Archief - Welk boek heb je net uitgelezen en wat vond je ervan? Hoofdstuk 2

(Ik had hier problemen om pagina 186 te bekijken dus kan niet met citaat reageren...)

coldplayke: Fictie dan toch. Een goed boek kan ik niet neerleggen. Bij non-fictie heb ik meer discipline nodig; iets lastiger en saaier soms.

Als je Rand wil lezen dan raad ik je aan om veel vrije tijd te voorzien . Ook niet een boek dat je kan oppikken na een lange dag mentale arbeid.

Gelijkenis tussen McMurtry en McCarthy kan ik wel begrijpen. Ik heb enkel The Road gelezen en da's al een hele tijd geleden. Maar beide hebben wat een desolate sfeer, relatief traag tempo, gedempte sfeer, stille karakters... En een soort omineuze sfeer waarbij je de hele tijd voelt dat er iets gaat gebeuren, maar meestal op je honger blijft zitten.

Monte Cristo raad ik zeker aan als gewoon fun read.

Gezien de vorige post blijkbaar positief onthaald werd ...

Vladimir Nabokov, Lolita: Heel intrigerend. Blijft aan je plakken. Veel van de verwijzingen en literaire pracht is waarschijnlijk wel aan me voorbij gegaan, omdat ik (1) de moeilijkere Engelse woorden niet begreep; en (2) de vele verwijzingen naar literatuur ook vaak niet vatte. Het verhaal zelf is echter heel sterk.

Het is gewoon frappant hoe je de protagonist (die het verhaal neerschrijft) zijn visie overneemt. Hoe je Lolita ook ziet als zijn Lolita. Hoe je meegezogen wordt in zijn visie. Hoe je het kind ook ziet als zo'n liefelijk kind. En hoe je dan plots met een schok beseft dat het hier gaat om een echte pedofiel, een kidnapper, een monster. En dat wat hij gedaan heeft, verschrikkelijk is en het kind volledig kapotmaakt.

Het contrast tussen die twee ervaringen: het ene moment de inleving in de protagonist; het andere moment de shock wanneer je wordt herinnerd aan de echte "realiteit" van de situatie die hij beschrijft. Het contrast tussen enerzijds zijn prachtige schrijven; de prachtige scènes die hij beschrijft; en hoe hij z'n liefde voor het meisje en haar liefelijkheid beschrijft; en anderzijds de pure beestelijke verachtelijkheid van wat er in feite gebeurt, en wat slechts doorschijnt in subtiele passages van het boek (maar naar het einde toe wel meer uitgesproken wordt; wanneer de schrijver langzaamaan beseft wat hij haar heeft aangedaan).

Soms vond ik dat hij te veel uitweek in de beschrijving van plaatsen, scènes etc. Maar hier zaten waarschijnlijk ook weer onderliggende lagen die ik niet begreep .

Straf boek; zeker aan te raden. Ik kon het echt niet neerleggen; zeker vanaf deel 2.

Overigens is dit de derde Rus die ik lees in de afgelopen weken; en het is straf om te zien hoe deze mannen duistere thema's aansnijden en op die manier hun weerhaken in je vel krijgen. Er is een soort onderliggend nihilisme; en "Westerse" literatuur lijkt me veel puurder te zijn, veel meer zwart/wit, veel zuiverdere helden. De Russen geloven blijkbaar in niet veel goeds. Erg interessant; mogelijks wel deprimerend en ongezond als dit je enige lectuur wordt .

Atlas Shrugged van Rand vond ik eigenlijk héél vlot lezen. Lijvig werk, maar als overduidelijke intellectuele ideeënroman vond ik het narratieve gedeelte boeiend genoeg om de hele rit (pun intended) moeiteloos uit te zitten. Het maakt me geen hyperkapitalist, maar je kan moeilijk ontkennen dat haar ideeën bij momenten prikkelend zijn.

Het hielp ook wel dat ik dit werk voor een groot stuk in New York heb gelezen.


EDIT:

Ahh ... weer voorbij het hoofdstuk De Grootinquisiteur geraakt bij de Broers Karamazov. Géniaal. De grootinquisiteur van Sevilla die de teruggekeerde Christus naar de brandstapel stuurt.

"Ik ben teruggekeerd en heb mij aangesloten bij de scharen van hen die jouw daden corrigeerden. (...) Ik herhaal je, morgen zie je die gehoorzame kudde, die op één wenk van mij hete kolen zal werpen naar jouw brandstapel, waarop ik je laat branden omdat je ons voor de voeten bent komen lopen. Want als iemand onze brandstapel heeft verdiend, dan ben jij het wel. Morgen laat ik je branden. Dixi."

Zelfs na dertien keer blijft dit boek verrassen. Ik zou een Karamazovclubje moeten oprichten om dit boek jaarlijks in de herfst te bespreken, maar ik weet niet of er mensen zo gek zijn om dat boek jaarlijks ter hand te nemen.

Manazuru van Kawakami

Ik heb eigenlijk een haat liefde relatie gehad met dit boek terwijl ik het las. Ik heb het vaak neergelegd omdat ik de stijl storend vond, maar ik kon dan ook wel niet wachten om de verhaallijn later op de dag terug op te pikken. Eigenlijk was het vanaf het begin van het boek duidelijk dat . Toch slaagt de auteur er in om mij te doen twijfelen aan zijn "toestand". En toen het op het einde 100% duidelijk was doordat het minder vaag en minder impliciet werd beschreven, werd ik wel geraakt en een beetje emotioneel. Haha.

Drie zaken die ik storend vond:
- De vervreemding en afstand die de auteur schept. De personages en de dialogen zijn zeer afstandelijk, vaag en kort.
- Ik vond het thema van hechting/binden afgezaagd. Nog voor de helft kwam dat mijn oren uit en sloeg ik bladzijden om als het weer die kant uitging.
- De afwisseling tussen dialoog en beschrijving vond ik slecht. Ik vond de beschrijvingen vaak saai en onnodig lang, en ik snakte wel naar dialogen die het verhaal deden "avanceren".

Wat ik wel heel tof vind, is de affaire en hoe daarover geschreven wordt. Het verhaal vind ik op zich wel goed en interessant, maar de manier van vertellen vind ik niet geweldig. Daarom zou ik het een 3,5/5 geven.

Nu ben ik begonnen aan "trois jours chez ma mère" van Weyergans. Ik ben ongeveer in 1/5e en ben er enthousiast over. Ik hou van zijn humor en manier van vertellen. Ik kon het mij toch weer niet laten en heb een papieren versie gekocht.

The sense of an ending-Julian Barnes

Het boek bestaat uit 2 delen. Deel 1 beschrijft een episode uit zijn jeugd/vroege volwassenheid op basis van het hoofdpersonage zijn herinneringen. Deel 2 beschrijft dan wat er zich 'werkelijk' heeft afgespeeld door de herinneringen van anderen toe te voegen en zo tot een objectiever beeld te komen dat meer bij de realiteit aanleunt.

Het 'filosofische' van wat herinneringen zijn, door te stellen dat het ervaringen zijn die door ieder anders geïnterpreteerd kunnen worden, leveren enkel mooie passages op om zo de lezer zelf aan het denken te zetten. Dit houdt het verhaal staande want het verhaal zelf is niet top. Mediocre at best.

John Saul-De vloek der vaderen
John Saul-Dochters van de duivel
John Saul-De doem der doden
John Saul-Een ziel zo zwart
John Saul-Stemmen in de storm
John Saul-De macht van het kwaad
John Saul-Kind van het kwaad
John Saul-Dans van de dood
John Saul-Bezeten van bloed
John Saul-Bezeten brein
John Saul-De greep
John Saul-Dodenduik

Voor mij geen intellectuele boeken waarbij ik elke bladzijde 3 keer moet lezen wil ik begrijpen wat de schrijver bedoeld.

American Pastoral - Philip Roth

Interessant boek! Het verhaal gaat over een man die een soort rolmodel is voor de Amerikaanse middenklasse, maar wiens dochter een bomaanslag pleegt als protest tegen de Vietnamoorlog. Met het gevolg dat hij zijn hele leefwereld in vraag stelt en het uiteindelijk eigenlijk allemaal niet meer weet.

Veel cynisme t.o.v. politieke bewegingen en religie. Bij momenten wel moeilijk leesbaar (ik heb hem in het Engels gelezen). Ik durf te stellen dat mijn kennis van het Engels vrij goed is, maar Roth gebruikt woorden en beeldspraak die soms niet eenvoudig te begrijpen zijn.

Al bij al toch van genoten.

JorisBlack zei:

American Pastoral - Philip Roth

Interessant boek! Het verhaal gaat over een man die een soort rolmodel is voor de Amerikaanse middenklasse, maar wiens dochter een bomaanslag pleegt als protest tegen de Vietnamoorlog. Met het gevolg dat hij zijn hele leefwereld in vraag stelt en het uiteindelijk eigenlijk allemaal niet meer weet.

Veel cynisme t.o.v. politieke bewegingen en religie. Bij momenten wel moeilijk leesbaar (ik heb hem in het Engels gelezen). Ik durf te stellen dat mijn kennis van het Engels vrij goed is, maar Roth gebruikt woorden en beeldspraak die soms niet eenvoudig te begrijpen zijn.

Al bij al toch van genoten.

Klik om te vergroten...

Ik heb daar enorm van genoten. Héél goed geschreven, niet alleen het verhaal maar ook de structuur waarin hij dat verhaal heeft gegoten. Filmversie is ook wel te pruimen.

Avondland zei:

Ik heb daar enorm van genoten. Héél goed geschreven, niet alleen het verhaal maar ook de structuur waarin hij dat verhaal heeft gegoten. Filmversie is ook wel te pruimen.

Klik om te vergroten...

Ja de structuur is inderdaad wel speciaal. Hoe dat begint met een klasreünie van senioren
Dat maakte het ook wel een beetje verwarrend, want ik had in pakweg de eerste helft van het boek absoluut niet door waar het verhaal naartoe ging. Maar achteraf bekeken is het inderdaad wel uniek...

Ik wist niet dat er een film van gemaakt was, die moet ik ook eens checken dan

Lezen jullie hoog intellectuelen nooit eens een gewoon goed spannend boek?
Enfin ik heb net Stieg Larsons 'Waarom mannen vrouwen haten' uit en er toch ook van genoten.
Spannend, leest vlot en enkele 'holy fuck' momenten.

seetjetoebak zei:

Lezen jullie hoog intellectuelen nooit eens geen gewoon goed spannend boek?
Enfin ik heb net Stieg Larsons 'Waarom mannen vrouwen haten' uit en er toch ook van genoten.
Spannend, leest vlot en enkele 'holy fuck' momenten.

Klik om te vergroten...

Define spannend.

seetjetoebak zei:

Lezen jullie hoog intellectuelen nooit eens een gewoon goed spannend boek?
Enfin ik heb net Stieg Larsons 'Waarom mannen vrouwen haten' uit en er toch ook van genoten.
Spannend, leest vlot en enkele 'holy fuck' momenten.

Klik om te vergroten...

Ik wissel altijd een beetje af tussen 'serieuze' literatuur en boeken die gewoon vlot lezen en/of spannend zijn.
Als je graag dat soort spannende en vlotte boeken leest, kan ik ook Michael Crichton aanraden (bekend van Jurassic Park), James Rollins, Robert Ludlum (bekend van The Bourne Identity), Dean Koontz, Tom Clancy (meerdere verfilmingen en zelfs games)... Dan Brown uiteraard ook, maar die ken je waarschijnlijk al... En natuurlijk Stephen King (die vind ik qua schrijfstijl ook nog iets 'hoogstaander', die anderen moeten het echt alleen van hun verhalen hebben).

Die boeken hebben mij opnieuw doen beginnen lezen een tiental jaar geleden (na er toch een beetje een afkeer van gekregen te hebben o.w.v. school, met vreselijk saaie verplichte dingen als Le Petit Prince enzo).
En ja, dat is plezant, maar ik begon toch vrij snel nieuwsgierig te worden naar 'echte' literatuur. (zonder afbreuk te willen doen aan de auteurs hierboven, dat zijn heel goede verhalenvertellers maar ze gaan geen prijzen winnen voor hun schrijfstijl en intellectuele diepgang)

Ik lees alles door elkaar. Al is het dit jaar wat stilgevallen, was aan de Bourgondiërs begonnen en dan begon de lockdown. Om één of ander reden ineens weinig tijd en zin om te lezen.
Dan de geboorte van 3e kindje en even wat minder tijd en wanneer ik tijd had, viel ik in slaap. Heb die terug vastgepakt en uitgelezen ondertussen (top boek, alle lof waard imo) en nu in Moving Pictures bezig van Terry Pratchett. Discworld series kan je moeilijk intellectueel noemen imo Wederom zeer ontspannend en leuk Discworld verhaal.

Ik wissel ook wel af tussen 'zware' en 'lichte' boeken. De hele tijd door Dostojevski of Mann lezen ligt zwaar op de maag, af en toe wat King lezen doet dan deugd. Dat is een fantastische verhalenverteller die je ook wel kan doen nadenken over de menselijke toestand. Kwaliteit staat niet gelijk aan loodzware intellectuele literatuur. Het is daar onderdeel van. Ik heb wel een smaak ontwikkeld, ik weet wat ik goed vind en waar ik van kan genieten. Thrillers liggen me niet, al vond ik het eerste boek van de Milenniumtrilogie van Larsson best goed. Ook die thrillers van "Robert Galbraith" kan ik wel smaken. Maar daar geraak ik niet van in vervoering en dat is voor mij toch wel belangrijk.

Mijn leesritme is bij de geboorte van mijn dochter niet zoveel veranderd. Als die ouder en actiever wordt verschuiven mijn leesmomenten. Zodra die om 20u haar bed in ligt en het huishouden is voorbij, kan ik weer een boek vastnemen. Tijd is niet het probleem, lijkt me. Ik krijg van veel mensen te horen dat die geen tijd meer hebben om te lezen, maar ze kijken zelf wel elke avond TV. Tja ...

The road uitgelezen, had vooraf een review gezien die zei dat McCarthy wel heel gebruikt maakt van de "en dan... En dan... En dan..." Zinsbouw. Moet wel zeggen dat ik er me daardoor ook wat meer op focuste. Wel goed boek, trekt je in de desolate, uitzichtloze sfeer.

Varkensribben van Amarylis De Gryse. Ook wel een leuk boek, typisch Vlaamse sfeer denk ik. Maar ben er wel fan van.

Momenteel ook bezig in King Leopold's Ghost van Adam Hochschild. Had zware kost verwacht, maar het leest op zich wel vlot. Zeer boeiend.

Verstuurd vanaf mijn Nokia 6.1 met Tapatalk

Don Quixote - Miguel de Cervantes Saavedra (vertaling door Edith Grossman)

Iedereen kent wel het verhaal van de edelman die gek wordt van het lezen van ridderromans en er dan zelf op uit trekt als ridder met zijn page Sancho Panza. Ze beleven het ene na het andere hilarische avontuur en de wisselwerking tussen Don Quixote en Sancho is werkelijk fantastisch. Het is een turf om door te gaan, met als gevolg dat het af en toe een beetje repetitief wordt, maar toch zeker een aanrader om eens gelezen te hebben.

A Man Without A Country - Kurt Vonnegut

Eigenlijk gewoon Vonnegut die zijn mening geeft over onze samenleving in zijn typische stijl. Veel gedacht "it's funny because it's true".

Leuk tussendoortje

GemaneDude zei:

Don Quixote - Miguel de Cervantes Saavedra (vertaling door Edith Grossman)

Iedereen kent wel het verhaal van de edelman die gek wordt van het lezen van ridderromans en er dan zelf op uit trekt als ridder met zijn page Sancho Panza. Ze beleven het ene na het andere hilarische avontuur en de wisselwerking tussen Don Quixote en Sancho is werkelijk fantastisch. Het is een turf om door te gaan, met als gevolg dat het af en toe een beetje repetitief wordt, maar toch zeker een aanrader om eens gelezen te hebben.

Klik om te vergroten...

Die wil ik ook ooit eens lezen, alleen al omwille van het feit dat dit de allereerste (!) roman is ooit geschreven (of toch de allereerste waar we weet van hebben). Ik ben ook wel benieuwd naar Salman Rushdie's herwerking ervan in zijn boek Quichotte.

GemaneDude zei:

Don Quixote - Miguel de Cervantes Saavedra (vertaling door Edith Grossman)

Iedereen kent wel het verhaal van de edelman die gek wordt van het lezen van ridderromans en er dan zelf op uit trekt als ridder met zijn page Sancho Panza. Ze beleven het ene na het andere hilarische avontuur en de wisselwerking tussen Don Quixote en Sancho is werkelijk fantastisch. Het is een turf om door te gaan, met als gevolg dat het af en toe een beetje repetitief wordt, maar toch zeker een aanrader om eens gelezen te hebben.

Klik om te vergroten...

Soms inderdaad wat repetitief, maar wel schitterend om te lezen.

The Mirror and The Light - Hilary Mantel

Het laatste deel uit de Wolf Hall trilogie en ook het enige deel dat niet de Man Booker Prize heeft gewonnen. Nog steeds uitstekend, maar als orgelpunt zou het daadkrachtiger zijn geweest als hier en daar wat meer eruit was geknipt door de editor. De laatste 100 pagina's waren dan wel weer de beste uit de hele trilogie.