Werk Racisme op het werk

[helaba]

In België is de situatie niet te vergelijken met USA.
Daar zijn ze allemaal Amerikanen zolang je de taal spreekt en meedraait in de maatschappij. Huidskleur, ras etc maakt niet echt uit (hangt af waar in USA uiteraard).

In België wordt er wel nog gekeken naar huidskleur, ras etc.. ongeacht je diploma, talenkennis.
vb : Een marokkaan die perfect drietalig is, een diploma heeft, in België is geboren en werkt is nog altijd een Marokkaan. En die wordt dan in hetzelfde zak gezet als iemand die net van Marokko is gekomen zonder papieren, zonder één woord NL/FR te spreken.. gewoon op basis van huidskleur en ras.

Aan de andere kant heb je ook veel 'allochtonen' die er niet bij willen horen.. integratie moet van beide kanten komen

 

[Sylverscythe]

In België is de situatie niet te vergelijken met USA.
Daar zijn ze allemaal Amerikanen zolang je de taal spreekt en meedraait in de maatschappij. Huidskleur, ras etc maakt niet echt uit (hangt af waar in USA uiteraard).

In België wordt er wel nog gekeken naar huidskleur, ras etc.. ongeacht je diploma, talenkennis.
vb : Een marokkaan die perfect drietalig is, een diploma heeft, in België is geboren en werkt is nog altijd een Marokkaan. En die wordt dan in hetzelfde zak gezet als iemand die net van Marokko is gekomen zonder papieren, zonder één woord NL/FR te spreken.. gewoon op basis van huidskleur en ras.

Aan de andere kant heb je ook veel 'allochtonen' die er niet bij willen horen.. integratie moet van beide kanten komen

Ik vind dat wat kort door de bocht. Misschien dat je daar éénmaal je een mooi diploma hebt weinig van gaat ondervinden, dat wel. Maar het is niet zo dat daar alles koek en ei is natuurlijk, de zwarte of latino gemeenschap daar heeft denk ik door de band genomen dezelfde verzuchtingen als de migranten hier. Wat wel klopt is dat voor hooggeschoolden die naar daar trekken er niet echt naar afkomst wordt gekeken door mensen in dezelfde omgeving. Het interesseert hen ook gewoon niet van waar je komt, nu ben je in Amerika en dat is het beste land dus sowieso kwam je uit een minder goede cultuur en wou je je verbeteren - Good on you!

Hier in België denk ik dat de taalproblematiek een groot issue is (haha diene vrèmde kan gien Vloms allez, terwijl ze zelf amper AN spreken en amper iets anders). Als migrant wordt je bij de VDAB ook net niet als mentaal gehandicapt bekeken heb ik de indruk.


Maar meer on-topic: ik zou me niet laten doen, maar het ook niet laten escaleren, en proberen minder te denken in wij-zij en hoe wij "continue moeten oppassen". Wanneer ik eens als "toerist" in Molenbeek kom bekijken ze mij misschien ook vuil als "sale Belge", maar ik ga terug naar mijn goedbetaalde, leuke job en mijn huis met tuin, zij blijven daar. Om daar te zeggen, die frustratie is begrijpelijk ook al is ze ongegrond. Mijn vrouw, uit een niet EU-land, maakte soms ook van die Hitler-grapjes omdat dat daar gewoon een historisch feitje is "voor op de hoop", die hele geladenheid ontbreekt daar.

 

[bloemtak]

Ik vind het heel erg voor jou, maar dit komt omdat een deel van de mensen in België met allochtone afkomst, ook al is men officieel Belg, niet geïntegreerd is en het zijn net die mensen die in de spotlights lopen. Uiteindelijk wordt er dan veralgemeend, wat niet de bedoeling kan zijn, maar wel natuurlijk is.

Dit werkt ook omgekeerd. Een blanke Belg wordt snel als racist beschouwd (ook een veralgemening) door anderskleurigen, omdat de racistische opmerkingen die ze te horen hebben gekregen altijd van blanken kwamen. Ik heb directe Marokkaanse collega's die perfect geïntegreerd zijn, die mij alles mogen vragen en waarbij ik zo'n mopjes zeker nooit zou maken. Echter, de weinige agressie (waaronder het tot bloedens toe in elkaar geslagen worden zonder enige aanleiding) en oneerlijke behandeling (waaronder in het zak gezet worden, bestolen worden) die ik in mijn leven al heb meegemaakt, was altijd bij anderskleurigen. Dat zorgt er dus ook voor dat ik bij anderskleurigen zeer wantrouwig ben als ik ze niet ken, terwijl ik dat bij blanken niet ben. Is dat terecht? Misschien niet, maar dat is hoe een menselijk brein werkt. Als je met bepaalde zaken en/of bevolkingsgroepen negatieve herinneringen hebt, ga je automatisch wantrouwig zijn bij die zaken/bevolkingsgroepen en/of ze zelfs mijden.

Bij mij heeft dit te maken met persoonlijke ervaringen, maar mensen zien in de media tegenwoordig alsmaar meer rellen/misdaden waarbij dikwijls vooral (of zelfs enkel) allochtone mensen betrokken zijn. Zij gaan dus automatisch ook die associatie maken. Niet omdat ze dit willen, maar omdat ons brein zo werkt om ons te beschermen.

Is dit dan racisme? Ben ik dan racistisch? Mijn inziens niet. Maar leuk is het natuurlijk niet voor de anderskleurige medemensen die het wel goed bedoelen. Net zoals het niet leuk is om als blanke als racist gezien te worden door anderskleurigen en zich te moeten verantwoorden voor de minste veroordeling van bepaald gedrag bij anderskleurigen.

Over dat laatste kwam ik vandaag nog een imo interessant artikel tegen:

'Interessant: alleen blanken worden gesommeerd diverser te zijn'

De witte mens, en dan vooral de blanke man, ligt zwaar onder vuur. Dat moet stoppen, vindt de bekende Franse filosoof en romancier Pascal Bruckner. 'De chantage werkt alleen bij ons; het bezwaarde geweten is een uitvinding van de westerse mens.'

fd.nl

Ik begrijp dat zeker! Maar ik vind dat onze ongenoegen uiten ook op een respectvolle manier kan zonder al doemend en veroordelend over te komen. Allochtonen in mijn omgeving zijn toch zeer voorzichtig om iemand te beschuldigen van racisme. In geroddel onder elkaar gebeurt dat wel eens zoals ik aangaf in mijn vorige post.

Nu mijn eigen ervaringen extrapoleren doe ik niet graag, maar toch hier weer een persoonlijke anekdote.

Tijdens het middelbaar werd ik zo pist van dat typisch macho en onrespectvol gedrag t.o.v. Belgische leerlingen dat ik naar een katholieke school ben veranderd. Er waren volgens mij amper 5 leerlingen met allochtone afkomst. Het verhaal was hier echter omgekeerd, behalve dat ik daar zowel door medeleerlingen als Belgische leerkrachten werd benadeeld. Zo terugkijkend, er was toen degelijk sprake van racisme. Ik dacht nochtans dat ik het goed deed. Ik ben hier opgegroeid en spreek dus de taal; sinds mijn 15e begon ik serieus te twijfelen aan de Islam; sinds mijn 16e een ex-moslim want dat god ook brave en lieve Belgische ongelovigen straft is toch ietsje te extreem naar mijn goesting; en desondanks eruitzien als een blank getinte Aziaat die tijdens school uitstapjes gewoon mee een pintje dronk en mee at zoals iedereen, zonder bepaalde eisen of verwachtingen zoals bv. halal voeding toch benadeeld worden alsof ik word gelijkgesteld bij het groepje van profiterende, criminele en illegale extremistische moslim immigranten die de taal niet spreken. Wat is in godsnaam het probleem? Daar kwam ik tot het besef dat geen enkele groep is gevrijwaard van zijn nodige share in het aantal klootzakken.

Dat allemaal terzijde, mijn eigen negatieve veralgemeningen maakten mij op een bepaald moment zo deprimerend en levensmoe. Ik heb bv. de meeste Belgische Facebook nieuwspagina's unliked. Van de reacties werd ik zo verdrietig en bang van. Het voelde aan alsof alle Belgen mij haatte, en alle negatieve gebeurtenissen waarbij allochtonen betrokken waren op mijn schouders terecht kwamen. Dat ik alle allochtonen vertegenwoordig maar het anders toch normaal vond dat niet elk Belgisch individu alle Belgen vertegenwoordigt. Ik haatte hoe ik mij voelde. Dat kon echt niet meer zo verder. Mijn veralgemeningen zouden enkel voor meer vervreemding zorgen, en als een zure azijnpisser wilde ik ook niet eindigen. Waarom dezelfde veralgemeningen en fouten maken? Ik vond dat oneerlijk tegenover alle Belgen die proberen om het goed te doen en met een hart op de juiste plaats. Ik wilde gewoon meer liefde en verbinding met mijn Belgische medeburgers. Tegenwoordig blijf ik scrollen tot ik een genuanceerde reactie tegenkom. Zodat ik mezelf eraan herinner dat er altijd wel echte liefdevolle Belgen zijn. Bij bv. mijn Belgische collega's heb ik i.p.v. haatgevoelens, meer naar liefde kunnen groeien. Ook al maken ze teveel foute mopjes, zie ik het als teken dat ze zich comfortabel voelen rond mij.

Ik heb dan ook nog niet zo lang geleden de stap terug gezet naar een jonge Belgische psychologe (als jongvolwassene voel ik mij daar denk ik het meest vervreemd bij) zodat ik daar toch zeker op een juiste daadkrachtige manier mee aan de slag ga. Dus in de praktijk probeer ik negatieve veralgemeningen te beperken tot een minimum, en heb ik daar ook steeds minder het geduld voor buiten een respectvolle discussie.

TS, mijn excuses voor het hijacken van uw topic!

 

[DEN_DWOAZN]

Klacht indienen mateke, samen no to racisme. Maar het werkt wel langs 2 kanten.

BLM heeft er wel geen goed aan gedaan vind ik.

 

[Lifen]

Je ontkent hun gevoelens dat er racisme is, maar zelf voel je je wel racistisch behandeld. Waarom kunnen we als maatschappij gewoon niet erkennen dat er racisme is, en dat een groot deel vd bevolking er al mee te maken heeft gehad?

Het is niet omdat ik blank ben en nooit racisme heb meegemaakt tegen mij, dat ik er vanuit ga dat een ander diezelfde ervaring heeft gekend.

Respecteer de ander hun ervaring, en probeer een dialoog te starten. Met klagen tegen de baas ga je het onderliggende probleem niet oplossen. Zou het niet beter zijn om een echt gesprek, misschien met de groep (ja gruwel ik ook van hoor) te voeren over het hoe en waarom?