Album of the week Avantasia - The Scarecrow (2008)

Respect.

Ja, voor mij typeert een nummer als Runaway Train veel meer hun repertoire, op dat vlak is The Scarecrow het hevigste album dat ze hebben uitgebracht. Titeltrack van The Wicked Symphony vind ik ook een tof nummer. Albums Ghostlights ("Mystery of A Blood Red Rose" (Meat Loaf-vibes) en "A Restless Heart and Obsidian Skies" :love:) en Moonglow zijn ook twee steengoeie albums maar over het algemeen softer, imo. Het enige gedrocht, volledig te negeren album, is The Mystery of Time. Misschien toch het verkeerde album gekozen dan.

Zelf twee keer live gezien, in Amsterdam en in Oberhausen. Nummers als Farewell (voor de oude garde hier) en The Seven Angels kwamen ook aan bod. Voor mij dikke fun, voor mijn gezelschap toen 2,5 uur afzien. :unsure:
 
Niet mijn favoriete genre Maar enkele jaren wel gaan bekijken op Alcatraz en ben blijven kijken. Erna me er wel niet verder in verdiept.

Het zijn vakmannen maar het ‘raakt’ me niet.
 
Dit is overduidelijk iets buiten mijn comfortzone, maar komaan clercqie : open geest!

Dus... Het is superbombastisch, echt hier en daar té voor mij. Maar ik zie er de charme wel van in. Het zijn nummers om massaal samen mee te kwelen op een festivalwei en dan loos te gaan op de gitaarsolo's. Het klinkt ook allemaal zeer afgelikt. Ik mis een beetje een angel, een stoorzender.
Helemaal dit. Het is bombastisch, groots, falmboyant. Totaal mijn ding niet eigenlijk maar toch kan ik er van genieten.
Er zitten goeie riffs in, meebrullers van refreinen (I don't believe in your love galmt hier nog altijd door mijn hoofd) en van die heerlijke snelle en uitgebreide gitaarsolo's.

Er lijkt over nagedacht om het zo groots mogelijk te maken en dat lukt wel. Helaas is dat ook meteen de zwakte imo. Het klinkt alsof iedereen zich strikt aan dat afgesproken plan hield. Het klinkt berekend en iets te clean. Lost in Space vind ik bv wel cool "how could I know, how could I know :music:) en dat keyboard deuntje er bij. Maar het is te gepolijst, mocht het wat bruuter of smeriger klinken, of gewoon wat harder/rapper; dan zou ik helemaal mee zijn.

Favoriet nummer is The Toy Master. Die intro! En der zit zo'n heavyness aan die ik voor de rest in het album wat mis.
 
Héél lang geleden dat ik nog eens een volledig symphonic power metal album heb opgezet.

Het begon heel sterk voor mij maar kon het niveau niet altijd vasthouden, waardoor het uiteindelijk een beetje een rollercoaster van ups en downs werd. De erg smaakvolle interludes (zoals bijvoorbeeld halfweg in het titelnummer!) behoren wellicht tot mijn favoriete momenten uit het album. Sommige ballades waren anderzijds net iets te klef of te langdradig, en zoals helaas eigen is aan het genre wordt het op andere momenten dan vaak weer heel erg bombastisch, theatraal en opgejaagd. Zo van die strofes waar de drummer voor een wereldrecord gaat, of refreinen die je doen denken aan het slotnummer uit een musical waar ze allemaal plots een halve toon hoger beginnen zingen, daar heb ik het zo niet voor. :tongue:Het is wel erg gevarieerd en enkele nummers sprongen er een stuk bovenuit, waaronder het eerder vernoemde titelnummer en vooral The Toy Master met Alice Cooper, al heeft zelfs die wat last van dat hyperactieve musicalgedoe. Vraag me niet waarom, maar het doet me bij momenten ook sterk aan het werk van André Matos denken, er zit ergens een zeer gelijkaardige flair aan die ik moeilijk kan omschrijven.

Alhoewel ik de lyrics niet echt bewust heb geregistreerd, laat staan gelezen, ben ik er toch vrij gerust op dat er allerlei melige sprookjesshit bezongen wordt. :unsure: De vocals zelf zijn echter veel meer dan in orde. Kan ook moeilijk anders, met zo veel schoon volk achter de micro's (Kiske :love: ), maar ook degenen die ik niet kende deden het zeer goed. En wat kan die Kai Hansen toch fantastisch soleren zeg! Het zijn dan ook die 'momenten' binnen nummers die mij erg aanspreken; een lekkere riff hier, een solo daar, een rustig stukje getokkel links, een perfecte zanglijn rechts. En als je die allemaal optelt, kom je toch aan een behoorlijke hoeveelheid steengoede muziek, alleen heb je daarmee die andere momenten niet weggetoverd natuurlijk.

Echt iets om live te gaan zien in een laatnamiddagzonnetje imo, waarbij je die (veel te) afgelikte productie niet hebt maar net daardoor des te meer impact. En live kan ik dat theatrale gedoe ook veel gemakkelijker vergeven dan thuis in mijn zetel.
 
Avantasia was al geleden van mijn studentijd, toen stond de onderstaande regelmatig op. Deze album (the scarecrow) is wel beter precies.
Ik luisterde graag naar die muziek als ik (s'nachts) economie aan het blokken was, maar iets later werd ik bijna verslaafd aan die (eerste) albums van Nightwish en werd Avantasia naar de achtergrond geduwd.

The_Metal_Opera.jpg
 
Ik heb me echt dubbel moeten plooien om dit beluisterd te krijgen, ik ben helemaal niet vies van een beetje metal maar dit is echt een tak van de metal die mij niet kan bekoren. Alles is zo technisch, klinisch, berekend en komt heel emotieloos over desondanks het dat wel pretendeert te zijn. Ik snap dat mensen dit goed kunnen vinden maar hier klikt dat niet.

Volgens mij mocht Studio 100 ooit een metal musical maken, zou het wat klinken zoals Avantasia. Of dit al dan niet een compliment is, laat ik in het midden.
 
Ik heb me echt dubbel moeten plooien om dit beluisterd te krijgen, ik ben helemaal niet vies van een beetje metal maar dit is echt een tak van de metal die mij niet kan bekoren. Alles is zo technisch, klinisch, berekend en komt heel emotieloos over desondanks het dat wel pretendeert te zijn. Ik snap dat mensen dit goed kunnen vinden maar hier klikt dat niet.

Volgens mij mocht Studio 100 ooit een metal musical maken, zou het wat klinken zoals Avantasia. Of dit al dan niet een compliment is, laat ik in het midden.
Toch chapeau dat je het hebt uitgehouden dan.

Wat de laatste opmerking betreft, denk ik eerlijk gezegd ook dat de kans op een gelijkaardige sound vrij groot is. :unsure:
 
Laat mij beginnen met dit @BlackOccult:
Sorry jongens.
Dat ik hier niemand een plezier mee ga doen, weet ik op voorhand, haha. :shy: Afzien zult ge.
Even op de tanden bijten en dan ver wegsmijten. :unsure:
Stop eens met uw eigen muzieksmaak & AOTW keuze(s) af te breken. Bij de vorige deed ge dat ook al. Tis toch uw eigen keuze en eigen smaak godverdomme, wees er eens wat trots op. Schijt aan al de rest...








... dat gezegd zijnde ga ik het nu wel afbranden :unsure:.
Klacht 1: 1u15 Power Metal ... meiske wat haalt ge ook in uwe kop :laugh:
Klacht 2: Die fucking ballads ertussen. Die vond ik echt zum kotsen. Ik heb ze allemaal volledig beluisterd hoor, maar ik voelde me wel extra speciaal vies erna. Bvb "Cry Just A Little"? Maak daar maar a lot van :cry:

Helemaal afbranden is wel niet juist. Buiten die ballads viel de rest van het album nog reuze mee. Typisch power metal gedoe en daar is in sé niks mis mee, maar er springt ook niks uit voor mij. Het is mijne meug gewoon niet echt.
Van het moment dat er wat tempo in de nummers zit vind ik het zelfs goed. De snellere nummers doen me gewoon aan Helloween denken, which is good.
Ik snap wel @FuseTea haar opmerking over de zang: In veel nummers vind ik die echt zeurderig.

Dus basically sluit ik me aan bij @FlyingHorseman (en bijgevolg blijkbaar ook @Gravetiet, @Deckard en @clercqie):
Ik sluit me aan bij de heren Gravetiet, Deckard en clerqie. Helemaal mijn ding niet maar uiteindelijk wel relatief vlot kunnen uit beluisteren. Enkel de powerballads vond ik een serieuze sleur om door te geraken, daar werd het me te foute boel.
Maar dan wel met een extra flavor van @Obi-Jan:
Oh en de ballads zijn absoluut verschrikkelijk, dit is al niet meer gewoon cheesy, dit is de ergste stinkende schimmelkaas dat in je strot geramd wordt.
Ik kan bevestigen dat ik me al in slechter gezelfschappen heb begeven :unsure:



Over de nummers:
  • De goede:
    • Shelter From The Rain: Yes deze blaast lekker, goed ritme in het nummer, I like.
    • Another Angel Down
    • Devil In The Belfry: Goed tempo, en vooral de zang is hier heel erg on point. Ik ken Jørn Lande niet, maar I like 👌
    • I Don't Believe In Your Love
  • De cava:
    • Twisted Mind: Enorme sucky intro. Vermits dit nummer 1 was, was ik al direct pissed. Gelukkig is de rest van het nummer de moeite.
    • Scarecrow: Wel cava, gelukkig wat variatie in het nummer, ze doen we TEveel effort om het allemaal op te blazen en groter te doen lijken dan het is. Dat tussenstuk trekt wel echt op de ballen.
    • The Toy Master: Bij de betere nummers van de plaat, maar ik weiger dit in de "goede" categorie te zetten. Want naar Cooper normen is dit gewoon een ondermaats nummer. Cooper verdient beter.
  • De rotzooi:
    • Carry Me Over: Zagerig kut nummer.
    • What Kind of Love: Zagerigder kutteriger nummer.
    • Cry Just A Little: Indeed I did ... bagger.
    • Lost In Space


Helemaal geen probleem. :hug:
Fuck dat, strafpunten geven :angry:
 
Er staat hier wel wat (moderne) power metal in de kast (oa Helloween), maar door de link met Edguy heb ik deze 'band' altijd links laten liggen. Het leek mij altijd té theatraal en zo'n concept met verschillende zangers spreekt mij niet aan.
Na 1 luisterbeurt wordt mijn vermoeden bevestigd. En als 'metalconnaisseur' heb ik ook aan 1 luisterbeurt genoeg. In tegenstelling tot sommige andere soorten muziek weet ik dat deze niet op mij gaat groeien.
De naam Somerville zegt me wel iets maar na dat nummer 'What Kind of Love' wil ik al niet meer weten welke band zij voor uitkomt.
Enige hoogtepunt was Jorn Lande nog eens te horen. Die ken ik nog van de eerste Masterplan platen. Is altijd de opvolger van Dio genoemd hetgeen ik wel kan begrijpen. Heeft een heel aangename stem.
 
Ik kan me echt niet voorstellen dat ik als 16-jarige hele dagen kon luisteren naar Edguy, Stratovarius, Sonata Arctica, Nightwish, Therion, Blind Guardian, ... of dit... Avantasia. Too much and too clean, die vocals zijn zo erover dat mijn ballen zijn geïmplodeerd.

Ik zal The Metal Opera (pt1&2) nog eens een kans geven. Gewoon om te zien waarom ik dat leuk vond om naar te luisteren. :unsure:
 
Ik kan me echt niet voorstellen dat ik als 16-jarige hele dagen kon luisteren naar Edguy, Stratovarius, Sonata Arctica, Nightwish, Therion, Blind Guardian, ... of dit... Avantasia. Too much and too clean, die vocals zijn zo erover dat mijn ballen zijn geïmplodeerd.

Ik zal The Metal Opera (pt1&2) nog eens een kans geven. Gewoon om te zien waarom ik dat leuk vond om naar te luisteren. :unsure:
@BlackOccult kan dat goed af omdat ze geen ballen heeft.
 
Oh god. Ik dacht u eigenlijk nekeer goed af te breken met uw keuze. Maar in tegenstelling tot 15 jaar geleden kan ik dit blijkbaar nog wel redelijk goed smaken tegenwoordig:unsure:

Openingsnummer was eigenlijk echt de bom, daarna vond ik het allemaal wat minder, maar dat eerste nummer was écht goed. Moesten ze dat een heel album hadden aangehouden, had ik mijn leven in twijfel moeten trekken (oef). De rustige nummers a la Carry Me Over en Cry just a Little vond ik nog eigenlijk bij de sterkste nummers feitelijk.

Muzikaal weinig op aan te merken eigenlijk. Buiten die rotte solo's maar bonne, jullie kennen mij ondertussen.
Symphonisch met momenten geniaal. Eigenlijk wat @Nahrtent zegt zijn koppen en nagels mits 1 edit:

Het zijn dan ook die 'momenten' binnen nummers die mij erg aanspreken; een lekkere riff hier, een solo daar, een rustig stukje getokkel links, een perfecte zanglijn rechts. En als je die allemaal optelt, kom je toch aan een behoorlijke hoeveelheid steengoede muziek.

Qua productie vind ik dit ook nog wel meevallen tbf. Ok, het is mss iets te afgelikt, wat plat geproduced, maar ik kan gerust 20 metal albums van de laatste 10 jaar opnoemen waar het veel erger is. (Het geluid van die bassdrum en snare :drool: )

Vocal, shitcals, smechmacals, boeit niet. Maar er zitten wel een paar mooie vocal lijnen in die perfect in toon waren, en heel wat extra schwung aan het geheel brengen.

Album art is cava I guess. Cliché mss, een beetje. Maar cava.
 
Terug
Bovenaan