Deze twee er bij halen want die vatten mijn mening al goed samen.
Zoals je in je openingspost aanhaalt
@shiftyke : dit is anders dan die typische jaren '90 R&B meuk. Je hoort de invloeden en de soul druipt er bij momenten af. M'n spiekbriefje er even bij gehaald en daar staat
Send it on onderlijnd als perfecte voorbeeld hier van.
De productie is enorm goed en het hele album heeft een aangename sound.
So far so good! Maar dan ga ik terug naar m'n spiekbriefje en zie ik overal wat hetzelfde staan en moet ik al zwaar nadenken en heb ik het moeilijk me het nummer in kwestie voor de geest te halen. Om
Send it on er weer bij te halen: daar ik dus bijgezet dat het een enorme soul vibe had. Voor de rest staat alleen de outro erbij en dat is ook het enige dat ik me herinner van het hele nummer.
Chicken Grease was dan weer een pak meer funky maar ook daar: moeilijk om me het te herinneren.
Er zijn nummers die daar aan ontsnappen:
Devil's Pie staat met stip genoteerd. Bommetje van een nummer!
Spanish joint was wat swingender en had een heel zuiderse vibe, dus die sprong er ook uit. Maar het is dus wat te weinig voor mij.
Ik weet het: als doom fan die houdt van lange nummers en repetiviteit heb ik weinig recht van spreken. Waarom dit me dan minder boeit: misschien is het minder voeling met de muziek of een minder getrained oor? Of is het toch omdat het iets te soft en mellow is, waar doom meestal iets boos, kwaadaaradigs, duister of dreigends heeft.
Het is in ieder geval een mooi en goed gemaakt album en ik heb wel interesse om nog wat meer werk van D'Angelo te checken. Misschien dat ik daar iets vind dat me beter ligt, who knows? Missie in ieder geval weer geslaagd. Weer iets totaal nieuws beluisterd en hoewel het geen schot in de roos is, toch merci voor de kennismaking!
