Wat doe je met misdadig nageslacht?

[Squidward]

Wij kijken al graag eens true crime en dit is een gesprek dat we al een paar keer hadden (puur hypothetisch!) en het blijft een moeilijke. Nu met die veel vermelde zaak van Gabby Petito vraag ik het mij weer af:
Niet om de verloofde hier te veroordelen voor een proces maar alles wijs toch op hem. Het lijkt er ook op dat zijn ouders toch een poosje pogingen gedaan hebben om zelf antwoorden te krijgen / niet onmiddellijk het meest meewerkten met de Feds.
En dat komt wel vaker terug, ouders die hun kind ook onder heel zware misdaad toch proberen te beschermen. Kijk ook maar naar de studentjes fils-a-papa die verwachten zomaar hun ding te kunnen doen en ouders die dat maar normaal vinden. Maar dus ook ouders die een moordverdachte zoon gaan verstoppen, geld geven, alibi voorzien,…

Dus: in hoeverre bescherm je ‘je kind’ voor de gevolgen van misdadig gedrag?

Partner en mijzelf geraken makkelijk op het punt dat je met misdaad niet mag weg geraken maar eens we de kinderen er in betrekken, betrappen we ons ook wel op dat (hypothetisch!) ‘ja, maar…’ ‘nee, want…’ en zijn we moreel toch niet zo klaar en duidelijk als we dachten te zijn.

 

[Avondland]

Moeilijke situatie hé. Zolang je zelf niet geconfronteerd wordt met een crimineel kind, zijn de meeste mensen wellicht zwart-wit: we geven die kleine koter aan! Tot het zover is, maar dat is ook weer afhankelijk van de band met je kind.

 

[Sylverscythe]

Hier in de familie gezien, een van de ouders bij de politie en het kind dat dan tijdens de puberteit aan de drugs geraakt, gaat stelen, enz. Er is geen simpele oplossing alleszins, zelf naar de politie stappen is een heel grote stap als ouder, en dan blaas je de band met je kind meestal ook op.

 

[Mr.Anderson]

Ik denk dat dat zoiets is waarvan je nooit op voorhand kan weten hoe je zal reageren. Dat iedereen daarvan gespaard mag blijven.

In 't tuinhuis heb ik alvast plastiek, een zaag en 2 vaten zoutzuur staan. Je weet maar nooit.

 

[Nineshots]

En dat komt wel vaker terug, ouders die hun kind ook onder heel zware misdaad toch proberen te beschermen. Kijk ook maar naar de studentjes fils-a-papa die verwachten zomaar hun ding te kunnen doen en ouders die dat maar normaal vinden. Maar dus ook ouders die een moordverdachte zoon gaan verstoppen, geld geven, alibi voorzien,…

Ik zou er niet zomaar van uitgaan dat wanneer de ouders er alles aan doen om hun kind vrijuit te laten gaan, dat ze er ook mee akkoord zijn.
Ik kan mij inbeelden dat ik ook al mijn macht (niet dat ik er veel heb denk ik) zou gebruiken om mijn (toekomstige) kinderen uit de gevangenis te houden.
Maar daarom zou ik er nog niet per se mee akkoord zijn met wat mijn kind gedaan heeft.

 

[Landtlord]

Ik ken een koppel waar de oudste zoon op zijn 18 verjaardag 2 valiezen kreeg met al zijn spullen in, en die kon vertrekken. Die waren de bijna wekelijkse bezoekjes van de politie zo beu.

 

[ThomasMore]

Ik denk dat het heel moeilijk is om geconfronteerd te worden met misdadig gedrag van je kinderen. De uitzonderingen zijn criminele families waar het dan eigenlijk doorgeven van de stiel is. Meestal zal het echter een rouwproces zijn. Je verliest immers het beeld dat je had van je kind.

Wanneer je geconfronteerd wordt met ernstig crimineel gedrag van je kind zal je verschillende emoties doorlopen: ontkenning, woede, angst, ongeloof,...

Het is onmogelijk om in te schatten hoe je die emoties zal uiten of hoe lang die zullen duren... Dat is zeer individueel, kan je niet voorspellen en al zeker geen uitspraken over doen als je het nog niet hebt meegemaakt.

Het kan dus best zijn dat je de feiten probeert te verdoezelen uit angst, je kind blijft verdedigen uit ontkenning of verstoot uit woede,... Kan allemaal.

 

[parabellum]

In het lager zat ik in de klas met iemand waar duidelijk iets mis mee was. Op latere leeftijd heeft zijn moeder hulp gevraagd aan het gerecht en politie, maar zij kunnen nu eenmaal niet preventief optreden. Uiteindelijk heeft hij een paar jaar geleden iemand doodgestoken.

 

[zarathustra]

Ik denk dat dat serieus afhangt van welke misdaad. En ik weet niet waar de grens juist zou liggen. Weed verkopen? waarschijnlijk niet. Heroïne? Mogelijks. Fraude? waarschijnlijk niet. Moord uit jaloezie ofzoiets? waarschijnlijk wel. Moord omdat iemand hen misbruikt heeft ofzoiets? Dat dan weer niet.

Dus geen idee eigenlijk. De grens ligt ergens anders dan bij een wildvreemde, maar er is wel een grens.

 

[Sylverscythe]

In het lager zat ik in de klas met iemand waar duidelijk iets mis mee was. Op latere leeftijd heeft zijn moeder hulp gevraagd aan het gerecht en politie, maar zij kunnen nu eenmaal niet preventief optreden. Uiteindelijk heeft hij een paar jaar geleden iemand doodgestoken.

Lijkt me een klassiek probleem, zover ik weet is praktisch alles van preventie op vrijwillige basis. Er zullen wel nog opties zijn als minderjarige, maar een volwassen persoon krijg je niet snel ergens tegen zijn zin. Je hebt gedwongen collocatie, maar praktisch lijkt me dat niet zo haalbaar op tijd: https://www.vlaanderen.be/gedwongen-opname-of-collocatie

In het voorbeeld dat ik hierboven aanhaalde was dat dan eens met een organisatie zoals "De Sleutel" gaan babbelen, of daar even verblijven, waarna de persoon besliste dat het allemaal zever was, hij geen probleem had, en even later terug dezelfde weg opging.

 

[Str8_6]

Ik ken een koppel waar de oudste zoon op zijn 18 verjaardag 2 valiezen kreeg met al zijn spullen in, en die kon vertrekken. Die waren de bijna wekelijkse bezoekjes van de politie zo beu.

Is ook het enige wat je kan doen als ze meerderjarig zijn.. Mijn schoonouders zaten ook in die situatie met mijn schoonbroer.

Als je het zo niet doet en ze maaien met hun drugskop iemand omver dan kun je je huis van onder je gat verkopen om al die kosten te betalen.

 

[Remake]

In het lager zat ik in de klas met iemand waar duidelijk iets mis mee was. Op latere leeftijd heeft zijn moeder hulp gevraagd aan het gerecht en politie, maar zij kunnen nu eenmaal niet preventief optreden. Uiteindelijk heeft hij een paar jaar geleden iemand doodgestoken.

Is die zijn moeder ondertussen overleden? Ik ken namelijk exact hetzelfde verhaal, alleen zat ik bij z'n zus in de klas en mijn broer bij hem.
Er scheelde iets mee van kinds af, nooit iets aan gedaan ondanks hulpkreten van vooral zijn vader, plots gewoon zijn buurman doodgestoken.
Zijn vader blijft zijn zoon wel nog steunen. Hij weet al 30 jaar dat iets niet klopt, maar vond geen hulp. Ergens ontkent die de schuld van zijn zoon, door die te verleggen naar de instanties. Niet onbegrijpelijk in die situatie.

 

[parabellum]

Is die zijn moeder ondertussen overleden?

Nee, dit is een ander verhaal. Dit is in het nieuws geweest, de mens die vermoord is was een acteur uit De helaasheid der dingen en zijn moeder is later nog op televisie verschenen om aan te kaarten dat ze hier al lang voor gewaarschuwd had.
Jammer genoeg kom je dat dus wel vaker tegen, van die kinderen waarvan je gewoon weet dat ze niet deugen.

 

[Str8_6]

Ik vraag me soms af hoe psychiatrische instellingen erbij komen om iemand gunstig advies te geven dat ze daar mogen vertrekken.. Vorige maand hadden we hier ook 1 die smorgens uit de psychiatrie mocht en van daaruit zich direct verdronken heeft in de Ijzer.

Dan kun je toch niet zeggen dat die psychisch terug ok was om in de maatschappij mee te draaien?

En dan verschillende gevallen die ermee dreigen hun buur te vermoorden en er ook toe in staat zijn. Die zitten dan eens een paar weken binnen en de week erna is het terug van dat. Het is dan altijd twijfelen of er een ploeg moet gestuurd worden, maar je zal maar net geen ploeg sturen en er gebeurt toch iets.

Er kan eigenlijk heel veel miserie voorkomen worden moesten de instanties die er iets aan kunnen doen ook effectief iets doen ipv iedereen zo snel mogelijk af te wimpelen al komt dat ook wel door een plaatstekort.

 

[Général Zantas]

Ik ga akkoord met zara, alles hangt af van het misgrijp en ook of je er zelf schade hebt door ondervonden. Als je er zelf geen last van hebt gehad, ben je waarschijnlijk sneller geneigd te blijven steunen.

 

[kay-gell]

Mijn tante heeft zo ne zoon.
Al jaren aan de drugs, heling, in de bak gezeten voor poging tot doodslag, gevlucht naar Spanje,...

En die blijft hem gewoon steunen.
Was onlangs zo gevlucht voor een politie-controle en ze kloeg dan dat de politie hem hardhandig zou hebben aangepakt toen ze hem uit de auto gesleurd hebben.

 

[Nineshots]

Ik vraag me soms af hoe psychiatrische instellingen erbij komen om iemand gunstig advies te geven dat ze daar mogen vertrekken.. Vorige maand hadden we hier ook 1 die smorgens uit de psychiatrie mocht en van daaruit zich direct verdronken heeft in de Ijzer.

Dan kun je toch niet zeggen dat die psychisch terug ok was om in de maatschappij mee te draaien?

En dan verschillende gevallen die ermee dreigen hun buur te vermoorden en er ook toe in staat zijn. Die zitten dan eens een paar weken binnen en de week erna is het terug van dat. Het is dan altijd twijfelen of er een ploeg moet gestuurd worden, maar je zal maar net geen ploeg sturen en er gebeurt toch iets.

Er kan eigenlijk heel veel miserie voorkomen worden moesten de instanties die er iets aan kunnen doen ook effectief iets doen ipv iedereen zo snel mogelijk af te wimpelen al komt dat ook wel door een plaatstekort.

Ik denk dat dit als buitenstaander ook zeer moeilijk in te schatten is. Het lijkt misschien allemaal makkelijk, maar dat zal het vast niet zijn.
Al schijnt er idd wel een serieus plaatstekort probleem te zijn, waardoor velen niet geholpen worden.

 

[Ednolb]

Ik vraag me soms af hoe psychiatrische instellingen erbij komen om iemand gunstig advies te geven dat ze daar mogen vertrekken.. Vorige maand hadden we hier ook 1 die smorgens uit de psychiatrie mocht en van daaruit zich direct verdronken heeft in de Ijzer.

Dan kun je toch niet zeggen dat die psychisch terug ok was om in de maatschappij mee te draaien?

En dan verschillende gevallen die ermee dreigen hun buur te vermoorden en er ook toe in staat zijn. Die zitten dan eens een paar weken binnen en de week erna is het terug van dat. Het is dan altijd twijfelen of er een ploeg moet gestuurd worden, maar je zal maar net geen ploeg sturen en er gebeurt toch iets.

Er kan eigenlijk heel veel miserie voorkomen worden moesten de instanties die er iets aan kunnen doen ook effectief iets doen ipv iedereen zo snel mogelijk af te wimpelen al komt dat ook wel door een plaatstekort.

Een psychiatrie is geen gevangenis he. Als de persoon in kwestie niet wil geholpen worden, kan je die in de meeste gevallen niet dwingen om te blijven, en al zeker geen minderjarigen.

 

[Galaxy]

Ze doen normaal collocatie dan hoor .

Als de persoon een gevaar voor zichzelf is of de maatschappij word die gecolloceerd .

 

[Ednolb]

Ja dat weet ik. Ik herhaal: een psychiatrie is geen gevangenis. Als je gecolloceerd wordt, dan kan het niet dat je daar voor eeuwig blijft. Dat wordt opnieuw geëvalueerd na een aantal weken kan je weg als je dat wil of als er geen redenen zijn om je te houden. Collocatie is iets anders dan internering he. Sommige mensen willen gewoon niet geholpen worden (geen probleembesef, andere prioriteiten, ...).
Het is allemaal niet zo evident, en nog minder in het geval van minderjarigen.