Ontwikkelaars van recente
Metroidvania’s met een futuristische of intergalactische focus lenen meestal veel van Nintendo’s franchise. Begrijpelijk dat zulke teams in Samus Arans voetstappen wouden treden, aangezien de Japanse firma op een gegeven moment hun blonde premiejager verwaarloosde. Tot voor kort alleszins, want ze financierden zowel
het tweedimensionale Dread als
een prachtige remaster van de eerste Prime, met daarenboven een vierde deel in aantocht. Hierdoor hebben alternatieven die ernaar streven om slechts een kopie te zijn voor mij minder allure, omdat het niet meer volstaat om simpelweg een officieuze vervanging van Metroid in te dienen. Hadoque besefte dit blijkbaar eveneens toen ze de geboorte gaven aan het pas gelanceerde ULTROS, iets wat ik op basis van verschillende redenen opmerkte...