag ik gewoon hoe je uw leven aanvoelt. Imo zeggen zaken als "Wat had jij anders gedaan" of "heb je van dingen spijt" helemaal niks over uw gemoedstoestand van uw leven. Natuurlijk hebben we hier in Europa een goed leven alhoewel dat ook maar relatief is natuurlijk, zelfs rijke mensen kunnen ontevreden zijn over het leven dat ze leiden terwijl een arme dakloze uit Indie evengoed kan zeggen dat hij erg tevreden is over hoe zijn leven er uit ziet. Daarom wilde ik eens polsen over hoe je zelf denkt over uw leven ipv altijd maar weer in die discussies te moeten vervallen van hoe een ander uw leven bekijkt en daar uit bepaalt hoe je je zou moeten voelen. (En dit is nu niet rechtstreeks naar u bedoeld hoor, gewoon was uw post een handige stap om te verduidelijken)

Ik bedacht gewoon dat het soms helpt om eens voorbij de buren te kijken om tevreden te zijn. Want ik denk ook wel dat veel mensen die niet tevreden zijn, dit zijn door altijd te vergelijken met anderen. De buren, die succesvollestudiegenoot op facebook, enz. En (voer voor een andere thread, die we al gehad hebben) ik denk dat social media daarin een nogal kwade rol speelt.

Maar dat compleet terzijde hoor, ik vind de vraagstelling ook wel eens verfrissend.

 

[Avondland]

Als je sport loskoppelt van het puur competitieve aspect kan je daar nog op latere leeftijd van genieten. Je kan dan nog altijd in competitie gaan, maar je moet gewoon vrede nemen dat je fysieke hoogtepunt voorbij is. Ik heb dat hoogtepunt zelf nooit bereikt, ik dronk te graag Duvel.

 

[zwarten]

Is het niet eigen aan het leven om steeds te dromen/verlangen naar beter. Een genetisch iets dat ons overlevingskansen vergroot?

 

[Deleted member 95]

Ik ben vandaag in het algemeen vrij tot zeer gelukkig, maar of dat ook nog zo zal zijn binnen 10, 20, 30 jaar... geen idee. Ik heb het gevoel dat mijn leven nog steeds alle kanten uit kan, en dat is niet altijd een leuk gevoel.

 

[Sylverscythe]

Als je sport loskoppelt van het puur competitieve aspect kan je daar nog op latere leeftijd van genieten. Je kan dan nog altijd in competitie gaan, maar je moet gewoon vrede nemen dat je fysieke hoogtepunt voorbij is. Ik heb dat hoogtepunt zelf nooit bereikt, ik dronk te graag Duvel.

In verschillende sporten, zeker powerlifting, heb je ook leeftijdscategorieën. Vanaf 40 ben je zo master, dan master 2 vanaf 50, 3 vanaf 60, 4 vanaf 70, ...

Natuurlijk ligt er veel minder volk wakker van wat een bende 50-jarigen uitsteken, maar als een soort van doel/motivatie kan het werken.

 

[Karton]

Ik heb het gevoel dat mijn leven nog steeds alle kanten uit kan, en dat is niet altijd een leuk gevoel.

Ik heb dat ook maar ik vind dat soms ook wel aangenaam. Ik ben nu 30 en ik heb wel het gevoel dat er geen grenzen zijn, er zijn nog veel opties, the sky is the limit. Maar ik heb precies ook het gevoel dat ik tegen de klok bezig ben, dat er ergens een deadline is die ik moet halen of dat ik anders van de boot val. Wat voor boot dat dan precies is is onduidelijk. Ik ben al zo'n beetje heel mijn leven op zoek, maar ik weet niet goed naar wat.

 

[Avondland]

Ik heb dat ook maar ik vind dat soms ook wel aangenaam. Ik ben nu 30 en ik heb wel het gevoel dat er geen grenzen zijn, er zijn nog veel opties, the sky is the limit. Maar ik heb precies ook het gevoel dat ik tegen de klok bezig ben, dat er ergens een deadline is die ik moet halen of dat ik anders van de boot val. Wat voor boot dat dan precies is is onduidelijk. Ik ben al zo'n beetje heel mijn leven op zoek, maar ik weet niet goed naar wat.

Ik ben ook zoekende, niet wetende naar wat. Maar als ik alle clichés over pelgrimeren erop na ga is de reis belangrijker dan de bestemming.

 

[anders.]

In verschillende sporten, zeker powerlifting, heb je ook leeftijdscategorieën. Vanaf 40 ben je zo master, dan master 2 vanaf 50, 3 vanaf 60, 4 vanaf 70, ...

Natuurlijk ligt er veel minder volk wakker van wat een bende 50-jarigen uitsteken, maar als een soort van doel/motivatie kan het werken.

Maar zonder "competitie" heb je bij ploegsporten zelden echt keuze. En daar vind ik het bvb moeilijk.

Je hebt ook "veteranenvoetbal", maar het is gewoon lastig om daarmee te starten als je niet kan voetballen... Je merkt ook gewoon dat de meeste sporten waar je mee kan starten echt individuele sporten zijn

 

[PolletPoulet_OG]

Elk huisje heeft zijn kruisje, maar als ik nuchter mijn levensloop bekijk en die vergelijk met de wereldbevolking kan ik alleen maar concluderen dat mijn leven perfect loopt.
Sinds mijn 28 ben ik eigenlijk in easy mode op deze wereldbol aan het rondlopen. Deels omdat ik financieël mij (in theorie) nooit nog van iets, iets ga moeten aantrekken. En deels omdat het harde werk van de laatste jaren in mezelf mij als persoon ongeloofelijk sterk heeft gemaakt.

Mijn grootste probleem op dit moment is dat ik nog altijd een job ben aan het uitoefenen, omdat ik anders zelf in verval ga, en mijn leven laat ontsporen.

Perfectie is er nooit, maar mijn enige 'zoektocht' op dit moment is de zoektocht naar iets dat mij op de sporen kan houden, dat niets met werken te maken heeft.
Helaas heb ik door de jaren heen ontdekt dat een loonslaaf zijn, voorlopig het enige is dat dit doet.

Dus ik kan niet anders dan stemmen op 'perfect'.

De kleine bekommernissen in het leven die ik wel heb doen geen afbreuk op mijn levenskwaliteit. Toch niet in die mate dat ik iets anders kan stemmen op deze poll dan de bovenste keuze.

//Edit: ik ben ook altijd een belachelijk hard optimist geweest, iets wat deels een zwak puntje is soms in mijn persoonlijkheid. Dus als andere mensen in mijn exacte situatie zouden zitten, zoude ze mss een andere keuze aanduiden.