Filmreview: Winter Break

Alexander Paynes The Holdovers - in België bekend onder de titel Winter Break - voelt aan als een nostalgische reis naar het verleden. De film neemt je mee naar de jaren zeventig, naar een rustig stadje in New England tijdens de kerstperiode. Toch zijn de kerstdagen niet altijd een periode van vreugde; het kan ook een tijd zijn waarin je je bijzonder eenzaam voelt.

Na een afwezigheid van ongeveer zes jaar maakt filmmaker Alexander Payne zijn langverwachte terugkeer, die volgt op zijn vorige film Downsizing. Onder mijn persoonlijke favorieten van deze regisseur vallen Election, Citizen Ruth, Nebraska en Sideways; films die ik van harte aanbeveel. The Holdovers sluit zich nu aan bij dit lijstje, waardoor het een must-see is voor liefhebbers van Paynes stijl en vertelkunst.

Kerst op internaat

Winter Break speelt zich af op de Barton Academy, een jongensinternaat, tijdens de kerstperiode. Bijna alle studenten en leraren zijn vertrokken, maar enkele jongens kunnen niet naar huis. Elk jaar is een leraar verantwoordelijk voor deze achterblijvers, maar wanneer deze leerkracht zich met een excuus onttrekt aan zijn taak, blijkt de enige leraar aanwezig op de campus Paul Hunham te zijn. Hunham is een chagrijnige docent die niet goed wordt ontvangen door zijn collega's en leerlingen. Hij verkiest eenzaamheid in zijn campuskamer, waar hij luistert naar klassieke muziek en een rode pen hanteert terwijl hij essays streng beoordeelt, vergezeld van een groot glas Jim Beam.

Leerkracht Hunham houdt van een strikte routine, ook tijdens de vakantie betekent dit vroeg opstaan, studeren en weinig pauzes.

Leerling Angus wordt samen met vier andere jongens gedwongen in het intense ritme van Hunham. Dit betekent vroeg opstaan, studeren, buiten sporten in de sneeuw en amper pauzes; er is dus geen sprake van een vakantiegevoel en na enkele dagen zijn de jongens helemaal klaar met hun strenge leraar. Gelukkig worden ze verlost van zijn toorn wanneer een van de rijke ouders hun zoon komt ophalen en met toestemming van de andere ouders nemen ze ook de overige jongens mee op skireis gedurende de rest van de vakantie. Maar Angus' moeder is onbereikbaar en hij blijft als enige op de campus achter. Gedurende de daaropvolgende twee weken krijgen Hunham en Angus de ruimte om hun frustraties te uiten en op verschillende manieren stoom af te blazen, elk met hun eigen achtergrond.

Een krachtig script en perfecte regie: een ideaal duo

Het scenario, geschreven door David Hemingson, zet de juiste toon met perfecte dialogen en een krachtige verhaallijn. Dit wordt gecombineerd met Alexander Paynes precisie om het beste uit het script te halen en een ideale visuele filmsetting te creëren.

De chemie tussen de drie hoofdpersonages, met Paul Giamatti als Paul Hunham, Dominic Sessa als Angus Tully en Da'Vine Joy Randolph als Mary Lamb, is werkelijk fantastisch; in elke scène laten ze het beste van zichzelf zien. Mary's scherpe humor en enorme veerkracht maken dat je haar in je hart sluit. Ook de slechtgehumeurde Hunham, met zijn gevloek en rake opmerkingen, wil je uiteindelijk ook omarmen. De koppige tiener Angus voegt op het juiste moment emotie toe, waardoor je hem uiteindelijk niet gewoon als een ettertje ziet.

The Holdovers heeft geen spectaculaire levenslessen, maar weet een warmte en menselijkheid over te brengen die ontroerend is. De film verkent het idee dat schaamte en omstandigheden soms kunnen leiden tot een situatie waarin je vast lijkt te zitten, gevangen in de herhaling van het bekende.

Conclusie

The Holdovers heeft een meeslepend scenario, uitmuntende regie en perfecte vertolkingen, waarmee het opnieuw een briljant werk van Alexander Payne is. De kracht van de film schuilt in de eenvoud van het thema. Zodra de drie hoofdpersonages samenkomen, komt de film na een wat langzamere start op niveau, waardoor het een uitmuntend werk binnen zijn genre wordt.