Filmreview: Piccolo Corpo

Piccolo Corpo is de eerste langspeelfilm van de Italiaanse regisseur Laura Samani. De film kreeg een aantal nominaties, en won diverse awards, waaronder de David Di Donatello Award voor beste debuutfilm en de Minneapolis St. Paul Award voor beste opkomend talent – Samani is dus een regisseur om in de gaten te houden. Dit dramaverhaal gaat over een jonge vrouw uit Noordoost-Italië aan het begin van de twintigste eeuw, die in opstand komt tegen gevestigde waarden en vasthoudt aan hoop.

Friuli, Italië, in het jaar 1900. Agata verliest haar kind tijdens de bevalling, waardoor het gedoemd is in het voorgeborchte te blijven. De priester weigert de baby te dopen en op het kerkhof te begraven, ondanks alle smeekbeden van de moeder. Agata krijgt hoop wanneer ze hoort over een plek waar haar kind net lang genoeg tot leven gewekt kan worden om het te laten dopen en een naam te geven. Samen met haar dode baby in een kist, gaat ze op reis naar deze plek in de bergen. Onderweg krijgt ze de hulp van de rondtrekkende Lynx.

piccolocorpo-2.jpg


Geloof en Liefde

Voor Agata is het een ondraaglijke gedachte dat haar kind in het voorgeborchte vastzit. De strijd om het toch te kunnen dopen, waarmee ze zich afzet van haar man en familie, is niet vanzelfsprekend. Haar enige optie is dan ook om midden in de nacht weg te vluchten met haar baby.

Volgens de Rooms-Katholieke Kerk is het voorgeborchte of limbo een plaats waar zielen terechtkomen die niet toegelaten worden in de hemel maar ook niet in de hel – zij verblijven aan de rand van hemel en hel. Sinds 2007 is het officieel geen onderdeel meer van de Rooms-Katholieke theologie, nadat paus Benedictus XVI dit als voorbijgestreefd beschouwd heeft. Kinderen die niet gedoopt kunnen worden, komen niet meer in het voorgeborchte terecht, maar krijgen onmiddellijke toegang tot de hemel. “De uitsluiting van onschuldige kinderen uit het paradijs spreekt de bijzondere liefde van Christus voor de jongeren tegen”, luidt de motivatie van de paus.

piccolocorpo.jpg


Waarom je Piccolo Corpo een kans moet geven

De poster - een jonge vrouw die voor zich uit staart - gaf mij geen zin om de film te bekijken. De keuze voor deze afbeelding was mij niet duidelijk; er kon ongetwijfeld een krachtiger beeld gekozen worden. Piccolo Corpo is echter een uitstekend drama; het script is goed geschreven en de cinematografie is prachtig.

Piccolo Corpo is een uitstekend drama met een goed script en prachtige cinematografie.


Terwijl een gemiddelde film tegenwoordig al snel twee uur duurt (voor blockbusters lijkt dit zelfs nog langer te worden), koos regisseur Samani ervoor haar verhaal kort en krachtig te houden, in een film van slechts negentig minuten, wat ik een verademing vond. Samani nam tevens een gok met hoofdrolspeelster Celeste Cescutti, die nooit eerder in een film speelde. Ondina Quadri, in de rol van Lynx, is vooral bekend van de film Arianna waarmee ze in 2016 de Globo d'oro voor beste actrice won.

Conclusie

Een film die beter is dan de poster doet vermoeden. Door het gebruik van de tegenstelling tussen de rust van de uitgestrekte Italiaanse landschappen en de expliciete beelden van het persoonlijke drama dat het hoofdpersonage ondergaat, bewijst Laura Samani dat ze haar vak als regisseur verstaat. De authentieke sfeer van het conservatieve geloof in de twintigste eeuw wordt perfect weergeven, waardoor de goedgelovigheid van Agata enigszins ergernis opwekt. Ondanks ik niets gemeen heb met het hoofdpersonage kon ik mij haar situatie toch inbeelden, wat betekent dat dit een prima film is die terecht in de prijzen gevallen is.

Pro

  • Sterk drama
  • Prachtige landschappen
  • Speelduur

Con

  • Personages die verschijnen maar waar geen verdere verklaringen voor zijn
7

Over deze film

Beschikbaar vanaf

27 juli 2022

Genre

  1. Drama

Speelduur

89 minuten

Regie

Laura Samani

Cast

Celeste Cescutti, Ondina Quadri

Uitgever

Arizona Films Distribution
 
Terug
Bovenaan