Seriereview: Peacemaker

'Murica. Het land van de vrijheid, de hamburgerketens en de grootsheid. Heerlijk toch? Maar ook: het land van Trump, van de KKK, en van de knullige niet al te bijstere superhelden met een zilveren hempje op. Wacht, wat? Jawel, je bent toegekomen in het DC-universum van bonafide weirdo James Gunn. Zijn televisionele worp Peacemaker zet de titelheld centraal, terwijl hij met een team van losers een uit de kluiten gewassen dreiging moet weten te stoppen die de toekomst van onze aardbol bedreigt. Klinkt bekend? Want dat is het ook.

Peacemaker (John Cena) is namelijk een personage uit de eerder verschenen langspeelfilm The Suicide Squad. De serie volgt als spin-off meteen de gebeurtenissen uit de bioscoopprent van regisseur James Gunn, die hier als schrijver en showrunner ook de honneurs waarneemt. De overdreven patriottistische superheld, die als Christopher Smith het gewone leven trotseert, herstelt van de verwondingen die hij heeft opgelopen toen hij nog aangesloten was bij The Suicide Squad. Helaas is een rustig herstel hem niet gegund, want de overheidsorganisatie A.R.G.U.S. (geleid door Amanda Waller) dwingt hem om een verschroeiende keuze te maken: ofwel moet hij terug naar de gevangenis om zijn straf uit te zitten ofwel kan hij kiezen voor een missie, genaamd Project Butterfly. Over de hele wereld hebben parasitaire vlinderachtige insecten menselijke lichamen overgenomen en het is aan het team van misfits onder leider Murn (Chukwudi Iwuji) om deze plaag te stoppen.

Peacemaker_1.jpg

Team Loser

In deze queeste wordt Peacemaker bijgestaan door zijn beste vriend, een Amerikaanse zeearend genaamd Eagly die graag al eens knuffelt. Naast Murn wordt het A.R.G.U.S.-team ook bevolkt door de onervaren Adebayo (Danielle Brooks), superheld-wannabe Vigilante (Freddie Stroma) en de wederkerende Economos (Steve Agee) en Harcourt (Jennifer Holland). Een bijzondere toevoeging aan de cast is Robert Patrick (bekend als de T-1000 in Terminator 2) die gestalte geeft aan Auggie Smith, de vader van Peacemaker en tevens iemand met bepaalde krachten en een niet al te koosjer verleden.

Het duurt nog geen volle minuut of je hebt al de blote bips van John Cena mogen (moeten?) aanschouwen.


Wat is het toch heerlijk als series en films je meteen kunnen meegrijpen. Ook zo bij Peacemaker, waar je onmiddellijk mee bent met het personage wanneer de eerste seconden onthullen dat we verdergaan waar The Suicide Squad is geëindigd. De humoristische toon eigen aan James Gunn is ook meteen gezet: het duurt nog geen volle minuut of je hebt al de blote bips van John Cena mogen (moeten?) aanschouwen. Niet veel later wordt de hele Justice League in de zeik genomen en in het bijzonder Aquaman, die er mogelijk al seksuele relaties heeft opzitten met wat de zee te bieden heeft. Het is die typische humor van Gunn die als vertrouwd aanvoelt en waar hij bekend mee is geworden.

Peacemaker_2.jpg

Pop & lock-Patrick

Wie de laatste vijftien jaar de superhelden-opmars in Hollywood van nabij heeft gevolgd, weet dat de opening credits van de films en series uit de stallen van DC en Marvel vaak kleine kunstwerkjes zijn waar de professionaliteit van afdruipt. Peacemaker pakt het ietsje anders aan: zelfrelativering is duidelijk een must op de set want niets minder dan een heuse danssequentie op de meest foute manier is het fantastische resultaat dat je te zien krijgt. Let zeker ook op Robert Patrick, die zijn beste pop & lock-skills bovenhaalt. Waar deze openingssequentie vaak stiefmoederlijk behandeld wordt, zal je hierbij geen enkele keer verder spoelen of de intro willen skippen.

Maar uiteraard is een tv-serie rond een superheld met een glimmend helmpje meer dan zijn intro. Zo wordt de show geruggensteund door een soundtrack die de loeiende glamrock-gitaren quasi continu laat loeien. Gunn heeft zoals in zijn Guardians of the Galaxy-filmreeks zich ontfermd over de soundtrack, die perfect past bij het 'Murica-gevoel dat de serie en zijn personages uitstraalt. Want, zoals Peacemaker al eens durft te zeggen: "There's never a wrong time to rock".

Peacemaker_3.jpg

Charmante pummel​

Het is duidelijk dat de A.R.G.U.S.-bende een misschien nog wel grotere groep losers is dan The Suicide Squad, maar de schrijvers pikken er handig op in dat de mens van nature graag voor de underdog in een verhaal kiest. Zo is Peacemaker een best idiote pummel, maar wel eentje die er vaak mee weggeraakt. A guy you love to hate, but you hate to love. De verdienste trouwens van James Gunn en John Cena, die het personage puik neerzet en af en toe de vierde muur met zijn acteerprestatie lijkt te breken door ook de criticasters in Hollywood subtiel terecht te wijzen door de spot te drijven met zichzelf. Ten slotte is het een feest om Robert Patrick een comeback te zien als een racistische lul en Danielle Brooks, de actrice die doorbrak met Orange is the New Black en de naïeve Adebayo zeer likeable neerzet met een heerlijke komische timing.

Te vaak worden grappige dialogen onnodig lang gemaakt, wat me meer dan eens op de zenuwen begon te werken.


Helaas begint de humor, die nochtans een sterke start kent, na een stuk of vier afleveringen vermoeiend te worden. Te vaak worden vanaf dat middelpunt de grappige dialogen onnodig lang gemaakt, wat me meer dan eens op de zenuwen begon te werken. En dat voor een show die al niet overloopt van de speelduur met zijn acht afleveringen van telkens ongeveer veertig minuten. De plot kent verder ook geen al te grote verrassingen en is redelijk cliché te noemen. Dat hoeft op zich geen probleem te zijn, want odes brengen aan popcultuur (Power Rangers, Starship Troopers, ...) kan een geweldige nostalgiekick geven maar het zorgt ervoor dat Peacemaker toch iets te weinig een eigen smoel heeft. Gelukkig zijn de actiescènes mokerhard gechoreografeerd wanneer je eens wakker geschud wilt worden, maar ze verhullen samen met de humor en de vele knipogen het feit dat het hier verhaalgewijs maar om een relatief mager beestje gaat.

Wat niet mager is, zijn de extra's die je op de blu-ray uitgave krijgt gepresenteerd. Op de twee discs staan in totaal veertien extra's die je voor het grote deel een leuke blik achter de schermen en extra achtergrondinfo weten te geven. Zeker de special features Under the Helmet (hoe de CGI laag per laag is opgebouwd), Dramatic Comic Book Readings (op een hilarische manier grasduinen door al het raars wat de DC-comics te bieden hebben) en Keep The Tweets (waarin Peacemaker in eigen persoon gemene tweets voorleest en gevat reageert) zijn extra's die je moet koesteren.

Conclusie

Peacemaker is een serie die weet wat hij is: vol van zelfspot, brute actiescènes, zo Amerikaans als maar kan zijn, refereren naar popcultuur en glamrock op een hoog niveau, ... Helaas staan al deze zaken te veel op de voorgrond, waardoor het plot te weinig ruimte krijgt om je volle aandacht te grijpen tot wanneer de eindcredits over het scherm rollen. Voor fans van James Gunns humor is dit thuiskomen, maar de beste man heeft zeker al betere werken afgeleverd. Aardig tussendoortje, maar zeker geen verplichte superheldenkost.

Pro

  • Zelfspot valt altijd aan te moedigen
  • Brute actiescènes
  • Een knuffelende zeearend
  • De beste opening credits die je in lange tijd zult zien

Con

  • Te lang uitgesponnen grappen en knipogen naar popcultuur zitten plot te vaak in de weg
  • CGI is hit or miss
  • Verhaallijn valt te mager uit
6

Over deze serie

Genre

  1. Actie
  2. Drama
  3. Komedie

Speelduur

320 minuten

Regie

James Gunn

Cast

John Cena, Danielle Brooks, Freddie Stroma, Jennifer Holland, Steve Agee, Robert Patrick, Chukwudi Iwuji, ...

Uitgever

Warner Bros. Entertainment Inc.
 
Een 6? Dit is de beste comic book hero show van de laatste jaren!
Zo zie je maar dat smaken toch enorm kunnen verschillen :)
 
Redactie
Een 6? Dit is de beste comic book hero show van de laatste jaren!
Zo zie je maar dat smaken toch enorm kunnen verschillen :)
True, over smaken valt niet te twisten :D Hoewel ik er ontzettend naar uitkeek, want Gunn kan normaliter weinig fout doen bij mij en alle verschillende aspecten leken 100% mijn dada. Maar omwille van de aangehaalde punten bleef het voor mij wat onder de verwachtingen.
 
Laten we allemaal gewoon inbeelden dat daar een 8 ipv een miserable 6 staat als eindscore. Deze serie was gewoon pure FKN fun!
 
Terug
Bovenaan