Mixtvision

Op 7 december verscheen nogal onopvallend White Shadows, de eerste realisatie van indiestudio Monokel. De game kan het best omschreven worden als een puzzle-platformer die zich afspeelt in een dystopie, waarin constant de spot gedreven wordt met de hedendaagse maatschappij. Zoals de titel al doet vermoeden, is zwart-wit de enige kleurencombinatie die je in White Shadows zal ontdekken. Toen ik de gameplaytrailer zag, was voor mij de link naar de klassiekers Limbo en Inside meteen gelegd. Eén vraag spookte daarna door mijn hoofd: heeft de game ook een eigen identiteit, of staat White Shadows zelf slechts in de schaduw van deze nauwverwante indietoppers? Via deze review ben ik dat dus gaan uitzoeken!

De tijd dat ik iedere ochtend bij de onthaalmoeder werd afgezet vooraleer ik naar de kleuterschool vertrok, ligt al even achter mij. Onbezonnen amusement met mijn klasgenootjes zonder dat er van enig huiswerk sprake was. Het weekend werd iedere vrijdagmiddag stevig ingezet door de verhalen van oma Germaine. Deze marionet was op een blauwe maandag in elkaar gestoken door juf Els. Zij wist op deze manier die kleine snotters tomeloos te boeien met haar fascinerende vertelsels. Ik ben blijkbaar niet de enige nostalgische ziel die met de nodige weemoed terugkijkt op deze zorgeloze periode. Ontwikkelaar kaleidoscube doet het poppenspel herleven in A Juggler’s Tale, een sprookje waarin de wanderlust van een klein meisje heel wat teweegbrengt. In deze review kom je te weten of ze dit originele uitgangspunt hebben weten om te zetten naar een leuke game.

De eerste helft van dit jaar bleef het qua grote releases redelijk kalm, al brengen komende herfst en winter ongetwijfeld weer heel wat lekkers. Tussen die enkele toppers die we dit jaar reeds kregen, zitten ook heel wat kleinere titels die wat aandacht verdienen. Zo ging ik aan de slag met Minute of Islands; een game die m'n aandacht trok door de handgetekende graphics. Ik wist echter niet dat het wel een heel vreemde ervaring zou worden...