nifelheim
Active member
Toen ik mij opgaf voor deze topic dacht ik dat het een moeilijke opdracht ging worden. Toch was ik er vrij snel uit en hoopte ik al maanden dat niemand mijn keuze ging 'stelen'. Ondanks mijn liefde voor metal en consoorten, wou ik toch iets anders. Er is al genoeg teringherrie gepasseerd.
Toch heeft Bohren een kleine link met het hardere genre. Oorspronkelijk speelden een paar leden in een grindcoreband ( Chronical Diarrhoea, niet te checken) en hun naam komt van de vooruitstrevende instrumentale metal/noise band Gore uit Holland ( wel te checken).
Hier geen gitaar te bespeuren, ook geen vocals. En omdat er nog geen jazz besproken is ...
Nu, Bohren is ook niets voor echte jazzcats, Bohren opereert in het genre doomjazz of jazz noir. Geen zotte ritmes, geen fusionjazz, ... wel sfeer. Massa's sfeer!
Ideaal in deze donkere dagen, tijdens een quarantaine-avond bij kaarslicht, in de zetel met een glas rode wijn of een rokerige imperial stout. Eventueel met sigaar.
Hun muziek zal snel hints oproepen naar film noir of Twin Peaks. Jazzkenners kennen misschien wel de soundtrack 'Ascenseur pour L'Échafaud' van Miles Davis, die zeker tot inspiratie zal gediend hebben.
Nog enkele bands of 'orkesten' die in het genre opereren zijn oa het geniale The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, Dale Cooper Quartet & The Dictaphones en Macelleria Mobile di Mezzanotte. Een leverancier van kwaliteit is Denovali Records.
Ik heb voor Bohren gekozen omdat ik hen al een paar keer live gezien heb, hetgeen toch steeds een belevenis is. Ze zitten in het donker gepositioneerd op het podium waarbij alleen de saxofonist soms letterlijk eens in de spotlight komt te staan. Dus de muziek primeert. De nummers worden wel steeds aangekondigd met supergrappige droge humor.
Hun discografie is reeds vrij uitgebreid. Sunset Mission vind ik hun beste plaat en leunt het dichtst aan bij Angelo Badalamenti. Geisterfaust is dan weer het meest minimalistische album. Op de mini Beileid staat een cover van de Duitse hardrockgroep Warlock, gezongen door Mike Patton. Chapeau voor wie ook maar 1 noot van het origineel herkent.
Om toch enige kans te maken, heb ik hier Patchouli Blue. Met 60 minuten en iets meer variatie lijkt met dit de beste instapplaat. Naast typische Bohren nummers als 'Total Falsch' en 'Sag Mir, Wie Lang' biedt 'Vergessen & Forbei' zich aan als een meer ambientachtige rustpauze. De hit 'Tief Gesunken' kan zo meteen op StuBru.
Een Bohrenplaat moet groeien, dus ik verwacht weinig enthousiasme van mensen die in niet ideale omstandigheden eens vluchtig luisteren. Tof als jullie de woorden saai, vervelend en vooral boring niet gebruiken in de reacties.
Wil iemand de link naar Spotify maken?
Toch heeft Bohren een kleine link met het hardere genre. Oorspronkelijk speelden een paar leden in een grindcoreband ( Chronical Diarrhoea, niet te checken) en hun naam komt van de vooruitstrevende instrumentale metal/noise band Gore uit Holland ( wel te checken).
Hier geen gitaar te bespeuren, ook geen vocals. En omdat er nog geen jazz besproken is ...
Nu, Bohren is ook niets voor echte jazzcats, Bohren opereert in het genre doomjazz of jazz noir. Geen zotte ritmes, geen fusionjazz, ... wel sfeer. Massa's sfeer!
Ideaal in deze donkere dagen, tijdens een quarantaine-avond bij kaarslicht, in de zetel met een glas rode wijn of een rokerige imperial stout. Eventueel met sigaar.
Hun muziek zal snel hints oproepen naar film noir of Twin Peaks. Jazzkenners kennen misschien wel de soundtrack 'Ascenseur pour L'Échafaud' van Miles Davis, die zeker tot inspiratie zal gediend hebben.
Nog enkele bands of 'orkesten' die in het genre opereren zijn oa het geniale The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, Dale Cooper Quartet & The Dictaphones en Macelleria Mobile di Mezzanotte. Een leverancier van kwaliteit is Denovali Records.
Ik heb voor Bohren gekozen omdat ik hen al een paar keer live gezien heb, hetgeen toch steeds een belevenis is. Ze zitten in het donker gepositioneerd op het podium waarbij alleen de saxofonist soms letterlijk eens in de spotlight komt te staan. Dus de muziek primeert. De nummers worden wel steeds aangekondigd met supergrappige droge humor.
Hun discografie is reeds vrij uitgebreid. Sunset Mission vind ik hun beste plaat en leunt het dichtst aan bij Angelo Badalamenti. Geisterfaust is dan weer het meest minimalistische album. Op de mini Beileid staat een cover van de Duitse hardrockgroep Warlock, gezongen door Mike Patton. Chapeau voor wie ook maar 1 noot van het origineel herkent.
Om toch enige kans te maken, heb ik hier Patchouli Blue. Met 60 minuten en iets meer variatie lijkt met dit de beste instapplaat. Naast typische Bohren nummers als 'Total Falsch' en 'Sag Mir, Wie Lang' biedt 'Vergessen & Forbei' zich aan als een meer ambientachtige rustpauze. De hit 'Tief Gesunken' kan zo meteen op StuBru.
Een Bohrenplaat moet groeien, dus ik verwacht weinig enthousiasme van mensen die in niet ideale omstandigheden eens vluchtig luisteren. Tof als jullie de woorden saai, vervelend en vooral boring niet gebruiken in de reacties.
Wil iemand de link naar Spotify maken?
. Het geniale Suspiria blijft voor mij dé essentiële horror soundtrack allertijden. Profondo Rosso zit daar ook niet ver van af.
