Album of the week Yellow Swans - Going Places

Kid_C

Kid_C

Cultuur Crew
Crowdfunder FE
1710748184948.png


Na de chille vibes van Guru vond ik dat het tijd was om iedereen hier onder te dompelen in de wondere wereld van drone en noise.

Going Places is het laatste album van Yellow Swans. Deze zwanenzang (haha) nam het duo op nadat ze lieten weten ermee te stoppen. Ze besloten nog één album op te nemen, een episch slotstuk van een indrukwekkende carrière.

Het album werd samengesteld op basis van drones die ze gedurende anderhalf jaar speelden tijdens de repetities/opwarmingen/... van hun laatste tour. Van de ongeveer 100 uur aan opnames werd vakkundig drie kwartier geselecteerd met 'Going Places' als eindresultaat. Er is een bonus disc beschikbaar met een dik uur aan extra materiaal (getiteld 'Being There') maar deze versie van 44 minuten is bedoeld als één afzonderlijk geheel.

De drones zijn een resultaat van Gabriel Saloman die gitaar speelt terwijl Pete Swanson het geluid op (verouderde) tape door een reel-to-reel recorder haalt en er effecten op steekt. De opnames klinken deze keer minder ruw en iets melodischer dan hun ouder werk waardoor het een heel psychedelische en dystopische sfeer krijgt. Meteen ook de reden dat ik een grote fan ben van deze opname, ik vind het een perfecte balans hebben tussen hardere drones/noise en een zacht melodisch dekentje. Dat maakt het geheel op een of andere manier toegankelijk(ish).

Beluister deze aandachtig en in één stuk, bij voorkeur met een koptelefoon en luid. :unsure:


of

yellowswans.bandcamp.com

Going Places, by Yellow Swans

6 track album
yellowswans.bandcamp.com yellowswans.bandcamp.com
 
Laatst bewerkt:
Yellow Swans mij ook onbekend. Drone en noise is eerder miss dan hit voor mij, maar af en toe kan zo'n album mij wel bekoren. De omschrijving klinkt in iedere geval wel cool as hell.
 
Wat voegt een hoofdtelefoon hier nu toe? isolatie? breder stereo-effect?

Anyway, dit is achtergrondgeluid als je het zacht zet, maar is een serieuze storing als je het luid zet.
Niet mijn kopje tee, al vind ik het sound design deel erachter altijd wel cool, is de sound op zich niet bekorend genoeg voor mij.
 
Jammer dat je niet voor dat uitdagende of "té" album gegaan bent :unsure:

Niet wat ik verwacht had om eerlijk te zijn. Bij het lezen van drone/noise dacht ik eerder dat we iets als Earth, Sunn of zelfs MBV zouden voorgeschoteld krijgen.

Desondanks het niet in mijn lijn van verwachting lag, was het wel degelijk zeer interessant, nummers bouwen uitstekend op en er is nooit sprake van enige luistermoeheid en alles voelt coherent en to the point aan, zaken die bij drone wel eens de mist in kunnen gaan. Verzopen in de noise en drones werd ik soms herinnerd aan Forrest Swords, Boards Of Canada en ook de Vampyr soundtrack van YONL sprong me te binnen, minimaal weliswaar maar dat maakte het extra boeiend.

Mooie keuze!
 
shiftyke zei:
Jammer dat je niet voor dat uitdagende of "té" album gegaan bent :unsure:
Klik om te vergroten...
Ik vond het een te groot risico want het moet ergens ook leuk blijven voor iedereen. Ik ga er van uit dat dit voor de meeste oren ruis is (zie bericht van Cerumen), dan is drie kwartier denk ik voldoende.

Ik maak nog een apart bericht in de post/math thread aan voor dat andere album, want het is echt een meesterwerk.
 
Good stuff! P4k omschrijft het album als "Noise in IMAX", ik kan er helemaal inkomen. De geluidsmuur is wel echt helemaal dichtgeplamuurd bij momenten, dus het zijn niet de meest relaxerende 45 minuten die ik al in het genre heb gehoord, maar de spanningsboog doorheen de nummers is wel geweldig.

Het is altijd moeilijk om nu exact aan te wijzen waarom sommige drone muziek wel en andere niet een klik maakt. Het is veelal een kwestie van vibes. Maar dit was wel echt een topper in het genre voor me!
 
Ik heb al veel over "drone" gehoord, maar heb er nog nooit naar geluisterd. (Waarom heeft dit eigenlijk dezelfde naam als dat ding dat door de lucht vliegt en opnames maakt? :unsure: )

Het album is nu tussen de 10 en 15 minuten bezig, en ik merk dat de noise al een beetje begint te storen. :unsure: Een pauze zou welgekomen zijn.
Het is een uitdaging om de tweede track tot het einde te beluisteren, want ik krijg er hoofdpijn van. (Sorry Kid, ik heb de laatste 2 minuten geskipt.)

Daar is de pauze. De derde track klinkt al aangenamer in de oren. Als dit zo blijft vind ik het goed. In de vierde track lijkt er naderend onheil, en steeds meer noise weer, al is het nummer bijna gedaan. De track erna lijkt gerelateerd aan hetgeen ervoor.
De eindtrack begint mooi en vind ik het beste nummer. De noise en steeds opnieuw het hoogtepunt daarnaar tegen het einde toe blijft wel wennen.

De albumart past goed bij deze muziek vind ik, echt goed gekozen imo.

Interessante keuze, maar ik denk niet dat ik dit snel op eigen initiatief zal draaien. Mijn oren ruisen er zelf een beetje van. :unsure:
 
Ik ga @Fusetea helemaal moeten bijtreden. Drone en noise zijn nu ook niet bepaald mijn ding en de start van dit album brengt daar geen verandering in. Opt out heeft ook mijn geduld op de proef gesteld, het was té puur/minimalistisch? Ik weet niet goed welk etiket er op te plakken.

Limited Space is wat zachter en naar mijn aanvoelen valt er ook meer te beleven. Prima nummer, duurt ook niet te lang. New Life zit er zowat tussen, meer dreiging, wat meer noise. Laatste nummer leunt dan weer meer aan bij Limited Space en da's dus ook meer mijn.
Dat zijn dus m'n twee favoriete tracks.

Ik ben nog altijd net helemaal overtuigd door drone/noise. Live is het wel een beleving en kan ik het meer waarderen. Je laten meevoeren op een reusachtig geluid dat je niet alleen hoort maar ook voelt. Thuis zit dat er een pak minder in. Ik kan hier de muziek jammer genoeg luid genoeg zetten om die ervaring te evenaren. Allez, ik kan alles hier wel eens opendraaien maar ik betwijfel of mijn buren me dat in dank gaan afnemen.
 
Ik had van de band al wel hel sporadisch gehoord en ik vermoed dat het ook via dit forum (of de voorganger). Op basis van de beschrijvingen en de termen noise had ik iets verwacht wat ik moeilijk ging verteren.

Maar ik kan dit eigenlijk best wel appreciëren. Begrijp me niet verkeerd, de melodieën die begraven zitten en schreeuwen van onder de sonische slurrie zijn wel noodzakelijk om er van te genieten en de reden waarom ik dit zeker kan appreciëren. Ik lees dat dit hun meer melodieuze werk is dus vermoedelijk zal ander werk van hun mij niet zo liggen.

Opener Foiled heeft een mooie, spookachtige melodie die wordt begeleid door iets wat voor percussie moet doorgaan. En die opener zorgt ervoor dat ik wel benieuwd ben naar de rest van het album. Wat ons dan meteen bij het langste nummer Opt Out brengt. Het begin doet me vaag denken aan een ambient nummer van Eno maar kan niet meteen herinneren welk. Het klinkt beetje alsof we onder water zitten. De melodie is hier iets dromeriger en wordt gaandeweg vergezeld van die schurende effecten wat verder ontaardt in woelige noise en overstuurse gitaren.
Sovereign is lichtjes beangstigend met de dreigende melodieën en percussie. Het is misschien wel mijn favoriete nummer op het album. Het volgende nummer Limited Space zou helemaal niet misstaan op een album van GAS. Geweldige opbouw ook in dit nummer en het heeft op den duur iet sacraals. Samen met Sovereign een topduo op dit album.
En hoe raar het ook klinkt, maar New Life voelt een beetje als een moment om op adem te komen met een mooi, maar verontrustend (?) klinkend riedeltje. Om je dan klaar te maken voor de afsluiter en tevens titelnummer. Dat komt op gang zoals Autechre's Vletrmx21 en verdrinkt dan in het noisebad met vocals/geschreeuw (?). Alsof iemand vastzit onder het ijs en de schreeuwen half verdrinken. Een serieuze opbouw weer om dan episch te eindigen.

Het zal wel een huzarenstukje geweest zijn om uit 100 uur aan muziek deze 45 minuten te distilleren. Afgaande op de eerste omschrijvingen zou je het niet verwachten maar eigenlijk is dit gewoon een mooi album. Ook het artwork kan ik smaken.
 
Ik vind dat hier wel iets van schoonheid in zit. Veel ruis, veel "wall of sound" maar daarachter valt veel te ontdekken zoals in het nummer Opt Out. Het helpt misschien wel dat ik graag naar "wall of sound"-muziek luister zoals black metal. Voor een leek lijkt dat op één lelijke geluidsbrij, maar een getraind oor weet achter die brij wel een en ander te ontdekken dat de moeite waard is. En die ruis zelf heeft een sfeervolle, meditatieve meerwaarde, op een bepaalde manier.

Live moet dit wel bijzonder zijn. Of alleen in een donker bos met een koptelefoon. Fear & wonder.
 
Niet mijn cup of tea, ik kan hier éénmalig op los om het te appreciëren als kunstproject maar daar blijft het bij.
 
whaddayaknow
Geweldig album, dit! Ik bereidde me voor op een oersaaie zit, maar toch schuilt er bijzonder veel schoonheid in wat eerst lijkt op louter ruis en geluid. Ik heb er van genoten en zie me zeker terugkeren naar dit album, misschien ook andere Yellow Swans als die de moeite zijn?

Toch begrijp ik ook een beetje wat @willydrama hierboven zegt, of dat denk ik toch. Het heeft meer weg van een museumstuk dan muziek zoals we het kennen of graag horen, bij wijze van spreken. Maar musea zijn dope gij weet, en ik heb geen nood aan die specifieke ruimte om te kunnen appreciëren wat daar "thuishoort". Dat geldt hoegenaamd niet voor alle kunst.
 
Ben effe de naam kwijt, Engels duo met drone albums in de horror sfeer die ik goed vond, één van de leden zit in een meer conventioneel dance project, krijg het niet gegoogled, misschien via die gateway meer appreciatie
 
willydrama zei:
Ben effe de naam kwijt, Engels duo met drone albums in de horror sfeer die ik goed vond, één van de leden zit in een meer conventioneel dance project, krijg het niet gegoogled, misschien via die gateway meer appreciatie
Klik om te vergroten...
Fuck Buttons?
 
na een tweede luisterbeurt (andere speakers, op de home cinema om meer surrounded te geraken in het geluid) bevestigd het gevoel dat je aandachtig moet luisteren naar wat onder die ruis zit om een gevoel van 'hoop' te ontdekken.

de ruis shift dan wel heen en weer om een soort van haziness te creeeren. de kleine melodieen en percussie elementen in de achtgrond komen op bepaalde momenten beter uit de ruis daar door. geeft een dynamisch gevoel van progressie, of eerder regressie gevolgt door progressie en terug. zeer eb and flow.
 
Zoals zovelen hier al gezegd hebben, ik had nog nooit van Yellow Swans gehoord. Drone/noise is sowieso wel een genre dat ik niet rap zal opzoeken, het is nogal hit or miss, met toch meer aan de miss kant voor mij.
Maar dit album heeft nog wel iets, verstopt onder de drones zit nog wel een zekere schoonheid ofzo. Het is sowieso wel een van de betere noise/drone dingen dat ik al eens gehoord heb. Er zit een leuk gevoel in, slaagt er heel goed in om een duistere sfeer te creeeren. Wat je zegt van dystopische sfeer, daar kan ik me ook wel in vinden.
Zal ik het nog vaak uit mijzelf opzetten, waarschijnlijk niet, maar dat is dan vooral omdat drone nu eenmaal niet echt een genre is dat je zomaar even voor de lol opzet :unsure: enfin, ik doe dat toch niet.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Aanmelden | Registreren
Terug
Bovenaan