De Coverthread: Van A(bsoluut fantastisch) tot Z(aaddodend slecht)

Ik vind de versie van Marilyn Manson van het nummer Personal Jesus niet zo goed als het origineel, dat zal ten dele komen omdat ik de versie van Depeche Mode al veel langer ken, een versie van dit nummer dat mij wel weet te bekoren is de versie van Johnny Cash van op zijn American Recordings sessies, dit staat op American IV: The Man Comes Around.


American IV: The Man Comes Around is de vierde plaat van de American Recordings serie, het is ook de laatste plaat van cash die uitgebracht werd voor zijn overlijden in 2003. Op dat album staat 1 van de beste covers ooit op: Hurt, origineel van Nine Inch Nails, maar deze is al eens gepost geweest in deze thread. Daarom een andere cover, minder goed dan Hurt, maar speciaal omdat het een duet is met Nick Cave.
I'm So Lonesome I Could Cry is origineel van Hank Williams.

 
En als je het origineel beter vindt? :unsure:
Nirvana heeft Love Buzz gecovered. Leuk, maar ik denk dat ik meer van het origineel hou (Shocking Blue). Zeker met dat psychedelische stuk.


 
Ik zit er begod naar te luisteren!

Zeker die magistrale intro, en dan dat onheilspellende orgel dat begint op 1:35, gevolgd door dat "loopje" dat steeds sneller gaat... Zalig. :love:

 

Personal Jesus:
Vind de originele versie van Depeche Mode ook beter,Cash zijn versie vind ik ook wel leuk,maar de versie van Hurt van JC vind ik totaal niet aan het niveau van het originele komen.
BTW Ik geloof zelfs ook dat Soft Cell Tainted Love heeft gecoverd en dus niet de originele uitvoerders zijn.
 
De originele versie is een brok pure woede, maar de versie van Cash heeft geen woede in zich, enkel gelatenheid, en dat werkt wonderwel voor dat nummer, toen, in 2003 toen de versie van Cash uitkwam, verloor hij in die periode zijn vrouw, June Carter, en enkele maanden later stierf hij zelf, volgens wat ik altijd al gehoord heb, door het verdriet voor het verlies van zijn vrouw. Als je dat in je achterhoofd hebt, en dat dan samen met de prachtige videoclip, maakt dat nummer dubbel zo sterk.

En de originele versie van Tainted Love wordt gezongen door Gloria Jones, een zangeres uit de Motown stal. (en dat hoor je ook)

 
Enkele persoonlijke favorieten:


Origineel: Joy Division (1979)


Origineel: Badfinger (1970)


Origineel: Neil Diamond (1967)


Origineel: The Korgis (1980)


Origineel: Ween (1996)
 
Tonerider zei:
Johny Cash die terug blikt op zijn leven in een cover van een Nine Inch Nail song
Klik om te vergroten...
Prachtig nummer, ik ben NIN fan maar geef eerlijk toe dat ik de cover beter vind.

Dit is misschien wel een van Laibach's mooiste covers:


Het thema nummer van de film Phantasm in een neoclassical jasje:

Origineel:


Cover:


Geslaagde cover imho van de Bryan Ferry song "In every dreamhouse a heartache":


The Residents blinken ook uit in covers, de ene al wat meer (Hit the Road Jack) geslaagd dan de ander (Satisfaction *huiver*) :

 
Laatst bewerkt:
Wolfken zei:
De originele versie is een brok pure woede, maar de versie van Cash heeft geen woede in zich, enkel gelatenheid, en dat werkt wonderwel voor dat nummer, toen, in 2003 toen de versie van Cash uitkwam, verloor hij in die periode zijn vrouw, June Carter, en enkele maanden later stierf hij zelf, volgens wat ik altijd al gehoord heb, door het verdriet voor het verlies van zijn vrouw. Als je dat in je achterhoofd hebt, en dat dan samen met de prachtige videoclip, maakt dat nummer dubbel zo sterk.

En de originele versie van Tainted Love wordt gezongen door Gloria Jones, een zangeres uit de Motown stal. (en dat hoor je ook)

Klik om te vergroten...
Het verhaal gaat dat Cash zijn kinderen bij de opname van de clip aanwezig waren. Toen hij heel op het laatste , zijn piano sluit zou een van hen gezegd hebben dat het sluiten van de piano leek op het afsluiten van zijn leven. " Indeed my child, indeed " zou hij toen geantwoord hebben.

Goosebumps... en zelfs als niet waar zou zijn, het zou zo kunnen gegaan zijn...
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Aanmelden | Registreren
Terug
Bovenaan