Merk dan ook op dat ik het woord theorie niet in de mond genomen heb. Als een liefhebber van wetenschap gebruik ik het woordje theorie altijd iets omzichtiger. Maar uiteindelijk is dat ook een semantisch spelletje, aan het einde van de dag valt er wél iets voor te zeggen over hoeveel mensen die bepaalde (gevaarlijke) ideologieën aanhangen wenselijk zijn, zeker wanneer deze vijandig zijn aan de samenleving zoals jij hem kent en jouw voorouders ze hebben opgebouwd.
Ik wil niet in een samenleving leven waarin een meerderheid de Islam aanhangt, net zomin ik in een samenleving met een meerderheid aan Jehova-getuigen zou willen leven. De huidige cijfers van Islamisering zijn inderdaad nog "controleerbaar" en te klein om van omvolking te spreken als je volledige vervanging op de korte termijn als doel stelt.
Bron:
Wikipedia
Desalniettemin, een regeringscommissaris van een extreme partij als Ecolo zal mij voor deze mening waarschijnlijk racisme, seksisme en aanvallen op haar persoon verwijten, maar ik geef de voorkeur aan dat 12.7% scenario en niet dat 18% scenario. Afkomst is daarbij wat mij betreft van ondergeschikt belang - integendeel wat meer genetische diversiteit is altijd welkom in een populatie - maar de "diversiteit" van ideeën zoals gescheiden zwemuurtjes voor vrouwen, burkinis in openbare zwembaden of halalvoedsel als standaardmaaltijd in scholen, die mag wat mij betreft buiten Europa blijven. Sterker nog ik wens de mensen in het Midden-Oosten dat eigenlijk ook niet toe, zeker niet de minderheden die daar onder het juk van een Islamitische Theocratieën en andere dictaturen leven. Daarom dat ik er binnen het migratiedebat ook véél minder een probleem mee zou hebben om een Iraanse atheïst of een Syrische Jezidi hier op te vangen, want die moeten vrezen voor hun leven in hun land van afkomst.
Zeer "sterk" inhoudelijk argument, vergelijk hem anders nog snel met Hitler, dan heb je zeker gelijk!
Ik had overigens nog nooit van Bat Ye'Or gehoord, en vind ook niet meteen terug waarom ze verbrand is, buiten dan dat er kritiek is vanuit academische specialisten op haar werk (over de dominante politieke kleur aan universiteiten op dat vlak zullen we maar zwijgen zeker?).
Maar als we mensen meteen met extremere versies gaan vergelijken, mag ik dan die regeringscommissaris van Ecolo ook vergelijken met bepaalde predikers? Waar ligt de grens van welke vergelijking je mag maken?
Of gaan we mensen en politici beoordelen op hun eigen uitspraken en niet die van anderen die je als een extremere versie van henzelf ziet?
www.tijd.be
