Review: Pokémon Shining Pearl

Ik heb lang de boot afgehouden om een Nintendo Switch aan te schaffen, maar als er één zekerheid was, dan was het dat als die er ooit zou komen, ik sowieso Mario Kart en Pokémon zou spelen! Pokémon Sword was dan ook meteen de eerste game die ik kocht nadat ik mijn Switch OLED was gaan afhalen. Enthousiast als een jonge puppy ging ik meteen met het spel aan de slag. Eerlijk? Ik was ergens een beetje teleurgesteld ... OK, het bleef een tof spel, maar het gevoel dat ik ervaarde als toen ik voor de eerste keer Pokémon Blue opstartte, had ik totaal niet. Een beetje teleurgesteld genoot ik toch nog van het spel, al was dat met gemengde gevoelens. Toen de vraag werd gesteld wie Pokémon Brilliant Diamond of Shining Pearl wou reviewen, stelde ik me meteen kandidaat. Hopelijk kon deze wel het gevoel terugbrengen waar ik zo naar op zoek was. Benieuwd of dat gelukt is? Ontdek mijn ervaring in onderstaande review!

Pokémon zal weinig gamers onbekend zijn, maar voor de zekerheid toch even herhalen: Pokémon zijn wezens die je kan vangen en trainen om ze met elkaar te laten vechten. De bedoeling is dat je ze allemaal verzamelt en de beste Pokémontrainer ter wereld wordt! De franchise ontstond in 1995 en telt ondertussen al heel wat games. Voor wie ondertussen door de bomen het bos niet meer ziet, een klein Pokémon-overzichtje. In totaal zijn er ondertussen acht hoofdregio’s. In chronologische volgorde zijn dat: Kanto, Johto, Hoenn, Sinnoh, Unova, Kalos, Alola en Galar. Elk van deze regio’s komt uitgebreid aan bod binnen de Pokémon-franchise, zij het in de animatieserie, games, manga, films, et cetera. Voor mensen van mijn leeftijd (ondertussen 30+) begon het allemaal bij Kanto. Enerzijds was er het ontstaan van de animatieserie (in Vlaanderen vroeger op VT4), anderzijds de immens populaire Pokémon Red, Blue en Yellow. Hieronder een overzicht van de gamefranchise (let op, ik spreek hier enkel van de titels op consoles en niet van mobiele ports, boardgames, et cetera):

  • Kanto: Red, Blue en Yellow op Game Boy, FireRed en LeafGreen op Game Boy Advance, Let’s go, Pikachu! En Let’s go, Eevee! op Nintendo Switch;
  • Johto: Gold, Silver en Crystal op Game Boy, HeartGold en SoulSilver (ook Kanto kwam hier aan bod) op Nintendo DS;
  • Hoenn: Ruby, Sapphire, Emerald, Omega Ruby en Alpha Sapphire;
  • Sinnoh: Diamond, Pearl en Platinum op Nintendo DS, Brilliant Diamond en Shining Pearl op Nintendo Switch;
  • Unova: Black en White, Black 2 en White 2 op Nintendo DS;
  • Kalos: X, Y op Nintendo 3DS;
  • Alola: Sun en, Ultra Sun en Ultra Moon op Nintendo 3DS;
  • Galar: Sword en Shield op Nintendo Switch.
pokemon 1.jpg


Gotta catch ‘em all!

Goed, over naar het echte werk, de review van Pokémon Brilliant Diamond en Shining Pearl! Zelf ging ik aan de slag met Shining Pearl. Het verschil tussen beide games is trouwens niet erg groot en betreft hoofdzakelijk een aantal exclusieve Pokémon voor elke versie, Dialga (Brilliant Diamond) en Palkia (Shining Pearl) om er al twee te noemen. Dit zijn meteen ook de Pokémon die schitteren op de cover van de games. Zoals jullie konden opmaken uit de inleiding, speelt Shining Pearl zich af in de Sinnoh-regio en betreft het spel een remake van de originele Pokémon Pearl van 2006. Wie het toen gespeeld heeft, zal alvast heel erg veel herkennen in de nieuwe versies. Uiteraard zijn er ook heel wat vernieuwingen of toevoegingen, maar daarover later meer.

Het spel begint zoals elk Pokémon-spel, je geeft je personage en dat van je vriend/rivaal/whatever een naam en komt terecht in de Pokémon-wereld. Uiteraard ben je als trainer niets zonder je eerste Pokémon. In Brilliant Diamond en Shining Pearl krijg je je eerste Pokémon erg toevallig door het vinden van een aktetas. De aktetas, die van professor Rowan blijkt te zijn, bevat drie starter Pokémon, namelijk Piplup (water), Chimchar (vuur) en Turtwig (gras). Zoals steeds had ik wel wat last van keuzestress, maar besliste ik na een tweetal minuten om voor Chimchar te gaan. Het avontuur kon beginnen! Ik werd gedoopt in de wondere Sinnoh-regio en ging als vanouds op zoek naar de verschillende Pokémon, streed als een ware held mijn battles met alle NPC’s die ik tegenkwam, overwon de alom gekende (en vaak gehate) grottenscène met ontelbare Geodudes en nam het op tegen de acht gymleiders om het te schoppen tot ware Pokémon Champion. En weet je, ik geef toe, het voelde voor mij opnieuw een beetje als thuiskomen!

pokemon 2.jpg


Oude charme in een fris, nieuw jasje!

Jep, het spel bevalt mij! Dat is uiteraard niet dankzij de verfrissend nieuwe gameplay, want toegegeven, het is echt wel érg gelijkend op het origineel, maar vooral door de oude Pokémon-charme die ik in een spel als Pokémon Sword erg gemist had. Het kan aan mij liggen, maar niet elke vernieuwing is steeds een verbetering. Voor mij hoeft al dat “Dynamaxen” niet. Ook had ik weinig voeling met het verhaal of werd ik niet wild van de gebruikte ‘realistischere’ graphics. Daarenboven vond ik de gameplay weinig uitdagend en had ik in no time zonder al te veel moeite een hele resem aan Pokémon. Leuk als je snel de gevechten wil aangaan, maar geef mij toch maar de charme van de oude games. Gelukkig vond ik deze meteen terug in Shining Pearl. Van zodra je het spel opstart, merk je al meteen de verschillende stijl, waarbij de makers teruggrijpen naar een eerder oldschool cartoonachtige en schattige Chibi-stijl. Wat mij betreft past dat beter bij de ervaring, maar dat blijft uiteraard persoonlijke voorkeur. Alleszins, voor elk wat wils!

Het spel gaat terug naar zijn roots, maar gelukkig zijn er, naast de verbeterde graphics, ook heel wat vernieuwingen vergeleken met de versies van 2006. Zo kan je nu bijvoorbeeld steeds aan je Pokémon box en hoef je niet altijd terug te gaan naar een Pokémon Center. Bespaart toch heel wat geloop! Of, wat mij betreft de belangrijkste en meest welkome verbetering: dankzij de toevoeging van een in-game smartwatch (Pokétch genoemd) kan je nu HM attacks gebruiken zonder deze te moeten aanleren aan je Pokémon! Je hoeft enkel de juiste HM te vinden en ver genoeg in het spel te vorderen om er gebruik te kunnen van maken. Als dat geen luxe is! Gedaan met ongewild de juiste Pokémon mee te zeulen of één van je aanvallen te moeten opgeven voor een HM.

Vergeet op het einde van het spel trouwens zeker ook niet Ramanas Park te bezoeken, er zou wel eens een verrassing kunnen opduiken!


Daarnaast zijn er uiteraard ook nog heel wat andere toevoegingen, zoals het online traden en vechten met andere mensen, de implementatie van een geheime ‘ondergrond’ waar je specifieke Pokémon kan vangen en een aantal kleinere zaken, zoals het aanpassen van de kledij van je personage, het versieren van je pokéballs, et cetera. Niet allemaal zaken die per se hoefden, maar die toch tonen dat de makers niet enkel en alleen op het grafische hebben gefocust. Vergeet op het einde van het spel trouwens zeker ook niet Ramanas Park te bezoeken, er zou wel eens een verrassing kunnen opduiken!

Oh ja, nog een kleine tip: wie eerder Pokémon Sword, Shield of één van de Let’s go-games speelde en save games op zijn account heeft staan, vergeet niet op zoek te gaan naar de juiste NPC. Je kan namelijk in het eerste geval een Jirachi krijgen en in het tweede geval een Mew. Kleppers die het zeker waard zijn!

pokemon 3.jpg


Hier en daar een klein minpuntje, maar niets baanbrekend

Je merkt het al, maar ik ben overwegend positief. Wil dat zeggen dat er geen negatieve punten aan het spel zijn? Uiteraard niet. Zo vond ik het spel op zich een stukje te gemakkelijk, zeker omdat levelen door middel van ‘shared xp’ (niet enkel de Pokémon waarmee je aanvalt krijgt experience points, maar ook de Pokémon die dan in je team zitten) erg snel gaat. Je walst als het ware door de verschillende gebieden. Ook het feit dat aangegeven wordt welke attacks super effective zijn tegenover je tegenstander, maakt dat je nooit écht moet nadenken. Ergens toch een gemiste kans om iets meer uitdaging aan de gevechten te geven.

Verder vond ik de interactie met NPC’s in de huizen soms wat pover. Het kunnen uiteraard niet allemaal diepgaande gesprekken zijn of heel interessante verhalen die iets toevoegen aan de lore, maar sommige gespreken waren wel heel erg kort of nietszeggend. Natuurlijk is het aangeraden om met iedereen een kort babbeltje te slaan, want van verschillende mensen krijg je ook items die je kunnen verder helpen in het spel. Geen groot issue, en voor een stuk eigen aan het spel, maar het viel me toch meer op dan bij Pokémon Sword. Wat ook sterk verschilde was de variatie in het aantal Pokémon die je tegenkomt in de beginzone. Het nam me terug naar de tijd van Pokémon Red waar je voor de 654ste keer een Pidgey tegen het lijf liep. Nu goed, de gulden middenweg zal ergens tussen Sword, Shield en Brilliant Diamond, Shining Pearl liggen. Alleszins geen dealbreakers!

Conclusie

Pokémon Brilliant Diamond en Shining Pearl zijn meer dan geslaagde remakes van de Diamond en Pearl-versies van 2006. Wie op zoek is naar de charme van weleer is met deze games aan het juiste adres. De makers weten de sterke punten van de oude games te combineren met een aantal welkome aanpassingen en te omkleden in een modern, fris jasje. Voor fans van de franchise is er geen twijfel mogelijk: kopen die handel! Let wel op, de uren vliegen zo voorbij!

Pro

  • Brengt de charme van de 2006-versie terug
  • Leuke graphics
  • Aantal welkome aanpassingen vergeleken met de originele games

Con

  • Iets te gemakkelijk
  • Interacties niet altijd even interessant
8.5

Over

Beschikbaar vanaf

19 november 2021

Gespeeld op

  1. Nintendo Switch

Beschikbaar op

  1. Nintendo Switch

Ontwikkelaar

  1. ILCA

Uitgever

  1. Nintendo
  2. The Pokémon Company
 
kleine nuance in Shining Pearl kan je ook Moltres Zapdos en Articuno vangen, in brilliant Diamond zijn het Enkei , Raikou en Suicune.
dus buiten de exclusive pkmn zijn het ook exclusive legendary in beide spellen.
 
Goede review. Je minpunten zijn volgens mij wel ook toepasbaar op de originele games. Dat van dat je weet welke aanval super effective is ook geen minpunt als je de verschillende types en interacties van buiten kent, alsook de types van de polemon. Een spel als pokemon moet he sowieso niet voor de uitdaging spelen, maar kan desondanks voor kinderen knap lastig zijn, al is het maar omdat ze de taal niet verstaan, dus dat is een goede zaak. Weten welke aanvallen je aan een pokemon leert is ook al een kunst. Als je 4 wateraanvallen aan een waterpokemon leert, dan ben je weinig met een tooltip als super effective en verlies je aan versaliteit, zeker als je weinig pokemons in je team hebt of weinig variatie hebt in je team.
 
Terug
Bovenaan