coldplayke zei:
Mijn eerste vraag: Behalve de geboorte van je dochter, als je 1 dag uit je leven opnieuw kon beleven, welke zou je dan kiezen?
Lang over nagedacht en wellicht is dat een dag dat ik in Shiraz (Iran) heb gespendeerd in april 2014. Ik had twee maanden eerder een compromis getekend voor mijn appartement, maar kon er nog niet in dus trok ik naar Iran. Daar ben ik bij dezelfde mensen verbleven (couchsurfing) die ik op mijn eerste reis had ontmoet. Die ene dag trokken we de hele dag op met tal van bezoeken aan monumenten en hartverwarmende ontmoetingen met nieuwsgierige Perzen en toen de zon onderging stonden we bij de Tombe van Hafez. Wat ik de Perzen benijd is hun oeroude beschaving en hun sterke verbondenheid daarmee. Het viel me daar in Shiraz, bij die Tombe van Hafez, op dat iedereen, jong en oud, gelovig en ongelovig, die gedichten van buiten kent. Dat "beschavingsgevoel" is hier in België ondenkbaar, iets wat mij als historicus en romanticus altijd heeft betreurd. Ik verloor mijn hart aan Iran al op mijn eerste reis, maar dit was een kolossale bevestiging van dat gevoel. Vandaar een belachelijk gelukkig gevoel dat ik graag wil herbeleven en dat tot hiertoe enkel is overtroffen door de geboorte van mijn dochter.
eniac zei:
Zijn er zaken aan het vaderschap die je ondervonden hebt die je vooraf niet had verwacht?
Ik ben niet echt een "kindermens" en weet soms even niet wat gedaan met neefjes en nichtjes. Bij mijn dochter is dat onwennige gevoel totaal niet aanwezig en kan ik heel lang belachelijk doen met haar. Dat is vooral een instinctief gevoel.
Pieterjan94 zei:
Ben je nog even sterk Vlaams Nationalistisch als vroeger en waar vinden die gevoelens haar oorsprong?
Met welke dode schrijver zou ge een gesprek willen voeren en wat zou een thema kunnen zijn?
Wat eet gij graag bij uw frietjes?
Ik voel geen affiniteit meer met de Vlaamse beweging omdat die rancuneus en verzuurd is. Dat maakt me geen Belgicist en ik ben nog altijd een voorstander van een verregaande verstrengeling van de Benelux-staten, maar dat is ook een vrij gevoelsmatig idee. In feite zou een sterker Europa niet zo slecht zijn, zodat het niet gevaar loopt een geopolitieke periferie of speelbal te zijn. De oorsprong van die gevoelens: ik ben geboren in een Vlaams nest. Niet de politieke variant, maar het was wel duidelijk dat we Vlamingen waren en geen Belgen.
Met Ernst Jünger op subtiele jacht in mijn tuin.
De hamburgers van frituur Chips (aan Bogaardplein) in Antwerpen zijn fenomenaal, maar nogal ver van Mol. Momenteel zijn de kippenboutjes bij ons Molse frituur wel aardig gekruid en wissel ik tussen verse tartaar, samoerai en barbecuesaus.
Syter zei:
1) Favoriete wijn?
2) Mening over religie? Goed/slecht?
3) Waar op het politiek spectrum plaats je jezelf?
4) Grootste spijt in je leven (if any)?
5) Jouw antwoord op het bekende '
Trolley problem'?
1) Geen specifieke wijn, maar ik ben zeer "rood" geneigd. Ik hou van vol, krachtig en complex.
2) Ik heb daar al eens iets over genoteerd:
Voor mij is religie een verbintenis met een zinvolle wereld rondom zich, een leven dat steek houdt, een leven dat niet absurd is zoals dat van Sisyphus en Camus, maar een langzaam en stil waarderen, een majestueuze wenteling rond een onwrikbare waarheid. De Kruisdraging van Hieronymus Bosch illustreert dit gevoel. Hij schilderde het in de zestiende eeuw en stelt een serene Christus voor, die gelaten zijn pijn ondergaat terwijl hij met gesloten ogen het kruis draagt. Een norse Simon van Cyrene helpt hem het kruis naar de heuvel van Golgotha te dragen, wellicht uit sympathie voor Christus maar misschien had hij gewoon geen keuze. Veronica, die aan Christus haar doek aanbiedt om zijn zweet af te vegen, wendt zich ontzet af van het tafereel, maar maakt toch deel uit van de nachtmerrie-achtige draaikolk van boosaardige narren en twee dieven die samen met Jezus worden gekruisigd. Een van hen probeert nog vergiffenis te vragen aan een geestelijke, maar die staart hem aan met een dwaas gezicht, weinig geneigd zijn biecht af te nemen. Christus vormt het centrum van het tafereel, een sereen en onwrikbaar centrum dat niet wordt gestoord door de maalstroom. Waar Odysseus het Immense trotseert door de Sirenen te confronteren, is Christus de rots in de branding, onaangetast door al het verderf rondom hem. Dat is voor mij de religieuze ervaring: de orde in een chaotische wereld. Ordo ab chao.
3) Het radicale centrum
4) Niet op Erasmus gaan. Ik dacht dan te weinig tijd te hebben voor mijn bachelorscriptie, maar dat onterechte twijfelen heeft me wel een prachtige ervaring doen missen. Daaraan gekoppeld: was ik maar eerder aan soloreizen begonnen. Dat ging me wel goed af, op mijn eentje in rare uithoeken van de wereld rondhossen.
5) Als ik rationeel mag antwoorden: het individu opofferen om 5 mensen te redden. Op het moment zelf is die ratio zwaar onder vuur door adrenaline en instinct.
) 