Toch altijd bang afwachten, die eerste keer dat ik een nieuwe Call of Duty opzet. Dat zou dit jaar niet anders worden. Er is al veel inkt gevloeid over Call of Duty: Modern Warfare III, dat eerst voorbestemd was om pas in 2024 te verschijnen. De tegenvallende verkoopcijfers van voorgaande spellen in de reeks hebben hier echter anders over beslist. Hierdoor hebben de makers bij Sledgehammer Games amper zestien maanden de tijd gekregen om het af te werken tot een volmaakt product. Maar was het dan ook effectief volmaakt of hadden ze dat extra jaar nog gerust kunnen gebruiken? Hoog tijd om aan de slag te gaan en het zelf te ontdekken.
Koude, natte herfstdagen, een ideale combo om achter mijn PlayStation 5 te gaan zitten en met veel enthousiasme aan de campaign van Call of Duty: Modern Warfare III
te beginnen. Iets wat voor mij als multiplayerspeler weinig meerwaarde biedt aan het spel zelf, maar wel een noodzaak is voor het reviewen van deze game en voor sommige echt wel een dealbreaker kan zijn. Naast de campaign komen we uiteraard nog de multiplayer zelf tegen en ook zombies krijgt van bij de release al hun plaatsje op de tabellen. Maar we gaan nog niet vooruitlopen op de zaken, first things first: ontleden van de campaign.
Decor van het verhaal is voor een groot stuk te vinden in Urzikstan, thuishaven van de welbekende Farah Karim. Als baas van het Urzikstan Liberation Front heeft ze contacten met generaal Shepherd, die via het Amerikaanse leger opdracht geeft aan de Shadow Company om raketten te leveren als afschrikmiddel naar bedreigingen van buitenaf om zo de vrede in Urzikstan te bewaren. Leveringen waar Makarov van op de hoogte is en deze ladingen met raketten weet te onderscheppen. Laswell hoort dat Makarov wist te ontsnappen en de raketten in zijn bezit heeft, hoog tijd om Task Force 141 in te schakelen om de raketten te pakken, Makarov uit te schakelen en de mensheid te behoeden van wereldoorlog 3.
Het leuke aan deze campaign is dat je vanuit zoveel verschillende standpunten kunt vechten. Gedurende het verhaal heb je elk personage, zelf leden van de Konni Group, wel bestuurd. Al is het verschil tussen de personages nagenoeg nihil, buiten dan de wapens waarmee je begint. Al is dat te verwaarlozen door de hoeveelheid aan wapens die op de grond op te rapen zijn door het uitschakelen van de vijanden. Verder heb je nergens echt het gevoel dat je iets nieuws aan het spelen bent. Weinig of geen nieuwe mechanismes, grafisch-gewijs veel van hetzelfde en de "open wereld" die ze hebben proberen te creëren biedt op geen enkel punt een meerwaarde. Wie wel een meerwaarde wist te bieden: Vladimir Makarov. Wat een geweldig personage is me dat zeg! De manier waarop ze hem hebben afgeschilderd was perfect. Vraag me nu om een nog betere schurk voor ogen te hebben en ik kan er op geen enkele komen. Ook de helden van dit verhaal, Task Force 141, komen er goed uit, maar ook hier weer niets dat we nog niet gezien hadden. Het is zonde dat het verhaal je niet langer dan vijf uur kan bezighouden, Makarov zou gerust nog wat meer uren verdienen. Al zijn de cinematics wel aangenaam en geven toch wel extra dimensie aan het verhaal.
Doorheen de te grote map, die er zeker niet slecht uitziet, zie je op verschillende plaatsen contracten liggen die je op je eigen tempo kan uitvoeren. Wil je een contract doen en daarna meteen het strijdtoneel verlaten, het kan. Wil je gewoon rondlopen en niets doen buiten zombies afknallen, het kan. Het voelt alsof je DMZ speelt met zombies rond je. Daarnaast kan je je team ook samenstellen zoals jij het wil. Speel je liever alleen, met vrienden of met computergestuurde operators? Dat kies jij geheel zelf. Je gaat op de map zelfs andere online spelers zien die je kan helpen. Wat ooit een beklijvende ervaring was, is nu een flauw afkooksel geworden waar ik nooit het gevoel heb gekregen dat ik in een spreekwoordelijke hoek werd gedreven door een horde zombies. Een gemiste kans voor elke zombie-liefhebber.
Naast de leuke maps komt het schieten heel realistisch over. Je hoeft geen volledige lader door een tegenstander te schieten om hem neer te halen, een paar goed gemikte schoten kunnen al voldoende zijn. Ook zijn de snipers weer een plezier om mee te spelen, iets wat niet altijd het geval was. Niets zo leuk om vanop 300 meter een tegenstander op Ground War een kogel door het hoofd te jagen en die kill op je scherm te zien komen. Wat nog belangrijker is, is de bewegingssnelheid. Je kunt weer als een halve zot door de map lopen, sliden en deze vervolgens annuleren om zo de snelheid er extra in te houden. Wat heb ik dat gemist. Deze multiplayer doet wat men ervan verwacht, een aangename FPS voorschotelen waar iedereen wel zijn plezier kan in vinden. Zowel de rushers onder ons die met een SMG ten aanval trekken als de afwachtende spelers die liever een hele wedstrijd plat op de buik op een dak wachten om die sniper te laten knallen.
Waar je perks voorheen te kiezen waren, zitten deze nu verweven in een vest dat je kiest. Het ene vest laat je langer sneller lopen, het andere zorgt ervoor dat je twee primaire wapens kunt kiezen, enzovoort ... Daarnaast zijn bepaalde wapens pas beschikbaar als je daily challenges hebt gedaan. Dat geldt ook voor bepaalde attachments op je geweer. Zo is dus niet alles gekoppeld aan je level en het halen van XP. Een nieuwe feature is de mogelijkheid om alle wapens die je gedurende de Modern Warfare periode hebt unlocked, te gebruiken. Zo zijn de wapens niet afgebakend tot louter die van Call of Duty: Modern Warfare III. Dit zorgt er voor dat je als beginnende speler toch met een degelijk wapen aan de slag kan gaan. Al blijft het altijd leuker om met de wapens van het spel zelf te schieten.
Koude, natte herfstdagen, een ideale combo om achter mijn PlayStation 5 te gaan zitten en met veel enthousiasme aan de campaign van Call of Duty: Modern Warfare III
Geweldige schurk in een te kort verhaal
De campaign is een rechtstreeks vervolg op Call of Duty: Modern Warfare II, waar andermaal Task Force 141 en Russische ultranationalisten onder de naam van Konni Group de hoofdrollen voor hun rekening nemen. Vladimir Makarov, de leider van Konni Group en voorbestemd om tot het einde van zijn dagen in gevangenschap door te brengen na aanslagen op Verdansk, slaagt erin om met hulp van Konni Group uit een zwaarbewapende gevangenis te ontsnappen. Meteen ook de start voor Makarov om aan zijn grote plan te beginnen: het triggeren van een derde wereldoorlog. Het is aan de Task Force 141, onder leiding van CIA agent Kate Laswell en kapitein John Price, om dit plan te dwarsbomen.Vladimir Makarov, een schurk zoals het zou moeten.
Decor van het verhaal is voor een groot stuk te vinden in Urzikstan, thuishaven van de welbekende Farah Karim. Als baas van het Urzikstan Liberation Front heeft ze contacten met generaal Shepherd, die via het Amerikaanse leger opdracht geeft aan de Shadow Company om raketten te leveren als afschrikmiddel naar bedreigingen van buitenaf om zo de vrede in Urzikstan te bewaren. Leveringen waar Makarov van op de hoogte is en deze ladingen met raketten weet te onderscheppen. Laswell hoort dat Makarov wist te ontsnappen en de raketten in zijn bezit heeft, hoog tijd om Task Force 141 in te schakelen om de raketten te pakken, Makarov uit te schakelen en de mensheid te behoeden van wereldoorlog 3.
Het leuke aan deze campaign is dat je vanuit zoveel verschillende standpunten kunt vechten. Gedurende het verhaal heb je elk personage, zelf leden van de Konni Group, wel bestuurd. Al is het verschil tussen de personages nagenoeg nihil, buiten dan de wapens waarmee je begint. Al is dat te verwaarlozen door de hoeveelheid aan wapens die op de grond op te rapen zijn door het uitschakelen van de vijanden. Verder heb je nergens echt het gevoel dat je iets nieuws aan het spelen bent. Weinig of geen nieuwe mechanismes, grafisch-gewijs veel van hetzelfde en de "open wereld" die ze hebben proberen te creëren biedt op geen enkel punt een meerwaarde. Wie wel een meerwaarde wist te bieden: Vladimir Makarov. Wat een geweldig personage is me dat zeg! De manier waarop ze hem hebben afgeschilderd was perfect. Vraag me nu om een nog betere schurk voor ogen te hebben en ik kan er op geen enkele komen. Ook de helden van dit verhaal, Task Force 141, komen er goed uit, maar ook hier weer niets dat we nog niet gezien hadden. Het is zonde dat het verhaal je niet langer dan vijf uur kan bezighouden, Makarov zou gerust nog wat meer uren verdienen. Al zijn de cinematics wel aangenaam en geven toch wel extra dimensie aan het verhaal.
Zombies in een jasje van Warzone
Ben ik fan van horrorgames? Absoluut niet, maar zombies hier en daar kan ik wel pruimen. Ik herinner mij nog goed het beklemmende gevoel dat ik in voorgaande Call of Duty-games kreeg wanneer zombies mij begonnen in te sluiten en ik mij in een pikdonker huis geen weg naar buiten meer wist te banen. Dat gevoel bestaat niet meer. Wat we in de plaats krijgen is betreurenswaardig. Een map die zo groot is dat hij in een mode van Warzone zou kunnen passen. Pas op, er gaat geen week voorbij of ik speel wel eens een potje Warzone, maar hier past het niet. Dit is gewoon atypisch een zombiegame.Doorheen de te grote map, die er zeker niet slecht uitziet, zie je op verschillende plaatsen contracten liggen die je op je eigen tempo kan uitvoeren. Wil je een contract doen en daarna meteen het strijdtoneel verlaten, het kan. Wil je gewoon rondlopen en niets doen buiten zombies afknallen, het kan. Het voelt alsof je DMZ speelt met zombies rond je. Daarnaast kan je je team ook samenstellen zoals jij het wil. Speel je liever alleen, met vrienden of met computergestuurde operators? Dat kies jij geheel zelf. Je gaat op de map zelfs andere online spelers zien die je kan helpen. Wat ooit een beklijvende ervaring was, is nu een flauw afkooksel geworden waar ik nooit het gevoel heb gekregen dat ik in een spreekwoordelijke hoek werd gedreven door een horde zombies. Een gemiste kans voor elke zombie-liefhebber.
Welkom terug bewegingssnelheid
Het is natuurlijk een gegeven dat niet mag genegeerd worden: Call of Duty blijft immens populair als first-person shooter. En dat is niet onterecht. Het blijft een van de betere shooters en dat hebben ze te danken aan een recept dat ze elk jaar opnieuw bovenhalen: een degelijke multiplayer op het publiek loslaten. Dat is deze keer zeker niet anders. We krijgen de oude Call of Duty: Modern Warfare II-mappen terug, ditmaal in een nieuw jasje. Geeft het mij hierdoor het gevoel een compleet nieuwe Call of Duty te spelen? Nee, maar het oogt wel goed en nostalgisch. De mappen waren toen goed en dat blijven ze ook, maar meer valt er ook niet over te zeggen. Het is niet dat ze ons omverblazen met hun grafische kwaliteiten, zeker niet.Het is niet dat ze ons omverblazen met hun grafische kwaliteiten, zeker niet.
Naast de leuke maps komt het schieten heel realistisch over. Je hoeft geen volledige lader door een tegenstander te schieten om hem neer te halen, een paar goed gemikte schoten kunnen al voldoende zijn. Ook zijn de snipers weer een plezier om mee te spelen, iets wat niet altijd het geval was. Niets zo leuk om vanop 300 meter een tegenstander op Ground War een kogel door het hoofd te jagen en die kill op je scherm te zien komen. Wat nog belangrijker is, is de bewegingssnelheid. Je kunt weer als een halve zot door de map lopen, sliden en deze vervolgens annuleren om zo de snelheid er extra in te houden. Wat heb ik dat gemist. Deze multiplayer doet wat men ervan verwacht, een aangename FPS voorschotelen waar iedereen wel zijn plezier kan in vinden. Zowel de rushers onder ons die met een SMG ten aanval trekken als de afwachtende spelers die liever een hele wedstrijd plat op de buik op een dak wachten om die sniper te laten knallen.
Het bos door de bomen niet zien
Misschien ligt het aan mijn leeftijd, dat kan ik niet ontkennen, maar het menu is enorm onoverzichtelijk. Zo moet je bijna gestudeerd hebben om de juiste gamemode te kiezen. Call of Duty: Modern Warfare II, III en Warzone zitten allemaal onder een en dezelfde COD HQ. Dit zorgt toch wel voor een mengelmoes van zoveel verschillende modi dat het overzicht zoek is. Als het je dan toch lukt om Call of Duty: Modern Warfare III te vinden, moet je niet verwachten dat het meteen beter zal worden. Ook hier krijg je veel informatie om te verwerken. Niet zozeer om een wedstrijd op te zetten, maar het hele loadout mechanisme is vermoeiend.Waar je perks voorheen te kiezen waren, zitten deze nu verweven in een vest dat je kiest. Het ene vest laat je langer sneller lopen, het andere zorgt ervoor dat je twee primaire wapens kunt kiezen, enzovoort ... Daarnaast zijn bepaalde wapens pas beschikbaar als je daily challenges hebt gedaan. Dat geldt ook voor bepaalde attachments op je geweer. Zo is dus niet alles gekoppeld aan je level en het halen van XP. Een nieuwe feature is de mogelijkheid om alle wapens die je gedurende de Modern Warfare periode hebt unlocked, te gebruiken. Zo zijn de wapens niet afgebakend tot louter die van Call of Duty: Modern Warfare III. Dit zorgt er voor dat je als beginnende speler toch met een degelijk wapen aan de slag kan gaan. Al blijft het altijd leuker om met de wapens van het spel zelf te schieten.
Conclusie
Call of Duty: Modern Warfare III biedt een degelijke multiplayer zonder meer. Te weinig nieuwigheden en een ingewikkeld menu zorgen niet voor de kers op de taart. Daarnaast is de Zombie-modus een flop en gaan de fans helaas niet aan hun trekken komen. Een te grote doch mooie map geven niet het gevoel zombies te spelen, maar eerder Warzone. De campaign wist daarentegen wel een geweldig personage neer te zetten in de vorm van Vladimir Makarov, maar geven hem veel te weinig tijd en na een vijftal uurtjes zit het er al op, zonder meer. Call of Duty blijft breien op het oude recept, maar gaan toch moeten beseffen dat die koe niet kan blijven uitgemolken worden. Misschien nu toch voor die twee jaar gaan en stoppen met die jaarlijkse releases?
Pro
- Realistisch schieten
- Vladimir Makarov
- Bewegingssnelheid
Con
- Zombies zijn een flop
- Te korte campaign
- Ingewikkeld menu
6
Over
Beschikbaar vanaf
10 november 2023
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Genre
- Shooter
Ontwikkelaar
- Infinity Ward
- Sledgehammer Games
Uitgever
- Activision
