Album of the week Faith No More - Angel Dust (1992)

[Lint]

Heeft 1 van de fans (@Creeping Death en @LessThanJake) toevallig een top lijstje van zijn platen? (cross bands en solo)
Zitten daar nog Mondo Cane achtige dingen tussen?

 

[Creeping Death]

Luister gewoon alles
Daar zou ik is zwaar over moeten nadenken. Fantômas en Tomahawk vind ik beide enorm goed maar is totaal anders dan Mondo Cane. Ik zou ook nog is effe de platen zelf moeten doorlopen voor ik kan zeggen welke eruit springen.
Peeping Tom is ook een side project, iets wat u wel gaat liggen denk ik:

Patton describes Peeping Tom as his take on pop music: "I don't listen to the radio, but if I did, this is what I'd want it to sound like. This is my version of pop music. In a way, this is an exercise for me: taking all these things I've learned over the years and putting them into a pop format. I've worked with many people who have said to me, 'oh you have a pop record in you, eventually you'll find it,' and I always laughed at them. I guess I owe them an apology."

Anyway, ik ga hier nog wel is op terug komen als'k wa meer tijd heb gehad om er over na te denken.

 

[Obi-Jan]

Ik heb die Mondo Cane eens geprobeerd, maar ik heb het na 2 nummers al weer afgezet sorry not sorry

 

[Lint]

Ik heb die Mondo Cane eens geprobeerd, maar ik heb het na 2 nummers al weer afgezet sorry not sorry

iets met parels en zwijnen enzo
(maar uiteraard luistert iedereen wat em goed vindt heh)

 

[Creeping Death]

Ik zag @Koonut, toch echt een mens die zijn shit kent en wiens gamekennis ik best mis, hierboven melden dat ge zot waart om hiermee te beginnen. Dus tijdens een US Open match (Brooksby d. Fritz, nvdr) J Dilla zijn Donuts opgezet omdat ge die zelf aanhaalde in de OP en dat eens een kans gegeven (dus echt zelf geluisterd zoals dit concept vraagt he, geen theorie van Engelstalige sites vertaald zonder iets inhoudelijk over de plaat te melden), en dat eigenlijk zeer positief bevonden voor de verwachtingen! Dieje mens is ook wel al gesneuveld ondertussen, las ik, opvallend dat die alletwee vrij jong het loodje hebben gelegd.

Met deze te lezen, beseft dat ik me daar in dit geval wel wat schuldig heb aan gemaakt. Deels omdat ik in't algemeen wel over de plaat te vertellen heb en deels om dat Lint al een goeie samenvatting heeft gegeven. Ik ga een aantal keer in herhaling vallen met hetgeen hij zegt maar bon, om trouw te zijn aan het concept dus nog is op gezet en mijn bedenkingen erbij genoteerd.

Het begint meteen straight in your face met Land Of Sunshine: die synth maakt het echt cool. Rond 2.40 zit daar zo'n spiral into madness in. Doet me denken een de soundtrack van een oude film waarin het een scene begeleid waarin één of andere mad scientist zijn zotte ontdekking doet.
Caffeine: Even beukend, maar meer duister en donker. Chek 2.30, heel donker en dreigend om dan 20 seconden later te ontploffen: boom!
Midlife Crisis, het nummer dat de geest van de plaat samenvat imo. Daar zit zoveel in, zowel muzikaal als vocaal. Terechte classic.
RV: shift van toon. Ietwat gezapig maar ik vind dat echt een mega chill nummer. Wat ik cool vind die zwarte tekst op die vrij speelse melodie.
Smaller and Smaller: een "meh" nummer. Ik mis daar iets maar ik weet niet goed wat. In ieder geval ééntje dat niet echt blij blijft.
Everything's Ruined: terug wat beukend, goeie riffs en idem bas. De "solo" rond 3.30 heeft een '80s vibe imo.
Malpractice: wat een nummer! Beukt alle kanten uit en tegelijkertijd ook zeer kalm bij momenten. Een soort contained choas: I really like.
Kindergarten: die intro is toch puur Linkin Park? Verder wel een goed nummer. Again Lint nog is quoten: de bas! Leuke outro ook.
Be Aggressive: dat orgel alleen maakt het al de moeite imo, verder is het ook heel groovy. En die sample is geniaal. There I said it.
A Small Victory: start wat gewoon maar bouwt goed. Wordt wat steviger en interessnater, zo rond 2.30.
Crack Hitler: funky intro. De muziek doorheen het nummer doet me aan de Red Alert soundtrack denken. Cava meer niet.
Jizzlobber: heeft wel een zeker heavyness maar is niet heavy genoeg. Zoals hierboven: cava maar niet meer dan dat. Zelfs met die epische outro.
Midnight Cowboy: veel valt er niet over te zeggen. Eigen draai gegeven aan dat theme. Niet uitzonderlijk, zeker niet slecht.
Easy: magistrale cover. Patton zijn zangkwaliteiten komen nog eens extra uit de verf.

 

[grungywout]

Ah, deze plaat definieert samen met "Use your illusion" & "Nevermind" zowat mijn early nineties. Als deze opligt word ik altijd goed geraakt in de nostalgia balls.