Als je er geen job hebt en onder de armoedegrens valt is het meestal ook ok, dan val je meestal onder medicaid en ben je verzekerd. Je krijg ook subsidies van de overheid als je tussen de 100% en 400% van de armoedegrens verdient, da's tot max ongeveer 50K per jaar als je alleenstaand bent en 85K voor een typisch gezin met 2 partners en een kind. Een alleenstaande met een bruto jaarinkomen van 30K krijgt bvb zo'n 225 USD per maand subsidie voor een health insurance. Een fatsoenlijke fatsoenlijke verzekering is zo 600 USD per maand.
Een groot deel van de onverzekerde mensen zijn werkende mensen die via hun werk geen ziekteverzekering krijgen en er bewust voor kiezen zelf geen verzekering te nemen of één met hoge deductibles en out of pocket expenses omdat ze erop gokken toch niet ziek te worden, meestal zijn het geen mensen die financieel het zich absoluut niet konden veroorloven.
Dat wil daarom natuurlijk niet zeggen dat het een goed systeem is. Zelfs als mensen niet arm zijn moeten ze nog steeds afwegingen maken tussen geld geven voor goede ziekteverzekering of andere niet-luxe uitgaven en ook mensen die gokken dat ze niet ziek gaan worden dan geen goede verzorging meer geven als ze toch ziek worden is naar mijn mening nog steeds onethisch. Er zijn ook heel wat edge cases van mensen die tussen de mazen van het net glippen. Het is echter ook niet de kommer en kwel zoals het vaak voorgesteld wordt. Het is niet zo dat de armen voor de leeuwen gegooid worden, er zijn wel degelijk voorzieningen en je moet al redelijk wat verdienen om totaal geen steun te kunnen krijgen van de staat.
