Ik ben geboren in 1970, heb eerst A2 automechanica gedaan en afgestudeerd in 1988, dan nog twee jaar beroeps carrosserie, en dan nog een zevende jaar reklameschilderen, in 1991 ben ik aan de slag gegaan als technieker in een garage, mijn legerdienst heb ik gedaan pas 18 maand nadat ik ben beginnen te werken. Demob was op nieuwejaar 1994.
Ik was bij de laatste lichting bij de genie in Burcht, mijn opleiding tot milicien en chauffeur legervoertuigen 4 ton, deed ik in Heverlee.
Ik had en heb een hekel aan alles wat met wapens te maken heeft, ik had geïnformeerd voor burgerdienst, maar omdat de burgerdienst op dat moment 1 jaar was, en de legerdienst, 8 maand in België (6 maand in Duitsland), heb ik toch gekozen voor het leger.
Ik denk dat er hier veel mensen zijn die geen onderscheid maken tussen die opleiding en de feitelijke legerdienst in uw eenheid.
Tijdens uw opleiding ben je intern, je mag elk weekend of soms om de twee weken pas, naar huis, je volgt lessen over soorten wapens en munitie, basisstrategie, vlaggen en kentekens, en een groot stuk EHBO. Elke dag heb je ook minstens 2 uur sport en twee uur drill.
Alcohol tijdens de daguren was zelfs begin jaren 90 compleet uit den boze. Uitgaan kon, maar je moest binnen zijn voor een bepaald uur, de mensen die langer wegbleven, deden dan "den draad", je kon ook altijd het risico nemen om tijdens de nacht weg te glippen en den draad te doen voor zowel het binnen als het buitengaan.(Heverlee -> Leuven -> studentenstad!) Maar minstens 3 keer per week was er appel aan bed of alarmoefening, er liepen ook wachten rond op de gang om te zien of iedereen in zijn bed lag.
Ik zat van kleins af eerst bij de scouts, en later bij de chiro, en ik was gewoon om een week of langer mijn plan te trekken, of om met een grote groep in een zaal te slapen, of, niet kunnen kiezen wat je eet, of 24 op 24 met mensen moeten omgaan die je niet afkunt, maar waar je toch moet mee samenwerken en nog een hele hoop andere zaken waar ik zo onmiddellijk niet kan opkomen, maar ik heb daar veel meer mannen dan ik mogelijk achtte, zien kraken en doordraaien.
En dat was dan nog maar in de eerste maand van de opleiding.
Voor de gewone miliciens, is het maar 1 maand opleiding, voor de mensen die chauffeur kunnen worden, zijn het er twee.
De tweede maand is iets rustiger, de groepen zijn kleiner, en de zware probleemgevallen zijn weg. Je krijgt een mitraillette (vigneron) in de plaats van het geweer (fal), elke voormiddag theorie en in de namiddag rijlessen.
De theorie bestond uit de verkeersregels van het leger, de verkeersregels van België en de verkeersregels van Duitsland, en als ik mij goed herinner moest je daar minstens 80% op halen, een tweede deel was voertuigkennis, en dat was zowel mondeling als schriftelijk, je kreeg een onderdeel van een motor in uw handen gestopt, en je moest dan de correcte benaming geven, en uitleggen waar het voor diende, ik heb op deze proef punten verloren omdat ik visplatinees in de plaats van contactpunten zij. Het schriftelijk gedeelte, was pure voertuigkennis, ik deed mijn rijbewijs voor de M.A.N. 4ton, en daarvoor moest ik dus elke mogelijke maat van het voertuig kennen, hoogte voertuig, asbreedte, inhoud differentieel, bandenmaten en spanning, verschil tussen 2x4 en 4x4 uitvoeringen ... Ik heb voor de twee delen vrij hard moeten studeren.
De praktijk was voor mij vrij gemakkelijk, al waren sommige maneuvers niet van de poes.
Die MAN 4ton zijn de vrachtwagens met de houten bankjes in de laadbak, en worden gebruikt voor troepentransport.
Die voertuigen hadden rondom pneumatische trommelremmen, en met een goed geladen voertuig, remt dat vrij normaal, maar een lading mensen weegt niet genoeg daarvoor, het remmen is dan vrij brut, wat op zijn zachtst gezegd, niet aangenaam is voor de mensen in de laadbak, en dat was een proef die ieder van ons sowieso kreeg op het examen, en al de personen die nog moesten examen afleggen, of die al aan de beurt geweest waren, zat in de laadbak.
Over mijn eenheid zelf kan ik kort zijn, we waren bij de allerlaatste miliciens die binnenkwamen in de kazerne, en het gedeelte voor de miliciens ging overgaan naar de para commandos, onze oversten zijden ons vlakaf, we weten niet wat jullie hier nog komen doen, dus veel motivatie was er niet.
Ik was ook niet meer intern, ik ging elke dag op en af naar de kazerne. Dus elke dag Ternat - Zwijndrecht, ik denk dat ik mij moest melden voor 5 uur, en dan ging ik een uurtje slapen voor dat het vlaggengroet was. Daarna ging ik werken in de garage van de kazerne.
De kazerne waar ik zat was van de genie, bruggenbouwers en wegenbouwers, alle mogelijke werfvoertuigen die je ziet als men wegen aanlegt, hadden ze daar ook, en wij deden daar het onderhoud op, de echte reparaties waren voor een hoger echelon. We hielden ook de aanwezige voertuigen bedrijfsklaar, wat dus gewoon wou zeggen dat die voertuigen elke drie maand een volledig groot onderhoud kregen, dat waren dus vooral de MAN polycars 7.5 ton.
Ik kan u dus verzekeren dat behalve hier en daar een platte batterij, alle voertuigen bedrijfszeker waren.
Ik heb mijn legerdienst geen dag gemist, ik ben er ook niet meer man van geworden, ik had er een paar kameraden aan overgehouden, maar door de jaren is ook dat stilletjes aan doodgebloed, ik heb er al meer dan 5 jaar geen contact meer mee.
Ik ben jaren terug gestopt met werken aan auto's, en ben overgestapt naar onderhoud, herstellen en constructie van alles wat met industriële voertuigen te maken heeft, en die keuze is mede bepaald geweest door mijn legerdienst.
En, eerlijk gezegd, als ik hier "mijn ergernissen op het werk lees", denk ik wel dat zo'n opleiding van 1 maand, voor sommige mensen niet slecht zou zijn.
