Ik dacht ook lang dat ik misschien te kieskeurig was maar als je dan ziet wat er vorig jaar allemaal uitgekomen is, heb ik me dat toch ingebeeld. Zelden een prachtig jaar zoals 2021 gehad!
Ik kan zeker nog van nieuwe releases genieten hoor!

Het is wel moeilijk voor artiesten om in 10-20 jaar geen creatieve dip door te maken. Maar ik merk bij mezelf dat eens ik een release van een bepaalde artiest minder vind, mijn motivatie ook daalt om de daaropvolgende releases nog van dichtbij te volgen. Dan is het meer "op naar de volgende". Misschien wel harsh van mij, maarja.
 
Burial vind ik tbh al sinds Kindred niet veel soeps meer maken..

Bonobo zijn laatste goede is voor mij The North Borders. Sindsdien is het me inderdaad ook teveel muzak geworden..

Ik word grumpier met de dag :unsure:
Ook Rival Dealer niet? Vind ik nog steeds een van zijn beste releases.

Onlangs ook toevallig op die Convextion plaat gestoten die uw avatar is, kende die nog niet maar goeie boel! Jammer dat die niet op Spotify staat.
 
Ook Rival Dealer niet? Vind ik nog steeds een van zijn beste releases.

Onlangs ook toevallig op die Convextion plaat gestoten die uw avatar is, kende die nog niet maar goeie boel! Jammer dat die niet op Spotify staat.
Heb ooit nog eens een review geschreven over Rival Dealer :unsure:

Ik vond die eerder 'interessant' dan 'goed', als in: het is interessant om over de keuze van samples te praten en hun betekenis voor Bevan zelf (de Watchowski coming out sample), maar muzikaal vond ik het toen en nu nog steeds vrij flets. De flow die je bij zijn debuut en Untrue had is ondertussen ver te zoeken... Nuja, ik weet dat hij nog steeds een grote aanhang heeft en dat ik wat alleen sta in mijn mening bij andere electro-liefhebbers.

Die Convextion blijft echt fenomenaal,wat een held! :love: Staat integraal op Bandcamp tegenwoordig. Zijn debuut uit 2006 is onlangs ook es op YouTube geüpload, zeker ook de moeite. En zijn alter ego ERP vind ik ook heel goed.

Als primer kan ik bovenstaande mix aan iedereen aanraden.
 
Ik vind de compilatie van zijn releases 2011-2019 heel sterk, was één van mijn favoriete releases van dat jaar. Als je alles na elkaar luistert pakt het wel. Met zijn nieuwe ben ik ook niet echt mee, ik ben fan van de sound maar ik voel het (nog) niet.

Bonobo: ja, het valt tegen. Hij heeft drie (heel) goede albums (Dial M, Days To Come en Black Sands) maar zijn laatste albums hebben op een paar tracks na weinig te bieden. Why? Misschien ben er uit gegroeid of omdat het minder avontuurlijk is of gewoon minder goed is, Migration was zijn best verkochte plaat dus hij moet voor iemand wel iets goed doen.

Nu wel al veel goud ontdekt op de Bleep100 van 2021. Weer een pak albums toegevoegd aan de luisterlijst. :unsure:
 
Ik weet niet direct waar ik dit onder moet plaatsen, dus ik smijt het maar hier wegens waarschijnlijk het meeste succes bij de vaste lezers:


Norwegian saxophonist, composer and artist Bendik Giske' album Cracks was released August 27th on Smalltown Supersound, and announced with the Kiani del Valle-directed video for lead single, “Flutter.” Cracks follows Giske’s 2019 acclaimed debut, Surrender, and Untitled, a collaborative project with Pavel Milyakov aka Buttechno released earlier this year. Collaborating with producer André Bratten, Cracks sees Giske using his signature physical and hypnotic techniques in addition to Bratten’s extensive studio of electronic machines, including the new “resonant” space of Bratten’s reactive studio tuned to his original sounds. If this new studio-as-an-instrument process has brought Giske one step closer to the man-machine, it’s also a way to bridge the separation – or crack – between the two. This kind of liminal space, according to Giske, is to be treasured.

“The tracks wedge themselves into the cracks of our perceived reality to explore them for their beauty,” explains Giske. “A celebration of corporeal states and divergent behaviours.”

Dikke aanrader!
 
Ja fijne tip! Doet me denken aan zaken waar enkele conservatorium-vrienden mee spelen : die breuklijn tussen traditionele, akoestische klanken en dan het virtuele, elektronische,waar het niet altijd duidelijk is hoe het een in het ander overgaat.


Gisteren was ik wat aan het lurken op WATMM en der is nog veel nieuw goeds uitgekomen recent. Terre Taemlitz doet verder met het compileren van haar back catalogue. Oa een samenwerking met Mark Fell, wat me dan weer bij SND heeft gebracht:
Zware kost wel.

Ook Shinichi Atobe heeft een nieuwe uit:

Zijn vorige, Yes, heeft me toch opgebeurd in 2020.
 
Nieuwe Bogdan Raczynski.
Best donker voor zijn doen maar toch melodieus als altijd. Blijft hier wel een persoonlijke held als 1 van de betere Amen Samurais.
Die 2 eerste Rephlex albums staan hier nog steeds regelmatig op en zijn raver epic "Alright!" is een go to anti depressiva als het hier wat tegensteekt.
 
Geen idee of het voor dit topic is maar bon :p

Band uit London die een soort meltingpot is van electonica, funk en afrobeat.

Dit is zo peak 2000s electrothrash, love it. Hot Chip produced, dat doet een mens nostalgisch worden.

Zit qua sound gelijk ni zo ver verwijderd van wat Charlotte Adigery en Bolis Popul met steun van Soulwax doen.

Volgens Pitchfork zijn de vorige albums iets minder electronisch. Ben benieuwd.
 
Ook nog eentje waarvan ik niet weet waar ze te droppen.


Ik heb geen idee wie het zijn of van waar ze zijn, ik vind gewoon geen info over de band of het label. Zat in een playlist van Danger Mouse en sprong er meteen uit, beetje een mix van Jungle en Son Lux. I'm intrigued. :unsure:
 
Terug
Bovenaan