The Miracle zal het dit keer anders aanpakken. Ze gaat namelijk een kind baren dat in haar plaats de wereld opnieuw grote zorgen mag bezorgen. Dus onze Penitent One mag alweer zijn kleerkast openen om zijn donkerpaarse vechtpakje uit te halen en zijn allerlangste punthoed te zoeken. Indien hij tussendoor een paar klappen incasseert, kan hij nog steeds zijn mysterieuze flesjes gebruiken om wat te recupereren. En het spel opslaan doet hij ook nog altijd geknield aan een kerkstoel met ingebouwd altaar, Prie-Dieu genaamd. Inderdaad, uitwendig lijkt er niet al te veel veranderd in deze sequel. Of doe ik met deze korte samenvatting, welke zo de conclusie van deze review zou kunnen vormen, nu echt afbreuk aan deze tweede Blasphemous? Grotendeels wel, en gelukkig maar!