Album of the week Sonic Area - Music For Ghosts

[Bauhaus]

Een beste album kiezen, gemakkelijk is het niet, temeer omdat er in elk genre wel een 'beste' is. Een ding is zeker, het moet een album met voldoende variatie zijn. Na mijn eerste keus (Foetus - Nail) heb ik een nieuwe keus gemaakt die toegankelijker is, het album Music for Ghosts van Sonic Area, geesteskind van Fransman Arnaud Coëffic. De plaat kan je zien als een cinematische rit doorheen een pretpark dat een ode is aan horor & fantasy iconen, van films als Dracula & Nosferatu of de verhalen van Lovecraft.
Coeffic creeert weelderige atmosferische & orchestrale soundscapes doorspekt met industriele geluiden en ritmes.
Elk stuk heeft een eigen stijl en een bepaalde sfeer waarvan de rode draad een soundtrack zou kunnen zijn voor elk tijdperk, elke stijl en character van de geesten, spoken en ectoplasma's die we aantreffen in zoveel fantastische films uit zoveel verschillende tijdperken en regisseurs.
Op The Living Carousell & The Endless Staircase gaat de protagonist uit Carnival of Souls wild tekeer op haar helse orgel dat zo lijkt weggelopen te zijn uit een dement circus.
Inframonde doet dan weer denken aan een ruimteschip dat landt, precies de eindscene van Close Encounters of the Third Kind.
Halverwege Middle Night Ballet komen we terecht in een griezelige ballroomscene, net zoals de eindscene uit The Shining waar Jack Nicholson te zien is op een oude foto uit de jaren '20.
Op Eureka worden alle orchestrale registers open gezet.
Hoogtepunt is Once More Unto the Breach Dear Friends, waar we een dissonante synth en spookachtige stemmen horen en een lofzang is aan de oude horror & fantasy films van weleer.
Afsluiten doen we in schoonheid met Funeral March of an Empire waar we getracteerd worden op barokke muziek en een portie martial drums.
Plof neer in je comfy chair, put on your headphones en laat Jeeves de absint inschenken terwijl je kijkt naar Dracula of Nosferatu en enjoy the ride.

"Children of the night, what music they make !" - Bela Lugosi, Dracula (1931)

^^ Deze mag op de Spotify lijst.

 

[clercqie]

Lol Eureka, wat is me dat voor een roller-coaster zeg!

Tis een beetje all over the place. Venetian Snares lijkt niet veraf. Tis wel tof luisteren

 

[nifelheim]

Intrigerende video, ben benieuwd naar het album.
Zou er niet van verschieten mocht Mike Patton grote fan zijn.

 

[Kid_C]

Je tekst heeft me alleszins al verkocht. Meteen eens opleggen!

 

[CerumenCrevice]

heerlijk album, net erdoor en ik heb de artiest meteen gevolgd.
beetje 'eerie music', dat kan er bij mij altijd in, met zo nu en dan een evangelisch-episch tussenstuk.

'middle night ballet', die had mij het meest beet, ondanks de vreemdere onder de tracks.

 

[Kid_C]

Once More Unto the Breach Dear Friends

@Bauhaus check zeker eens het werk van Roly Porter en Ben Frost mochten ze je nog niet bekend zijn.

 

[Bauhaus]

Once More Unto the Breach Dear Friends

@Bauhaus check zeker eens het werk van Roly Porter en Ben Frost mochten ze je nog niet bekend zijn.

Thanks, zal eens luisteren.

 

[Lint]

Ik was hier zonet aan begonnen op de skipiste... not a good match .
Sounds nice, straks in de sauna eens opzetten .

Intrigerende video, ben benieuwd naar het album.
Zou er niet van verschieten mocht Mike Patton grote fan zijn.

Ik dacht indeed ook direct aan Fantomas.

 

[Bauhaus]

Ik dacht indeed ook direct aan Fantomas.

Eens beluisterd, Patton heeft allesinds een goede filmsmaak: Spider Baby, Cape Fear, Night of the Hunter....me like.

 

[shiftyke]

Venetian Snares lijkt niet veraf.

Veelbelovend

"Children of the night, what music they make !" - Bela Lugosi, Dracula (1931)

ik kreeg kippenvel alleen al door het lezen van de quote, wat een film!

 

[SnakeGodRovinin]

'Never ever more': De videotape van The Ring en op het einde klimt ze eruit om persoonlijk goedendag te zeggen, met de leefruimte die wordt omgetoverd in zwartwit.
'The Living Carousel': Een haperend beeld van een draaiende carrousel, dat steeds een seconde teruggaat, met af en toe een bliksemschicht erdoor getrokken. Even later komt er wat kleur door met dank aan het opfleurende deuntje. Stilletjes aan zien we Pennywise opdoemen achter het paard in de carrousel, die kalmpjes aan toertjes draait. Als sluitstuk is de carrousel bemand met kinderen, waaruit Pennywise stukken bijt.
'The Infernal Clockwork': De klok uit een van de Amityville-films draait megasnel rond met gezinnen die huisvesten en even snel verhuizen als de seconden wegtikken. Het harder bonkgeluid is het verbale geweld tentoongespreid door invloed van de klok.
Verbaal wordt gauw fysiek geweld met gevolg de muren besmeurd met bloed. Een overlevende per gezin sleept de rest weg en contempleert. Door het hoofd te laten barsten tegen de muur, waaruit duiven vliegen.

'The Endless Staircase': Een kleurrijke trap dat differentieert in felheid en Vergeten Lijken in verholen zitten. Ergens is er een trede waaronder een operazangeres en vetgemeste man vastzitten.
'Eureka': Achternagezeten door de drie heksen van Hocus Pocus. Opdoemende trappen met verschillende hoogtes en laagtes; zijwaartse pieken; motors / ambulance ontwijken; een elfje dat een instrument bespeelt; pilaren uit de grond gestampt; de kleurrijke trap van eerder.
Heksen nog steeds niet ontvlucht. Een boot vol met heksen stoomt aan. De achternagezetene vertraagt. Nog meer boten in de verte. Een lullaby verzacht en hij stopt uitgehijgd... Ze staan allemaal voor hem! En geeft toe.
'Dead Muse': House on the Haunted Hill-vibes.

'Inframonde': Achtergrondkoor in actie met een drone die langs prachtige plekken zoeft. De operazangeres van weleer ontsnapt uit haar trede en galmt als vanouds. Een Aardse Lacrimosa uit de jaren tachtig. Een komeet beslist over het einde van onze wereld en alles is vernield, op een eenzame bij na.
'Haunted Hall Motel Ballade': Een ganse zaal met dansende koppels. Getransformeerd naar ondode dansende koppels. De vloer vertoont een scheur, die groter wordt, maar ze zweven en dansen erop voort.
'Those Eternal Seconds': Een beeld van een groene ademende heuvel. We stijgen en overschouwen een slagveld van immense proporties. Normandië in veelvoud.

'The Magic Storytellers': Radio uitgeschakeld, want de Sovjets komen eraan in unisono. Net als de mummies uit hun graven, langs de andere kant. Ze zijn in een beeld te vatten en houden halt. Ze draaien 90° en hebben hun ogen gericht op de waarnemer.
'Once More unto the Breach dear Friends': Terug naar de foor als jonge knaap die het voor het eerst aanschouwt en gans een wereld van glitter en lichtjes opengaat, als elke foorkramer hem aandacht geeft. Tot hij plots merkt dat alle kraampjes leeg zijn en hij alleen is.
'Middle Night Ballet': Het Beest dat eenzaam met een onzichtbare partner oefent in zijn danszaal, in afwachting op Belle. De pratende klok zingt en wordt net als bij het Beest bespioneerd. Het blijkt Belle te zijn, die een professor Trelawny-momentje krijgt vanuit HP3.
'Funeral March of an Empire': Wat beeld ik me graag in dat ze bij de val van het Romeinse Rijk, een orkest hebben ingehuurd om dit te spelen bij hun teloorgang. Om respect te betuigen aan hen. Het zou een eer geweest zijn om tijdens dit nummer uw keel doorgesneden te hebben.

Kerel zou eens een soundtrack moeten maken.
De tweede 'Sonic' die enorm goed verteert, na 'Youth' .

 

[Bauhaus]

Nice one, SnakeGodRovinin, waar haal je het uit.

 

[shiftyke]

Ik dacht ik ga eens het één en ander opzoeken over dit album en dit topic is de 6de hit op Google

 

[Nattefrost]

De stijl doet mij in sommige nummers serieus aan iets oudere Igorrr albums denken, ook al een Franse artiest. Geen slechte referentie, aangezien dat een van mijn favoriete bands is. Interessante plaat in elk geval.

 

[nifelheim]

Onder begeleiding van @SnakeGodRovinin zijn levendige beschrijvingen een 2-tal keer geluisterd. Toch een beetje op de honger blijven zitten, zeker na het zien van die video. Dat is meteen ook het beste nummer, samen met Living Carousel. Leuk eerie sfeertje maar eerder achtergrondmuziek voor mij. Alhoewel ik niet weet hoe dat zou inpassen, mis ik misschien wel wat vocalen.

 

[Bauhaus]

Onder begeleiding van @SnakeGodRovinin zijn levendige beschrijvingen een 2-tal keer geluisterd. Toch een beetje op de honger blijven zitten, zeker na het zien van die video. Dat is meteen ook het beste nummer, samen met Living Carousel. Leuk eerie sfeertje maar eerder achtergrondmuziek voor mij. Alhoewel ik niet weet hoe dat zou inpassen, mis ik misschien wel wat vocalen.

Ja, het is eerder een conceptalbum dat je in zijn totaliteit moet beluisteren. De enige nummers die op zichzelf staan zijn Never Ever More, Eureka en Once More... imo.

 

[Hayrus]

Scary clowns everywhere! Heel leuke muziek die ik niet vaak spontaan zal opleggen, maar enkele beschrijvingen hier zijn zo levendig echt dat je in combinatie met de muziek een absurde creepshow ziet afspelen in je hoofd. David Lynch - Crazy Clown Time en Circus Contraption - Grand American Traveling Dime Museum come to mind bij het horen van dit album.

 

[SnakeGodRovinin]

Nice one, SnakeGodRovinin, waar haal je het uit.

Bij jullie meer dan goede albums natuurlijk .

 

[CerumenCrevice]

Bij jullie meer dan goede albums natuurlijk .

icm die grote stash LSD?
Maar inderdaad, dit soort albums spreekt tot de verbeelding.

 

[clercqie]

Weinig respons deze week, wat toch jammer is want dit is toch een specialleke vind ik. Iets helemaal anders dan wat we totnutoe al hebben voorgeschoteld gekregen in de AOTWs..