Verslag: Leffingeleuren 2023

De allereerste editie van Leffingeleuren vond plaats in 1977, maar voor mij was dit mijn eerste bezoek aan Leffinge. Dit drie dagen durende festival, dat zich afspeelt rondom de kerk, biedt een breed scala aan bands en profileert zich als een ontdekkingsfestival met acts die elders zelden te zien zijn. Het festival kan in twee delen worden opgesplitst. Enerzijds zijn er de betaalde concerten die plaatsvinden in Zaal De Zwerver, café De Zwerver, Apollo en zelfs de kerk, waar een speciale ruimte was gereserveerd voor Duyster Live, het gelijknamige radioprogramma. Anderzijds is er ook een gratis gedeelte. Rondom de kerk waren er tal van foodtrucks, een dj-podium, straattheater en het Busker Street-podium met voornamelijk lokale en jonge artiesten.

De sfeer was gedurende het hele weekend buitengewoon positief en afgezien van enkele korte regenbuien, was het weer perfect. Je kon al snel merken dat dit festival een plek is waar mensen elkaar kennen, samenkomen en hun liefde voor de bands delen. Het was gemakkelijk om een praatje te maken op dit festival en een aangename verrassing om te zien dat niet iedereen druk bezig was met zijn telefoon. Bovendien was er een camping beschikbaar voor degenen die een paar nachten wilden blijven. Een overzicht van de sfeer op het festival en enkele bands die mijn aandacht trokken.

Fake Indians ​

Op zaterdag was de eerste band die ik zag Fake Indians, een Antwerpse groep die al aan zijn tweede album toe is. Ze brachten een muziekstijl waar ik al meteen mee in het diepe gegooid werd; de noise rock met een vleugje grunge en acid rock zorgde voor een indrukwekkende start.

DEADLETTER​

De energieke band DEADLETTER uit Londen mocht niet ontbreken op Leffingeleuren. Helaas ontbrak de intrigerende saxofoonsound die de meeste nummers van DEADLETTER kenmerkt tijdens deze show – de saxofonist kon er jammer genoeg niet bij zijn. Dit gemis weerhield de gitaristen er echter niet van om zich volledig te geven, alsof hun leven ervan afhing. Het publiek vooraan begon al snel op te warmen. Het podium werd gedomineerd door DEADLETTER, dat een briljante performance neerzette op Leffingeleuren.

King Hannah (Duyster Live)​

Het duo uit Liverpool, bestaande uit Hannah Merrick en Craigh Whittle, verzorgde een intieme en ingetogen performance in de kerk, een plaats waar ze tot hiertoe nog nooit hadden opgetreden. De Britse band bracht donkere indierock waarbij zangeres Hannah Merrick haar teksten op een meesterlijke wijze overbracht.

Peuk ​

Na een tip van een redactielid besloot ik om het Limburgse trio Peuk te bekijken en dat was zeker de moeite waard, want op dit moment zijn ze een opmerkelijke aanwinst voor de nationale gitaarmuziekscène.

Ão ​

Voor de allereerste keer maakte ik kennis met Ão, een Belgische groep. Ze presenteerden een unieke performance die me vanaf het eerste nummer zo diep in hun muziek trok dat ik bijna vergat foto's te nemen. De vocale kracht van Brenda Corijn, voornamelijk in het Portugees, was buitengewoon en in combinatie met de gitaar, ambientklanken en percussie creëerden ze een buitengewoon optreden dat nog lang in mijn gedachten bleef hangen. We hebben nog niet het laatste gehoord van Ão.

Hotel Lux​

De tent in Apollo zat meteen vol voor Hotel Lux. Frontman Lewis Duffin is een opvallende persoonlijkheid, een Brit die zich door niemand laat beïnvloeden en gewoon zijn eigen stijl en voorkomen heeft. Deze boeiende band brengt eigentijdse pakkende nummers, die volledig in het genre post-punk ligt.

Paris Paloma ​

Paris Paloma werd bekend door haar nummer Labour, dat viraal ging op TikTok. Afgezien van de eerste rijen was de zaal redelijk leeg, maar degenen die er niet waren, hebben echt iets gemist. Paris Paloma beschikt over een unieke stem die live bijzonder krachtig is, vooral tijdens haar solonummers, waarmee ze de zaal in stilte bracht.

Alain Johannes ​

Leffingeleuren was de laatste halte van zijn tour voordat Johannes zich terugtrekt om opnieuw muziek te schrijven en te maken. Hoewel de zaal niet helemaal vol zat, bracht hij zijn set met volle overgave en enthousiasme. Hij presenteerde een divers scala aan muziekstijlen, variërend van krachtige rock met gitaarsolo's tot rustige nummers.

Conclusie

Leffingeleuren, dat plaatsvond op 15, 16 en 17 september, is een gezellig en kleinschalig festival waar bands optreden die je elders niet snel zult vinden. De sfeer in het dorp is perfect en het festival trekt zowel toegewijde fans als gezinnen aan. De prijzen voor eten en drinken zijn eerlijk, met een uitgebreid aanbod. Tijdens het festival heb ik tal van nieuwe bands ontdekt en ben ik ondergedompeld in een unieke muzikale ervaring die nog lang zal bijblijven. Het was een weekend vol muziek, gezelligheid en verrassingen en ik kijk nu al uit naar de volgende editie van Leffingeleuren.