The Binding of Isaac en Enter the Gungeon zullen voor velen wellicht meteen in hun gedachten springen zodra roguelites met shooter-elementen worden besproken, maar dan vergeten ze één titel die (net als hen) er als de vroegste bij was. Risk of Rain van Hopoo Games, een succesverhaal van twee studenten dat inmiddels een sequel ontving én geheel werd gestrikt door Gearbox Software. Inmiddels kondigde dit nederige team aan dat ze de brui aan de franchise zullen geven en dat het brein achter Borderlands voortaan verantwoordelijk is voor alles wat zal volgen, beginnende met de nakende DLC. Toch stoomde Hopoo zelve nog één finale optreden klaar, beter bekend als Risk of Rain Returns. Geen derde iteratie, want ze waren eerder geïnteresseerd om het oorspronkelijke spel te herbezoeken. Misschien drukt men hiermee hun dankbaarheid uit, aangezien het voor hen heel wat vruchten afwierp. Konden ze echter meer potentieel uit de roguelite-klassieker persen, tien jaar na diens lucratieve release?
Risk of Rain Returns blijft nauw in de buurt van diens origine en hetgeen dat men veranderde, schommelt tussen cosmetische wijzigingen, Quality-of-Life verfijningen en gameplay-gerelateerde verrijkingen. Klinkt reductief wanneer ik het dusdanig parafraseer, maar ik bedoel concreet dat de ontwikkelaars selectief te werk gingen, om zo niet te ver van diens geliefde kern weg te stappen. Neem nu het intro tussen de twee versies, welke in beide gevallen uitbeeldt hoe een mysterieuze figuur een ruimteschip binnendringt en tevens met brute kracht neerhaalt. Dit openingsfilmpje was minimalistisch in Risk of Rain, maar voor Returns bereidde men een cinematische, geanimeerde cutscene voor. De centrale gameplay bleef uiterst familiair, hoewel het wegens verschillende redenen niet zozeer identiek is. Bepaalde functionaliteiten schroefde men alsook bij, dus in z’n totaliteit kunnen we Returns als een respectvolle revisie beschouwen, met meerwaarde voor zowel groentjes als Risk of Rain-veteranen.
Veel meer observaties over de presentatie wil ik niet kwijt, behalve dat er technisch gezien niets aan deze remaster schort. Erg verfrissend, als je naar de huidige staat van menig pc-ports kijkt, maar voor een Risk of Rain-game is dit vitaal. Een confrontatie kan uiteindelijk snel uitlopen tot een schermutseling met massa’s tegenstanders die je meteen trachten te overweldigen, en dus je ogenblikkelijk tot niets reduceren zodra je een fout begaat. Bezwijkt de framerate tijdens de meest intense druktes, dan zou de taaie gameplay al gauw irriteren, maar gedurende mijn playthroughs was de performantie altijd consistent. Inclusief coöperatieve sessies, waarover later meer. Op zich viel dit niet uit de lucht, omdat de systeemvereisten alles behalve moderne hardware aanbevolen, maar in het hedendaagse klimaat weet je maar nooit …
Het beheren van kostbare minuten voegt dus een motiverende balans toe aan iets dat op conceptueel vlak reeds meerdere lagen bevat. Zo beschikt Risk of Rain Returns over (in totaal) zestien speelbare personages, waarvan er vier volledig nieuwe aanwinsten zijn. Hiervoor wil ik Hopoo Games even complimenteren, en niet zozeer vanwege de hogere kwantiteit vergeleken met de meeste roguelites. Deze groep Survivors gaat namelijk op unieke manieren aan de slag, zelfs wanneer ze de voorkeur hebben aan dezelfde algemene methodiek. De Commando, Huntress en Bandit hanteren één per één geweren die je liefst vanop een afstand gebruikt, en toch hebben ze nauwelijks functionele overeenkomsten. Of wat van de volgende twee melee-karakters? De Loader wilt vooral met z’n vuisten alles wat in z’n weg staat tot murw slaan, terwijl de Acrid zijn behendigheid (op de begane grond) benut zodat zijn vergif al het zware werk kan verrichten.
Aangezien iedere vondst een bepaald bedrag kost, moet je natuurlijk voldoende geld op zak hebben na het verdelgen van je tegenstrevers. Geen gemakkelijke klus als je onthoudt dat de klok (met diens dynamische difficulty) genadeloos verder tikt en dus voortdurend je overlevingskansen verlaagt! Risk of Rain stond al bekend als een uitdagende game, en Returns doet die befaamde reputatie eer aan door ook de oppositie enigszins te verversen. Het vijandelijke leger telt intussen veertig soorten monsters (inclusief baasgevechten), nu met slimmer gedrag en extra aspecten. Sommige A.I.-eenheden kunnen je nu beter achterna lopen bijvoorbeeld – de hagedismannetjes beklimmen nu ladders, lianen en dergelijke – en een aantal nieuwe Elite-varianten met unieke eigenschappen compliceren daarbovenop het boeltje. Toch versoepelden de ontwikkelaars één nuance, weliswaar in de positieve zin: vroeger moest je alle vijanden uit de weg ruimen alvorens je de teleporter (richting de volgende omgeving) mocht binnenstappen, en nu laat het spel dit toe zodra je de eindbaas elimineert.
Zei ik daar beloningen? Dat klopt, want Risk of Rain Returns bouwde een systeem op waar achievements (in elk eendere modus) synoniem staan met het vrijschakelen van content. Geen plotse innovatie binnenin het genre, maar dit vind ik een superieure oplossing van een progressie-gerelateerd probleem waar vele concurrenten mee struikelen. Pakweg Dead Cells en Hades waren veel te grindy met het verdienen van behulpzame hebbedingetjes, terwijl je in Rogue Legacy en consoorten slechts genoeg van een valuta moet vergaren. Zoiets keldert voor mij bijna altijd de replay value wanneer men te ver gaat, en Hopoo Games koos in plaats daarvan voor ettelijke objectieven met criteria die je al dan niet spontaan kunt voltooien. Esoterische kennis – een cliché voor roguelites – is overigens geen noodzaak, want de menu’s verduidelijken vaak de relevante voorwaarden, al blijven sommigen een tikkeltje vaag.
Toch is dit gedeelte van het spel voor verbetering vatbaar. Goed en wel dat de game moeiteloos vier spelers tegelijkertijd aankan, maar ik mis efficiënte manieren om te communiceren, aangezien je in hectische situaties amper informatie kan typen. Een ping-systeem om zaken manueel aan te duiden, kon zoiets althans verhelpen. Verder zou ik het appreciëren als je een stukje loot op de grond kon achterlaten nadat je zo’n object (al dan niet per ongeluk) opraapte. Een radial menu waaruit je beknopte uitspraken (zoals “Help!” of “Ready”) kan selecteren, zou ook mooi meegenomen zijn. Het laatste mankement dat ik wil vermelden, ligt bij de lokale multiplayer: split-screen ontbreekt helaas, en Risk of Rain Returns zou vooral baten van een dynamische realisatie à la Renegade Ops.
Ik betwijfel of Hopoo Games ooit de bovenstaande suggesties zou integreren, louter omdat dit geen eenvoudige taak zou zijn. Desalniettemin bestaan er andere minpunten die men in mijn ogen moet corrigeren, zonder dat men er veel moeite in moet steken. Zo kun je de exacte statistieken omtrent een item enkel via het hoofdmenu bekijken, en niet tijdens een aangaande playthrough. Deze fan-gemaakte mod zet dit ten minste recht, dus een officiële instelling hiervoor lijkt me niet onrealistisch. Soms vergat men iets wat betreft gamepads: open je het submenu voor alle geaccumuleerde items bijvoorbeeld, dan moet jij je muiscursor verplaatsen om de details ervan te lezen, mocht je ooit de werking van x of y vergeten. Een sporadische vergissing, welteverstaan. En nu ik toch de besturing bespreek: het is op dit moment niet mogelijk om je schoten onafhankelijk te mikken van de richting waar je personage naartoe beweegt. Dit volgt pas in een latere patch.
Risk of Rain Returns blijft nauw in de buurt van diens origine en hetgeen dat men veranderde, schommelt tussen cosmetische wijzigingen, Quality-of-Life verfijningen en gameplay-gerelateerde verrijkingen. Klinkt reductief wanneer ik het dusdanig parafraseer, maar ik bedoel concreet dat de ontwikkelaars selectief te werk gingen, om zo niet te ver van diens geliefde kern weg te stappen. Neem nu het intro tussen de twee versies, welke in beide gevallen uitbeeldt hoe een mysterieuze figuur een ruimteschip binnendringt en tevens met brute kracht neerhaalt. Dit openingsfilmpje was minimalistisch in Risk of Rain, maar voor Returns bereidde men een cinematische, geanimeerde cutscene voor. De centrale gameplay bleef uiterst familiair, hoewel het wegens verschillende redenen niet zozeer identiek is. Bepaalde functionaliteiten schroefde men alsook bij, dus in z’n totaliteit kunnen we Returns als een respectvolle revisie beschouwen, met meerwaarde voor zowel groentjes als Risk of Rain-veteranen.
Kans op neerslag
De duidelijkste verschillen liggen in ieder geval bij de visuals. Risk of Rain was vroeger, om het zacht te verwoorden, een primitief ogende game. Zoiets beroofde de roguelite niet van z’n inherente kwaliteiten, maar ik kan goed begrijpen waarom sommigen zouden afhaken wanneer speelbare karakters ongeveer vijf pixels groot waren. Drastisch groter maakten de ontwikkelaar ze deze keer niet, hoewel ze ditmaal zichtbaar genoeg zijn om onderscheidende kenmerken op te pikken. De monsterlijke oppositie daarentegen ontving gemiddeld wel een merkbare glow-up en iedereen werd op het scherm getekend met vlottere animaties die simultaan meer persoonlijkheid vertonen. Ook de achtergronden ondergingen een noemenswaardige opknapbeurt, zonder dat men overboord ging met esthetische kleinigheden die het volgen van de actie zou bemoeilijken. Belangrijkst van allemaal is dat het geheel van al deze facetten nauwelijks afdwaalde van de oorspronkelijke look; je zou haast denken dat de vorige versie er altijd zo uitzag. Vergelijk Risk of Rain echter rechtstreeks met Returns – in plaats van louter nostalgische herinneringen op te roepen – en de grafische evolutie tussen de twee valt niet te betwisten.In z’n totaliteit kunnen we Returns als een respectvolle revisie beschouwen, met meerwaarde voor zowel groentjes als Risk of Rain-veteranen.
Veel meer observaties over de presentatie wil ik niet kwijt, behalve dat er technisch gezien niets aan deze remaster schort. Erg verfrissend, als je naar de huidige staat van menig pc-ports kijkt, maar voor een Risk of Rain-game is dit vitaal. Een confrontatie kan uiteindelijk snel uitlopen tot een schermutseling met massa’s tegenstanders die je meteen trachten te overweldigen, en dus je ogenblikkelijk tot niets reduceren zodra je een fout begaat. Bezwijkt de framerate tijdens de meest intense druktes, dan zou de taaie gameplay al gauw irriteren, maar gedurende mijn playthroughs was de performantie altijd consistent. Inclusief coöperatieve sessies, waarover later meer. Op zich viel dit niet uit de lucht, omdat de systeemvereisten alles behalve moderne hardware aanbevolen, maar in het hedendaagse klimaat weet je maar nooit …
Een bui van kogels
Dat gezegd zijnde, hoe zit de gameplay in elkaar? Risk of Rain Returns is een tweedimensionale roguelite waar je per poging vanaf nul begint, mocht je de vorige keer het einde niet bereiken. Hetzelfde formaat als het originele spel met andere woorden, laat staan soortgelijke games, maar in deze titel schuilt er een cruciale wending. Tijd is een essentieel onderdeel voor iedere playthrough, want de moeilijkheidsgraad zal sowieso om de zoveel minuten stijgen. Deze factor beïnvloedt wat voor beslissingen je zal nemen: wil je bijvoorbeeld de omgeving zo veel mogelijk verkennen voor potentiële items, als je weet dat je daarna gegarandeerd sterkere en meer talrijke tegenstanders moet bekampen? Brede exploratie kun je echter compleet negeren, maar als je dit snellere tempo niet volhoudt, dan loop je het risico om een latere locatie met een relatief zwakke build te bezoeken.Tijd is een essentieel onderdeel voor iedere playthrough, want de moeilijkheidsgraad zal sowieso om de zoveel minuten stijgen.
Het beheren van kostbare minuten voegt dus een motiverende balans toe aan iets dat op conceptueel vlak reeds meerdere lagen bevat. Zo beschikt Risk of Rain Returns over (in totaal) zestien speelbare personages, waarvan er vier volledig nieuwe aanwinsten zijn. Hiervoor wil ik Hopoo Games even complimenteren, en niet zozeer vanwege de hogere kwantiteit vergeleken met de meeste roguelites. Deze groep Survivors gaat namelijk op unieke manieren aan de slag, zelfs wanneer ze de voorkeur hebben aan dezelfde algemene methodiek. De Commando, Huntress en Bandit hanteren één per één geweren die je liefst vanop een afstand gebruikt, en toch hebben ze nauwelijks functionele overeenkomsten. Of wat van de volgende twee melee-karakters? De Loader wilt vooral met z’n vuisten alles wat in z’n weg staat tot murw slaan, terwijl de Acrid zijn behendigheid (op de begane grond) benut zodat zijn vergif al het zware werk kan verrichten.
Het regent explosies
De Survivors met hun vier (op cooldowns gebaseerde) skills leggen gezamenlijk heel wat variabiliteit op tafel, maar Hopoo Games wou met Returns net méér strategie voorzien, door middel van kersverse alternatieve vaardigheden. Zo kun je bijvoorbeeld de standaard revolver van de Bandit met een zweep vervangen, om nog maar te zwijgen over de resterende opties voor eender wie. Hun onderlinge diversiteit werd daarnaast versterkt door het aanwezige assortiment van power-ups, welke in Returns uitgroeide tot meer dan 130 exemplaren. Items waarvan je diens passives op elkaar kunt stapelen, plus uitrusting die je manueel kunt activeren, waar je nota bene meestal geld voor moet ophoesten nadat je ze ergens aantreft. Die zogenaamde aanbiedingen verspreidde men vervolgens in tien mogelijke omgevingen, welke per playthrough in een semi-willekeurige volgorde verschijnen en per stuk tussen zes layouts afwisselen.Hopoo Games maakte voorzichtige doch slimme keuzes in hoe ze de mechanics raffineerden ...
Aangezien iedere vondst een bepaald bedrag kost, moet je natuurlijk voldoende geld op zak hebben na het verdelgen van je tegenstrevers. Geen gemakkelijke klus als je onthoudt dat de klok (met diens dynamische difficulty) genadeloos verder tikt en dus voortdurend je overlevingskansen verlaagt! Risk of Rain stond al bekend als een uitdagende game, en Returns doet die befaamde reputatie eer aan door ook de oppositie enigszins te verversen. Het vijandelijke leger telt intussen veertig soorten monsters (inclusief baasgevechten), nu met slimmer gedrag en extra aspecten. Sommige A.I.-eenheden kunnen je nu beter achterna lopen bijvoorbeeld – de hagedismannetjes beklimmen nu ladders, lianen en dergelijke – en een aantal nieuwe Elite-varianten met unieke eigenschappen compliceren daarbovenop het boeltje. Toch versoepelden de ontwikkelaars één nuance, weliswaar in de positieve zin: vroeger moest je alle vijanden uit de weg ruimen alvorens je de teleporter (richting de volgende omgeving) mocht binnenstappen, en nu laat het spel dit toe zodra je de eindbaas elimineert.
Geen opklaringen in zicht
Samenhangende dynamieken die je doen nadenken; iets waar ik behoorlijk van genoot, ongeacht de werkelijke ouderdom van Risk of Rain. Hopoo Games maakte voorzichtige doch slimme keuzes in hoe ze de mechanics raffineerden, maar mijn favoriete aanvulling ligt feitelijk elders. Voor Returns bedachten de ontwikkelaars namelijk de Providence Trials, een verzameling van meer dan vijftig mini-challenges die het traditionele formaat in principe negeren. Deze optionele modus herbekijkt (per instantie) een specifiek component van de centrale gameplay, en opteert ofwel voor een grappig idee, ofwel voor een test die een situationeel extreem vooruit duwt. Die eerder vermelde zweep voor de Bandit? Daarvoor verzon men een heuse Castlevania-referentie! Een andere uitdaging verlangt dan dat je (als een vliegende drone) zoveel mogelijk doelwitten neerschiet. Wat dacht je van een hindernisbaan die volledig rondom één skill werd ontworpen en daarbovenop als een speedrun fungeert? Het team achter deze game paste zoveel creativiteit toe aan de Providence Trials, met daarbovenop een nadruk op high-scores én beloningen, dat ik onverwachts veel uren aan deze modus verkwiste.Men paste zoveel creativiteit toe aan de Providence Trials, dat ik onverwachts veel uren aan deze modus verkwiste.
Zei ik daar beloningen? Dat klopt, want Risk of Rain Returns bouwde een systeem op waar achievements (in elk eendere modus) synoniem staan met het vrijschakelen van content. Geen plotse innovatie binnenin het genre, maar dit vind ik een superieure oplossing van een progressie-gerelateerd probleem waar vele concurrenten mee struikelen. Pakweg Dead Cells en Hades waren veel te grindy met het verdienen van behulpzame hebbedingetjes, terwijl je in Rogue Legacy en consoorten slechts genoeg van een valuta moet vergaren. Zoiets keldert voor mij bijna altijd de replay value wanneer men te ver gaat, en Hopoo Games koos in plaats daarvan voor ettelijke objectieven met criteria die je al dan niet spontaan kunt voltooien. Esoterische kennis – een cliché voor roguelites – is overigens geen noodzaak, want de menu’s verduidelijken vaak de relevante voorwaarden, al blijven sommigen een tikkeltje vaag.
Het geweld gaat toenemen
Geweldig dat ze zoveel aanpassingen implementeerden, maar deed Hopoo Games überhaupt iets aan de online multiplayer? De onveilige uitwerking hiervan was destijds een immense hinderpaal, omdat jij toen noodgedwongen je IP-adres moest delen om zo van de co-op te genieten. Godzijdank gooide men die absurde infrastructuur in de vuilnisbak in ruil voor meer hedendaagse features. Je kunt game invites (via Steam) versturen en Returns ondersteunt bovendien een standaard lobby browser, hoewel deze enkele handige instellingen mist. Men stabiliseerde alsook de netcode, tot het punt dat ik geen latency-problemen (desyncs, …) ervaarde wanneer ik met meerdere personen uit de Verenigde Staten verbond.Toch is dit gedeelte van het spel voor verbetering vatbaar. Goed en wel dat de game moeiteloos vier spelers tegelijkertijd aankan, maar ik mis efficiënte manieren om te communiceren, aangezien je in hectische situaties amper informatie kan typen. Een ping-systeem om zaken manueel aan te duiden, kon zoiets althans verhelpen. Verder zou ik het appreciëren als je een stukje loot op de grond kon achterlaten nadat je zo’n object (al dan niet per ongeluk) opraapte. Een radial menu waaruit je beknopte uitspraken (zoals “Help!” of “Ready”) kan selecteren, zou ook mooi meegenomen zijn. Het laatste mankement dat ik wil vermelden, ligt bij de lokale multiplayer: split-screen ontbreekt helaas, en Risk of Rain Returns zou vooral baten van een dynamische realisatie à la Renegade Ops.
Split-screen ontbreekt helaas [in de lokale multiplayer] ...
Ik betwijfel of Hopoo Games ooit de bovenstaande suggesties zou integreren, louter omdat dit geen eenvoudige taak zou zijn. Desalniettemin bestaan er andere minpunten die men in mijn ogen moet corrigeren, zonder dat men er veel moeite in moet steken. Zo kun je de exacte statistieken omtrent een item enkel via het hoofdmenu bekijken, en niet tijdens een aangaande playthrough. Deze fan-gemaakte mod zet dit ten minste recht, dus een officiële instelling hiervoor lijkt me niet onrealistisch. Soms vergat men iets wat betreft gamepads: open je het submenu voor alle geaccumuleerde items bijvoorbeeld, dan moet jij je muiscursor verplaatsen om de details ervan te lezen, mocht je ooit de werking van x of y vergeten. Een sporadische vergissing, welteverstaan. En nu ik toch de besturing bespreek: het is op dit moment niet mogelijk om je schoten onafhankelijk te mikken van de richting waar je personage naartoe beweegt. Dit volgt pas in een latere patch.
Conclusie
Wanneer een firma zichzelf wenst te scheiden van een franchise waar ze jarenlang aan werkten, is het makkelijk om in te beelden dat zo’n partij zou slabakken, om er eindelijk van af te zijn. Hopoo Games bewees gelukkig het tegendeel, want ze zorgden voor een eerbiedig afscheidsgeschenk, tjokvol nieuwigheden en tweaks. Alles bleef intact, weliswaar in de gedaante van een ideale remaster, dus wees gerust als je van de oorspronkelijke titel hield! De klachten die ik heb, klasseer ik als minieme fouten, en al wat overblijft is de definitieve versie van een steengoede roguelite die men tegen een betaalbare prijs verkoopt. Risk of Rain Returns behoort kortom tot de categorie van de zoveelste uitstekende game van 2023!
Pro
- Zestien gevarieerde personages
- Formidable soundtrack van Chris Christodoulou
- Creativiteit in de Providence Trials
- Verbeteringen in bijna ieder aspect
- Hoge herspeelbaarheid
Con
- Kon her en der meer instellingen gebruiken
- Lokale multiplayer niet zo goed uitgewerkt
9
Over
Beschikbaar vanaf
8 november 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
Genre
- Action
- Roguelike
Ontwikkelaar
- Hopoo Games
Uitgever
- Gearbox Publishing
