Archief - Vragenvuur 3.0: Avondland

Avondland zei:

Mol is inderdaad een gemeente met meerdere dorpskernen. Ik woon nabij Millegem.



Ik zou mijn hand nooit heffen tegen mijn kind en vrouw en ik ben absoluut geen gewelddadig persoon. Ik heb zelfs nog nooit op café gevochten. Wel ben ik van mening dat een corrupte staat omver geworpen mag worden en dat bepaalde gewelddaden legitiem zijn in deze strijd (ontvoering van kopstukken, sabotage van strategische punten, ...). Een juwelier die inbrekers met een hagelgeweer verjaagt verdedigt zich legitiem. Het idee dat hij zich dan maar moet laten beroven zonder dit van de wet te mogen voorkomen vind ik absurd.



Liefde/trots op lokaal niveau is dan ook natuurlijker en organischer dan op nationaal niveau. Dat laatste is een typisch verschijnsel van de negentiende eeuw. Identiteit is een kwestie van meerdere lagen hé, ik geloof niet in 1 identiteit waarmee je een hele bevolking over de kam scheert. Toch is dat nationaal niveau niet zuiver artificieel, die verbeelde gemeenschap brengt wel degelijk een gedeelde cultuur voort. De Belgische biercultuur is daar een heel concreet voorbeeld van, al is België vooral een gespleten land en vind ik dat Vlaanderen en Wallonië geen gedeelde cultuur hebben.

Klik om te vergroten...

pardal zei:

Wie bepaald er voor u wat een corrupte staat is? Idem voor degene aan de schandpaal mogen? Kijk je dan enkel naar de hedendaagse situatie of hou je ook rekening met de historische setting? En als je eigen staat corrupt is? Zou je je eigen kind aan de schandpaal zetten?

Daar zijn vele nuances in en op individueel vlak kan een corrupte staat ook in je voordeel werken, waardoor je minder geneigd bent je broodheer aan te vallen en te verruilen voor een precaire positie. Wie corruptie bepaalt kan een grondwettelijke kwestie zijn, maar corruptie kan ook gelegaliseerd worden (geïnstitutionaliseerd).

Een publieke schandpaal bestaat eigenlijk al voor publieke mensen die op de bühne verschijnen: trial by social media. Wie de grote Jan uithangt staat ook in voor de gevolgen als het niet goed loopt. Ik weet ook wel dat er heel wat privacy-problemen zijn als je mensen met volle winkelkarren voor het hele land te kakken gaat zetten, maar misschien kan die shocktherapie wel ontnuchterend werken voor mensen die hysterisch omgaan met de huidige crisissituatie.

Hoe sta je tegenover hulpverlening aan armere landen (waar er corruptie is)? Heb je ook een grens wat betreft legitimiteit van gewelddadigheden, je zegt dat ontvoering van kopstukken voor je kan en ontvoering van hun familie (partner, kinderen). Heb je ook geen probleem mee als er bij sabotage dodelijke slachtoffers vallen, zelfs onschuldigen?

Hulpverlening kan via staatsinstellingen gaan, maar ook op lokaal niveau waar gretige handen van bovenaf mogelijk minder invloed hebben. Hulpverlening kan behoorlijk betuttelend zijn en er zijn meer stemmen uit ontwikkelingslanden die terechte vragen hebben bij Westerse ontwikkelingshulp. Er is een grens bij de legitimiteit van gewelddaden, maar ik verkeer dan ook in een relatieve luxepositie (Westerse middenklasse zonder reden tot revolte) en heb een totaal andere baggage dan mensen die in landen wonen met een hoge politieke instabiliteit. België vinden we allemaal wel een apenland, maar we zijn wel een zeer stabiel apenland met instellingen die gewoon door blijven draaien als we even geen regering hebben.

Idem voor je voorbeeld van de juwelier, maar als die inbreker overlijdt? Blijf je dan bij je standpunt?

Ik roep niet op dat iedere juwelier zich gaat bewapenen met schietijzers, maar in principe moet die dief daar helemaal niet zijn. Veel hangt ook af van de situatie: als de dief ongewapend wegloopt als hij de juwelier ziet aankomen en hij wordt dan in de rug geschoten, dan spreken we niet meer van wettige zelfverdediging en onvrijwillige doodslag. Al zijn verzachtende omstandigheden naar mijn mening wel correct. Als de dief aanstalten maakt om de juwelier aan te vallen en hij wordt dan neergeschoten is dat wettige zelfverdediging.

Dat gezegd zijnde ben ik geen jurist en ben ik er van overtuigd dat er nog tal van nuances bestaan om mijn oordeel bij te veilen. Bij een overval wordt logisch redeneren overstemd door instinctief gedrag. Als je zelf nooit in die positie hebt verkeerd, kan je daar moeilijk over oordelen.

De bIercultuur vind ik wel een goed voorbeeld, hoewel ik zelf geen bierdrinker ben, ga ik wel in het buitenland met iedereen in discussie over bier, vooral als ze beweren dat Heineken goed is. Maar zelf heb ik niets met die cultuur, zelfs in Vlaanderen vind ik dat we niet over 1 cultuur kunnen spreken.

Zou je zelf vechten voor je vaderland/cultuur als deze bedreigt wordt?

Ik erken wel een "Vlaams gevoel", maar besef goed dat het quasi onmogelijk is om die correct af te bakenen. Afgezien van wat regionale TV-zenders (ATV, RTV, ...) werken de grotere zenders als VRT en VTM toch wel verbindend, om een voorbeeld te noemen. Op dat vlak is het enige "Belgische" verbindingsmoment een voetbalmatch van de Rode Duivels en heel misschien Eurovisiesongfestival. Dat gezegd zijnde: als ik naar West-Vlaanderen rij of naar Limburg ben ik onder mensen met een relatief andere leefwereld. Maar zoals ik al zei: identiteit is een kwestie van meerdere lagen. Dat kan per individu zeer verschillend zijn. Van bovenaf kan een identiteit wel ingebed worden en ook collectieve ervaringen doen iets met een groep mensen. Dat drijft mensen samen, die deze identiteit verder uitbouwen. Het kan ook mensen uiteen drijven, die hun identiteiten ook uitbouwen maar dan net om een contrast te vormen met een andere identiteit. Identiteit is een continue flux, altijd onderhevig aan verandering.

Vechten voor mijn cultuur of vaderland. Zeg nooit nooit, maar ik kan me dat niet inbeelden. Ik ben dan ook van een generatie die geen oorlogen kent. De generatie van '40-'45 was totaal anders. Mijn identiteit en cultuurbeleving handhaaf ik wel op mijn eigen manier. Als ik in discussie treed en ik merk dat de andere een andere opvatting heeft over een cultureel fenomeen waarmee ik me verwant voel, probeer ik hem te begrijpen en als ik vind dat hij mijn cultuur onrecht aandoet probeer ik hem wel te overtuigen dat het anders in elkaar zit. Klinkt weinig heroïsch, maar ik veeg op dat vlak liever voor mijn eigen stoep dan dat ik de betweterige wereldverbeteraar ga uithangen

Klik om te vergroten...