Het verhaal achter Wicked Little Letters is gebaseerd op een waargebeurd verhaal dat zich afspeelde in Littlehampton, Sussex in de jaren 1920. Hoewel Wicked Little Letters kan rekenen op een (weliswaar Britse) humoristische ondertoon, is het waargebeurde verhaal net iets wreder, met nog meer plottwist en haalde dit zelfs de kranten (inclusief alle verdere ontwikkelingen). Wie graag de originele gebeurtenissen leest, dient gewoon te zoeken op ‘Littlehampton Letters’. En nu, over naar de film.
De regie van Wicked Little Letters is in handen van de Engelse Thea Sharrock (Me Before You (2016), The One and Only Ivan (2020) en van The Beautiful Game die in 2024 zal uitkomen). Sharrock slaagde erin een talentvolle cast te verzamelen met Jessie Buckley en Olivia Colman in de hoofdrollen. Verder maken ook Anjana Vasan, Timothy Spall, Hugh Skinner, Gemma Jones, Joanna Scanlan, Jason Watkins, Paul Chadidi en Richard Goulding deel uit van de cast. De Britsheid slaat ons om de oren hier.
Wanneer Edith brieven ontvangt van een onbekende afzender met vulgaire teksten op geschreven, is Rose dan ook de voor de hand liggende dader. Allen bevatten ze verwijzingen naar Edith als vuil seksueel object met om de haverklap een vloekwoord. Ediths ouders (Timothy Spall en Gemma Jones) willen dat ze klacht indient bij de politie, dit ziet zij echter niet zitten. Als godlievende vrouw geeft God ons enkel wat we aankunnen. Maar, na bijna twintig van die pikante brieven te hebben ontvangen, beslist Edith dan toch de stap te nemen. Het politiebureau stuurt hun “beste” agenten eropuit om Ediths verklaring op te nemen en het onderzoek te leiden. Na heel wat “grondig” onderzoek- en deductiewerk, komen de overduidelijk zeer gekwalificeerde agenten uit bij Rose Gooding. Dat het handschrift van de brievenschrijver niet overeenkomt met Rose haar handschrift, is uiteraard volledig bijzaak. Het politiebureau heeft echter ook een vrouwelijke agent, Gladys Moss (Anjana Vasan), die ingezet wordt in tijden van hysterie en tranen bij vrouwelijke slachtoffers. Vrouwen zijn uiteraard maar zwak en kunnen de harde mannelijke wereld niet aan, hierdoor is het handig als ze bij een andere vrouw terechtkunnen natuurlijk. Dat agent Moss capabeler is dan enkel een troostende schouder – “vrouwen zijn geen speurneuzen” -, is vanzelfsprekend ongeloofwaardig. Desondanks werken zij en Rose samen om de echte dader van de brieven te vinden, zeker wanneer opeens de hele vrouwelijke bevolking van het stadje de brieven begint te ontvangen … of toch iedereen buiten Rose.
Er is duidelijk chemie tussen Colman en Buckley. De contrasten tussen beide vrouwen zijn goed uitgespeeld. Daarbij is het geweldig amusant om beide vrouwen meerdere keren zo veel vloekwoorden en “vulgaire” taal te horen gebruiken. Dit opnieuw gecombineerd met de Briste humor levert enkele toffe scènes op. Colman zet opnieuw een goeie performance neer. Stelselmatig zie je haar personage veranderen en neemt ze jou mee als detective in deze zoektocht. Wicked Little Letters, die 1u42 duurt, voelt dan ook niet als te lang of te kort aan. Het verhaal wordt op een juist tempo verteld. De film is vanaf 13 maart te zien in de bioscoop.
De regie van Wicked Little Letters is in handen van de Engelse Thea Sharrock (Me Before You (2016), The One and Only Ivan (2020) en van The Beautiful Game die in 2024 zal uitkomen). Sharrock slaagde erin een talentvolle cast te verzamelen met Jessie Buckley en Olivia Colman in de hoofdrollen. Verder maken ook Anjana Vasan, Timothy Spall, Hugh Skinner, Gemma Jones, Joanna Scanlan, Jason Watkins, Paul Chadidi en Richard Goulding deel uit van de cast. De Britsheid slaat ons om de oren hier.
Oh my God
Littlehamptom na de Eerste Wereldoorlog. Edith Swan (Olivia Colman) is zoals een vrouw toen hoorde te zijn: conservatief, doet het huishouden, luistert braaf naar de man des huizes, praat niet wanneer haar niets gevraagd wordt, heeft geen eigen mening, en haar hele leven, elke handeling, elke zin staat in het teken van God en Zijn woord. Als oude vrijster woont ze in bij haar moeder en vader terwijl haar broers en zussen al uit huis zijn. Naast Edith woont buurvrouw Rose Gooding (Jessie Buckley), een Ierse immigrant, die compleet het tegenovergestelde is. Rose is in de bloei van haar leven en vooral, ze is vrijgevochten. Ze zegt wat ze denkt, vloekt, werkt, is single-moeder, woont samen met een man met wie ze niet getrouwd is en heeft ’s nachts de beste tijd met hem, ook al hoort de familie Swan elk geluid doorheen de flinterdunne muren. Het is een understatement om te stellen dat Rose met haar niet zo godlievende levensstijl heel wat teweegbrengt in het rustige, conservatieve, mannelijke Littlehampton.“Vrouwen zijn geen speurneuzen.”
Wanneer Edith brieven ontvangt van een onbekende afzender met vulgaire teksten op geschreven, is Rose dan ook de voor de hand liggende dader. Allen bevatten ze verwijzingen naar Edith als vuil seksueel object met om de haverklap een vloekwoord. Ediths ouders (Timothy Spall en Gemma Jones) willen dat ze klacht indient bij de politie, dit ziet zij echter niet zitten. Als godlievende vrouw geeft God ons enkel wat we aankunnen. Maar, na bijna twintig van die pikante brieven te hebben ontvangen, beslist Edith dan toch de stap te nemen. Het politiebureau stuurt hun “beste” agenten eropuit om Ediths verklaring op te nemen en het onderzoek te leiden. Na heel wat “grondig” onderzoek- en deductiewerk, komen de overduidelijk zeer gekwalificeerde agenten uit bij Rose Gooding. Dat het handschrift van de brievenschrijver niet overeenkomt met Rose haar handschrift, is uiteraard volledig bijzaak. Het politiebureau heeft echter ook een vrouwelijke agent, Gladys Moss (Anjana Vasan), die ingezet wordt in tijden van hysterie en tranen bij vrouwelijke slachtoffers. Vrouwen zijn uiteraard maar zwak en kunnen de harde mannelijke wereld niet aan, hierdoor is het handig als ze bij een andere vrouw terechtkunnen natuurlijk. Dat agent Moss capabeler is dan enkel een troostende schouder – “vrouwen zijn geen speurneuzen” -, is vanzelfsprekend ongeloofwaardig. Desondanks werken zij en Rose samen om de echte dader van de brieven te vinden, zeker wanneer opeens de hele vrouwelijke bevolking van het stadje de brieven begint te ontvangen … of toch iedereen buiten Rose.
Maatschappelijk relevante humor
De film is dus overduidelijk een comedy, maar wel van de Britse soort. Dit betekent dat dit gepaard gaat met een maatschappijkritische visie, hier: het verschil tussen de positie van een man en vrouw in de jaren 1920. De mannen, die hier alle macht hebben, houden vast aan hun normen en waarden, en blijken al snel niet meteen het grootste licht te zijn. Het strelen van hun ego staat centraal. De vrouwen daarentegen zijn allen dan weer meer dan capabel, maar worden gedwongen tot een bestaan waarin ze moeten zwijgen, luisteren en vooral niet denken. Een mannelijke agent mag een gezin hebben, een vrouw niet. Een man mag meedenken in het onderzoek, een vrouw niet. Zo simpel is het. Bij de vrouwen is de frustratie hieromtrent duidelijk zichtbaar, evenals de onopmerkzaamheid bij de mannen. Sharrock slaagt erin de nodige kritiek te uiten, maar vermindert de scherpheid ervan met de nodige portie humor. Zeker wanneer de vrouwen erin slagen het mysterie van de brieven te ontrafelen en de mannen ook hier hun kans grijpen om dit af te schilderen als hun werk.Maatschappijkritiek gebracht via heerlijke Britse humor.
Er is duidelijk chemie tussen Colman en Buckley. De contrasten tussen beide vrouwen zijn goed uitgespeeld. Daarbij is het geweldig amusant om beide vrouwen meerdere keren zo veel vloekwoorden en “vulgaire” taal te horen gebruiken. Dit opnieuw gecombineerd met de Briste humor levert enkele toffe scènes op. Colman zet opnieuw een goeie performance neer. Stelselmatig zie je haar personage veranderen en neemt ze jou mee als detective in deze zoektocht. Wicked Little Letters, die 1u42 duurt, voelt dan ook niet als te lang of te kort aan. Het verhaal wordt op een juist tempo verteld. De film is vanaf 13 maart te zien in de bioscoop.
Conclusie
Britse humor: het is een vloek of een zegen, afhankelijk aan wie je het vraagt. Zelf ben ik hiervoor helemaal te vinden waardoor dit soort films mij goed ligt. Heb je echter niets voor dit soort humor, dan zal Wicked Little Letters ook niet meteen de film voor jou zijn. De film heeft het dan ook vooral van zijn humor en verhaal. Verwacht dus geen spectaculaire scènes, maar een amusant verhaal met vloekende topacteurs in het kleine Littlehampton.
Pro
- Vloekende Olivia Colman en Jessie Buckley
- Chemie tussen Colman en Buckley
- Britse humor met de nodige maatschappijkritiek
Con
- Britse humor
- Amusante film, maar springt er niet per se uit
7.5
Over deze film
Beschikbaar vanaf
13 maart 2024
Genre
- Drama
- Komedie
- Mysterie
Speelduur
102 minuten
Regie
Thea Sharrock
Cast
Olivia Colman, Jessie Buckley, Timothy Spall, Hugh Skinner, Gemma Jones, Lolly Adefope
Uitgever
Kinepolis Film Distribution
