Het leven na de Covid-19 pandemie.

Vile

Vile

Active member
Goedemorgen,

Desondanks er nog altijd veel besmettingen/doden en landen in lockdown zijn beginnen er nu toch meer positieve berichten binnen te lopen. De vaccins zijn er, er wordt gewerkt aan medicijnen tegen Covid-19. Mensen beginnen te dromen van meer sociale contacten, evenementen en massa evenementen, eens op café/restaurant gaan. Het virus zal blijven, maar we zijn meer gewapend er tegen.

Hoe zien jullie het leven na de pandemie? Heeft de pandemie jullie manier van denken en leven veranderd?
 
Ongetwijfeld na covid ga ik nog altijd voorzichtig zijn, dat handen geven aan mekaar, knuffelen etc met familie leden zullen wij waarschijnelijk niet meer doen. Handen ontsmetten na een bezoek aan de winkel zullen wij ook nog doen. Nu dat mondmaskertje gaan we misschien dat niet meer aandoen. Al heb ik horen waaien dat we dit zouden blijven moeten dragen, nu aan de ene kant als het helpt tegen andere ziektes dan heb ik daar geen probleem mee eigenlijk. Dat is andere discussie, maar als covid echt weg is ga ik toch proberen genieten van alles wat we kunnen met familie.

1 ding heeft covid wel duidelijk gemaakt bij mij, mensen staan nu op ontploffen. Voor het minste zijn ze in hun gat gepikt en zou er ambras van komen. Dus dat alles maar weer normaal wordt, covid heeft ook mentaal veel wonden gemaakt.
 
KBE zei:
1 ding heeft covid wel duidelijk gemaakt bij mij, mensen staan nu op ontploffen. Voor het minste zijn ze in hun gat gepikt en zou er ambras van komen. Dus dat alles maar weer normaal wordt, covid heeft ook mentaal veel wonden gemaakt.
Klik om te vergroten...
Ik sta niet echt op ontploffen gewoon omdat ik niet zo ben van nature. Ik ben altijd rustig en braafjes.

Maar ik ben constant loom en met een gevoel van binnen van: De wereld interesseert mij géén hol meer. Ik heb moeite met opstaan. Soms 12 uur non stop slapen (ook nog wel als gevolg van sarcoïdose dat toch nog in mijn lichaam zit maar toch ..). Meestal met héél véél moeite pas om 9u (wat erg laat is) uit mijn bed geraken --ondanks thuiswerk!-- om te beginnen werken tijdens de week (en dan moet ik mij echt kwaad maken of ik blijf gewoon liggen). En dan gedurende die 8-10u dat ik werk, moet ik ironisch genoeg dan ook nog vechten om mijn ogen open te houden omdat ik effectief echt moe ben.

Ja ik heb een bore-out vrees ik. Maar géén bore-out van het werk. Maar wel een bore-out van gewoon niks meer te kunnen doen buiten de werkuren. En dat wreekt dan ook op mijn werk.

Mensen geven dit niet graag toe, maar ik denk dat ik niet de enige ben met dit probleem. Vroeger kregen sommige mensen bore-outs omdat ze niks te doen hadden op het werk. Nu krijgen mensen ironisch genoeg juist een bore-out wegens een gebrek aan een sociaal leven.
 
makila zei:
Ik sta niet echt op ontploffen gewoon omdat ik niet zo ben van nature. Ik ben altijd rustig en braafjes.

Maar ik ben constant loom en met een gevoel van binnen van: De wereld interesseert mij géén hol meer. Ik heb moeite met opstaan. Soms 12 uur non stop slapen (ook nog wel als gevolg van sarcoïdose dat toch nog in mijn lichaam zit maar toch ..). Meestal met héél véél moeite pas om 9u (wat erg laat is) uit mijn bed geraken --ondanks thuiswerk!-- om te beginnen werken tijdens de week (en dan moet ik mij echt kwaad maken of ik blijf gewoon liggen). En dan gedurende die 8-10u dat ik werk, moet ik ironisch genoeg dan ook nog vechten om mijn ogen open te houden omdat ik effectief echt moe ben.

Ja ik heb een bore-out vrees ik. Maar géén bore-out van het werk. Maar wel een bore-out van gewoon niks meer te kunnen doen buiten de werkuren. En dat wreekt dan ook op mijn werk.

Mensen geven dit niet graag toe, maar ik denk dat ik niet de enige ben met dit probleem. Vroeger kregen sommige mensen bore-outs omdat ze niks te doen hadden op het werk. Nu krijgen mensen ironisch genoeg juist een bore-out wegens een gebrek aan een sociaal leven.
Klik om te vergroten...
Mentale dingen geven mensen niet snel toe inderdaad, het is zelf jammer. Snap wel dat sommige daar niet durven voor uitkomen, ken er paar die daar vierkant mee lachen. Burn out bestaat niet etc, en depressies das allemaal omdat je lui bent etc. Iemand dat dit nog nooit gevoeld heeft kan daar ook niet over mee spreken, ik zou wel keer willen weten hoeveel mensen mentaal er door zitten nu. Geen sociaal contact, amper volk over de vloer en sommige leven in angst voor het virus. Lees ook wel wat mensen die thuis werken, die zouden nu liever op kantoor zitten onder de collegas. Misschien na de pandemie gaan ze het er dubbel van nemen en geef ze maar keer ongelijk.
 
  • Leuk
Waarderingen: Vile
Denk dat thuiswerken toch eerder de norm zal worden en dat er serieus zal afgeslankt worden bij veel bedrijven. Ik verwacht de komende jaren toch veel collectieve ontslagrondes.
 
makila zei:
Ik sta niet echt op ontploffen gewoon omdat ik niet zo ben van nature. Ik ben altijd rustig en braafjes.

Maar ik ben constant loom en met een gevoel van binnen van: De wereld interesseert mij géén hol meer. Ik heb moeite met opstaan. Soms 12 uur non stop slapen (ook nog wel als gevolg van sarcoïdose dat toch nog in mijn lichaam zit maar toch ..). Meestal met héél véél moeite pas om 9u (wat erg laat is) uit mijn bed geraken --ondanks thuiswerk!-- om te beginnen werken tijdens de week (en dan moet ik mij echt kwaad maken of ik blijf gewoon liggen). En dan gedurende die 8-10u dat ik werk, moet ik ironisch genoeg dan ook nog vechten om mijn ogen open te houden omdat ik effectief echt moe ben.

Ja ik heb een bore-out vrees ik. Maar géén bore-out van het werk. Maar wel een bore-out van gewoon niks meer te kunnen doen buiten de werkuren. En dat wreekt dan ook op mijn werk.

Mensen geven dit niet graag toe, maar ik denk dat ik niet de enige ben met dit probleem. Vroeger kregen sommige mensen bore-outs omdat ze niks te doen hadden op het werk. Nu krijgen mensen ironisch genoeg juist een bore-out wegens een gebrek aan een sociaal leven.
Klik om te vergroten...

Ik heb het hier ook denk ik. Heb eigenlijk heel weinig problemen met de lockdowns gehad, maar sinds eind vorig jaar begint het zich toch te wreken. Kertstmis heeft er wel wat ingehakt, ik ben niet zo een ongelooflijke familieman maar dat kerstfeest is toch wel iets waar ik altijd naar uitkijk. Oudjaar met vrienden is toch ook altijd iets leuk.

Op het werk begint een combinatie van uitsluitend thuiswerken en met incompetente mensen werken ook zijn tol te eisen. Ik heb de indruk dat er mensen in het team thuis niets doen, ze doen 2 dagen over iets waar ik een uur over doe. Gevolg is dat ik me frustreer en ik eigenlijk ook dagen heb waar ik gwn 2 uur werk en voor de rest geen klop doe. Uiteindelijk heb ik hetzelfde werk gedaan als sommige van mijn collega’s.

En dan thuis gaat het, zoals wss bij velen, ook niet super. Ik en mijn vriendin zijn van vrij onafhankelijk (zij werk vooral avonden en weekend) naar op mekander’s kap te zitten gegaan. Zij is technisch werkloos thuis en dan merk je dat je eigenlijk niet compatibel bent. Ik zie het als een uitzonderlijke situatie, dus ik vertik van het op te geven, ook omdat er kinderen in het spel zijn, maar ik heb echt sociaal contact nodig met andere mensen die vergelijkbare interesses hebben want dat heb ik thuis niet eigenlijk.

Bedankt voor je post. Eerste keer dat ik dat ook eens ergens “vertel” eigenlijk. Heb een kickstart nodig, iets dat me terug in gang schiet. Dus het mag stilaan gedaan zijn.
 
Na een jaar nagenoeg tussen vier muren te leven ga ik, naast het voluit proberen om onze zaak te redden, gewoon meer uit het leven proberen te halen. Dat deek ik voor heel dat gedoe al...maar ik weet nu al dat ik in overdrive ga gaan. Elk concert, elke voorstelling, elke pop up beach of winterbar.. ik heb zo lang in mijn kot gezeten dat ik er eigenlijk niet langer dan noodzakelijk nog wil zijn als het terug normaler wordt.

Ook de reizen zullen mooier worden de komende jaren met trips naar Noorwegen, Rusland, Japan en Vermont waar nu al de eerste plannen voor gemaakt worden. Ik heb het gevoel dat ik de komende vijf jaar zwaar ga overcompenseren voor dat dik jaar dat mijn leven on hold gestaan heeft.
 
Je kan daar hele essays over schrijven, maar hou het op 1 punt:

5 dagen aan een stuk telewerken is mentaal demotiverend voor mij. Ik heb een kantoorjob en daar zit toch een belangrijke sociale component in. Mensen zien werken doet werken, of toch iets in die aard. De hele week zonder sociaal contact zitten - want eerlijk is eerlijk: digitaal sociaal contact is absoluut niet hetzelfde als authentiek menselijk contact - stompt af. Niet dat ik iemand ben die altijd mensen rondom zich moet hebben want ik bén graag alleen maar niet in de context van mijn huidige functie.

Anderzijds had dat ook zijn voordelen: niet dat continue pendelen (al had dat zéker zijn positieve kanten - ik fiets naar het werk en dat is voor mij een mentale opfrisser) en vooral de rustige ochtendshift vind ik aangenaam. Ik sta op tijd op, geef mijn dochter haar flesje en kijk tegelijk naar iets op TV, eet wat, breng ze naar de crèche, doe nog even een kleine wandeling voor ik eraan begin. Als mijn werk gedaan is kan ik rustig aan het avondeten beginnen en staat alles klaar tegen dat mijn vrouw thuis is (leerkracht basisonderwijs). Maar daar kan je ook nadelen in zien: de grens tussen werk en privé is flinterdun geworden, voor mensen met een druk gezinsleven moet het tempo soms wel moordend zijn dat ze meteen na het eten geen "decompressie"-tijd hebben (zoals pendelen) en meteen van het drukke werkleven in het drukke gezinsleven moeten duiken.
 
  • Leuk
Waarderingen: Vile
Nahrtent zei:
Ik twijfel seriehs om na deze zever al mijn bezittingen te verkopen en op een wereldtournee te gaan vol drank drugs en hoeren. Verder alles prima hier en mentaal geen klachten.
Klik om te vergroten...
die gedachte had ik ook toen ik int ziekenhuis lag, heb ik hiervoor gewerkt en gespaard om dan gewoon dood te vallen. had ik maar alles opgedaan en wereld afgereist, daar word ik te minste happy van ipv uw kl...te afdraaien en stresseren.

ma ondertussen na toch een jaar in covid te zitten is dat toch terug gewoon zelfde lieke, werken ...
 
Ik hoop op een grote seksuele revolutie zoals de roaring twenties. Eens de horeca opengaat en alles van events, wordt t ene grote hoererij waar mannen wie weet 4 kinderen heeft bij 4 vrouwen.

Reizen zal een enorme boost krijgen, want er valt wat in te halen
 
Googke zei:
Ik hoop op een grote seksuele revolutie zoals de roaring twenties. Eens de horeca opengaat en alles van events, wordt t ene grote hoererij waar mannen wie weet 4 kinderen heeft bij 4 vrouwen.

Reizen zal een enorme boost krijgen, want er valt wat in te halen
Klik om te vergroten...
Je weet toch dat de roaring twenties werden gevolgd door de dirty thirties en de nasty forties? :unsure:
 
Googke zei:
Ik hoop op een grote seksuele revolutie zoals de roaring twenties. Eens de horeca opengaat en alles van events, wordt t ene grote hoererij waar mannen wie weet 4 kinderen heeft bij 4 vrouwen.

Reizen zal een enorme boost krijgen, want er valt wat in te halen
Klik om te vergroten...
Ik denk dat mensen idd verlangen om terug te reizen en horeca te bezoeken. Maar ik denk dat uitgaan (als in 's nachts zweterig dansen :-D ) wel een knauw heeft gekregen. Een deel mensen gaat het niet meer terug doen, ze hebben nu een andere levensstijl aangenomen en zijn daarmee tevreden.
 
Introvert zijnde, had ik eerst weinig moeite en veranderde er niet zoveel een jaar geleden. Constant thuiswerken was toen een zaligheid, geen vroege wekkers meer, om 10u (pas) beginnen.

Nu steekt dat me beetje bij beetje tegen, gezien ik na het thuiswerken in de bureau, naar de zetel in de woonkamer verhuis en verder ga op een volgend scherm. Fysiek en mentaal is dit niet gezond op lange termijn. Ik heb mij bezig gehouden met bureau en woonkamer etc op te knappen de laatste maanden, maar dat is een 'coping mechanisme'.

terwijl ik vroeger 1 keer per maand bij de ouders en grootouders op bezoek ging, is dat nu om de 2 weken geworden. Hopelijk in de zomer een groter familie/groot gezin feestje.

En het beperken van de mogelijkheid tot reizen is iets wat ik nu wel voel. Ik zou graag city trips naar Rome, Berlijn, Griekenland etc willen doen 'na de pandemie'. Ook een reis door Noorwegen en Canada 'droom' k sinds kort over. Daar komt hopelijk de komende jaren werk van.
 
KBE zei:
Mentale dingen geven mensen niet snel toe inderdaad, het is zelf jammer. Snap wel dat sommige daar niet durven voor uitkomen, ken er paar die daar vierkant mee lachen. Burn out bestaat niet etc, en depressies das allemaal omdat je lui bent etc. Iemand dat dit nog nooit gevoeld heeft kan daar ook niet over mee spreken, ik zou wel keer willen weten hoeveel mensen mentaal er door zitten nu. Geen sociaal contact, amper volk over de vloer en sommige leven in angst voor het virus. Lees ook wel wat mensen die thuis werken, die zouden nu liever op kantoor zitten onder de collegas. Misschien na de pandemie gaan ze het er dubbel van nemen en geef ze maar keer ongelijk.
Klik om te vergroten...
Kantoor heb ik nu ook wel gemist? Maar 5 dagen achter elkaar naar het kantoor? Fuck you ja! Nee liever 3 dagen telewerk en 2 dagen op kantoor of zo. Ja we missen de collega's en werkvloer, maar pendelen missen we dan weer niet.
 
Ik vind dat het toch begint door te wegen, het wordt tijd dat we terug eens een biertje kunnen drinken op een terras en weer normaal kunnen onder de mensen komen. Vooral als het enkele dagen regent merk ik dat ik precies nog voor niets energie heb. Ik zou mij van de ene kant moeten verlof nemen, maar anderzijds verlof nemen om dan toch niets te kunnen doen buiten thuiszitten, tja.

In het begin van de pandemie en de lockdown had ik daar weinig last van, ik ben ook nogal introvert.
 
  • Verdrietig
Waarderingen: Vile
makila zei:
Ik sta niet echt op ontploffen gewoon omdat ik niet zo ben van nature. Ik ben altijd rustig en braafjes.

Maar ik ben constant loom en met een gevoel van binnen van: De wereld interesseert mij géén hol meer. Ik heb moeite met opstaan. Soms 12 uur non stop slapen (ook nog wel als gevolg van sarcoïdose dat toch nog in mijn lichaam zit maar toch ..). Meestal met héél véél moeite pas om 9u (wat erg laat is) uit mijn bed geraken --ondanks thuiswerk!-- om te beginnen werken tijdens de week (en dan moet ik mij echt kwaad maken of ik blijf gewoon liggen). En dan gedurende die 8-10u dat ik werk, moet ik ironisch genoeg dan ook nog vechten om mijn ogen open te houden omdat ik effectief echt moe ben.

Ja ik heb een bore-out vrees ik. Maar géén bore-out van het werk. Maar wel een bore-out van gewoon niks meer te kunnen doen buiten de werkuren. En dat wreekt dan ook op mijn werk.

Mensen geven dit niet graag toe, maar ik denk dat ik niet de enige ben met dit probleem. Vroeger kregen sommige mensen bore-outs omdat ze niks te doen hadden op het werk. Nu krijgen mensen ironisch genoeg juist een bore-out wegens een gebrek aan een sociaal leven.
Klik om te vergroten...
Dat bore-out gevoel ervaar ik ook, een gevoel van vermoeidheid, soms zelfs precies alsof ik in slow-motion sta.

Eens die covid echt gedaan is, denk ik toch dat het leven zal voortgaan alsof er niks gebeurd is, de mensen gaan dat willen inhalen, overcompensatie. Misschien zal het enkele maanden duren eer mensen hun oude gewoonten hebben opgenomen maar uiteindelijk zal alles normaal worden.
 
Mijn jaar bestond uit: Nieuwe studie aanvatten (eigenlijk al iets langer dan corona bezig), een volledige zwangerschap en geboorte meemaken, een grote verbouwing voorbereiden, en van job veranderen.
Mijn post-coronabestaan zal dus iets zijn a la verder studeren, een kind (leren) opvoeden, effectief gaan verbouwen, en hopelijk mezelf goed inwerken en excelleren op mijn job.

In een zekere zin was heel die coronacrisis perfect voor zo'n kantelpunt in mijn leven. Moest dat allemaal in normale tijden gebeuren dan was ik degene die ineens niet meer komt opdagen als we met vrienden afspreken. Nu ben ik gewoon degene die in de vriendenskypes het meeste te zeggen heeft omdat al mijn vrienden gewoon geen hol beleven. :D

Alleen het werk is vervelend. Op een nieuwe job beginnen in coronatijden is allesbehalve ideaal.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Aanmelden | Registreren

Vergelijkbare onderwerpen

Tova
  • Artikel
BeyondGaming @ Lockdown Escape Room - Sector Z 2.0
Reacties
6
Weergaven
1K
Mamavanvijf
M
FreakyJP
  • Artikel
De gamereleases van mei 2023
Reacties
0
Weergaven
861
FreakyJP
FreakyJP
sharkmen
  • Artikel
Streamer van de maand: annso
Reacties
2
Weergaven
1K
Annso
A
Terug
Bovenaan