Grootste angst als ouder

[Booka]

Voor ik ga slapen controleer ik 3/4x het poortje aan de trap, uit schrik dat we het ooit eens niet tegoei vast zouden gedaan hebben en zij dan in het midden van de nacht van de trap zou vallen.
Ik wacht ook geregeld een minuutje aan de schoolpoort als ik haar heb afgezet om te zien of ze wel goed in de markt ligt bij de andere kindjes

Ooit eens teruggekomen van de winkel, ik zet haar uit de auto en ze wou zelf naar de voordeur stappen (was 1.5 jaar denk ik). Ik was ondertussen uit de koffer de boodschappen aan't pakken en voor ik het goed en wel besefte stond ze op het straat. Er stond toen al een vrouw op de fiets bij haar die haar wel vast had om haar terug naar mij te brengen, maar daar heb ik echt weken slecht van geslapen. Ik voelde mij zowel enorm beschaamd dat mij dat was overkomen als de gedachte dat er daar een auto in een rotvaart zou afgekomen zijn.. En dankzij dit topic ga ik daar weer slecht over slapen straks!

 

[toru]

Januari 2021.

Ik begrijp best dat het toen een lastige periode was (volop in een corona-golf). Maar als wij meermaals aangeven dat ons dochtertje eigenlijk nooit huilt en amper wakker te krijgen is, zouden er al alarmbellen moeten af gaan. De borstvoeding lukte niet goed in het begin, en dan kregen we naar onze voeten dat we wel "om de 2u moeten eten geven he". Ja, dat deden we, maar als wij 2u lang moeten proberen omdat ze continu in slaap valt...
En als we dan op het belletje duwen, dan duurt het (letterlijk) 2u voor er iemand langs komt... We hebben dan zelf aangegeven dat het misschien beter was om te beginnen kolven ofzo, maar dat mocht niet. Uiteindelijk is de dochter dan op neo-natale terecht gekomen, en daar heeft de vroedvrouw ons dan effectief geholpen, zijn we beginnen kolven en toen is alles wat op gang geschoten.

Heftig verhaal. Periodes liggen niet al te ver uit elkaar maar omstandigheden waren misschien licht anders. Heb ook in de kennissenkring eigenlijk alleen maar positieve ervaringen gehoord. Jammer dat het bij jullie zo is moeten lopen.

 

[Vrouwtje Theelepel]

ja dat zie ik vaak op mijn werk jammer genoeg. Overlaatst een jongen van een jaar of 16 die zelfmoord gedaan heeft met zijn vader zijn geweer (en het was geen mooi tafereel). Die jongen had wel al een tijd psychologische problemen maar dan nog blijft het je kind.

En dan kwam in die week een wapenvergunning toe voor een nieuw geweer.. Ik heb ze nog altijd bij mij liggen want ik denk niet dat die mens daar nog behoefte aan zal hebben.

Dan denk ik daar ook soms aan want psychologische problemen staat niemand vrij van.

Brrr ja vreselijk....
Mijn vriend zijn neef heeft zelfmoord gepleegd als tiener jaren geleden. En nu pas heeft die papa (vriend zijn nonkel dus) ook zelfmoord gepleegd. Pft ook al had die nog een dochter en ondertussen kleinkinderen.... De impact wat zoiets heeft op een leven...

 

[Str8_6]

Brrr ja vreselijk....
Mijn vriend zijn neef heeft zelfmoord gepleegd als tiener jaren geleden. En nu pas heeft die papa (vriend zijn nonkel dus) ook zelfmoord gepleegd. Pft ook al had die nog een dochter en ondertussen kleinkinderen.... De impact wat zoiets heeft op een leven...

Ja mijn vrouw haar zus is verongelukt op 16 jarige leeftijd als passagier ( zelf ook heel de nacht aan haar bed gezeten tot ze de machines afgelegd hebben).
Dat is nu een kleine 20 jaar geleden en haar moeder neemt nog altijd anti depressiva. Het is daar nooit meer hetzelfde geweest.
Ik merk dat ook aan mijn vrouw dat ze altijd heel erg bang is in de auto als de kinderen mee zijn.

Of het nu zelfmoord is of een stom ongeval, als ouder ga je er altijd een schuldgevoel over hebben ook denk ik.

 

[exCite]

Januari 2021.

Ik begrijp best dat het toen een lastige periode was (volop in een corona-golf). Maar als wij meermaals aangeven dat ons dochtertje eigenlijk nooit huilt en amper wakker te krijgen is, zouden er al alarmbellen moeten af gaan. De borstvoeding lukte niet goed in het begin, en dan kregen we naar onze voeten dat we wel "om de 2u moeten eten geven he". Ja, dat deden we, maar als wij 2u lang moeten proberen omdat ze continu in slaap valt...
En als we dan op het belletje duwen, dan duurt het (letterlijk) 2u voor er iemand langs komt... We hebben dan zelf aangegeven dat het misschien beter was om te beginnen kolven ofzo, maar dat mocht niet. Uiteindelijk is de dochter dan op neo-natale terecht gekomen, en daar heeft de vroedvrouw ons dan effectief geholpen, zijn we beginnen kolven en toen is alles wat op gang geschoten.

Heftig verhaal. Periodes liggen niet al te ver uit elkaar maar omstandigheden waren misschien licht anders. Heb ook in de kennissenkring eigenlijk alleen maar positieve ervaringen gehoord. Jammer dat het bij jullie zo is moeten lopen.

Idd heftig en wel zot dat dat zo kan verschillen, allebei onze kinderen zijn in Lier geboren en heb daar eigenlijk zo goed als alleen maar positieve ervaringen gehad. Rond z'n 3 maanden heeft onze jongste ook een ganse week in het ziekenhuis gelegen en ook daar kan ik eigenlijk niks slecht over zeggen.

 

[Deleted member 2181]

Graag gedaan. Hahah

Voor ik ga slapen controleer ik 3/4x het poortje aan de trap, uit schrik dat we het ooit eens niet tegoei vast zouden gedaan hebben en zij dan in het midden van de nacht van de trap zou vallen.
Ik wacht ook geregeld een minuutje aan de schoolpoort als ik haar heb afgezet om te zien of ze wel goed in de markt ligt bij de andere kindjes

Ooit eens teruggekomen van de winkel, ik zet haar uit de auto en ze wou zelf naar de voordeur stappen (was 1.5 jaar denk ik). Ik was ondertussen uit de koffer de boodschappen aan't pakken en voor ik het goed en wel besefte stond ze op het straat. Er stond toen al een vrouw op de fiets bij haar die haar wel vast had om haar terug naar mij te brengen, maar daar heb ik echt weken slecht van geslapen. Ik voelde mij zowel enorm beschaamd dat mij dat was overkomen als de gedachte dat er daar een auto in een rotvaart zou afgekomen zijn.. En dankzij dit topic ga ik daar weer slecht over slapen straks!

 

[clercqie]

Baby van ondertussen twee weken oud hier. Heb het nu al iedere dag dat ik mij efkes apart leg om een dutje te doen en dan plots keihard wakker schiet met het gedacht dat ik mijn kleine bij mij heb en die aant verstikken is in mijn dons..

Komt helemaal goed met die ongerustheid later.

 

[Mr. Rager]

Geen angsten.
Vind het irrationeel om teveel met het wat als bezig te zijn. Veel zaken heb je toch niet in de hand.
Het komt zoals het komt.

Uiteraard wel voorzichtiger bij bepaalde zaken zoals op en af gaan van de trap (hierbij check ik wel dubbel of ik elke trede wel tegoei mee heb )

 

[Holocene]

Januari 2021.

Ik begrijp best dat het toen een lastige periode was (volop in een corona-golf). Maar als wij meermaals aangeven dat ons dochtertje eigenlijk nooit huilt en amper wakker te krijgen is, zouden er al alarmbellen moeten af gaan. De borstvoeding lukte niet goed in het begin, en dan kregen we naar onze voeten dat we wel "om de 2u moeten eten geven he". Ja, dat deden we, maar als wij 2u lang moeten proberen omdat ze continu in slaap valt...
En als we dan op het belletje duwen, dan duurt het (letterlijk) 2u voor er iemand langs komt... We hebben dan zelf aangegeven dat het misschien beter was om te beginnen kolven ofzo, maar dat mocht niet. Uiteindelijk is de dochter dan op neo-natale terecht gekomen, en daar heeft de vroedvrouw ons dan effectief geholpen, zijn we beginnen kolven en toen is alles wat op gang geschoten.

Hier (Kortrijk) ook een vreselijke ervaring op de materniteit. Borstvoeding lukte niet, onze dochter bleef maar schreeuwen "ahja mevrouw je moet opnieuw de borst aanbieden he" (terwijl mijn vriendin nog niks van productie had, dus er kon niks uitkomen) ipv een flesje aan te bieden, we mochten dat niet. Het belletje was hier ook absurd. Minstens 20min. Je kind zal er maar liggen stikken oid.

De laatste twee nachten stond mijn vriendin er alleen voor. Dochter snachts compleet overstuur en aan het krijsen. Mijn vriendin moest naar het toilet maar durfde de dochter niet in die toestand alleen laten.

Niemand kwam er langs als ze op het belletje drukte. Mijn vriendin stond al wenend in de gang, compleet onder het bloed onderin en echt niemand te bespeuren. Pas 2 uur(!) later is er iemand langsgekomen.

Er viel echt een grote pak stress van onze schouders toen we naar huis mochten.

Echt jammer want de ervaring in het verloskwartier (daar twee dagen gelegen) was echt top


OT: hier momenteel ook in angstzweet wakker schieten dat ik mijn dochter heb laten vallen. Ik verwar ook vaak de kat met mijn dochter de kat slaapt vaak op mijn borst waardoor ik in paniek wakker schrik met de gedachte dat het mijn dochter is die van mij aan het rollen is.

 

[willydrama]

Externe zaken zoals bvb. ongeval, daar kan je toch niets aan doen. Dat we fouten gaan maken in het ouderschap.

 

[Nomadic]

Mijn ex die nu op een andere zit terwijl ze 7 maanden zwanger is van mij ...

 

[kenneke2.0]

Vorige woning hadden we mooie vijver kinderen waren toen1 en4 jaar, eerst iets gemaakt om er om te zetten na een week heb ik kiekendraad gaan halen en gans die vijver overspannen ze konden nog net met hun handje erdoor. Stel je maar eens voor je let even niet op en uwe kleine zien drijven brrr

 

[Squidward]

Toen hij vier was heeft hij zijn laarsjes aangedaan, jasje over zijn pyjama (met shortje) en boekentas gedaan en is thuis te voet naar school vertrokken.
Het was een half uur voor opstaan-tijd en ik was zelf net wakker, ik hoor de voordeur klikken. Uw eerste gedacht is écht niet ‘de kleine is parti’ dus ik passeer zijn bed: geen kind. Beneden: geen kind. Ik heb op denk ik 30 seconden de drie verdiepingen thuis doorspurt en het ergste wat je kan moeten zeggen aan je nog slapende partner: ‘kind is weg’.

Hij was over de brug (over de Leie) al geraakt en toen mijn man - die goed logisch blijft in paniek - de schoolweg af-speedracete liepen er al twee agenten naast het ventje.

Het heeft in totaal misschien tien minuten geduurd, echt allemaal aan een rotvaart en ik heb nog nooit, sinds ook niet, nog nooit zo hard gehuild als toen ik hem terug vast had. Hij wou naar school. Wij waren op slag 15 jaar ouder.

 

[Squidward]

Hier (Kortrijk) ook een vreselijke ervaring op de materniteit. Borstvoeding lukte niet, onze dochter bleef maar schreeuwen "ahja mevrouw je moet opnieuw de borst aanbieden he" (terwijl mijn vriendin nog niks van productie had, dus er kon niks uitkomen) ipv een flesje aan te bieden, we mochten dat niet. Het belletje was hier ook absurd. Minstens 20min. Je kind zal er maar liggen stikken oid.

De laatste twee nachten stond mijn vriendin er alleen voor. Dochter snachts compleet overstuur en aan het krijsen. Mijn vriendin moest naar het toilet maar durfde de dochter niet in die toestand alleen laten.

Niemand kwam er langs als ze op het belletje drukte. Mijn vriendin stond al wenend in de gang, compleet onder het bloed onderin en echt niemand te bespeuren. Pas 2 uur(!) later is er iemand langsgekomen.

Er viel echt een grote pak stress van onze schouders toen we naar huis mochten.

Echt jammer want de ervaring in het verloskwartier (daar twee dagen gelegen) was echt top


OT: hier momenteel ook in angstzweet wakker schieten dat ik mijn dochter heb laten vallen. Ik verwar ook vaak de kat met mijn dochter de kat slaapt vaak op mijn borst waardoor ik in paniek wakker schrik met de gedachte dat het mijn dochter is die van mij aan het rollen is.

Hier ook 2x materniteit Kortrijk, ook geen goede ervaring. Hulp in de nacht is quasi onvindbaar.
Pediatrie ook niet, ze hebben mijn driejarige van zo een hoog bed laten vallen en het gelijk ‘ah…tja, raap hem maar op madam’

 

[|nfected]

Januari 2021.

Ik begrijp best dat het toen een lastige periode was (volop in een corona-golf). Maar als wij meermaals aangeven dat ons dochtertje eigenlijk nooit huilt en amper wakker te krijgen is, zouden er al alarmbellen moeten af gaan. De borstvoeding lukte niet goed in het begin, en dan kregen we naar onze voeten dat we wel "om de 2u moeten eten geven he". Ja, dat deden we, maar als wij 2u lang moeten proberen omdat ze continu in slaap valt...
En als we dan op het belletje duwen, dan duurt het (letterlijk) 2u voor er iemand langs komt... We hebben dan zelf aangegeven dat het misschien beter was om te beginnen kolven ofzo, maar dat mocht niet. Uiteindelijk is de dochter dan op neo-natale terecht gekomen, en daar heeft de vroedvrouw ons dan effectief geholpen, zijn we beginnen kolven en toen is alles wat op gang geschoten.

Wij ook baby gehad in volle covid crisis en waren ook complicaties. En man wat waren we blij dat we dit gekregen hebben in ZA ipv EU. Wat een verschil met onze eerste die geboren is in EU.

Onze 2de heeft 1 week in neo Natal gelegen, elke 5min werd hij gecontroleerd. Volledig dagboek kan je zelf inkijken met het progressie drinken, gewicht, stoelgang, gewicht diapers... Mijn vrouw had het lastig na de geboorte om snachts borst te geven, was niet nodig. Verpleegkundigen kolven en zij gaven snachts de melk. Constant via WhatsApp in touch met de pediater. Door covid mocht ik niet blijven overnachten maar ik kon wel live stream doen van mijn zoon in neo Natal.

Mijn ogen zijn hier echt open gegaan, ik wist dat ZA verder stond dan UK/België op medical care gebied. Maar de service en de zorg is echt zon groot verschil.

Als ik deze geboorte vergelijk met de eerste die natuurlijk was en geen complicaties. Dan is het precies de eerste een Lada van 1920 die volledig uitgebrand is geweest voor je er mee mag rijden en de 2de een Maybach.

Hoe was dit trouwens met covid? Alleen maar single occupation in de rooms of lagen er meerdere?

 

[anders.]

Wij ook baby gehad in volle covid crisis en waren ook complicaties. En man wat waren we blij dat we dit gekregen hebben in ZA ipv EU. Wat een verschil met onze eerste die geboren is in EU.

Onze 2de heeft 1 week in neo Natal gelegen, elke 5min werd hij gecontroleerd. Volledig dagboek kan je zelf inkijken met het progressie drinken, gewicht, stoelgang, gewicht diapers... Mijn vrouw had het lastig na de geboorte om snachts borst te geven, was niet nodig. Verpleegkundigen kolven en zij gaven snachts de melk. Constant via WhatsApp in touch met de pediater. Door covid mocht ik niet blijven overnachten maar ik kon wel live stream doen van mijn zoon in neo Natal.

Mijn ogen zijn hier echt open gegaan, ik wist dat ZA verder stond dan UK/België op medical care gebied. Maar de service en de zorg is echt zon groot verschil.

Als ik deze geboorte vergelijk met de eerste die natuurlijk was en geen complicaties. Dan is het precies de eerste een Lada van 1920 die volledig uitgebrand is geweest voor je er mee mag rijden en de 2de een Maybach.

Hoe was dit trouwens met covid? Alleen maar single occupation in de rooms of lagen er meerdere?

Wij hadden sowieso een enkele kamer, maar volgens mij hadden we wel nog gewoon de keuze.
Ik mocht gelukkig wel gewoon blijven.

 

[jvc]

Onze beste vrienden hebben een dochter gehad die na 3 maanden gestorven is door een medische fout bij/voor de geboorte. De vrouw had zwangerschapsdiabetes en voelde haar 6 weken voor de uitgerekende datum niet zo goed, ze is dan naar het ziekenhuis gegaan en de gynaecoloog heeft haar dan medicatie gegeven en terug naar huis gestuurd. Maar deze medicatie mocht niet gegeven worden in combinatie met zwangerschapsdiabetes en ze mocht niet naar huis gestuurd zijn maar moest continue opgevolgd worden. De dag erna voelde ze haar nog slechter en is ze terug naar het ziekenhuis gegaan en is ze direct geopereerd met spoedkeizersnede, de baby had een zwaar zuurstoftekort. Na geboorte bleek al snel dat ze zowel mentaal als fysiek zwaar gehandicapt was. Na 3 maanden is ze uiteindelijk gestorven. De gynaecoloog ontkent alle schuld en andere gynaecologen zeggen dat het een grote fout was maar willen dit niet op papier zeggen. Zit nu al 2 jaar in proces maar weinig vooruitgang.

Mijn vrouw was toen ook zwanger en we gaan naar hetzelfde ziekenhuis, ze heeft duidelijk aangegeven aan onze gynaecoloog dat ze niet wou bevallen met die andere gynaecoloog, hier had ze veel schrik voor. Maar toen het moment daar was, was het natuurlijk hij die van wacht was. Toen je daar ligt te bevallen heb je natuurlijk weinig tijd om te veranderen dus is de geboorte gebeurd door hem. Hij had bijna in mijn vrouw gesneden zonder te verdoven omdat hij dacht dat ze een epidurale had, gelukkig kon de vroedvrouw dit op tijd zeggen. Dat zo'n dokters kunnen blijven werken kan er bij mij niet in. Sindsdien gaan we ook niet meer naar dat ziekenhuis.

 

[anders.]

Onze beste vrienden hebben een dochter gehad die na 3 maanden gestorven is door een medische fout bij/voor de geboorte. De vrouw had zwangerschapsdiabetes en voelde haar 6 weken voor de uitgerekende datum niet zo goed, ze is dan naar het ziekenhuis gegaan en de gynaecoloog heeft haar dan medicatie gegeven en terug naar huis gestuurd. Maar deze medicatie mocht niet gegeven worden in combinatie met zwangerschapsdiabetes en ze mocht niet naar huis gestuurd zijn maar moest continue opgevolgd worden. De dag erna voelde ze haar nog slechter en is ze terug naar het ziekenhuis gegaan en is ze direct geopereerd met spoedkeizersnede, de baby had een zwaar zuurstoftekort. Na geboorte bleek al snel dat ze zowel mentaal als fysiek zwaar gehandicapt was. Na 3 maanden is ze uiteindelijk gestorven. De gynaecoloog ontkent alle schuld en andere gynaecologen zeggen dat het een grote fout was maar willen dit niet op papier zeggen. Zit nu al 2 jaar in proces maar weinig vooruitgang.

Mijn vrouw was toen ook zwanger en we gaan naar hetzelfde ziekenhuis, ze heeft duidelijk aangegeven aan onze gynaecoloog dat ze niet wou bevallen met die andere gynaecoloog, hier had ze veel schrik voor. Maar toen het moment daar was, was het natuurlijk hij die van wacht was. Toen je daar ligt te bevallen heb je natuurlijk weinig tijd om te veranderen dus is de geboorte gebeurd door hem. Hij had bijna in mijn vrouw gesneden zonder te verdoven omdat hij dacht dat ze een epidurale had, gelukkig kon de vroedvrouw dit op tijd zeggen. Dat zo'n dokters kunnen blijven werken kan er bij mij niet in. Sindsdien gaan we ook niet meer naar dat ziekenhuis.

Het is geweten dat er veel dokters een alcoholprobleem hebben, en ik vrees dat veel van dit soort gevallen daar een gevolg van zijn. Ik vermoed dat je zou schrikken hoeveel dokters geïntoxiceerd aan het werk zijn...

Wel heel pijnlijk om zoiets mee te maken natuurlijk.

 

[EvilTwin]

Ik ben ooit eens een vriend verloren die zelfmoord heeft gepleegd. Die was toen 23 en woonde nog thuis. Ik moet er niet aan denken.

Met de jongste zoon heb ik ook ooit een stoot voorgehad : toen hij 6 was is hij tijdens het spelen met zijn hoofd op de hoek van onze salontafel gebonkt. Gevolg : serieuze kap in zijn hoofd die keihard begon te bloeden. Ik weet nog dat ik bijna niet kon bellen naar de ambulance omdat hij aan het krijsen was en mijn gsm bijna niet kon bedienen door de hoeveelheid bloed er op mijn handen plakte. Echt een heel beangstigend gevoel.

Gelukkig ben ik nog relatief kalm kunnen blijven en mijn EHBO-cursus kunnen toepassen. Uiteindelijk heeft hij er enkel een schoon litteken aan over gehouden.

 

[Chauffagist]

Grootste angsten:

*Verkeersongeval (W-Vl is kampioen in rijden onder invloed en te snel rijden). Iemand doodrijden wordt amper bestraft. Regelmatig ben ik getuige van straatraces in mijn gemeente, de politie doet er weinig aan. Het zijn nochtans altijd dezelfde met van die verlaagde golfjes of bmwtjes. Er is zelf iemand bij die onder invloed iemand dood reed met zo een import pick-up.
* Als ze ouder zijn hersendood geslagen worden in het uitgaan of doodgestoken door iemand die hier niet (vrij) had moeten rondlopen.

Iedereen kent het trieste verhaal van Mickey Peeters in Brugge. Hij is doodgestoken door een Tsjetsjeen die hier eigenlijk niet had moeten zijn, ironisch genoeg is de dader gewoon gevlucht naar zijn thuisland. Zo zijn er al veel mensen gestorven door daders die hier initieel niet hadden moeten zijn. De vader van die Mickey is ondertussen uit het leven gestapt.