- Perrin: RJ beschrijft zo goed die tweestrijd in Perrin, die een beetje in elke man zit. De mens, en het beest. 2/de van de serie doet perrin niets anders dan strugglen tussen die twee inner mental states. Heel zijn personal arc draait daar rond. In de serie vermoord em zijn vrouw (waar komt die vandaan? welke impact gaat dat hebben op zijn echte love story lol) en is em de resterende afleveringen een echte zeursnor.)
- Mat: de quintessential charming rogue. Tijl Uilenspiegel. Mat is mijn fav fantasy character ever. In de serie: een egoistische asshat. Met blijkbaar marginale ouders (like why)
Ik had het dan ook over de eerste aflevering . Ik herkende Perrin meteen, die zijn manieren van doen waren die aflevering imo spot on. Ook zijn battle rage werd mooi in beeld gebracht. Totaal onnodige verandering wel met hem een vrouw te geven. Ik bedoel, Perrin is by far het meest getormenteerde personage uit WoT, met (veel) meer persoonlijk leed dan zelfs Rand ... en dan geeft die lolbroek van een Rafe hem nog eens zo'n trauma extra er bij. Maar het is vooral de totaal onnodige love triangle die zijn personage verkracht. En dat ligt aan het script, niet aan de acteur.
En Mat werd aanvankelijk toch ook perfect in beeld gebracht? Ik zou het me op dit moment niet kunnen opbrengen om naar S2 te kijken, maar ik vind het wel jammer dat een andere acteur zijn rol zal overnemen. Hij doet vaak alsof hij een egoïst en een player is, maar hij heeft een gouden hart, is stiekem heel eervol en doet toch altijd het juiste. De dolk uit Shadar Logoth maakte hem tijdelijk Gollum, dat is aanvankelijk ook degelijk in beeld gebracht. In de boeken leren we de echte Mat ook maar later echt kennen. Het is tegen het einde dat Rafe met Mat, maar eigenlijk met heel het verhaal, full retard is gegaan en gewoon een compleet ander verhaal is beginnen schrijven dat enkel nog maar losjes geïnspireerd door WoT genoemd kan worden.