Wie had ooit verwacht dat John Krasinski (vooral bekend als Jim uit de Amerikaanse versie van The Office) een van de betere horrorfilms zou maken in 2018? Hollywood zou Hollywood niet zijn moesten ze niet meteen een opvolger plannen na een succesvolle eerste film. Krasinski zit deze keer achter het stuur voor zowel het schrijven als regisseren. Normaal zou deze film vorig jaar al in de zalen beland zijn maar door de ons zo gekende coronacrisis, werd deze met meer dan een jaar uitgesteld. Nu de film eindelijk in de zalen is, kun je in onderstaande review lezen of de sequel de kwaliteit van de eerste film blijft behouden!
A Quiet Place Part II start met een flashback waarin de Abbott-familie voor het eerst geconfronteerd wordt met de buitenaardse monsters. Deze intro wordt kwalitatief in beeld gebracht met onder andere een aantal one shots. Ondanks dit leren we hiervan niet veel bij naast een introductie van Emmett, gespeeld door Cillian Murphy (Thomas Shelby uit Peaky Blinders) en een kleine referentie voor later in de film.
Onmiddellijk vervolg op zijn voorganger
Na de intro gaan we meteen verder waar het eerste deel eindigde. De Abbott-familie met hun pasgeboren zoontje, verlaten hun schuilplaats op zoek naar overlevingsmiddelen en hulp van andere overlevenden in deze apocalyps. Als je zoals mij iemand bent die graag nog eens de voorafgaande films bekijkt alvorens naar een sequel te gaan, zal je snel een paar continuïteitsfoutjes vinden. Die kleinigheden doen niks af aan de kwaliteit van de film, al hoopte ik op een spannender begin naar aanleiding van het einde van het eerste deel.
Er valt niks aan te merken op de acteerprestaties. De altijd fantastische Emily Blunt zet hier een kleine stap terug waardoor het Millicent Simmonds is die toch schijnt als hoofdpersonage. Graag had ik nog iets meer van Cillian Murphy gezien. Zijn achtergrond wordt in een paar zinnen uitgelegd en verder komen we amper iets meer te weten. Djimon Hounsou heeft een kleine bijrol maar voegt niet veel toe.
A quieter place?
Waar de film in faalt is de richting waar het verhaal naartoe gaat, de gebeurtenissen die het juiste tempo niet vinden en daarbovenop de regels van de eerste film achterwege laten, in ruil voor meer actie en minder spanning. De personages lijken plots hun voorzichtigheid vergeten te zijn waarmee ze het afgelopen anderhalf jaar konden overleven. Geluid blijkt een minder groot risico te zijn aangezien er plots probleemloos gefluisterd kan worden. Dit in tegenstelling tot de eerste film waar de monsters werden aangetrokken door het kleinste geluid en waar pas na 38 minuten de eerste lijn dialoog viel.
Door een paar goedkope jump scares en oogrollende vreemde keuzes van personages, die zichzelf alleen maar meer in de problemen brengen, gaf de film me meer een gevoel van frustratie dan spanning. Wegens gebrek aan iets vernieuwends is het mysterie en de spanning behoorlijk verdwenen waardoor de film nooit aan het niveau van zijn voorganger komt. Zoals vaak bij sequels het geval is, lukt het niet de sterkte van het eerste deel opnieuw te laten uitblinken en vraag ik mij af of er überhaupt wel een vervolg voor nodig was.
Cliché's à volonté
Voor iedereen die al eens een post-apocalyptische film gezien heeft is het verhaal redelijk voorspelbaar en cliché. En met zo een abrupt einde bleef ik op m’n honger zitten eenmaal de credits rolden. Niet getreurd, vrienden die de film ook zagen, vonden hem best wel entertainend. Als je iemand bent die er niet te veel bij nadenkt, kun je er alsnog een leuke avond mee beleven.
A Quiet Place Part II start met een flashback waarin de Abbott-familie voor het eerst geconfronteerd wordt met de buitenaardse monsters. Deze intro wordt kwalitatief in beeld gebracht met onder andere een aantal one shots. Ondanks dit leren we hiervan niet veel bij naast een introductie van Emmett, gespeeld door Cillian Murphy (Thomas Shelby uit Peaky Blinders) en een kleine referentie voor later in de film.
Onmiddellijk vervolg op zijn voorganger
Na de intro gaan we meteen verder waar het eerste deel eindigde. De Abbott-familie met hun pasgeboren zoontje, verlaten hun schuilplaats op zoek naar overlevingsmiddelen en hulp van andere overlevenden in deze apocalyps. Als je zoals mij iemand bent die graag nog eens de voorafgaande films bekijkt alvorens naar een sequel te gaan, zal je snel een paar continuïteitsfoutjes vinden. Die kleinigheden doen niks af aan de kwaliteit van de film, al hoopte ik op een spannender begin naar aanleiding van het einde van het eerste deel.
Er valt niks aan te merken op de acteerprestaties. De altijd fantastische Emily Blunt zet hier een kleine stap terug waardoor het Millicent Simmonds is die toch schijnt als hoofdpersonage. Graag had ik nog iets meer van Cillian Murphy gezien. Zijn achtergrond wordt in een paar zinnen uitgelegd en verder komen we amper iets meer te weten. Djimon Hounsou heeft een kleine bijrol maar voegt niet veel toe.
A quieter place?
Waar de film in faalt is de richting waar het verhaal naartoe gaat, de gebeurtenissen die het juiste tempo niet vinden en daarbovenop de regels van de eerste film achterwege laten, in ruil voor meer actie en minder spanning. De personages lijken plots hun voorzichtigheid vergeten te zijn waarmee ze het afgelopen anderhalf jaar konden overleven. Geluid blijkt een minder groot risico te zijn aangezien er plots probleemloos gefluisterd kan worden. Dit in tegenstelling tot de eerste film waar de monsters werden aangetrokken door het kleinste geluid en waar pas na 38 minuten de eerste lijn dialoog viel.
De personages lijken plots hun voorzichtigheid vergeten te zijn waarmee ze het afgelopen anderhalf jaar konden overleven.
Door een paar goedkope jump scares en oogrollende vreemde keuzes van personages, die zichzelf alleen maar meer in de problemen brengen, gaf de film me meer een gevoel van frustratie dan spanning. Wegens gebrek aan iets vernieuwends is het mysterie en de spanning behoorlijk verdwenen waardoor de film nooit aan het niveau van zijn voorganger komt. Zoals vaak bij sequels het geval is, lukt het niet de sterkte van het eerste deel opnieuw te laten uitblinken en vraag ik mij af of er überhaupt wel een vervolg voor nodig was.
Cliché's à volonté
Voor iedereen die al eens een post-apocalyptische film gezien heeft is het verhaal redelijk voorspelbaar en cliché. En met zo een abrupt einde bleef ik op m’n honger zitten eenmaal de credits rolden. Niet getreurd, vrienden die de film ook zagen, vonden hem best wel entertainend. Als je iemand bent die er niet te veel bij nadenkt, kun je er alsnog een leuke avond mee beleven.
Conclusie
A Quiet Place Part II haalt jammer genoeg niet hetzelfde niveau als zijn voorganger. Het spreekt zijn eigen logica vaak tegen omdat het plot het vraagt. Personages maken ogenrollende keuzes en het verhaal en tempo zijn niet strak genoeg. Indien je alles wat met een korreltje zout kunt nemen, kun je er alsnog een fijne avond mee beleven.
Pro
- Acteerprestaties
Con
- Volgt zijn eigen logica niet
- Domme keuzes van personages
- Voorspelbaar
- Cliché
6
Over deze film
Beschikbaar vanaf
23 juni 2021
Genre
- Horror
- Thriller
Speelduur
97 minuten
Regie
John Krasinski
Cast
Emily Blunt, Millicent Simmonds, Cillian Murphy, John Krasinski, Djimon Hounsou, ...
Uitgever
Paramount Pictures
