Het grote stoner & doomtopic
- Onderwerp starter Kid_C
- Startdatum
Fusetea
Member
Zij komen ook naar Down The Hill! (Er zijn nog altijd tickets.
)
Polle32
Well-known member
Hoho wat een bommetje is dat zeg
.
De weg dat Roadburn uitgaat vind ik heel tof met hun focus op heavy music. Ze trekken de registers helemaal open, veel inclusiever ook... Ik weet enkel niet of de oude garde daar even blij mee is.
Langs de andere kant denk ik dat Desert Fest met hun budgetten het Roadburn wel moeilijker heeft gemaakt, die zitten echt in de stoner en doomgenres. Maar daarom vind ik die affiches ook minder interessant.
Langs de andere kant denk ik dat Desert Fest met hun budgetten het Roadburn wel moeilijker heeft gemaakt, die zitten echt in de stoner en doomgenres. Maar daarom vind ik die affiches ook minder interessant.
PBR Streetgang
Well-known member
Hier ben ik de dag mee begonnen, heerlijk! Ik vond ze met elk album beter worden, maar na een enkele luisterbeurt kan ik nog niet bevestigen of ze dat traject blijven volgen.Alles laten vallen en opzetten
Avondland
Well-known member
In ideale omstandigheden kan je dat album in eerste instantie live horen. Helaas geraak ik niet in Chicago op 3 mei. Op 17 mei spelen ze wel in Londen, maar dat krijg ik niet geregeld met het thuisfront.
Obi-Jan
Well-known member
ik weet niet of er nog mensen geintresseerd zijn in een roadburn verslagje, maar kijk ik doe het toch
Dag 1.
Roadburn opent direct met een van de optredens waar ik al enorm hard naar uitkeek. Namelijk Hexvessel die hun laatste album Polar Veil in volledigheid gaat spelen. Een van mijn favoriete releases van vorig jaar, dus ik was wel benieuwd hoe dit live ging overkomen, en het antwoord is zeer goed! De midpaced black metal kwam goed tot zijn recht, en Hexvessel had hun act helemaal kvlter gemaakt, met takken op het podium en mantels als outfit.
Daarna was het de beurt aan Wiegedood, ook hier geen normale set, maar ze hebben hun soundtrack gebracht voor de oude Japanse film 'A page of madness'. Zeer speciaal, een heel andere Wiegedood als ik gewend was, geen snoeiharde retestrakke black metal hier. Het was eerder sfeerschepping alom met kalme passages met hier en daar wel even een kleine uitspatting. Maar ik was er wel echt van onder de indruk. Wel geen idee waar de film nu eigenlijk over ging of wat het verhaal nu eigenlijk was
Dan weer tijd voor een albumset, namelijk Inter Arma die hun nieuwe plaat New Heaven kwamen spelen. Boem, alles kapot
(ja dat is mijn review van het inter arma optreden)
White Ward had oorspronkelijk al in 2020 op Roadburn moeten staan, maar iedereen weet wel wat er dat jaar gebeurd is zeker. Dan waren ze geboekt voor de 2023-editie, echter heeft onze vriend Putin toen besloten hun land in te vallen en geraakten ze het land niet uit. Maar ondanks dat de oorlog daar nog altijd bezig is zijn ze er dit jaar toch geraakt, al wel onvolledig, hun saxofonist heeft besloten om bij het Ukrainse leger te gaan en kon er dus niet bij zijn. Saxofoon werd dus afgespeeld van de laptop, maar ondanks dat was het toch een zeer sterk optreden, strakke avant-garde black metal, alleen de vocals blijven wel een beetje eentonig naar mijn goesting.
Dan was het weer tijd voor een van de hoogtepunten van het festival: Chelsea Wolfe. Wat. Een. Stem. Focus lag op haar nieuwe album, die zeer goed is trouwens. Maar toch ook een paar oudere nummers van Pain is Beauty en Abyss werden gespeeld. Eindigen deed ze met 3 akoestische nummers, die ze op haar eentje bracht op het podium, zeer sterk.
Daarna nog net het laatste nummer kunnen meepikken van Thantifaxath, maar moeilijk om echt een optreden te beoordelen van slechts 1 nummer, maar het klonk wel in orde.
Dag 2.
2e dag beginnen we met een paar optredens die speciaal voor Roadburn zijn geschreven.
Ragana & Drowse present The Ash from Mount Saint Helens: een collaboratie tussen Ragana en Drowse, ik ben minder bekend met Drowse maar Ragana stond zeker als 'must see' op mijn radar. En dit was eigenlijk zeer goed, het klonk eigenlijk vooral als Ragana, met dan die kerel van Drowse erbij als 2e gitarist, dus het kreeg allemaal wel een iets voller geluid. Enige klacht is dat het redelijk kort was, na een half uurtje was het al voorbij
Gelukkig is er de volgende dag nog een gewoon optreden van Ragana gepland.
Mat McNerney presents Music for Gloaming: A Nocturne by the Hexvessel Folk Assembly. Weer zo een speciaal commisioned project, deze keer van het meesterbrein achter Hexvessel. Dit optreden legt wat de link tussen Polar Veil en het meer folky werk dat Hexvessel op de vorige albums deed. De kern van de muziek was nog altijd hetzelfde soort slome black metal van Polar Veil, maar dan werden er deze keer ook meer folk-elementen aan toegevoegd met viool, piano, akoestische gitaar en een vrouwelijke zangeres. Op het einde maakte Vicotnik van DHG nog een verschijning, opvallend figuur. Veel groter als Mat McNerney ook
Dan was het eens tijd voor iets volledig anders: namelijk de aanstekelijke post-punk van Home Front. Zeer energiek optreden, moest ik de teksten kennen zou ik kunnen zeggen dat het allemaal meezingers waren. Beter als ik op voorhand had verwacht dit.
Blood Incantation zal bij de meesten voornamelijk bekend zijn voor hun uitstekende death metal albums, maar ze hebben paar jaar terug dan ook eens een ambient album uitgebracht Timewave Zero. Dus heeft Roadburn ze gevraagd om ook een ambient set te spelen, waarbij ze onder andere dit album volledig zullen spelen. Eerste keer dat ze dit doen in Europa. Ambient is over het algemeen minder mijn ding, maar het was wel leuk om eens te volgen. Even een rustmomentje, ideaal om zittend van te genieten.
Nog eens tijd voor een albumset dan. DOOL heeft hun nieuwe album The Shape of Fluidity in volledigheid gespeeld. Sterk album, zeer sterk optreden, zeer goed geluid hadden ze ook vond ik.
Het belgische Pruillip is het volgende dat ik dan gezien heb. Ik weet niet waar dit ineens vandaan komt, maar er komt precies toch nog interessante muziek uit ons landje dat is nu ook al wel de 2e belgische vrouwelijke drummer die ook zingt die ik nu aan het werk heb gezien. Zeker een band om in de gaten te houden!
Jammer genoeg overlapten ze een groot stuk met Tusmørke, dus slechts het laatste half uur van hun optreden mee kunnen pikken. Maar dat half uur was op zich al fantastisch, knotsgekke Noren met een stevig staaltje psychedelische rockmuziek, en gevoel voor humor. Jammer dat ik het niet volledig heb kunnen meepikken.
De dag werd dan afgesloten met de franse instrumentale space rock van Alber Jupiter. Ik was zeer verrast door te zien dat ze maar met 2 waren, ik dacht dat je meer mensen nodig had om hun muziek te maken. Maar de bassist werkt dus met zeer veel loops om daarmee de gelaagdheid te creeeren. Interessant om te zien, en ook hier weer: sterk optreden!
Dag 3.
Laatste dag alweer. Beginnen doen we met Couch Slut, die ook hun nieuwe album You Could Do It Tonight in volledigheid gespeeld hebben. Sludgy noise-rock met lekker dissonante riffs en die verhalen vertellen waar je je een beetje ongemakkelijk bij begint te voelen. Hun eerste keer in Europa ook trouwens. Beter als ik had verwacht. Zangeres was wel niet super in vorm, beetje hang-over ofzo ("please buy our record, we have a special roadburn edition, it's purple. Really cute... NO NO it's green!" (rest van de band schiet in de lach))
Daarna even ontspannen bij Deepsky, een wat meer rustige ambient-achtige muziek gemaakt met gitaar en drum. Gitariste is ook actief bij de black metal band Witte Wieven. Was wel ok, maar toch nog maar eens tot de vaststelling gekomen dat van die ambient-achtige muziek toch minder mijn ding is.
Dan was het weer tijd voor iets Belgisch, in de vorm van Takh. Opgericht na het splitten van The Black Heart Rebellion met dan ook die drumster van Pruillip erbij. Zeer zeer sterke post-rock, heel sterk optreden. Ook weer een groep om zeker in de gaten te houden!
Daarna kwam The Keening hun nieuwe album Little Bird volledig spelen. The Keening het nieuwe project van de zangeres van SubRosa, dus degenen die SubRosa kennen weten wel wat ze hier kunnen verwachten, al is het iets rustiger en chiller als de muziek van SubRosa. Maar nog altijd mooie muziek.
Lankum werd hier op het forum al redelijk wat gehyped, dankzij jullie posts hier had ik op voorhand False Lankum al beluisterd en goed bevonden, maar benieuwd hoe zoiets live werkt. Zeer goed zo blijkt! Een heel assortiment aan instrumenten werden bovengehaald, het klonk allemaal zeer goed. Er zit daar ook een accordion-achtig instrument tussen dat drones kan produceren waar Sunn O))) nog trots op zou zijn, wtf was dat jongens. Ik denk dat ik zo eens tickets voor hun optreden in de AB ga gaan kopen. Want ik heb het jammer genoeg niet tot het einde kunnen gaan kijken, want ik moest alweer vertrekken naar het volgende:
Ragana, hier keek ik ook zeer hard naar uit. Ik had gisteren al een voorproefje gehad, maar nu dus the real deal. Jammer genoeg was dit dan wel een van de weinige optredens waar het geluid niet zo goed zat, basdrum die veel te luid stond en zeker bij de snellere stukken alles overstemde. Ook wel wat andere schoonheidsfoutjes hier en daar (drummer die drumstok verliest en even sukkelt om hem terug te vinden, gitarist die bij Woe even stopt omdat ze vergeten was hoe de riff verder ging? misschien waren het zenuwen, ik weet het niet). Dus mijn hoge verwachtingen werden jammer genoeg niet helemaal ingelost, maar zelfs ondanks al deze problemen vond ik het eigenlijk nog een best goed optreden
Dan was het tijd voor de eerste groep die Roadburn voor dit jaar had aangekondigd: Khanate. Hun eerste optreden in 19 jaar, ook hiervoor waren mijn verwachtingen torenhoog, en jezus, ze hebben ze gewoon omvergeblazen. Beste optreden van het festival voor mij. Wat een geluid ook, maarja alleen maar logisch dat als je Stephen O'Malley als gitarist hebt dat je gitaargeluid dan live lood lood zwaar gaat zijn zeker. Ze hadden mij al direct van de eerste noot mee door te openen met Pieces of Quiet
Je zou denken dat zo een hoogtepunt een goed moment zou zijn om Roadburn af te sluiten, maar dan moest Blood Incantation nog komen met hun death metal set. En dat was ook gewoon een verschroeiend harde en sterke set. Dit is het soort death metal dat ik echt nog wel kan apprecieren, ook hier weer uitstekend geluid en heel sterk gebracht.
En zo heeft mijn Roadburn een zeer sterk einde gekregen, wat een optredens zeg. Toch weer 3 dagen genoten.
Groepen die ik had willen zien maar niet gelukt omwille van overlappingen, of moeten eten: The Infinity Ring, Body Void, Brigid Mae Power, Fluisteraars, Hedvig Mollestad Trio, Sunrot, Annlies Monsere, Agriculture, Torpor en Full Earth.
En dan zijn er mensen die klagen dat Roadburn geen interessante affiche meer heeft
Dag 1.
Roadburn opent direct met een van de optredens waar ik al enorm hard naar uitkeek. Namelijk Hexvessel die hun laatste album Polar Veil in volledigheid gaat spelen. Een van mijn favoriete releases van vorig jaar, dus ik was wel benieuwd hoe dit live ging overkomen, en het antwoord is zeer goed! De midpaced black metal kwam goed tot zijn recht, en Hexvessel had hun act helemaal kvlter gemaakt, met takken op het podium en mantels als outfit.
Daarna was het de beurt aan Wiegedood, ook hier geen normale set, maar ze hebben hun soundtrack gebracht voor de oude Japanse film 'A page of madness'. Zeer speciaal, een heel andere Wiegedood als ik gewend was, geen snoeiharde retestrakke black metal hier. Het was eerder sfeerschepping alom met kalme passages met hier en daar wel even een kleine uitspatting. Maar ik was er wel echt van onder de indruk. Wel geen idee waar de film nu eigenlijk over ging of wat het verhaal nu eigenlijk was
Dan weer tijd voor een albumset, namelijk Inter Arma die hun nieuwe plaat New Heaven kwamen spelen. Boem, alles kapot
(ja dat is mijn review van het inter arma optreden) White Ward had oorspronkelijk al in 2020 op Roadburn moeten staan, maar iedereen weet wel wat er dat jaar gebeurd is zeker. Dan waren ze geboekt voor de 2023-editie, echter heeft onze vriend Putin toen besloten hun land in te vallen en geraakten ze het land niet uit. Maar ondanks dat de oorlog daar nog altijd bezig is zijn ze er dit jaar toch geraakt, al wel onvolledig, hun saxofonist heeft besloten om bij het Ukrainse leger te gaan en kon er dus niet bij zijn. Saxofoon werd dus afgespeeld van de laptop, maar ondanks dat was het toch een zeer sterk optreden, strakke avant-garde black metal, alleen de vocals blijven wel een beetje eentonig naar mijn goesting.
Dan was het weer tijd voor een van de hoogtepunten van het festival: Chelsea Wolfe. Wat. Een. Stem. Focus lag op haar nieuwe album, die zeer goed is trouwens. Maar toch ook een paar oudere nummers van Pain is Beauty en Abyss werden gespeeld. Eindigen deed ze met 3 akoestische nummers, die ze op haar eentje bracht op het podium, zeer sterk.
Daarna nog net het laatste nummer kunnen meepikken van Thantifaxath, maar moeilijk om echt een optreden te beoordelen van slechts 1 nummer, maar het klonk wel in orde.
Dag 2.
2e dag beginnen we met een paar optredens die speciaal voor Roadburn zijn geschreven.
Ragana & Drowse present The Ash from Mount Saint Helens: een collaboratie tussen Ragana en Drowse, ik ben minder bekend met Drowse maar Ragana stond zeker als 'must see' op mijn radar. En dit was eigenlijk zeer goed, het klonk eigenlijk vooral als Ragana, met dan die kerel van Drowse erbij als 2e gitarist, dus het kreeg allemaal wel een iets voller geluid. Enige klacht is dat het redelijk kort was, na een half uurtje was het al voorbij
Gelukkig is er de volgende dag nog een gewoon optreden van Ragana gepland. Mat McNerney presents Music for Gloaming: A Nocturne by the Hexvessel Folk Assembly. Weer zo een speciaal commisioned project, deze keer van het meesterbrein achter Hexvessel. Dit optreden legt wat de link tussen Polar Veil en het meer folky werk dat Hexvessel op de vorige albums deed. De kern van de muziek was nog altijd hetzelfde soort slome black metal van Polar Veil, maar dan werden er deze keer ook meer folk-elementen aan toegevoegd met viool, piano, akoestische gitaar en een vrouwelijke zangeres. Op het einde maakte Vicotnik van DHG nog een verschijning, opvallend figuur. Veel groter als Mat McNerney ook
Dan was het eens tijd voor iets volledig anders: namelijk de aanstekelijke post-punk van Home Front. Zeer energiek optreden, moest ik de teksten kennen zou ik kunnen zeggen dat het allemaal meezingers waren. Beter als ik op voorhand had verwacht dit.
Blood Incantation zal bij de meesten voornamelijk bekend zijn voor hun uitstekende death metal albums, maar ze hebben paar jaar terug dan ook eens een ambient album uitgebracht Timewave Zero. Dus heeft Roadburn ze gevraagd om ook een ambient set te spelen, waarbij ze onder andere dit album volledig zullen spelen. Eerste keer dat ze dit doen in Europa. Ambient is over het algemeen minder mijn ding, maar het was wel leuk om eens te volgen. Even een rustmomentje, ideaal om zittend van te genieten.
Nog eens tijd voor een albumset dan. DOOL heeft hun nieuwe album The Shape of Fluidity in volledigheid gespeeld. Sterk album, zeer sterk optreden, zeer goed geluid hadden ze ook vond ik.
Het belgische Pruillip is het volgende dat ik dan gezien heb. Ik weet niet waar dit ineens vandaan komt, maar er komt precies toch nog interessante muziek uit ons landje
dat is nu ook al wel de 2e belgische vrouwelijke drummer die ook zingt die ik nu aan het werk heb gezien. Zeker een band om in de gaten te houden! Jammer genoeg overlapten ze een groot stuk met Tusmørke, dus slechts het laatste half uur van hun optreden mee kunnen pikken. Maar dat half uur was op zich al fantastisch, knotsgekke Noren met een stevig staaltje psychedelische rockmuziek, en gevoel voor humor. Jammer dat ik het niet volledig heb kunnen meepikken.
De dag werd dan afgesloten met de franse instrumentale space rock van Alber Jupiter. Ik was zeer verrast door te zien dat ze maar met 2 waren, ik dacht dat je meer mensen nodig had om hun muziek te maken. Maar de bassist werkt dus met zeer veel loops om daarmee de gelaagdheid te creeeren. Interessant om te zien, en ook hier weer: sterk optreden!
Dag 3.
Laatste dag alweer. Beginnen doen we met Couch Slut, die ook hun nieuwe album You Could Do It Tonight in volledigheid gespeeld hebben. Sludgy noise-rock met lekker dissonante riffs en die verhalen vertellen waar je je een beetje ongemakkelijk bij begint te voelen. Hun eerste keer in Europa ook trouwens. Beter als ik had verwacht. Zangeres was wel niet super in vorm, beetje hang-over ofzo ("please buy our record, we have a special roadburn edition, it's purple. Really cute... NO NO it's green!" (rest van de band schiet in de lach))
Daarna even ontspannen bij Deepsky, een wat meer rustige ambient-achtige muziek gemaakt met gitaar en drum. Gitariste is ook actief bij de black metal band Witte Wieven. Was wel ok, maar toch nog maar eens tot de vaststelling gekomen dat van die ambient-achtige muziek toch minder mijn ding is.
Dan was het weer tijd voor iets Belgisch, in de vorm van Takh. Opgericht na het splitten van The Black Heart Rebellion met dan ook die drumster van Pruillip erbij. Zeer zeer sterke post-rock, heel sterk optreden. Ook weer een groep om zeker in de gaten te houden!
Daarna kwam The Keening hun nieuwe album Little Bird volledig spelen. The Keening het nieuwe project van de zangeres van SubRosa, dus degenen die SubRosa kennen weten wel wat ze hier kunnen verwachten, al is het iets rustiger en chiller als de muziek van SubRosa. Maar nog altijd mooie muziek.
Lankum werd hier op het forum al redelijk wat gehyped, dankzij jullie posts hier had ik op voorhand False Lankum al beluisterd en goed bevonden, maar benieuwd hoe zoiets live werkt. Zeer goed zo blijkt! Een heel assortiment aan instrumenten werden bovengehaald, het klonk allemaal zeer goed. Er zit daar ook een accordion-achtig instrument tussen dat drones kan produceren waar Sunn O))) nog trots op zou zijn, wtf was dat jongens. Ik denk dat ik zo eens tickets voor hun optreden in de AB ga gaan kopen. Want ik heb het jammer genoeg niet tot het einde kunnen gaan kijken, want ik moest alweer vertrekken naar het volgende:
Ragana, hier keek ik ook zeer hard naar uit. Ik had gisteren al een voorproefje gehad, maar nu dus the real deal. Jammer genoeg was dit dan wel een van de weinige optredens waar het geluid niet zo goed zat, basdrum die veel te luid stond en zeker bij de snellere stukken alles overstemde. Ook wel wat andere schoonheidsfoutjes hier en daar (drummer die drumstok verliest en even sukkelt om hem terug te vinden, gitarist die bij Woe even stopt omdat ze vergeten was hoe de riff verder ging? misschien waren het zenuwen, ik weet het niet). Dus mijn hoge verwachtingen werden jammer genoeg niet helemaal ingelost, maar zelfs ondanks al deze problemen vond ik het eigenlijk nog een best goed optreden
Dan was het tijd voor de eerste groep die Roadburn voor dit jaar had aangekondigd: Khanate. Hun eerste optreden in 19 jaar, ook hiervoor waren mijn verwachtingen torenhoog, en jezus, ze hebben ze gewoon omvergeblazen. Beste optreden van het festival voor mij. Wat een geluid ook, maarja alleen maar logisch dat als je Stephen O'Malley als gitarist hebt dat je gitaargeluid dan live lood lood zwaar gaat zijn zeker. Ze hadden mij al direct van de eerste noot mee door te openen met Pieces of Quiet
Je zou denken dat zo een hoogtepunt een goed moment zou zijn om Roadburn af te sluiten, maar dan moest Blood Incantation nog komen met hun death metal set. En dat was ook gewoon een verschroeiend harde en sterke set. Dit is het soort death metal dat ik echt nog wel kan apprecieren, ook hier weer uitstekend geluid en heel sterk gebracht.
En zo heeft mijn Roadburn een zeer sterk einde gekregen, wat een optredens zeg. Toch weer 3 dagen genoten.
Groepen die ik had willen zien maar niet gelukt omwille van overlappingen, of moeten eten: The Infinity Ring, Body Void, Brigid Mae Power, Fluisteraars, Hedvig Mollestad Trio, Sunrot, Annlies Monsere, Agriculture, Torpor en Full Earth.
En dan zijn er mensen die klagen dat Roadburn geen interessante affiche meer heeft
PBR Streetgang
Well-known member
Altijdik weet niet of er nog mensen geintresseerd zijn in een roadburn verslagje, maar kijk ik doe het toch
Damn, dit had ik wel echt heel graag gezien. Page of Madness ftwWiegedood, ook hier geen normale set, maar ze hebben hun soundtrack gebracht voor de oude Japanse film 'A page of madness'. Zeer speciaal, een heel andere Wiegedood als ik gewend was, geen snoeiharde retestrakke black metal hier. Het was eerder sfeerschepping alom met kalme passages met hier en daar wel even een kleine uitspatting. Maar ik was er wel echt van onder de indruk. Wel geen idee waar de film nu eigenlijk over ging of wat het verhaal nu eigenlijk was
Heb ze eens gezien op Desertfest, kende de band toen nog niet. Dat was echt heavy en ook heel goed. The Cavern is de enige van hun albus die ik opzet, maar als ze nog eens op Desertfest oid spelen al ik in de zaal aanwezig zijn.Dan weer tijd voor een albumset, namelijk Inter Arma die hun nieuwe plaat New Heaven kwamen spelen. Boem, alles kapot
Die staat op de lijst van artiesten die ik zeer graag live aan het werk wil zien.
Ja, ik moet zelf misschien ook eens tickets kopen. Ik vond dat laatste album wel goed, maar ik begreep niet waarom dat zo de lucht ingeprezen wordt. Misschien heeft een goed optreden wel the answers.
Indrukwekkende band, maar heb naar hun nieuwste werk geluisterd en dat was zo heavy en intens dat ik het heb moeten afzetten (was op dat moment boodschappen aan het doen). Zeker iets dat ik ook wel wil zien, moesten ze hier passeren.Dan was het tijd voor de eerste groep die Roadburn voor dit jaar had aangekondigd: Khanate. Hun eerste optreden in 19 jaar, ook hiervoor waren mijn verwachtingen torenhoog, en jezus, ze hebben ze gewoon omvergeblazen. Beste optreden van het festival voor mij. Wat een geluid ook, maarja alleen maar logisch dat als je Stephen O'Malley als gitarist hebt dat je gitaargeluid dan live lood lood zwaar gaat zijn zeker. Ze hadden mij al direct van de eerste noot mee door te openen met Pieces of Quiet
Avondland
Well-known member
Queer antifascist black metal is inderdaad een ding en geen meme, zo blijkt. Onlangs nog op zo'n band gestoten en ondanks aanvankelijk gefrons was het muzikaal nog oké. Maar Death in June of toch zeker Douglas P. was al in de eighties queer zonder zichzelf zo te benoemen. Idem voor Judas Priest. Het zal wel iets van het heden zijn om queer-expressief te zijn en dat queer zijn expliciet uit te dragen.
Maar ik ben dan ook een heteronormatieve cisgender. Vergeef me mijn gefrons. Hail Satan.
Maar ik ben dan ook een heteronormatieve cisgender. Vergeef me mijn gefrons. Hail Satan.
Representatie is belangrijk, ik vind het top dat Roadburn hun positie gebruikt om dit aan te kaarten. Alle beetjes helpen.Queer antifascist black metal is inderdaad een ding en geen meme, zo blijkt. Onlangs nog op zo'n band gestoten en ondanks aanvankelijk gefrons was het muzikaal nog oké. Maar Death in June of toch zeker Douglas P. was al in de eighties queer zonder zichzelf zo te benoemen. Idem voor Judas Priest. Het zal wel iets van het heden zijn om queer-expressief te zijn en dat queer zijn expliciet uit te dragen.
Maar ik ben dan ook een heteronormatieve cisgender. Vergeef me mijn gefrons. Hail Satan.
Alsook: Yob heeft hun facebookbanner aangepast. New music incoming.
Ha, toen ook gezien! En een jaar of twee geleden in Magasin 4, tijdens een hittegolf, wat een zweterige, wilde bedoelding was me dat.
Paradise Gallows is m'n favoriete plaat. Vooral Transfiguration is zo'n heerlijk bruut nummer
Coole review @Obi-Jan
Ni persé maar wel voor mij wel een pak minder bekende namen (en bij uitbreiding genres). Te weinig om te zeggen dat ik instant weekendtickets koop, in tegenstelling tot vroeger. Ik heb het al eens vermeld dat ik eens ergens een comment heb gelezen waarin stond dat Roadburn meer de Incubate tour is opgegaan. De ene vindt dat al wat erger dan de andere.En dan zijn er mensen die klagen dat Roadburn geen interessante affiche meer heeft
Ik vond het vooral leuk om eens "hoogmis" van stoner en doom te hebben, aangevuld met wat anders. Desertfest heeft dat gat nu wel wat gevuld.
PBR Streetgang
Well-known member
Alright! Ben veel naar Yob aan het luisteren geweest de laatste tijd. Voor mij is het echter enkel Illusion of Motion en The Great Cessation, de overige albums doen me niet super veel. Al wel enkele optredens van hen gezien en dat was altijd dope.Alsook: Yob heeft hun facebookbanner aangepast. New music incoming.
Nieuwe Bongripper intussen al een paar keer beluisterd en ben helemaal mee, het laatste nummer vind ik het beste.
de Waaslandwolf
Well-known member
Zeer snel iets bij elkaar typen. Ben er ook nog twee dagen geraakt, ik onthoud vooral
- Torpor, hard, zwaar, vuil, en toch ook weer een tikje dromerig
- Lankum: vorig jaar al om de hoek gezien, nog eens gaan kijken. 4000 aanwezigen en toch stil genoeg om een speld te horen vallen - zegt genoeg me dunkt
- @Obi-Jan een zweterige knuffel gegeven na 80km fietsen
- Cult Leader: vage rustige Nick Cave vibes afwisselen met woeste black-sludge-hardcore werkt blijkbaar zeer goed
- snoeihard bestolen door een lul die mijn zadeltas met €1200 aan materiaal gejat heeft - en ook mijn propere onderbroeken - omdat ik vergeten was dat er lockers waren; er zijn nog vrienden bestolen die avond, zwaar balen aangezien ik al dat materiaal echt nodig heb voor een paar fietsreizen
- Die Wilde Jagd met Metropole Orkest: groots, 'nuff said
- Devil Master: ook vorig jaar hier vlakbij gezien, zij het met reetgeluid. Met deftig geluid is hun punky rock en roll black metal zeer te pruimen
- JeGong: zaten wel lekkere spacy krautpassages in
- The Jesus and Mary Chain: bizar genoeg voegen deze anciens van de post-punk-noisepop-shoegaze live een eerder catchy psych vibe toe aan het muziek, uitstekende verrassing
- Gros Coeur: zeer dansbare psych, uitstekende afsluiter.
Vooral jammer dat ik Inter Arma gemist heb, op plaat ben ik er nooit wild van, live blazen ze mij altijd loeihard omver samen met de rest van het gebouw. Hun tweede set met enkel Neil Young covers had ik ook wel willen meemaken.
- Torpor, hard, zwaar, vuil, en toch ook weer een tikje dromerig
- Lankum: vorig jaar al om de hoek gezien, nog eens gaan kijken. 4000 aanwezigen en toch stil genoeg om een speld te horen vallen - zegt genoeg me dunkt
- @Obi-Jan een zweterige knuffel gegeven na 80km fietsen
- Cult Leader: vage rustige Nick Cave vibes afwisselen met woeste black-sludge-hardcore werkt blijkbaar zeer goed
- snoeihard bestolen door een lul die mijn zadeltas met €1200 aan materiaal gejat heeft - en ook mijn propere onderbroeken - omdat ik vergeten was dat er lockers waren; er zijn nog vrienden bestolen die avond, zwaar balen aangezien ik al dat materiaal echt nodig heb voor een paar fietsreizen
- Die Wilde Jagd met Metropole Orkest: groots, 'nuff said
- Devil Master: ook vorig jaar hier vlakbij gezien, zij het met reetgeluid. Met deftig geluid is hun punky rock en roll black metal zeer te pruimen
- JeGong: zaten wel lekkere spacy krautpassages in
- The Jesus and Mary Chain: bizar genoeg voegen deze anciens van de post-punk-noisepop-shoegaze live een eerder catchy psych vibe toe aan het muziek, uitstekende verrassing
- Gros Coeur: zeer dansbare psych, uitstekende afsluiter.
Vooral jammer dat ik Inter Arma gemist heb, op plaat ben ik er nooit wild van, live blazen ze mij altijd loeihard omver samen met de rest van het gebouw. Hun tweede set met enkel Neil Young covers had ik ook wel willen meemaken.
PBR Streetgang
Well-known member
Goeie rec, meteen naar geluisterd en ben fan!
de Waaslandwolf
Well-known member
Live wel minstens 7,3 keer beter en aanstekelijker. Als ge ooit de kans hebt ze live te zien, niet aarzelen.
Ik vind Desertfest vaak iets te veel op safe spelen met hun lineup, zelfs "old school" Roadburn had toch een obscuurder kantje.
Vergelijkbare onderwerpen
