Iemand in een gepantserd harnas die nadien een nooit eindigde kwantiteit van monsters aan flarden schiet? Een cliché die quasi synoniem staat met first-person shooters, maar desalniettemin is dit meestal alles wat ontwikkelaars nodig hebben om de conceptuele bal te doen rollen. Het werkte voor DOOM, Halo en Metroid toen diens respectievelijke bedenkers succes met iets nieuws wouden oogsten, en sindsdien wouden vele andere teams hun voet tussen de figuurlijke deur krijgen via gelijkaardige belevenissen. Die drang leidde enerzijds tot schaamteloze klonen en anderzijds tot kwalitatieve pareltjes, hoewel het verschil tussen die twee groepen als ongeïnformeerde toeschouwer soms een dunne lijn kan zijn. Waardoor Bounding Box Software zich liet inspireren bij het maken van Prodeus, daar deed men nooit geheimzinnig over, maar als criticus heb ik natuurlijk één belangrijke vraag. Is dit spel het spelen waard?