Thin Liz
Legacy Member
neutrofiel zei:Ik ben er zelf ook meer fan van om zorg kleinschalig en huiselijk te houden (de 1e lijn dan toch) in plaats van er fabrieken van te maken gericht op cijfers en optimalisering. Komt zeker ten goede aan de kwaliteit van zorg.
Hoe zie je het de komende 10 jaar evolueren? Wat zie je jezelf doen in de toekomst? Zou je meestappen in het verhaal van een keten als het niet anders kon of zou je iets anders doen?
Het beroep zal blijven bestaan, doch alles zal evolueren naar de grotere (keten)apotheek en de online apotheek. Dat is de enige manier om nog een rendabel model te hebben. Er blijft feitelijk nog één heilig huisje over: de verkoop van voorschriftplichtige medicatie in een fysieke apotheek. Ik verwacht dat dat gaat vallen tussen dit en 10 jaar, de druk hier achter wordt groter en groter. Met als gevolg: een nog grotere verschuiving naar de grootapotheken (ziekenbondapotheken, Multipharma, Medi-Market,...).
Op het einde van de dag moet er brood op de plank komen en zullen veel kleine buurtapotheken wel moeten verkopen aan ketens. Ik zeg daar zelf geen "neen" tegen, omdat er geen alternatief is. Je verkoopt natuurlijk liever aan een 'collega', maar die zijn er minder en minder.
Mijn beroep in 2004 vs mijn beroep in 2020...het is inderdaad niet meer wat het was, of wat het zou moeten zijn:
-elke dag frustratie over ontbrekende geneesmiddelen
-minder en minder magistraal
-ontoereikende of krimpende vergoedingen. Werken met verlies.
-gebrek aan verantwoordelijkheid: vergelijking met anderen uit de zorg wordt steeds frustrerender. Gewoon het naar waarde schatten van het diploma...(mensen die je aansporen om de dokter te bellen ivm basic vragen over medicatie: twijfel over de kennis van een apotheker. Dat hoor ik meer en meer: de mensen zelf zien je als winkelbediende en niets meer.)
-collega's: ieder voor zich-mentaliteit. De grijze zone van de deontologie opzoeken omdat 'Farmaline alles mag'.
-Deontologie die verslapt en dreigt overbodig te worden
-algemene evolutie naar online, rol van de zorg?
Daarnaast heb ik nog persoonlijke problemen met de gemeente hier (dreiging schrapping alle parkeerplaatsen in straat).
Alles samen is het nog een wonder dat ik er 'zin' in heb. Maar ik besef ook dat ik hier niet eeuwig kan blijven. Ik land wel op mijn pootjes (al is het als FAGG-medewerker, of leraar). Het zal iets anders worden dan apothekertje zijn. Als je er niet meer in durft te geloven, dan laat je het beter achter. Ik ken al wat collega's die hetzelfde denken: het is genoeg geweest.