Zeggen dat die eerste Despicable Me ietwat van een impact gehad heeft op onze toen tienjarige dochter is ietwat van een understatement. Op al onze vakantiefoto’s van dat jaar, van de toren van Pisa tot de kliffen van Etretat, staat Kevin de Minion trouw mee te poseren. We dachten dat het een vakantieliefde was, maar toen we onlangs op onze reis naar Duitsland dat kleine mormel nog steeds in haar koffer vonden, kregen we toch het gevoel dat die film iets moet losgemaakt hebben. Zelf mag ze nog zo hard beweren dat die Minion een geluksbrenger is, het feit dat ze geen alpaca kan passeren zonder luidop ‘’It’s so fluffy!‘’ te declameren indiceert toch dat de avonturen van Gru en zijn gele rakkers indertijd een gevoelige snaar geraakt hebben. Dat we samen, zoveel jaren later, na twee sequels en een heuse spin-off nog steeds naar Kevin en co kunnen kijken, voelt dan ook als een fijne tijdmachine naar simpeler tijden.
Minions: The Rise of Gru is exact het soort film geworden die je verwacht op basis van de titel. De gele groupies der booswichten staan centraal, en dat betekent dat je de vertrouwde gekkigheid in overvloed geserveerd krijgt. Het is energieke Looney Tunes humor vermengd met nonsensicaal gebrabbel, maar het heeft iets iets aanstekelijk. De melige humor van de Minions voelt anno 2022, waar alles conceptueel doordacht moet zijn, haast verfrissend simpel aan. Dat zorgt ervoor dat het gewoon een vederlichte manier is om net geen negentig minuten mee door te brengen.
Elk booswicht moet ergens beginnen
De grote aantrekkingskracht voor de fans van Despicable Me is uiteraard dat het losjes fungeert als een ontstaansverhaal voor booswicht Gru, wederom fijn van een stem voorzien door Steve Carell. Gru is hier nog steeds een aspirerend booswicht in de dop die op zijn elfde droomt van werelddominantie. Openen doet de film met een kraak uitgevoerd door de boosaardige Vicious Six, een groepje meestercriminelen waar jonge Gru nogal een fanboy van is. Leider Wild Knuckles wordt verraden door de rest van de crew en voor dood achtergelaten, elkaar een loer draaien en uit helikopters schoppen hoort dan ook bij booswichten.
Voorspelbaar plot, voorspelbare pret
Gru, die dolgraag lid zou worden van de Vicious Six, wordt op nogal vernederende wijze afgewezen wanneer hij solliciteert voor een plekje binnen de groep. Om te bewijzen dat hij toch heeft wat ze zoeken, besluit Gru het magische amulet waar iedereen op uit is te stelen. Geen betere manier om indruk te maken, toch? Uiteraard is dat alles buiten de Minions gerekend die het plan volledig in de war laten lopen en ervoor zorgen dat kleine Gru gekidnapt wordt. Ze krijgen twee dagen om de steen die ze verloren zijn terug te krijgen, of Gru’s boosaardige dagen zijn geteld. Originaliteitsprijzen gaat het plot duidelijk niet in de wacht slepen, maar het levert wel een leuke queeste op voor de Minions om hun karakteristieke chaos op los te laten. Er zijn wat leuke zijsporen in het plot, het speelt fijn met de jaren zeventig setting en het bouwt vlotjes op naar een hectische climax.
Nieuwe zieltjes probeert de film niet te winnen, maar fans van de gele mormels hebben hier een kleine negentig minuten aan vertrouwd tijdverdrijf om zich mee te amuseren beet. Het is een goedgemaakt opvullertje dat de deur openzet naar een mogelijke vierde Despicable Me en dat is in dit geval welkom. Het is een film waar kinderen zich te pletter mee gaan amuseren, maar die je ook als volwassene kan kijken zonder de neiging te krijgen je ogen uit te steken met breinaalden. Soms is dat al meer dan genoeg.
Verzorgd schijfje
De presentatie op het blu-ray schijfje dat we voor de review kregen, is exact zoals je zou verwachten van een CGI-nimatiefilm, onberispelijk. Het is een erg kleurrijke film vol kleine details die visueel behoorlijk wat indruk weet te maken. De Dolby Atmos soundtrack is constant druk in de weer om het gebrabbel van de Minions, de ouderwetse muziekdeuntjes en chaos van op het scherm kristalhelder over te brengen. Audiovisueel dus een behoorlijk indrukwekkend schijfje.
De extra’s op de blu-ray zijn uiteraard net als de film op kindermaat. Je krijgt twee korte extra animatiefilmpjes met de Minions. Eentje waarin een gele rakker indruk weet te maken in de postmoderne kunstwereld, en eentje waarin een spelletje role-playing stevig uit de hand loopt. Verder krijg je nog wat korte uitleg over de animatie en de jaren zeventig setting en een heuse tekenles door co-regisseur Brad Ableson. Tenslotte krijgen de jongsten ook nog de kans om hun eigen Minion te ontwerpen en hun perfecte schuilplaats samen te stellen. Simpele pret voor de jonge kijkertjes die goed bij de film past dus.
Minions: The Rise of Gru is exact het soort film geworden die je verwacht op basis van de titel. De gele groupies der booswichten staan centraal, en dat betekent dat je de vertrouwde gekkigheid in overvloed geserveerd krijgt. Het is energieke Looney Tunes humor vermengd met nonsensicaal gebrabbel, maar het heeft iets iets aanstekelijk. De melige humor van de Minions voelt anno 2022, waar alles conceptueel doordacht moet zijn, haast verfrissend simpel aan. Dat zorgt ervoor dat het gewoon een vederlichte manier is om net geen negentig minuten mee door te brengen.
Elk booswicht moet ergens beginnen
De grote aantrekkingskracht voor de fans van Despicable Me is uiteraard dat het losjes fungeert als een ontstaansverhaal voor booswicht Gru, wederom fijn van een stem voorzien door Steve Carell. Gru is hier nog steeds een aspirerend booswicht in de dop die op zijn elfde droomt van werelddominantie. Openen doet de film met een kraak uitgevoerd door de boosaardige Vicious Six, een groepje meestercriminelen waar jonge Gru nogal een fanboy van is. Leider Wild Knuckles wordt verraden door de rest van de crew en voor dood achtergelaten, elkaar een loer draaien en uit helikopters schoppen hoort dan ook bij booswichten.
Voorspelbaar plot, voorspelbare pret
Gru, die dolgraag lid zou worden van de Vicious Six, wordt op nogal vernederende wijze afgewezen wanneer hij solliciteert voor een plekje binnen de groep. Om te bewijzen dat hij toch heeft wat ze zoeken, besluit Gru het magische amulet waar iedereen op uit is te stelen. Geen betere manier om indruk te maken, toch? Uiteraard is dat alles buiten de Minions gerekend die het plan volledig in de war laten lopen en ervoor zorgen dat kleine Gru gekidnapt wordt. Ze krijgen twee dagen om de steen die ze verloren zijn terug te krijgen, of Gru’s boosaardige dagen zijn geteld. Originaliteitsprijzen gaat het plot duidelijk niet in de wacht slepen, maar het levert wel een leuke queeste op voor de Minions om hun karakteristieke chaos op los te laten. Er zijn wat leuke zijsporen in het plot, het speelt fijn met de jaren zeventig setting en het bouwt vlotjes op naar een hectische climax.
Minions: Rise of Gru is een simpele film vol simpele pleziertjes, dat maakt het een luchtig tussendoortje dat smaakt voor jong en oud.
Nieuwe zieltjes probeert de film niet te winnen, maar fans van de gele mormels hebben hier een kleine negentig minuten aan vertrouwd tijdverdrijf om zich mee te amuseren beet. Het is een goedgemaakt opvullertje dat de deur openzet naar een mogelijke vierde Despicable Me en dat is in dit geval welkom. Het is een film waar kinderen zich te pletter mee gaan amuseren, maar die je ook als volwassene kan kijken zonder de neiging te krijgen je ogen uit te steken met breinaalden. Soms is dat al meer dan genoeg.
Verzorgd schijfje
De presentatie op het blu-ray schijfje dat we voor de review kregen, is exact zoals je zou verwachten van een CGI-nimatiefilm, onberispelijk. Het is een erg kleurrijke film vol kleine details die visueel behoorlijk wat indruk weet te maken. De Dolby Atmos soundtrack is constant druk in de weer om het gebrabbel van de Minions, de ouderwetse muziekdeuntjes en chaos van op het scherm kristalhelder over te brengen. Audiovisueel dus een behoorlijk indrukwekkend schijfje.
De extra’s op de blu-ray zijn uiteraard net als de film op kindermaat. Je krijgt twee korte extra animatiefilmpjes met de Minions. Eentje waarin een gele rakker indruk weet te maken in de postmoderne kunstwereld, en eentje waarin een spelletje role-playing stevig uit de hand loopt. Verder krijg je nog wat korte uitleg over de animatie en de jaren zeventig setting en een heuse tekenles door co-regisseur Brad Ableson. Tenslotte krijgen de jongsten ook nog de kans om hun eigen Minion te ontwerpen en hun perfecte schuilplaats samen te stellen. Simpele pret voor de jonge kijkertjes die goed bij de film past dus.
Conclusie
Minions: The Rise of Gru levert meer van dezelfde kinetische gekkigheid en zal dan ook vooral de fans van de reeks aanspreken. Het is een kleurrijk snoepje dat niet al te veel substantie heeft, maar gelukkig wel leuk gemaakt entertainment weet te leveren die je een kleine negentig minuten zoet houd.
Pro
- Kleurrijk en grappig
- De film loopt aan een lekker vlot tempo
- De jaren zeventig leveren een leuke setting
Con
- Het plot is flinterdun
7
Over deze film
Beschikbaar vanaf
9 november 2022
Genre
- Animatie
- Familie
- Komedie
Speelduur
83 minuten
Regie
Kyle Balda
Cast
Steve Carell, will Arnett, Michelle Yeoh, Alan Arkin, ...
Uitgever
Universal Pictures
