Het is weer gedaan, de zomer. Ik ben alleszins dankbaar. Gedaan met bah-becues en zwem-bah-den. Grijze hemels, bruine blaadjes en ultra-denier panties FTW! Dat moeten de zonneliefhebbers onder u mij maar vergeven, Squidward is gewoon niet gebouwd voor warm weer. Plus, in dit weer is het des te makkelijker om in de spirit van spooky season te geraken. Toegegeven, spooky zit in je hart, maar een beetje druilerigheid helpt een hoop. Ondertussen beginnen ook in winkels de pompoenen en skeletten terug boven water te komen en ook op film en tv is Halloween aan zijn - trage, waarschijnlijk met een scherp mes - opmars begonnen. Je kan gaan griezelen van level één tot honderd en dat blijft zo tot de eerste noten van All I Wa… enfin, ‘dát’ nummer weerklinken. Maar tot 1 november: aargh all around en voor origineel en family friendly gruwelen, slechts één adres: Disney.
They’re back, witches!
Een aantal dingen zijn doorheen de geschiedenis in elke cultuur terug te vinden, voornamelijk het feit dat iedere beschaving op een bepaald moment zowel gefrituurde zaken als alcohol ontdekt. Maar ook dingen zoals volksverhalen en legendes zijn eigen aan elke groep, bibliotheken vol met vertellingen die doorheen de schimmen van de tijd overgeleverd werden. Helden en monsters, dappere ridders en vurige draken, prinsessen en heksen. En net als bij zoveel durven verhalen soms een heel eigen leven aan te nemen en door te filteren naar de echte wereld. Wie is bang van de monsters onder zijn bed? Wie is bang van de heksen in het woud?
De heks. Een figuur dat uitermate tot de verbeelding spreekt. Vandaag zijn er heel veel heksen, al geven ze zichzelf een brede waaier aan namen, en is het een volwaardige cultuur maar voor 99% van ons was onze eerste kennismaking met de heks er eentje van schrikwekkend figuur. De lelijke, oude vrouw die jaloers was op de jeugd van kinderen en prinsesjes. Zij die met giftige appels kwam opdraven of ons wou lokken met een suikerzoet huisje. Een waarschuwing, het gevaar dat achter een gemoedelijke oude snoet schuil ging. Ja, als kind zijn we wars voor heksen. Worden we ouder, dan zien we een meer evenwichtig beeld. Niet enkel de gifmengster, maar de heelmeesteres. Geen afgunst voor jeugd maar raad door ervaring. Er is zelfs een hele resem merchandising om een nieuwbakken sympathie voor de heks te uiten en de drempel om zelf een vinger in de wereld van de magie te dopen was nooit lager. Maar dit precies moment van het jaar? Dat is voor de heks in al haar legendarische, schrikwekkende glorie! Dus neem er een keteltje bij en zet je punthoed op, de zusjes Sanderson zijn terug …
Sisteeeeeers
Een weldenkend mens ziet een heks-heks als een figuur uit sprookjes en vertelsels. Een ietwat minder weldenkend mens ziet zaken die hij of zij niet onmiddellijk begrijpt of ziet stroken met wat hij of zij gelooft … en zal zijn angst bevechten met brandstapels. Er zijn een aantal voorbeelden van de hysterie die kon uitbreken wanneer men met de term ‘hekserij’ begon te goochelen. Er was natuurlijk de Spaanse Inquisitie (onverwacht) die maar liefst 356 jaar overeind kon blijven en ongeveer veertigduizend mensen tot de dood martelde of verbrandde in naam van ‘Het Geloof’. Er bestond nog geen Fortnite, een mens moest iets doen. Een ander voorbeeld is Salem, Massachusetts, bekend van de Salem Witch Trials. Eind 17de eeuw werden daar een aantal personen voor een rechtbank gebracht op beschuldiging van hekserij. De zwaar Puriteinse inwijkelingen in de regio waren vatbaar voor alles wat een afwijking van hun normen suggereerde en dat resulteerde in de dood van vijfentwintig personen. 330 jaar na datum teert het stadje nog steeds (bloeiend) op dit bizarre stukje van hun erfgoed. Voor het verhaal van de zussen Sanderson moeten we net naar daar terug, naar Salem.
Winifred, Mary en Sarah Sanderson zijn wezen in het stadje Salem. Door de weigering van Winifred om een gearrangeerd huwelijk aan te gaan, worden de meisjes verbannen van hun thuis en belanden ze in een afgelegen woud. In dit woud komen ze in contact met de Heksenmoeder (Hannah Waddingham, Ted Lasso, GoT) die normaal gezien kinderen opeet om haar schoonheid te behouden. Maar Moeder merkt een kracht in Winnie en schenkt haar een boek vol toverspreuken en magische mogelijkheden. De zussen worden zo met de jaren een krachtige coven, met als ene kleine eek dat ze ook de jeugd van kinderen moeten roven om hun schoonheid te behouden. Dat een stad niet blijft oké zijn met het ontvoeren van zijn kinderen, spreekt voor zich en na de moord op Emily Binx en de verdwijning (lees: beheksing) worden de dames tot de strop veroordeeld. Een heks zou echter geen heks zijn mocht het zo makkelijk zijn om van haar af te geraken. Een kaars met een zwarte vlam, door een maagd ontstoken bij volle maan en *poef* daar zijn de zusjes terug, maar enkel voor die ene nacht tot de zon opkomt.
De originele Hocus Pocus uit 1993 heeft een beetje een cult status. Het is één van die films met een enorm trouwe achterban die nog jaarlijks groter wordt. Toen nieuws uitkwam van een vervolg, was het internet even te klein. De originele Sandersons komen terug: Bette Midler (ik ga het niet uitleggen, het is Bette Midler) is Winifred, de oudste en krachtigste van het trio. Al van jongs af zorgt zij voor haar zusjes. Kathy Najimy (Sister Act, The Morning Show) is Mary, de middelste en niet echt snuggerste en Sarah Jessica Parker (SaTC, The Family Stone) is Sarah, de jongste en begot niet lelijke zus. De queeste blijft gelijk: ze willen hun ene nacht omtoveren naar permanent onsterfelijk zijn en daarvoor moeten ze een ritueel kunnen uitvoeren. De jonge Becca (Whitney Peak, Molly’s Game, The Chilling Adventures of Sabrina), ondertussen, is jarig op Halloween en trekt dan traditioneel het bos in voor een moment met haar beste vriendinnen. Ze branden een kaars en vragen wat affirmaties voor het komende jaar. Door tussenkomst van de eigenaar van de plaatselijke magische winkel, komt Becca met een kaars met zwarte vlam aanzetten. En Becca is ook nog eens maagd … Het is geen scenario dat nieuwe grond breekt. Alle elementen die de eerste film geliefd maken, komen hier netjes terug. Voor een volwassene zijn de tieners misschien een beetje te drippy (zestien op zesendertig lijkt het wel), maar de film wil niks meer zijn dan hij is: gewoon een leuke Halloween-hap die je gezellig onder een dekentje met heel het gezin kan bekijken, zet deze zeker op je affiche voor 31 oktober.
They’re back, witches!
Een aantal dingen zijn doorheen de geschiedenis in elke cultuur terug te vinden, voornamelijk het feit dat iedere beschaving op een bepaald moment zowel gefrituurde zaken als alcohol ontdekt. Maar ook dingen zoals volksverhalen en legendes zijn eigen aan elke groep, bibliotheken vol met vertellingen die doorheen de schimmen van de tijd overgeleverd werden. Helden en monsters, dappere ridders en vurige draken, prinsessen en heksen. En net als bij zoveel durven verhalen soms een heel eigen leven aan te nemen en door te filteren naar de echte wereld. Wie is bang van de monsters onder zijn bed? Wie is bang van de heksen in het woud?
De heks. Een figuur dat uitermate tot de verbeelding spreekt. Vandaag zijn er heel veel heksen, al geven ze zichzelf een brede waaier aan namen, en is het een volwaardige cultuur maar voor 99% van ons was onze eerste kennismaking met de heks er eentje van schrikwekkend figuur. De lelijke, oude vrouw die jaloers was op de jeugd van kinderen en prinsesjes. Zij die met giftige appels kwam opdraven of ons wou lokken met een suikerzoet huisje. Een waarschuwing, het gevaar dat achter een gemoedelijke oude snoet schuil ging. Ja, als kind zijn we wars voor heksen. Worden we ouder, dan zien we een meer evenwichtig beeld. Niet enkel de gifmengster, maar de heelmeesteres. Geen afgunst voor jeugd maar raad door ervaring. Er is zelfs een hele resem merchandising om een nieuwbakken sympathie voor de heks te uiten en de drempel om zelf een vinger in de wereld van de magie te dopen was nooit lager. Maar dit precies moment van het jaar? Dat is voor de heks in al haar legendarische, schrikwekkende glorie! Dus neem er een keteltje bij en zet je punthoed op, de zusjes Sanderson zijn terug …
Sisteeeeeers
Een weldenkend mens ziet een heks-heks als een figuur uit sprookjes en vertelsels. Een ietwat minder weldenkend mens ziet zaken die hij of zij niet onmiddellijk begrijpt of ziet stroken met wat hij of zij gelooft … en zal zijn angst bevechten met brandstapels. Er zijn een aantal voorbeelden van de hysterie die kon uitbreken wanneer men met de term ‘hekserij’ begon te goochelen. Er was natuurlijk de Spaanse Inquisitie (onverwacht) die maar liefst 356 jaar overeind kon blijven en ongeveer veertigduizend mensen tot de dood martelde of verbrandde in naam van ‘Het Geloof’. Er bestond nog geen Fortnite, een mens moest iets doen. Een ander voorbeeld is Salem, Massachusetts, bekend van de Salem Witch Trials. Eind 17de eeuw werden daar een aantal personen voor een rechtbank gebracht op beschuldiging van hekserij. De zwaar Puriteinse inwijkelingen in de regio waren vatbaar voor alles wat een afwijking van hun normen suggereerde en dat resulteerde in de dood van vijfentwintig personen. 330 jaar na datum teert het stadje nog steeds (bloeiend) op dit bizarre stukje van hun erfgoed. Voor het verhaal van de zussen Sanderson moeten we net naar daar terug, naar Salem.
Een kaars met een zwarte vlam, door een maagd ontstoken bij volle maan.
Winifred, Mary en Sarah Sanderson zijn wezen in het stadje Salem. Door de weigering van Winifred om een gearrangeerd huwelijk aan te gaan, worden de meisjes verbannen van hun thuis en belanden ze in een afgelegen woud. In dit woud komen ze in contact met de Heksenmoeder (Hannah Waddingham, Ted Lasso, GoT) die normaal gezien kinderen opeet om haar schoonheid te behouden. Maar Moeder merkt een kracht in Winnie en schenkt haar een boek vol toverspreuken en magische mogelijkheden. De zussen worden zo met de jaren een krachtige coven, met als ene kleine eek dat ze ook de jeugd van kinderen moeten roven om hun schoonheid te behouden. Dat een stad niet blijft oké zijn met het ontvoeren van zijn kinderen, spreekt voor zich en na de moord op Emily Binx en de verdwijning (lees: beheksing) worden de dames tot de strop veroordeeld. Een heks zou echter geen heks zijn mocht het zo makkelijk zijn om van haar af te geraken. Een kaars met een zwarte vlam, door een maagd ontstoken bij volle maan en *poef* daar zijn de zusjes terug, maar enkel voor die ene nacht tot de zon opkomt.
De originele Hocus Pocus uit 1993 heeft een beetje een cult status. Het is één van die films met een enorm trouwe achterban die nog jaarlijks groter wordt. Toen nieuws uitkwam van een vervolg, was het internet even te klein. De originele Sandersons komen terug: Bette Midler (ik ga het niet uitleggen, het is Bette Midler) is Winifred, de oudste en krachtigste van het trio. Al van jongs af zorgt zij voor haar zusjes. Kathy Najimy (Sister Act, The Morning Show) is Mary, de middelste en niet echt snuggerste en Sarah Jessica Parker (SaTC, The Family Stone) is Sarah, de jongste en begot niet lelijke zus. De queeste blijft gelijk: ze willen hun ene nacht omtoveren naar permanent onsterfelijk zijn en daarvoor moeten ze een ritueel kunnen uitvoeren. De jonge Becca (Whitney Peak, Molly’s Game, The Chilling Adventures of Sabrina), ondertussen, is jarig op Halloween en trekt dan traditioneel het bos in voor een moment met haar beste vriendinnen. Ze branden een kaars en vragen wat affirmaties voor het komende jaar. Door tussenkomst van de eigenaar van de plaatselijke magische winkel, komt Becca met een kaars met zwarte vlam aanzetten. En Becca is ook nog eens maagd … Het is geen scenario dat nieuwe grond breekt. Alle elementen die de eerste film geliefd maken, komen hier netjes terug. Voor een volwassene zijn de tieners misschien een beetje te drippy (zestien op zesendertig lijkt het wel), maar de film wil niks meer zijn dan hij is: gewoon een leuke Halloween-hap die je gezellig onder een dekentje met heel het gezin kan bekijken, zet deze zeker op je affiche voor 31 oktober.
Conclusie
Als ouder moet je al eens slikken om bepaalde kinder- en jeugdfilms te doorspartelen, maar Hocus Pocus 2 doet zijn best om het voor iedereen leuk te houden. Met zijn 106 minuten zit er toch voldoende tempo en variatie in om niet over het hoofd van de kinderen even wanhopig naar elkaar te moeten kijken en zelfs jongere kinderen zullen geen nachtmerries krijgen van het verhaal. Dit is op en top Disneyfied Amerikaanse Halloween, je zou bijna wensen dat het feest bij ons ook al zo ingeburgerd was. Bijna.
Pro
- De drie heksen hebben duidelijk veel lol
- Gezellige Halloween sfeer
Con
- Een familiefilm moet je ding natuurlijk zijn
7
Over deze film
Beschikbaar vanaf
30 september 2022
Genre
- Familie
- Fantasie
- Komedie
Speelduur
104 minuten
Regie
Anne Fletcher
Cast
Bette Midler, Sarah Jessica Parker, Kathy Najimy, Whitney Peak, …
Uitgever
Disney
