Wat mis je het meest van pre-Corona?

Ik mis fysiek contact met andere mensen dan mijn partner. Voor corona was het de gewoonte om elkaar te begroeten met een kus op de wang of een hand, nu is het van ver eens zwaaien naar mekaar en dat voelt zo afstandelijk aan. Zelfs mijn ouders moet ik overtuigen om mij een knuffel te geven terwijl we een hele avond samen aan tafel zitten omdat het er zo ingebrand is dat er afstand gehouden moet worden.
 
*gewoon kunnen rondlopen en overal binnengaan zonder dat mondmasker
*horeca zonder restricties
*festivals (RW, Graspop, ...)
 
Ook het egoïsme van heel veel mensen die opeens duidelijk geworden is.
Dit was voor mij ook het meest ontgoochelende (vooral in 2020 dan, pre-vaccinaties), veel mensen die wilden dat de vrijheid van anderen aan banden werden gelegd uit hun eigen angst voor een besmetting. Ik ben altijd van het principe geweest "leef en laat leven", niet "vertel anderen hoe ze moeten leven". Dat laatste was van redelijk wat mensen de lijfspreuk geworden, door hun angs voor Covid.

Als ik het dus overdramatisch zou moeten omschrijven: mijn naïviteit en geloof in de mensheid :p
Idd, ik had ook geen al te positief beeld hiervan, maar het is nog wat negatiever geworden hierdoor :tongue:
 
Dat begroeten vind ik nu juist positief. Vond dat juist niet leuk om altijd een hele groep af te gaan als je ergens toekwam of wegging. :unsure:
Nu volstaat dit gewoon

tumblr_nmlcd0H5KR1unnosro1_500.gifv


Buiten het spontane mis ik die onbezorgdheid.
Of bijvoorbeeld bij een verkoudheid; vroeger had je een verkoudheid, dat was vervelend en na een paar dagen was je daar van af. Nu moet je je al gaan zorgen maken of het een gewone verkoudheid is, of corona. Naar de dokter gaan, test aanvragen, uit voorzorg in quarantaine gaan, wat dan ook weer een enorme invloed heeft op je gezin.
 
Het heeft ons vooral nog eens duidelijk gemaakt wat voor een stel zelfingenomen, betweterige, jaloerse eikels we allemaal zijn :p

Waar ik terug naar uitkijk:
- Een mogelijk quarantaine die constant om de hoek loert (vooral voor de kinderen). Plots een week extra vakantie die verschijnt en je ganse verlofplanning om zeep haalt, ... Ik kijk uit naar moment dat dat verleden tijd is.
- Terug normaal (fysiek) contact met mensen. Dat gaat dan niet alleen over een knuffel of handen geven, maar ook bijvoorbeeld in andere situaties (zoals in winkels): van 'oei, sta ik nu niet te dicht', of 'zou ik die mens nu eens niet helpen, maar misschien apprecieert die dan niet dat ik zo dicht kom', ...
- De voorbije 2 jaar konden we wel concerten doen in bepaalde periodes, maar het zou leuk zijn dat je nog eens een concert kan vastleggen en 100% zeker kan zijn dat het doorgaat.
- Gewoon ook andere (massa)-evenementen die kunnen doorgaan. Ook vooral voor de kinderen.
- Terug op kantoor gaan werken :unsure:
 
Dat begroeten vind ik nu juist positief. Vond dat juist niet leuk om altijd een hele groep af te gaan als je ergens toekwam of wegging. :unsure:
Nu volstaat dit gewoon

tumblr_nmlcd0H5KR1unnosro1_500.gifv


Buiten het spontane mis ik die onbezorgdheid.
Of bijvoorbeeld bij een verkoudheid; vroeger had je een verkoudheid, dat was vervelend en na een paar dagen was je daar van af. Nu moet je je al gaan zorgen maken of het een gewone verkoudheid is, of corona. Naar de dokter gaan, test aanvragen, uit voorzorg in quarantaine gaan, wat dan ook weer een enorme invloed heeft op je gezin.
Voor kennissen etc is dat inderdaad wel net positief, ik bedoel vooral dichte familie en vrienden.
 
Ik wil gewoon eens een paar festivals doen. Gaan aanschuiven aan de toog voor een pintje en ondertussen tegen tientallen vreemden botsen. Op zoek gaan naar een goed plekje tussen het publiek en tegen wat vreemden mensen aanschuren tijdens het dansen/springen en samen verbroederen met andere tipsy lotgenoten.

Iemand tegenkomen op straat die ge al heel lang niet meer gezien hebt en daar spontaan een knuffel/kus/schouderklop aan durven geven.

Met mijn kind dat naar de crèche gaat en daarom vaak verkouden is gewoon bij mijn oudere tantes en nonks op bezoek kunnen gaan zonder schrik te hebben dat ik ze besmet met één of andere nieuwe variant.


En ook ongeveer alles wat de meesten hierboven ook hebben aangehaald.
 
Zekerheid/stabiliteit, ik wil kunnen een vakantie boeken zonder mij zorgen te moeten maken of het wel doorgaat of niet. Als ik dan op reis ga zou ik ook zorgenloos willen op reis gaan, zonder mondmasker en andere regeltjes te moeten volgen, gewoon zoals ervoor, aan de bar hangen in het hotel zonder plexiglas en dergelijke.
Het CST is nu een oplossing om mensen aan te sporen voor een vaccin, maar als de pandemie voorbij is zie ik het liefst zo snel mogelijk verdwijnen, want het leidt ook tot oponthoud en uitsluiting van bepaalde mensen in de maatschappij. Ik hoop dus dat we dat dit jaar nog kunnen achterwege laten ipv voor langere tijd te leven in een "pasjesmaatschappij".

Dat begroeten/handen geven/kussen, dat mis ik niet echt, want de ene persoon gaf wel een hand, soms wordt er dan een kus gegeven (dat moest je dan ook weten van iedereen wie de handengevers en de kussers waren en wie niet) en soms niet en ik heb ook niet altijd zin om de hele groep af te gaan wanneer ik ergens toekom of weg ga. Vroeger op't werk gaf iedereen een hand, dat moet niet terugkomen van mij.
 
Laatst bewerkt:
Eigenlijk alles wat iedereen hierboven aangegeven heeft behalve handenschudden, het afschaffen ervan is het enige goede wat Covid met zich heeft meegebracht.
Ik haat het schudden van handen van zowel mensen die ik ken als onbekenden want sommige hebben vreselijke zweethanden! 😷
Ik geef iemand nog liever een kus op de wang dan dat ik zijn of haar hand moet schudden maar ja een random dokter in het ziekenhuis een kus op de wang geven is ook zo awkward as hell.
Nee vind wel goed zo.
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Er zijn een aantal dingen die de voorbije 2 jaar zijn weggevallen waar ik zeker niet rouwig om ben (zoals bv bepaalde verplichte sociale nummertjes, pendelen naar het werk).

Hetgeen ik zelf het meeste mis, is eens goed op stap gaan. Gewoon vertrekken zonder te veel plannen en we zien wel waar we eindigen de volgende ochtend.
 
Dit ja, van bepaalde posts in de vele topics over de maatregelen en het virus gingen mij ogen wel open (en mijn wenkbrauwen omhoog). Bij momenten dacht ik ook wel eerder dat als dit de maatschappij is, ze het mogen hebben, en beter gewoon naar een systeem gaan waar we idioten laten creperen in plaats van ze nog te gaan verzorgen op kosten van de maatschappij. But hey, I got better!

Daaraan gelinkt ook gewoon hoe veel gesprekken met mensen die je goed of minder goed kent dan afglijden naar discussies over vaccinatie, veelal met een hoop argumenten die rechtstreeks uit het beerput-topic lijken te komen.

En om af te sluiten, uiteraard ook gewoon ongedwongen kunnen reizen zonder moeten in te zitten met PCR/Ag testen op voorhand en achteraf.
Dit.
 
Zonder muilkorf rond lopen , muilkorven zijn voor stoute honden en sukkelaars .
 
Zorgeloos gewoon eens binnenspringen bij vrienden/kennissen.
Tussen kerst en Nieuwjaar met mijn fiets op stap zonder route. Ik passeerde na een uur toevallig dicht bij een vriend die ik 6 maanden al niet meer gezien had normaal zou ik direct eens binnenspringen maar nu denk je direct of het wel ok is om zomaar bij binnen te springen want je hebt al kerst gevierd met X en zal Nieuwjaar vieren met Y dus kan/mag ik Z nog zien? Constant zo'n hatelijk bijna schuldgevoel.
 
Onbezorgd op reis kunnen gaan naar eender waar ter wereld, dat mis ik echt.
Dat er nog steeds mensen zijn die naar de meest exotische bestemmingen afreizen, je zal er maar Corona oplopen en er vast komen te zitten in Indonesië, Thailand, Zuid-Afrika etc...
 
Massaevenementen zonder enig gedoe bijwonen, het nachtleven.

Het opnemen van een sociaal iets met name avondopleiding staat hoog op de agenda. Hoe dan ook wil ik dit zonder restricties, want van afstand leren is simpelweg niet hetzelfde bv.
Ik ben vorig jaar september begonnen aan een avondopleiding. Vanaf november is het weer vanaf afstand. Een hele dikke tegenvaller.
 
Terug
Bovenaan