Album of the week Schammasch - The Maldoror Chants: Hermaphrodite

PBR Streetgang zei:
Ja hoor, dat komt goed.
Heb het hele album net helemaal beluisterd en ik vond het heel sterk. Duister maar heel atmosferisch; ik denk dat de band erg geslaagd is in hun opzet.
Klik om te vergroten...
Second. Album voor de eerste keer gisteren opgezet en ik vond het zeer aangenaam, morgen nog een tweede luisterbeurt inplannen.
 
T'is geen huis tuin en keukenmuziek maar het is nog verteerbaar.
Het onheilspellende lugubere dat er vanuit gaat kan ik wel smaken.
 
NDEFCB zei:
Grote fan van de lange donkere intro.
De pay-off op het einde is wat laag, helaas.
Het barst nergens echt volledig uit?
Misschien had ik het wat luider moeten zetten?
Klik om te vergroten...
Da's waar de lyrics voor mij een verschil maken, al wil het volume wat de hoogte injagen natuurlijk ook wel helpen. :biglaugh:

Nattefrost zei:
De eerste helft iets net iets te veel opbouw, om eerlijk te zijn. Aangezien Chimerical Hope het enige nummer is waarop het tempo en volume serieus de hoogte in gaat, komt dat net wat laat en is het iets te snel voorbij. Al voel je de spanning in het nummer er net voor wel al toenemen. De sfeerschepping mag er zijn en ik vind het vocale werk er goed bij passen, zowel het spoken word als de "chant" stijl. Ik luister sowieso in albums ipv playlists dus dit formaat werkt wel voor mij. Met nog een extra stevig nummer had ik deze vrij hoog geplaatst.

Uit interesse heb ik hun meest recente langspeelplaat, Hearts of No Light, al eens kort gecheckt. Dat voelde direct als een versnelling hoger, dus dat kon ik zeker smaken. Zit precies ook redelijk wat afwisseling in. Ik ga ze toch eens live moeten meepikken.
Klik om te vergroten...
Da's inderdaad het enige minpuntje wat mij betreft: het punt waarop het losbarst had langer mogen duren.

Hearts of No Light klikt bij mij vooralsnog nog niet echt, hoewel ik die plaat al regelmatig heb opgelegd.
FuseTea zei:
Klinkt als een tamelijk bijzonder metal-album met niet alleen black metal, maar ook doominvloeden, maar de previews alleen al klinken mij veel te chaotisch en te druk in de oren... :unsure:
Klik om te vergroten...
Toch eens luisteren, ik zou het absoluut geen chaotische plaat durven noemen - vaak zelfs rustig. Zoals ik al zei: geen plaat om op shuffle te beluisteren, dat idee geldt ook voor de previews: het geheel uit elkaar halen en op een andere manier in elkaar steken werkt niet. Er steekt zowel qua concept als op muzikaal vlak echt wel een duidelijke lijn in.
 
Ha dit was mijn ding wel. De zang vond ik bij momenten iets minder, maar de muziek was echt goed en sfeervol. Ge moet het in 1 keer luisteren zoals hier al een paar keer gezegd is.
 
Nog meer sekte-riten :clap:.

Eerder deze week een eerste keer beluisterd en het was een flauw afkooksel van The Seers eerder vorige maand.
Tot ik de teksten erbij nam en een dikke pluim voor deze heren.
Een derde keer op de muziek gelet en dat gaf me weer een schok van fantasie.

Het komt gemoedelijk aan op gang, wat ten goede is.
De opkomst van een horde in 'The Weighy Burden of an Eternal Secret' :drool:.
Dan beginnen ze te lopen in 'Along the Road that leads to Bedlam', om aan te komen in een verlaten dorp bezaaid met lijken, stinkend naar verrotting, als de kraaien in de oogjes pikken en darmen opslurpen en zelf ter plekke neervallen.
De wraak is ingezet bij nummer 5 en het hakken en slagen op de vijand met bijlen en hakmessen wordt toegejuicht door Grijze Opa.
Even een rustig momentje om het slagveld te aanschouwen, om meteen erna de stukjes nog kleiner te hakken in het aanzicht van de onaangeroerde kerk.
Daarbinnen werd de harp omgetoverd in een gitaar, die van jetje geeft in de achtergrond als de rest nog verder zit te kappen.
Opa spreekt achter het altaar zijn leger toe en vraagt om de ogen niet te openen, want de vijand waren kinderen uit een King-kortverhaal van vele eeuwen later.

The Seers en Schammasch stelden verre van teleur. Het moment van die twee viel dan ook goed met de snelle opkomst van de donkerte 's avonds.
 
2de luisterbeurt achter de rug, toch een sterke plaat. Die opbouw en sfeerschepping is echt heel goed gedaan. Hij zou inderdaad gerust wel iets langer mogen doorgaan, maar verder heb ik er niet echt iets op aan te merken eigenlijk.
Lyrics heb ik er nog niet bijgenomen, is misschien iets voor een volgende luisterbeurt.
 
Hier ook de 2e luisterbeurt er op zitten.

Net zoals iedere onbekende band in mijn boekje begin ik steeds met wat M-A research (discografie, reviewscores, leden, etc ).
Hun later werk wordt omschreven als avant-garde black metal wat in het algemeen mooi Nederlands best omschreven kan worden als een chaotische brei met complexe structuren. Het vergde toch een goede 4 luisterbeurten om DSO - Fas ten volle weten te appreciëren als een waar meesterwerkje dat nog steeds voor vele black metal fans een hit of een mis is. Wie met die gedachte aan deze plaat begint zal zich flink mispakken.
Misschien dat "Hearts" wat gecompliceerder in elkaar zit? Maar dat is voor later.

Hier krijgen we toch een andere koek voorgeschoteld. Zoals anderen hier hebben gezet krijgen we een conceptalbum (ofja EP) met de nodige opbouw/intro's die naar een hoogtepunt (Chimerical Hope) reiken. Muzikaal tip top in orde en volledig mijn meug (grote fan van reverb vocals) maar zoals Nattefrost zei is het net een tikkeltje te kort en is de balans tussen opbouw en luid geknetter niet in juiste verhouding om het fantastisch te vinden.
Desalniettemin toch een mooie ontdekking.
 
Ik heb één en ander in te halen maar ik ben LIFO-gewijs met deze begonnen, ook al omdat hij een beperkte speelduur heeft. De positieve reacties hier deden mij er wel naar uitkijken, maar mijn overheersend gevoel na één luisterbeurt is toch wat dubbel.

Pakken sfeer en een geweldige opbouw inderdaad, echt iets voor in een epische film, maar van zodra het dan wat meer losbarst begon ik mijn interesse toch een klein beetje te verliezen eerlijk gezegd. Hoe dat komt weet niet precies, maar de payoff viel net te licht uit. Behalve dat wel een dikke dikke pluim voor de productie, zeker in die dreigende eerste helft was dat echt genieten.

Niets van de lyrics meegekregen, sorry.
 
Niet helemaal overtuigd na 3-tal keren beluisteren. Een leuke dreigende industrial vibe in nummer 2, de drums of doom in nummer 3, nummer 5 de laatste stap naar de apotheose, die voor mij het hoogtepunt bereikt bij het geweerschot (?) in Chimerical Hope. Het laatste nummer biedt dan weer te weinig om te eindigen. Goed om eens gehoord te hebben, maar staat niet op het aanschaflijstje. Ik laat hem nu eventjes sudderen en probeer binnen een paar weken nog eens. Misschien valt het kwartje dan wel helemaal.
 
Mij bevalt het wel. Ik luister op Bandcamp en van alle tags onderaan sluit ik me het meest aan bij 'dark ambient' voor grote stukken. De rare kronkels in mijn hoofd doen me richting Ben Frost denken.

Zo 'extreme' vind ik dit niet trouwens , en wat maakt dit precies meer black metal, buiten hier en daar zo'n grunt? Vind dit eerder richting post-metal toestanden gaan, de riffs zijn goed en toch vrij toegankelijk.

Toffe keuze @de Waaslandwolf!
 
Ik heb deze dit weekend ook beluisterd.

Ik schaar me achter wat hierboven al gezegd is. Dit is normaal niet de muziek die ik zelf veel op zet, maar dit vond ik al bij al een vrij toegankelijke variant ervan. Zoals clercqie zegt leunt het geregeld dicht tegen zeer duistere ambient aan. De sfeer die de band schept is dan ook het sterke punt hier en geeft het inderdaad iets filmisch, vind dat de spoken word stukjes hier ook goed bij pasten. Ideaal om nu hard op te zetten in het donker. Voor mij was de plaat zelfs ook een beetje te kort en had ik zin in meer, wat ergens ook wel een pluspunt is. Misschien kan dit korte album dan als een instapplaat dienen en moet ik toch zelf ook eens wat meer van dit soort muziek opzoeken.

Ga me ook nog eens opnieuw aan Eve van Ufomammut wagen, een plaat die hier ook aangehaald werd. Kameraad raadde me die bij de release sterk aan, maar andere dingen kwamen er toen tussen.
 
BlackOccult zei:
En de (voor)laatste die de keuze nog mag doorgeven. @de Waaslandwolf
Krijg ik van jou 1 nummer om toe te voegen aan de AotW-playlist, aub?
Klik om te vergroten...
Ik vrees dat dat bij deze plaat zijn doel voorbij schiet. Zelfs Chimerical Hope, het eigenlijke hoogtepunt van de plaat, werkt maar half wanneer het uit de context van de plaat wordt gehaald. :unsure: 'k Zou het echt eerder zo laten als ik een nummer moet kiezen.
 
de Waaslandwolf zei:
Ik vrees dat dat bij deze plaat zijn doel voorbij schiet. Zelfs Chimerical Hope, het eigenlijke hoogtepunt van de plaat, werkt maar half wanneer het uit de context van de plaat wordt gehaald. :unsure: 'k Zou het echt eerder zo laten als ik een nummer moet kiezen.
Klik om te vergroten...

Gewoon het langste kiezen :evil:
 
Kende het niet. Ook is het iets dat ik niet echt snel uit eigen overweging zou opzetten.

Klinkt heel lekker. Het niet losbarsten daar stoor ik mij eigenlijk niet echt aan. Hoewel zang en lyrics mij niet boeien zou een combinatie van wat meer van diepe grunts en van die lekkeraha schelle screams hier ook niet op misstaan eerlijk gezegd :unsure:
Ik vind de gitaren een beetje simpel, maar dat is zonder negatieve bijklank dat ik dat zeg trouwens, het past zeker. Maar het mocht van mij net ietsje meer zijn.

De productie is TOP. Maar kwijlend top. En vooral dat drum geluid, en specifiek de triggers :drool:

@Obi-Jan gaat mij hier weer voor doodslaan, maar dit album klinkt ook super lekker aan 1.25 speed :unsure:

Album art is top.

En dat tweede nummer beukt er echt hard in, dat is echt lekker.
 
Laatst bewerkt:
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Aanmelden | Registreren
Terug
Bovenaan