Cruella de Vil is voor mij één van Walt Disney’s meest realistische slechteriken, en daarom ook de meest beangstigende. Het personage zal voor mij altijd onlosmakelijk verbonden zijn met Glenn Close, die een meesterlijke prestatie neerzette in 101 Dalmatiërs uit 1996. Het leuke aan die films was dat ze inspeelden op de charme van de oude tekenfilms, in tegenstelling tot de recente cash grabs als Aladdin en Mulan, waarin alle magie van hun voorgangers verdwijnt als sneeuw voor de zon. Jammer. Het was wel te verwachten dat er ook eentje van 101 Dalmatiërs zou volgen. De kettingrokende modegigant met zwart-wit haar heeft nu dus een live action origin story, met de ravissante Emma Stone in de hoofdrol.
Heb je je ooit afgevraagd hoe Cruella zo door en door slecht geworden is dat ze puppy’s wilt villen om bontjassen te maken? Nee? Tja, Disney vond het toch nodig om er een film over te maken. Ze heet nu Estella, een klein meisje dat totaal niet boos is op honden en ze al zeker niet wil villen. Haar moeder eist dat ze naar de kostschool gaat om haar rebelse karakter wat in te tomen, maar dat lost uiteindelijk niets op. Ze moet verplicht naar een andere school in Londen, maar daarvoor komt mama geld te kort, dus gaat ze hulp vragen bij de Baroness, magnifiek vertolkt door Emma Thompson. Door een ongelukkig voorval, en omdat Estella alweer niet luisterde, komt haar moeder ten val in de oceaan. Na tien jaar door de straten van Londen te zwerven met haar 2 kameraden, krijgt ze een job in de populairste kledingwinkel van de stad. Al snel wordt ze opgemerkt door de Baroness en werkt ze zich op tot secretaresse. Door heel wat gebeurtenissen, teveel om hier op te sommen, wordt Estella omgevormd tot Cruella De Vil.
Het verhaal sluipt gruwelijk traag voorbij
Ik kan niet ontkennen dat de film stijl heeft en zich erg onderscheidt van de andere remakes. Maar het is allemaal zo langdradig, warrig en onsamenhangend dat je na een half uur al begint te hopen dat de credits snel over het scherm rollen. En pas op, dan zitten we nog maar bij het kleine meisje Estella en is het hoofdverhaal dus nog niet begonnen. 134 minuten voelden nog nooit zo ellendig lang. Als beide Emma’s niet alles uit de kast gehaald zouden hebben, van acteerprestaties tot kostuums, en het camerawerk niet zo spectaculair was, ben ik ervan overtuigd dat deze film een dikke flop geweest zou zijn. Dat camerawerk hebben we trouwens te danken aan landgenoot Nicolas Karakatsanis, die al eerder Rundskop, Loft en The Drop inblikte. Puik werk!
We worden er als kijker constant aan herinnerd dat Cruella eigenlijk toch niet zo slecht is in vergelijking met de bazin. Ze neemt het soms niet zo nauw met de regels, maar dat moet ze doen omdat ze geen andere keuze heeft. Ze wordt neergezet als een goed mens met hier en daar een slecht kantje, en laat dat nu net het laatste zijn wat ik met haar associeer. Ze is gewoon een rotslecht mens, maar komt in deze film seuterig over. Te Disney, om het zo te zeggen. Een grijze muis die noch goed, noch slecht is. En dat maakt van een geweldig personage een enorme teleurstelling.
Je zal plots ook heel het pop-oeuvre van de jaren ‘70 kennen. Aan de lopende band worden grijsgedraaide hits gebruikt om scènes van muziek te voorzien. En dat klinkt leuk, maar laat het me anders omschrijven. Een kapotte jukebox die bijna non-stop een top 20 van vaakst gebruikte soundtracks afratelt. Dat heb je na vijf liedjes wel gehad.
Heb je je ooit afgevraagd hoe Cruella zo door en door slecht geworden is dat ze puppy’s wilt villen om bontjassen te maken? Nee? Tja, Disney vond het toch nodig om er een film over te maken. Ze heet nu Estella, een klein meisje dat totaal niet boos is op honden en ze al zeker niet wil villen. Haar moeder eist dat ze naar de kostschool gaat om haar rebelse karakter wat in te tomen, maar dat lost uiteindelijk niets op. Ze moet verplicht naar een andere school in Londen, maar daarvoor komt mama geld te kort, dus gaat ze hulp vragen bij de Baroness, magnifiek vertolkt door Emma Thompson. Door een ongelukkig voorval, en omdat Estella alweer niet luisterde, komt haar moeder ten val in de oceaan. Na tien jaar door de straten van Londen te zwerven met haar 2 kameraden, krijgt ze een job in de populairste kledingwinkel van de stad. Al snel wordt ze opgemerkt door de Baroness en werkt ze zich op tot secretaresse. Door heel wat gebeurtenissen, teveel om hier op te sommen, wordt Estella omgevormd tot Cruella De Vil.
Het verhaal sluipt gruwelijk traag voorbij
Ik kan niet ontkennen dat de film stijl heeft en zich erg onderscheidt van de andere remakes. Maar het is allemaal zo langdradig, warrig en onsamenhangend dat je na een half uur al begint te hopen dat de credits snel over het scherm rollen. En pas op, dan zitten we nog maar bij het kleine meisje Estella en is het hoofdverhaal dus nog niet begonnen. 134 minuten voelden nog nooit zo ellendig lang. Als beide Emma’s niet alles uit de kast gehaald zouden hebben, van acteerprestaties tot kostuums, en het camerawerk niet zo spectaculair was, ben ik ervan overtuigd dat deze film een dikke flop geweest zou zijn. Dat camerawerk hebben we trouwens te danken aan landgenoot Nicolas Karakatsanis, die al eerder Rundskop, Loft en The Drop inblikte. Puik werk!
Cruella is een originele origin story met veel gebreken, dus een vervolg mocht uitblijven.
We worden er als kijker constant aan herinnerd dat Cruella eigenlijk toch niet zo slecht is in vergelijking met de bazin. Ze neemt het soms niet zo nauw met de regels, maar dat moet ze doen omdat ze geen andere keuze heeft. Ze wordt neergezet als een goed mens met hier en daar een slecht kantje, en laat dat nu net het laatste zijn wat ik met haar associeer. Ze is gewoon een rotslecht mens, maar komt in deze film seuterig over. Te Disney, om het zo te zeggen. Een grijze muis die noch goed, noch slecht is. En dat maakt van een geweldig personage een enorme teleurstelling.
Je zal plots ook heel het pop-oeuvre van de jaren ‘70 kennen. Aan de lopende band worden grijsgedraaide hits gebruikt om scènes van muziek te voorzien. En dat klinkt leuk, maar laat het me anders omschrijven. Een kapotte jukebox die bijna non-stop een top 20 van vaakst gebruikte soundtracks afratelt. Dat heb je na vijf liedjes wel gehad.
Conclusie
Over de visuele kracht van de film kan ik niets slecht zeggen, ook niet over Stone en Thompson. De dames moeten fantastisch gespierde benen hebben door de volledige film te moeten dragen. Even serieus, een Oscar voor costume design is hier zeker op zijn plaats. Wauw, wauw, wauw. Het is alleen jammer dat de belachelijk lange duurtijd, het warrig verhaal en de onnodige nevenpersonages de film in de middenmoot doen belanden. Eén van de beste live action Disneyfilms van de afgelopen 5 jaar, maar toch... Ik had een kruising tussen Maleficent en Joker verwacht, die verwachtingen zijn heel snel getemperd. Cruella doet mij Glenn Close dus niet vergeten. Integendeel. Wat kijk ik uit naar deel twee...
Pro
- Fantastische Emma's
- Costume design
- Camerawerk
- Villain origin story
Con
- Duurtijd
- Zwak plot
- Het blijft allemaal te braaf
- Soundtrack
4
Over deze film
Beschikbaar vanaf
9 juli 2021
Genre
- Avontuur
- Familie
- Komedie
- Misdaad
Speelduur
134 minuten
Regie
Craig Gillespie
Cast
Emma Stone, Emma Thompson, Joel Fry, Paul Walter Hauser, Emily Beecham, ...
Uitgever
Walt Disney Pictures
Website
Laatst bewerkt:
