Telltale, één van mijn favoriete gamestudio’s aller tijden, kondigde jammer genoeg haar faillissement aan in 2018. Gelukkig is de ontwikkeling van de beloofde sequels overgenomen door andere studio’s om ze toch nog op de markt te kunnen laten verschijnen. Zo ook het vervolg van Tales of the Borderlands: New Tales from the Borderlands, ontwikkeld door Gearbox Studio Quebec. De originele game uit 2014 had memorabele dialogen met flauwe maar grappige humor, interessante personages en een tof verhaal. Die heb ik dan ook met plezier meermaals uitgespeeld. Waar zitten de verschillen met de klassieker die Telltale ons gegeven heeft? En belangrijker: wat heeft Gearbox met deze titel aangevangen?
Zoals gewoonlijk wijd ik de eerste alinea in mijn review altijd aan het verhaal. Maar deze keer met tegenzin. Het script van New Tales was duidelijk bijzaak voor Gearbox, want het is allemaal heel erg pover geschreven en het plot stelt niets voor. De grootste vernieuwing zijn de drie speelbare personages die je ter beschikking krijgt. Anu is een zenuwachtige en asociale dokter die vooral awkward is en die als personage heel snel heel vervelend wordt. Ze wordt ontslagen door haar baas omdat ze een niet-dodelijk wapen heeft ontwikkeld. Op dat moment wordt het schip aangevallen door Tediore, waardoor Anu haar broer gaat opzoeken om hem te waarschuwen. De jongeman is helaas niet veel beter, want hij is op zoek naar manieren om beroemd te worden. Da’s jammer, want daardoor komt hij over als een irritante TikTokker wiens online persona moet lijken op een tiener die aan de speed zit. Opnieuw heel vervelend. Als derde is er Fran, de leukste van het drietal, een vrouw die een frozen yoghurt-zaak uitbaat en verrassend vaak seksueel getinte moppen maakt. De drie starten dit avontuur met hun eigen verhaal, maar komen al snel samen om, je raadt het nooit, een Vault en de inhoud daarvan te bereiken voor Tediore dat doet. Tediore is daarnaast druk bezig met het innemen van verschillende planeten en uiteindelijk de hele wereld. Lukt het hen om hem tegen te houden en de schatten in de Vault te bemachtigen? No one cares. Dit moet zowat het saaiste, meest idiote en minst interessante trio protagonisten zijn uit eender welke game die ik ooit speelde. En dat zullen ze waarschijnlijk ook wel moeten uitstralen, maar waarom heeft iemand in godsnaam gedacht dat dat een goede keuze was? Er zit geen diepgang in, we komen niets te weten van de personages en hun humor is tenenkrommend slecht.
Van top naar flop
Het is spijtig dat dit een sequel zou moeten zijn van het fantastische Tales from the Borderlands. De gameplay is enorm saai en bestaat vooral uit veel te lang durende, nietszeggende cutscenes bekijken met héél af en toe een QTE of een dialoogoptie. Dat klinkt misschien bekend in de oren, maar ik kan je zeggen dat de gameplay hier bijna niet aanwezig is. Je knoppen zullen zéker niet verslijten, want gameplay wordt dus effectief tot het minimum beperkt. De levels waarin je dan wel vrij kan rondlopen zijn triviaal en je moet zelf gewoon echt veel te weinig spelen. Enkel de quicktime-events worden massaal veel gebruikt, en dat voor de kleinste acties. Keer op keer voor de minste beweging een knop moeten induwen steekt erg snel tegen en voelt aan als gemist potentieel, en vooral als een nutteloze opvulling van de game. Als je dan toch zelf moet rondlopen, kan je geld of Vaultlanders vinden. Dat zijn actiefiguren waarmee je Pokémon-gewijs kan vechten in minigames. Die figuren en minigames zitten in elke episode, maar je hebt het al wel gehad na de eerste keer. Telltale wist als geen ander hoe ze hun spelers in het verhaal konden zuigen en wisselden af tussen het verhaal vertellen en een interessante game neer te zetten. Gearbox Studio duidelijk niet.
Het verhaal bestaat zoals je gewend bent uit vijf episodes, waarmee je telkens een tot twee uur zoet bent. Deze game is voor mij te progressief en te hard een product of its time. De personages proberen grappig te zijn met referenties naar memes en OnlyFans … Ik ben duidelijk niet de doelgroep voor deze game, maar ik denk dat zelfs jongeren met hun ogen zullen rollen bij de geforceerde en overduidelijk slecht geplaatste seksgrappen. Ook die ben je weer beu als koude pap na twee episodes. Aan het einde van elke episode krijgt je groep een score toegewezen die bepaalt hoe hecht de personages zijn. De schaal die gebruikt wordt gaat van nul tot skateboards. Waarom? Niemand die het weet …
Saved by ... graphics!
Was het COVID? Was het een tekort aan budget of tijd? Was het de switch naar Gearbox? Waarom is deze game zo’n mislukking? Het is vreemd dat alle episodes al meteen beschikbaar zijn. Ik vond dat juist altijd een van de sterktes van dit soort games. De episodes volgden elkaar om de zoveel maanden op, waardoor je in spanning kon afwachten om te weten wat er na die cliffhanger zou gebeuren. Hier niet. Het tempo is zo enorm traag dat je juist aan het wachten bent tot de episode afloopt. Het verhaal is zo barebones en de personages zo eendimensionaal dat je er vanaf hun introductie geen fluit om geeft. Moest de game opgesplitst zijn in episodes hadden ze misschien meer tijd om het script aan te passen. De cast zou aanvankelijk veel uitgebreider zijn, maar de meeste acteurs konden de motion capture niet op tijd gedaan krijgen. Daarom heeft Gearbox de keuze gemaakt om zich te focussen op deze drie kartonnen borden die doorgaan voor personages.
De score die ik New Tales met pijn in het hart geef, verdient het enkel en alleen dankzij het enige waardoor ik moest glimlachen tijdens het spelen: de technische kant van het verhaal. Het stoorde mij vroeger altijd hoe teleurstellend de graphics waren bij Telltale games. De textures laadden vaak te laat, de motion capture zag er houterig uit, je kon amper emoties aflezen op de gezichten, … Het zag er allemaal om ‘t op zijn zachtst te zeggen niet zo fraai uit. Maar New Tales maakt duidelijk gebruik van de kracht van de huidige generatie consoles. De cell shaded graphics, animaties, personages en omgevingen zien er stuk voor stuk prachtig uit. Daar kan XIII Remastered (het origineel was een van de pioniers in cell shaded graphics) nog iets van leren. Je komt hier nergens pop-ins of slechte gezichtsuitdrukkingen tegen. Wat je op je scherm ziet, is op elk moment enorm mooi vormgegeven. Daar verdienen ze dan wel een dikke pluim voor.
Zoals gewoonlijk wijd ik de eerste alinea in mijn review altijd aan het verhaal. Maar deze keer met tegenzin. Het script van New Tales was duidelijk bijzaak voor Gearbox, want het is allemaal heel erg pover geschreven en het plot stelt niets voor. De grootste vernieuwing zijn de drie speelbare personages die je ter beschikking krijgt. Anu is een zenuwachtige en asociale dokter die vooral awkward is en die als personage heel snel heel vervelend wordt. Ze wordt ontslagen door haar baas omdat ze een niet-dodelijk wapen heeft ontwikkeld. Op dat moment wordt het schip aangevallen door Tediore, waardoor Anu haar broer gaat opzoeken om hem te waarschuwen. De jongeman is helaas niet veel beter, want hij is op zoek naar manieren om beroemd te worden. Da’s jammer, want daardoor komt hij over als een irritante TikTokker wiens online persona moet lijken op een tiener die aan de speed zit. Opnieuw heel vervelend. Als derde is er Fran, de leukste van het drietal, een vrouw die een frozen yoghurt-zaak uitbaat en verrassend vaak seksueel getinte moppen maakt. De drie starten dit avontuur met hun eigen verhaal, maar komen al snel samen om, je raadt het nooit, een Vault en de inhoud daarvan te bereiken voor Tediore dat doet. Tediore is daarnaast druk bezig met het innemen van verschillende planeten en uiteindelijk de hele wereld. Lukt het hen om hem tegen te houden en de schatten in de Vault te bemachtigen? No one cares. Dit moet zowat het saaiste, meest idiote en minst interessante trio protagonisten zijn uit eender welke game die ik ooit speelde. En dat zullen ze waarschijnlijk ook wel moeten uitstralen, maar waarom heeft iemand in godsnaam gedacht dat dat een goede keuze was? Er zit geen diepgang in, we komen niets te weten van de personages en hun humor is tenenkrommend slecht.
Van top naar flop
Het is spijtig dat dit een sequel zou moeten zijn van het fantastische Tales from the Borderlands. De gameplay is enorm saai en bestaat vooral uit veel te lang durende, nietszeggende cutscenes bekijken met héél af en toe een QTE of een dialoogoptie. Dat klinkt misschien bekend in de oren, maar ik kan je zeggen dat de gameplay hier bijna niet aanwezig is. Je knoppen zullen zéker niet verslijten, want gameplay wordt dus effectief tot het minimum beperkt. De levels waarin je dan wel vrij kan rondlopen zijn triviaal en je moet zelf gewoon echt veel te weinig spelen. Enkel de quicktime-events worden massaal veel gebruikt, en dat voor de kleinste acties. Keer op keer voor de minste beweging een knop moeten induwen steekt erg snel tegen en voelt aan als gemist potentieel, en vooral als een nutteloze opvulling van de game. Als je dan toch zelf moet rondlopen, kan je geld of Vaultlanders vinden. Dat zijn actiefiguren waarmee je Pokémon-gewijs kan vechten in minigames. Die figuren en minigames zitten in elke episode, maar je hebt het al wel gehad na de eerste keer. Telltale wist als geen ander hoe ze hun spelers in het verhaal konden zuigen en wisselden af tussen het verhaal vertellen en een interessante game neer te zetten. Gearbox Studio duidelijk niet.
Het verhaal bestaat zoals je gewend bent uit vijf episodes, waarmee je telkens een tot twee uur zoet bent. Deze game is voor mij te progressief en te hard een product of its time. De personages proberen grappig te zijn met referenties naar memes en OnlyFans … Ik ben duidelijk niet de doelgroep voor deze game, maar ik denk dat zelfs jongeren met hun ogen zullen rollen bij de geforceerde en overduidelijk slecht geplaatste seksgrappen. Ook die ben je weer beu als koude pap na twee episodes. Aan het einde van elke episode krijgt je groep een score toegewezen die bepaalt hoe hecht de personages zijn. De schaal die gebruikt wordt gaat van nul tot skateboards. Waarom? Niemand die het weet …
Saved by ... graphics!
Was het COVID? Was het een tekort aan budget of tijd? Was het de switch naar Gearbox? Waarom is deze game zo’n mislukking? Het is vreemd dat alle episodes al meteen beschikbaar zijn. Ik vond dat juist altijd een van de sterktes van dit soort games. De episodes volgden elkaar om de zoveel maanden op, waardoor je in spanning kon afwachten om te weten wat er na die cliffhanger zou gebeuren. Hier niet. Het tempo is zo enorm traag dat je juist aan het wachten bent tot de episode afloopt. Het verhaal is zo barebones en de personages zo eendimensionaal dat je er vanaf hun introductie geen fluit om geeft. Moest de game opgesplitst zijn in episodes hadden ze misschien meer tijd om het script aan te passen. De cast zou aanvankelijk veel uitgebreider zijn, maar de meeste acteurs konden de motion capture niet op tijd gedaan krijgen. Daarom heeft Gearbox de keuze gemaakt om zich te focussen op deze drie kartonnen borden die doorgaan voor personages.
New Tales from the Borderlands is een teleurstelling van jewelste.
De score die ik New Tales met pijn in het hart geef, verdient het enkel en alleen dankzij het enige waardoor ik moest glimlachen tijdens het spelen: de technische kant van het verhaal. Het stoorde mij vroeger altijd hoe teleurstellend de graphics waren bij Telltale games. De textures laadden vaak te laat, de motion capture zag er houterig uit, je kon amper emoties aflezen op de gezichten, … Het zag er allemaal om ‘t op zijn zachtst te zeggen niet zo fraai uit. Maar New Tales maakt duidelijk gebruik van de kracht van de huidige generatie consoles. De cell shaded graphics, animaties, personages en omgevingen zien er stuk voor stuk prachtig uit. Daar kan XIII Remastered (het origineel was een van de pioniers in cell shaded graphics) nog iets van leren. Je komt hier nergens pop-ins of slechte gezichtsuitdrukkingen tegen. Wat je op je scherm ziet, is op elk moment enorm mooi vormgegeven. Daar verdienen ze dan wel een dikke pluim voor.
Conclusie
Ik hoop oprecht dat sommigen onder jullie deze game naar waarde kunnen schatten en zich ermee kunnen amuseren, maar ik vond het oprecht verschrikkelijk. Het is zeker geen € 40 waard, want Gearbox heeft de bal compleet mis geslagen met deze sequel. Speel het origineel en vergeet dat New Tales ooit het levenslicht zag. Dat vormt een mooi bruggetje naar de vergelijking van de game met een mens die als kind iets te veel op zijn hoofd gevallen is: ze zullen allebei hun potentieel nooit kunnen waarmaken. Ik kan de game nog verder afbreken, maar ik heb echt geen zin meer om hier nog meer woorden aan vuil te maken. Of ja, soit, afsluiten doe ik nog met deze twee: niet kopen!
Pro
- Technisch hoogstaand in zijn genre
Con
- Flauwe humor
- Flinterdun verhaal
- Beperkte gameplay
- Irritante personages
4
Over
Beschikbaar vanaf
28 oktober 2022
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Action
- Visual novel
Ontwikkelaar
- Gearbox
Uitgever
- 2K Games
