Archief - Vragenvuur 3.0: Avondland

ugar · 25 okt 2020

Ik zal gewoon even verduidelijken. Wanneer je je met zo'n extra talent wilt verbeteren in waar je vandaag de dag mee bezig bent, dan geeft dat volgens mij aan dat je best wel tevreden bent van wie je bent en wat je doet, en dat je jezelf toelegt in het verbeteren van jezelf in je huidige situatie (dan kan dan zowel professioneel als in een hobby zijn) . Niemand is ooit perfect in wat hij/zji doet. Mensen die gepassioneerd bezig zijn met iets gaan altijd iets wensen waardoor ze nog beter worden in wat ze al doen.

NDEFCB · 25 okt 2020

Avondland zei:
I: Ik zou het graag willen geloven maar ik vind de vaststelling dat het leven een korte schreeuw is tussen twee eindeloze brokken van stilte wel iets hebben.

Waar haal je dit soort quotes? I like.
Als je spreekt over romantisch, bedoel je dan dingen als ,de vergankelijkheid, romeo en juliet ?
Ben je oprecht voor dit romanticisme? Ik vind dit altijd een beetje contradictorisch, maar kan er vaak toch wel inkomen.

Avondland zei:
Een zeer alert en fotografisch geheugen. Ik kan soms nogal nonchalant zijn, waardoor ik dingen vergeet of niet genoeg moeite doe om iets in mij op te nemen als ik er geen zin in heb of moe ben. Als ik in een boek bezig ben kan ik soms wel eens vervallen in een soort automatische piloot, waardoor ik na 5 pagina's plots besef dat ik niets heb geregistreerd en opnieuw moet beginnen. Dat is geen constant gegeven bij mij, maar het zou fijn zijn om alles wat ik in mij opneem heel goed kan herinneren. Dat zou mij op heel veel vlakken een "edge" geven. Ik las onlangs over een vrouw die zich haast ieder detail kan herinneren vanaf haar kindertijd, dat is een aandoening maar wel eentje die je in staat stelt een kroniek van je eigen bestaan neer te pennen. Geheugen en nostalgie werken wat dat betreft op hun eigen manier: de gouden kindertijd die mensen zich herinneren zijn in feite gestolde brokken geromantiseerde tijd. De zomers leken eindeloos en gloeiend warm, de kerstfeestjes bij je grootouders haast magisch. Nostalgie voegt aan die herinneringen een heel eigen smaak toe. Het verleden 'an sich' zoals die zich toen aan mij voordeed, kan ik mij niet herinneren. Dus beroep ik mij op mijn verbeelding om de gaten op te vullen. Ik ben mij daar wel van bewust en ik koester die verbeelding wel.

Zelf heb ik 'last' van een te goed geheugen. Ik kan mij dingen herrineren tot mijn 4de levensjaar, maar niet alles. Dit werkt vaak ergernis op bij oudere mensen. Als zij een verhaal vertellen van pak 2 jaren geleden, dan is dat verhaal ingekleurd en aangevuld met hun belevenis. Ze projectrren hun huidige gevoelens er vaak ook nog bij. Meestal spreekt mijn geheugen dit zwaar tegen.

Ook random dingen in uw geheugen hebben, als het aantal neusharen van de man met de grootste, losstaande oorlellen die je ooit bent tegengekomen, zijn niet altijd wenselijk

.

Als ik het goed lees, wil je vooral betere concentratie, korte termijnsgeheugen?

Bonus vraag: zou je ooit in een museum willen werken?

Avondland · 25 okt 2020

coldplayke zei:
Ik was onlangs verrast toen je in de ergernissentopic deelde dat je in de recyclagesector werkt. Ik zag jou eerder als gids in een museum. Maar ik ben zelf ook grote fan van de zero waste levensstijl.

Door in je job te zien hoeveel bruikbare dingen mensen weggooien, heeft dit invloed gehad op hoe je zelf leeft? Heb je goeie/unieke zero waste tips?

Ik beschouw me zeker niet als een zero waste-goeroe en durf soms wel eens te zondigen, maar ik ben wel bewuster geworden van hoe we als maatschappij omgaan met afval. België is wat dat betreft gelukkig nog niet zo erg als in andere landen. Ik probeer wel na te denken hoe ik bepaalde zaken kan hergebruiken of voorkom het overbodige gebruik van plastics. Hoewel veel zaken n theorie zeker terug in circulatie gebracht kunnen worden zijn de acceptatievoorwaarden bij verwerkers zo streng, dat het vaak bij brandbaar restafval beland. Sleco op Linkeroever heeft wel een "state of the art" wervelbedoven met een installatie die ervoor zorgt dat de uiteindelijke uitstoot zeer goed binnen de normen vallen (captatie van ketel-, rook- en vliegassen), maar als je weet dat er in dat verbrande afval tal van materialen zit dat we perfect kunnen hergebruiken is dat zonde. Maar er is verandering op til, de focus ligt meer en meer op valorisatie en verdere uitsortering. Een stort wordt in principe enkel nog gebruik voor materiaal dat niet recycleerbaar en niet brandbaar is, zoals glaswol.

Ik wou je net vragen of je nog schrijft. Ik herinner me dat je ooit (we spreken van meer dan 5 jaar geleden) een eerste hoofdstuk van een kortverhaal/novelle van je had gepost. Iets van een man die op een trein zit, kan dat? De details herinner ik me niet meer.

Ik beschouw me zeker niet als een zero waste-goeroe en durf soms wel eens te zondigen, maar ik ben wel bewuster geworden van hoe we als maatschappij omgaan met afval. België is wat dat betreft gelukkig nog niet zo erg als in andere landen. Ik probeer wel na te denken hoe ik bepaalde zaken kan hergebruiken of voorkom het overbodige gebruik van plastics. Hoewel veel zaken n theorie zeker terug in circulatie gebracht kunnen worden zijn de acceptatievoorwaarden bij verwerkers zo streng, dat het vaak bij brandbaar restafval beland. Sleco op Linkeroever heeft wel een "state of the art" wervelbedoven met een installatie die ervoor zorgt dat de uiteindelijke uitstoot zeer goed binnen de normen vallen (captatie van ketel-, rook- en vliegassen), maar als je weet dat er in dat verbrande afval tal van materialen zit dat we perfect kunnen hergebruiken is dat zonde. Maar er is verandering op til, de focus ligt meer en meer op valorisatie en verdere uitsortering. Een stort wordt in principe enkel nog gebruik voor materiaal dat niet recycleerbaar en niet brandbaar is, zoals glaswol.

Het begin van dat verhaal is nog altijd de pendelende man, maar daar is stevig aan gesleuteld.

Lint zei:
Favoriete vragen:

1. band / muziekartiest Urfaust

2. album To Gaius! van Paragon Impure

3. song The Somberlain van Dissection (op dit eigenste moment, over een uur kan dat het Allegretto van de Zevende Symfonie van Beethoven zijn.

4. film (en nee niet uwe top5 herhalen, NU beslissen welke je op #1 zet, KILL YOUR DARLINGS ) The Mirror van Tarkovsky

5. regisseur Ingmar Bergman

6. acteur / actrice Alain Delon in Le Samouraï

7. boek (en nee niet uwe top5 herhalen, NU beslissen welke je op #1 zet, KILL YOUR DARLINGS ) De Broers Karamazov van Dostojevski (easy peasy)

8. comic Watchmen

9. game Hearts of Iron II

10. game designer of company Ik pas, ik hou van tal van games maar volg geen specifiek bedrijf of designer

En vermits gij ook whisky drinkt (dacht ik): 11. whisky Yoichi Single Malt 10 years. Helaas zéér duur, want die wordt niet meer gemaakt.

En dan nu, dezelfde vraag... maar inclusief de geboorte van uw dochter . Mijn dochter is in feite mijn favoriete moment (zodra ze in haar geheel bij mijn vrouw werd gebracht), dus die dag in Shiraz blijft staan.

NDEFCB zei:
Waar haal je dit soort quotes? I like.
Als je spreekt over romantisch, bedoel je dan dingen als ,de vergankelijkheid, romeo en juliet ?
Ben je oprecht voor dit romanticisme? Ik vind dit altijd een beetje contradictorisch, maar kan er vaak toch wel inkomen.

Zelf heb ik 'last' van een te goed geheugen. Ik kan mij dingen herrineren tot mijn 4de levensjaar, maar niet alles. Dit werkt vaak ergernis op bij oudere mensen. Als zij een verhaal vertellen van pak 2 jaren geleden, dan is dat verhaal ingekleurd en aangevuld met hun belevenis. Ze projectrren hun huidige gevoelens er vaak ook nog bij. Meestal spreekt mijn geheugen dit zwaar tegen.

Ook random dingen in uw geheugen hebben, als het aantal neusharen van de man met de grootste, losstaande oorlellen die je ooit bent tegengekomen, zijn niet altijd wenselijk .

Als ik het goed lees, wil je vooral betere concentratie, korte termijnsgeheugen?

Bonus vraag: zou je ooit in een museum willen werken?

Die quote heb ik zelf verzonnen. Als ik spreek van romantiseren, bedoel ik verbloemen. Als ik spreek van romanticus of romantiek, heb ik het over de tegenstroom van de verlichting.

Betere concentratie zou al veel betekenen voor mij, maar nu een dik boek lezen en over een aantal jaar nog altijd levendig kunnen navertellen hoe dat verhaal in elkaar zat zou ik wel graag willen. Anderzijds: dat maakt herlezen saai en laat herlezen voor mij net een grote meerwaarde hebben. Je herbeleeft een avontuur, je ontdekt telkens iets anders in een boek. Ik heb De Broers Karamazov nu al twaalf keer gelezen en ik twijfel er niet aan dat ik binnenkort, bij de dertiende leesbeurt, weer iets nieuws ga ontdekken.

In een museum werken spreekt me wel aan.

coldplayke · 26 okt 2020

Wat is het eerste boek dat je cadeau denkt te doen aan je dochter zodra ze zelfstandig kan lezen?

Avondland · 26 okt 2020

coldplayke zei:
Wat is het eerste boek dat je cadeau denkt te doen aan je dochter zodra ze zelfstandig kan lezen?

De kleine prins van Antoine de Saint-Exupéry. Ode aan de verbeelding.

Verstuurd vanaf mijn SM-G960F met Tapatalk

Lint · 26 okt 2020

Avondland zei:
1. band / muziekartiest Urfaust
Nooit van gehoord, klinkt niet slecht, eens tegoei beluisteren later.

2. album To Gaius! van Paragon Impure
Absoluut niet mijn genre. Ik denk dat ik die "per ongeluk" op Graspop ooit heb gezien?

3. song The Somberlain van Dissection (op dit eigenste moment, over een uur kan dat het Allegretto van de Zevende Symfonie van Beethoven zijn.
Al wat melodischer, still not my thing though

4. film (en nee niet uwe top5 herhalen, NU beslissen welke je op #1 zet, KILL YOUR DARLINGS ) The Mirror van Tarkovsky
Mja ... niks over te zeggen eigenlijk. Geen slechte keuze, alleen beetje ... saai als keuze

5. regisseur Ingmar Bergman
Zie film

6. acteur / actrice Alain Delon in Le Samouraï
Al iets minder bekend voor de meesten denk ik. Ik heb zelf een zeer grote honger gehad naar noir. Le Samouraï staat heel hoog op mijn lijst van beste noirs, top 10 materiaal (nothing tops Chinatown). Hoe kom je hierbij uit? Waarom net Delon voor acteur?

8. comic Watchmen
Ook fan van Alan Moore tout court? Of is dat iets te wacko voor u? Op basis van uw andere antwoorden zou ik gokken dat Moore zijn gothisch en occult getint werk u wel moet aanspreken?
Wat vond ge van de film? De serie al gezien?

9. game Hearts of Iron II
HOI 1 vroeger nog veel gespeeld, daarna de tijd en interesse verloren.
Speelt ge ook boardgames / wargames?

En vermits gij ook whisky drinkt (dacht ik): 11. whisky Yoichi Single Malt 10 years. Helaas zéér duur, want die wordt niet meer gemaakt.
Al heel wat Nikka's weggewerkt, deze nog niet denk ik. Altijd goed bevallen, dus eens naar zoeken de volgende keer bij de specialist.

En dan nu, dezelfde vraag... maar inclusief de geboorte van uw dochter . Mijn dochter is in feite mijn favoriete moment (zodra ze in haar geheel bij mijn vrouw werd gebracht), dus die dag in Shiraz blijft staan.
Ik snap uw antwoord niet. Het was sowieso maar een lol-vraag, dus voel u vrij om te negeren! Maar:

Bedoel je "vermits de geboorte van mijn dochter zonder twijfel #1 is, hoef ik dat niet te dubbelchecken / herbeleven, dus doe dan maar #2 = Shiraz" ?

Je zegt "zodra ze in haar geheel bij mijn vrouw werd gebracht" ... was het dan een moeilijke geboorte? Ik hoop dat uiteindelijk alles in orde is?

En dan nog 2 extras:
Hoe hebt gij uw vrouw leren kennen?
Ge hebt nogal obscure, "meerwaarde-zoekend" of elitaire interesses. Komt ge daar automatisch bij uit? En geniet ge er meer van net omdat anderen het niet kennen?

Avondland · 26 okt 2020

Lint zei:
2. album To Gaius! van Paragon Impure
Absoluut niet mijn genre. Ik denk dat ik die "per ongeluk" op Graspop ooit heb gezien? Die hebben nog niet op Graspop gespeeld, tenzij ik me vergis.

4. film (en nee niet uwe top5 herhalen, NU beslissen welke je op #1 zet, KILL YOUR DARLINGS ) The Mirror van Tarkovsky
Mja ... niks over te zeggen eigenlijk. Geen slechte keuze, alleen beetje ... saai als keuze Mijn filmtop varieert wel regelmatig, maar deze Tarkovsky vond ik betoverend. Saai is relatief, maar The Mirror is geen film om je mee kapot te amuseren. Predator van mijn Top 5 is amusanter.

6. acteur / actrice Alain Delon in Le Samouraï
Al iets minder bekend voor de meesten denk ik. Ik heb zelf een zeer grote honger gehad naar noir. Le Samouraï staat heel hoog op mijn lijst van beste noirs, top 10 materiaal (nothing tops Chinatown). Hoe kom je hierbij uit? Waarom net Delon voor acteur? Ingeving van het moment, moet ik eerlijk toegeven. Ik koos een acteur in een specifieke film en bij een rewatch eerder dit jaar vond ik hem in deze film schitteren.

8. comic Watchmen
Ook fan van Alan Moore tout court? Of is dat iets te wacko voor u? Op basis van uw andere antwoorden zou ik gokken dat Moore zijn gothisch en occult getint werk u wel moet aanspreken?
Wat vond ge van de film? De serie al gezien? Film en serie al gezien, ik vind die alletwee heel goed. Héél andere aanpak, wel. Van Moore heb ik Jerusalem nog liggen, die wil ik wel eens ter hand nemen.

9. game Hearts of Iron II
HOI 1 vroeger nog veel gespeeld, daarna de tijd en interesse verloren.
Speelt ge ook boardgames / wargames? Nee, dat niet.

En dan nu, dezelfde vraag... maar inclusief de geboorte van uw dochter . Mijn dochter is in feite mijn favoriete moment (zodra ze in haar geheel bij mijn vrouw werd gebracht), dus die dag in Shiraz blijft staan.
Ik snap uw antwoord niet. Het was sowieso maar een lol-vraag, dus voel u vrij om te negeren! Maar:
Bedoel je "vermits de geboorte van mijn dochter zonder twijfel #1 is, hoef ik dat niet te dubbelchecken / herbeleven, dus doe dan maar #2 = Shiraz" ?
Je zegt "zodra ze in haar geheel bij mijn vrouw werd gebracht" ... was het dan een moeilijke geboorte? Ik hoop dat uiteindelijk alles in orde is?
Mijn dochter is een momentopname, Shiraz was een hele dag. Dat is een onderscheid dat ik maak. Dus op de vraag specifieke welke dag ik wil herbeleven is het de dag in Shiraz, de dag dat mijn dochter werd geboren herbeleven hoeft niet, maar wel het moment dat mijn dochter er was. "In haar geheel" wil ik gewoon het moment zeggen dat ze op de borst van mijn vrouw werd gelegd.

En dan nog 2 extras:
Hoe hebt gij uw vrouw leren kennen? Via een etentje van een gemeenschappelijke vriend. Ribbekes in den Amadeus in Antwerpen.
Ge hebt nogal obscure, "meerwaarde-zoekend" of elitaire interesses. Komt ge daar automatisch bij uit? En geniet ge er meer van net omdat anderen het niet kennen? Ik put daar wel enige fierheid uit, dat ik niet zomaar de mainstream volg. Dat is ergens in mijn pubertijd opgekomen. Zoals black metal luisteren terwijl de rest van mijn klas de typische Johnnymuziek beluisterde (genre Summerjam). Pas op, er zijn mainstreamdingen die me wel liggen, maar ik zal dat van een eigen invalshoek benaderen en beleven..

Lint · 27 okt 2020

Cfr. Zerkalo, ik bedoel niet "saaie film". Ik ben zelf best wel fan van Tarkovsky, Zerkalo is werkelijk "hauntingly beautiful" op de best mogelijke manier. Alle Tarkovsky films zijn traag, maar oh zo mooi. Ik plaats trouwens Stalker, en ZEKER Solyaris erboven als mijn favo Tarkovsky.
Solyaris
Ik bedoelde "saaie keuze" als in "dat is een heel conservatieve keuze in cinefiel land, ik had op iets spannender gehoopt".
En Predator rules.

Cfr. Dochter, ok got it, en snap ik heel goed. Hier ook het meest speciale moment van mijn leven, werkelijk onbeschrijflijk. Ik ben alles behalve ne emotionele mens, maar op dat moment werd ik overvallen door zoveel emotie... nog nooit meegemaakt in mijn leven.

Cfr. fierheid uit non-mainstream... waar trekt ge de grens (aka hoe weet ge dat ge oprecht iets goed vindt ipv gewoon contrair te zijn), en wordt ge dat niet beu?
Ik weet niet hoe oud ge zijt, maar ik had dat als puber tot mid-20, contrair zijn om contrair te zijn. Maar dat is zo... vermoeiend.

Sent from my SM-G970F using Tapatalk

Avondland · 27 okt 2020

Lint zei:
Cfr. Zerkalo, ik bedoel niet "saaie film". Ik ben zelf best wel fan van Tarkovsky, Zerkalo is werkelijk "hauntingly beautiful" op de best mogelijke manier. Alle Tarkovsky films zijn traag, maar oh zo mooi. Ik plaats trouwens Stalker, en ZEKER Solyaris erboven als mijn favo Tarkovsky.
Solyaris
Ik bedoelde "saaie keuze" als in "dat is een heel conservatieve keuze in cinefiel land, ik had op iets spannender gehoopt".
En Predator rules.

Cfr. Dochter, ok got it, en snap ik heel goed. Hier ook het meest speciale moment van mijn leven, werkelijk onbeschrijflijk. Ik ben alles behalve ne emotionele mens, maar op dat moment werd ik overvallen door zoveel emotie... nog nooit meegemaakt in mijn leven.

Cfr. fierheid uit non-mainstream... waar trekt ge de grens (aka hoe weet ge dat ge oprecht iets goed vindt ipv gewoon contrair te zijn), en wordt ge dat niet beu?
Ik weet niet hoe oud ge zijt, maar ik had dat als puber tot mid-20, contrair zijn om contrair te zijn. Maar dat is zo... vermoeiend.

Sent from my SM-G970F using Tapatalk

Zerkalo is iets heel bijzonder. Toen mijn dochter net geboren was en ik ging naar huis om te overnachten heb ik die nog eens opgezet en daar een fles Gulden Draak gelegen op Laphraoigvaten bij gedronken. Dat was een cerebrale beleving. Sommige films wil je in een juiste mindset en in de juiste setting en met de juiste versnaperingen of dranken bekijken. Ikiru van Kurosawa met Japanse whisky of een Fellini (Notte di Cabiria!!) met een glas Amaretto on the rocks ... Dan ben ik in "the zone".

Ik antwoord later op de dag op je andere vragen of opmerkingen. Nu even de tuin winterklaar maken.

(...)

KLAAR!

- Een kind krijgen is fenomenaal. Toch beschouw ik mezelf niet meteen als een veranderd mens, of die veranderen voltrekt zich in het onderbewuste. Ik ben mezelf, met kind erbij. Ik evolueer gewoon mee met haar en probeer het beste uit deze fascinerende situatie te halen.

- Het gaat mij niet om contrair zijn om het contraire, want dan gaat het niet meer om een meerwaarde maar om een pose. Ik ontwikkel een bepaalde smaak en als die in lijn ligt met de mainstream is dat zo en als dat niet het geval is, is dat niet zo. Als je categorisch altijd tegen de stroom ingaat zonder daarbij na te denken ben je in mijn ogen geen meerwaardezoeker maar een inhoudelijk lege poseur. Ik haal wel degelijk iets uit de meerwaarde die ik zoek en vind. Bijvoorbeeld in het muziek beluisteren terwijl ik onderweg ben. Dan zet ik zelden "zomaar" een commerciële zender op waar ze dag in dag uit dezelfde hedendaagse hitnummers spelen als alle andere commerciële radiozenders. Vroeger zette ik de discman op, nadien mijn iPod en vandaag Spotify. In een "misantropische bui" zal dat rauwe black metal zijn, in een "flanerende bui" zal dat de OST van Taxi Driver zijn. Dat laatste beluister ik vooral graag als ik in een stad ben en het regent. In Japan beluisterde ik zeer vaak de OST van Mishima: A life in four chapters van Philip Glass en om een of andere reden vond ik het sublieme Funeral Canticle van John Tavener toepasselijk op die reis. Soms zet ik alles op shuffle, waar Jim Morisson, Bach en een of andere obscure Finse black metalband in de line-up staan. Beetje jukebox, wat doorspoelen tot ik de juiste soundtrack vind voor het moment. Dat is voor mij de creatie van een soundscape rond mij heen waarmee ik de wereld zoals die aan mij verschijnt met een specifieke betekenislaag bekleed. Die verhevenheid die ik daaruit haal is dus geen misplaatst arrogant superioriteitsgevoel tegenover het "gepeupel" in een tomeloze zoektocht naar "het contraire", maar wel een gevolg van die soundscape (daar is geen goed Nederlandstalig equivalent van). Dat is eerder een zoektocht naar "het sublieme" dan naar "het contraire".

Klinkt als mumbo-jumbo, sorry not sorry. Ik kan dit misschien beter uitleggen om 4 uur 's nachts aan de toog van De Vagant in Antwerpen met een Zwarte Man en Orval voor mijn neus.

Regenneger · 27 okt 2020

Mis je het dorp waar je bent opgegroeid? Waarom wel/niet?
Waar heb je het liefst gewoond?

Heb je enige affiniteit met de Catalaanse, Schotse en Baskische, onafhankelijkheidsbewegingen, die m.i. toch minder dat verzuurde hebben van de Vlaamse Beweging, of is dat een ver ven uw bed show?

Avondland · 27 okt 2020

Regenneger zei:
Mis je het dorp waar je bent opgegroeid? Waarom wel/niet?
Waar heb je het liefst gewoond?

Heb je enige affiniteit met de Catalaanse, Schotse en Baskische, onafhankelijkheidsbewegingen, die m.i. toch minder dat verzuurde hebben van de Vlaamse Beweging, of is dat een ver ven uw bed show?

Ik heb goede herinneringen aan Boechout en sta soms wel stil dat mijn dochter gaat opgroeien in een dorp dat ik helemaal nog niet zo goed ken. Ik ken mijn schoonzus en wat collega's die in dit dorp wonen, maar buiten dat heb ik nog geen vriendschap gesloten met de inboorlingen hier. Dat zal wel veranderen als zij naar school begint te gaan en we hier ons leven verder uitbouwen.

Waar ik het liefste heb gewoond. Antwerpen, maar ik ben heel blij dat we nu in Mol wonen. Ik beschouw het hoofdstuk Antwerpen als subliem en ik mis de stad wel, maar Mol is ideaal om een gezin te stichten en te onderhouden. Ik lig dus niet wakker van mijn gemis van Antwerpen, maar beschouw het nog altijd wel als "mijn stad". Stukje hart verloren aldaar, allicht.

Andere onafhankelijkheidsbewegingen volg ik wat op afstand, maar ik paradeer niet met hun vlaggen. Ik voel wel enige sympathie, maar de nationalistische reflex is bij mij gaan liggen. Niet helemaal, maar dat neemt andere vormen aan. Jezelf de vraag stellen waarom je fier bent waar je toevallig bent geboren vind ik een goede kritische zelfreflex. Anderzijds: al wat je bent en denkt en weet is voor een heel groot stuk te danken aan je eigen omgeving en de culturele context waarin je bent opgegroeid. Ik heb het altijd wat hypocriet gevonden van progressieve antinationalisten dat zij Vlaams-nationalisme verachten maar het wel toejuichen dat mensen van Burundi hier hun nationale liederen komen bezingen of zelf koketteren met propaganda van de Vietcong, dat zelf een nationalistische beweging was. Nationalisme vind ik een soort grondreflex waarin de verbeelde gemeenschap een houvast wordt en van waaruit je een perspectief naar de wereld kan ontwikkelen. Daaruit bestaan vele vertakkingen: van bevrijdingslegers tot xenofobe neigingen of de bomma die aan haar kleinkinderen de edele kunst van het kantklossen wil aanleren. Dat laatste gaat over de overdracht van een erfgoed, wat mij als historicus dan weer triggert. Mensen zijn verhalende wezens en onze band met het verleden is niet enkel iets om te koesteren, maar dient ook als een leidraad.

Lint · 27 okt 2020

Cavakes, thanks voor de antwoorden. Paar tegenreacties nog, maar ik gok dat dit draadje wel opgerold is.

Avondland zei:
Zerkalo is iets heel bijzonder. Toen mijn dochter net geboren was en ik ging naar huis om te overnachten heb ik die nog eens opgezet

Ik euh ... ik heb die avond ook een film gezien ... Alien ... rare ervaring. En na 2 weken huilbaby heb ik Eraserhead opgelegd ... ze leeft gelukkig nog

.

Avondland zei:
KLAAR!

Proficiat

Avondland zei:
- Een kind krijgen is fenomenaal. Toch beschouw ik mezelf niet meteen als een veranderd mens, of die veranderen voltrekt zich in het onderbewuste. Ik ben mezelf, met kind erbij. Ik evolueer gewoon mee met haar en probeer het beste uit deze fascinerende situatie te halen.

Oh nee hoor, ik ben ook helemaal geen veranderd mens. Maar het moment van de geboorte zelf was wel een unicum in mijn leven (sowieso de geboorte want enig kind, duh, maar de emotie die ermee gepaard ging bedoel ik).

Avondland zei:
- Het gaat mij niet om contrair zijn om het contraire, want dan gaat het niet meer om een meerwaarde maar om een pose. Ik ontwikkel een bepaalde smaak en als die in lijn ligt met de mainstream is dat zo en als dat niet het geval is, is dat niet zo. Als je categorisch altijd tegen de stroom ingaat zonder daarbij na te denken ben je in mijn ogen geen meerwaardezoeker maar een inhoudelijk lege poseur. Ik haal wel degelijk iets uit de meerwaarde die ik zoek en vind. Bijvoorbeeld in het muziek beluisteren terwijl ik onderweg ben. Dan zet ik zelden "zomaar" een commerciële zender op waar ze dag in dag uit dezelfde hedendaagse hitnummers spelen als alle andere commerciële radiozenders. Vroeger zette ik de discman op, nadien mijn iPod en vandaag Spotify. In een "misantropische bui" zal dat rauwe black metal zijn, in een "flanerende bui" zal dat de OST van Taxi Driver zijn. Dat laatste beluister ik vooral graag als ik in een stad ben en het regent. In Japan beluisterde ik zeer vaak de OST van Mishima: A life in four chapters van Philip Glass en om een of andere reden vond ik het sublieme Funeral Canticle van John Tavener toepasselijk op die reis. Soms zet ik alles op shuffle, waar Jim Morisson, Bach en een of andere obscure Finse black metalband in de line-up staan. Beetje jukebox, wat doorspoelen tot ik de juiste soundtrack vind voor het moment. Dat is voor mij de creatie van een soundscape rond mij heen waarmee ik de wereld zoals die aan mij verschijnt met een specifieke betekenislaag bekleed. Die verhevenheid die ik daaruit haal is dus geen misplaatst arrogant superioriteitsgevoel tegenover het "gepeupel" in een tomeloze zoektocht naar "het contraire", maar wel een gevolg van die soundscape (daar is geen goed Nederlandstalig equivalent van). Dat is eerder een zoektocht naar "het sublieme" dan naar "het contraire".

Klinkt als mumbo-jumbo, sorry not sorry. Ik kan dit misschien beter uitleggen om 4 uur 's nachts aan de toog van De Vagant in Antwerpen met een Zwarte Man en Orval voor mijn neus.

Cava, klinkt niet als mumbo-jumbo, ik snap wel wat je wil zeggen. Alleen lijk je te impliceren / denken dat al die zaken (meerwaarde zoeken, contrair zijn, zoektocht naar het sublieme, misplaatst arrogant superioriteitsgevoel) elkaar uitsluiten, waar ik helemaal niet akkoord mee ben ...

Avondland zei:
Beetje jukebox, wat doorspoelen tot ik de juiste soundtrack vind voor het moment.

Dat is mijn default setting elke dag, zoals waarschijnlijk zovelen.

Avondland zei:
Zwarte Man

Moogt ge dat nog zeggen, zelfs al is het jenever?

Avondland · 27 okt 2020

Lint zei:
Cava, klinkt niet als mumbo-jumbo, ik snap wel wat je wil zeggen. Alleen lijk je te impliceren / denken dat al die zaken (meerwaarde zoeken, contrair zijn, zoektocht naar het sublieme, misplaatst arrogant superioriteitsgevoel) elkaar uitsluiten, waar ik helemaal niet akkoord mee ben ...

Moogt ge dat nog zeggen, zelfs al is het jenever?

Die zaken sluiten elkaar niet uit. Als ik Pruissische marsmuziek opzet tijdens een wandeling langs een bomvolle Meir is dat ook uit minachting voor het aanwezige publiek, maar ik ga mezelf niet als een übermensch gedragen die zichzelf als een voorbeeld voor anderen beschouwt. Als er 7 miljard mensen bestaan zijn er 7 miljard perspectieven op de werkelijkheid, het mijne is er slechts 1 van. Ik denk het mijne ervan, van de Andere, maar als ik hem scheef bekijk hou ik het ook voor mezelf. Ik ga zelden de confrontatie aan. Dat ik een 'rare' ben op vlak van culturele smaak geeft me als "contraire" persoon wel enige fierheid.

Voorlopig mogen ze nog Zwarte Man zeggen. Doet me er aan denken dat ik nog eens zo'n fleske in huis moet halen. De geur van die jenever is subliem.

coldplayke · 29 okt 2020

Wat is denk je je meest controversiële mening?

Lint · 29 okt 2020

Lol, next up "post removed & Avondland banned"... entrapment noemen ze dat

.

Sent from my SM-G970F using Tapatalk

Avondland · 30 okt 2020

coldplayke zei:
Wat is denk je je meest controversiële mening?

Moest ik goed over nadenken, want in gepolariseerde tijden is iedereen snel op de teentjes getrapt.

Ik geloof in geweld als legitiem middel als andere opties uitgeput zijn.

Général Zantas · 30 okt 2020

Avondland zei:
Ik heb goede herinneringen aan Boechout en sta soms wel stil dat mijn dochter gaat opgroeien in een dorp dat ik helemaal nog niet zo goed ken. Ik ken mijn schoonzus en wat collega's die in dit dorp wonen, maar buiten dat heb ik nog geen vriendschap gesloten met de inboorlingen hier. Dat zal wel veranderen als zij naar school begint te gaan en we hier ons leven verder uitbouwen.

Mol is geen dorp, maar een gemeente, mijn beste.

Welke wijk van Mol woont ge nu? Ik ben zelf ook geboren in Antwerpen en op men 16e naar Mol verhuisd.

pardal · 31 okt 2020

Avondland zei:
Ik heb goede herinneringen aan Boechout en sta soms wel stil dat mijn dochter gaat opgroeien in een dorp dat ik helemaal nog niet zo goed ken. Ik ken mijn schoonzus en wat collega's die in dit dorp wonen, maar buiten dat heb ik nog geen vriendschap gesloten met de inboorlingen hier. Dat zal wel veranderen als zij naar school begint te gaan en we hier ons leven verder uitbouwen.

Waar ik het liefste heb gewoond. Antwerpen, maar ik ben heel blij dat we nu in Mol wonen. Ik beschouw het hoofdstuk Antwerpen als subliem en ik mis de stad wel, maar Mol is ideaal om een gezin te stichten en te onderhouden. Ik lig dus niet wakker van mijn gemis van Antwerpen, maar beschouw het nog altijd wel als "mijn stad". Stukje hart verloren aldaar, allicht.

Andere onafhankelijkheidsbewegingen volg ik wat op afstand, maar ik paradeer niet met hun vlaggen. Ik voel wel enige sympathie, maar de nationalistische reflex is bij mij gaan liggen. Niet helemaal, maar dat neemt andere vormen aan. Jezelf de vraag stellen waarom je fier bent waar je toevallig bent geboren vind ik een goede kritische zelfreflex. Anderzijds: al wat je bent en denkt en weet is voor een heel groot stuk te danken aan je eigen omgeving en de culturele context waarin je bent opgegroeid. Ik heb het altijd wat hypocriet gevonden van progressieve antinationalisten dat zij Vlaams-nationalisme verachten maar het wel toejuichen dat mensen van Burundi hier hun nationale liederen komen bezingen of zelf koketteren met propaganda van de Vietcong, dat zelf een nationalistische beweging was. Nationalisme vind ik een soort grondreflex waarin de verbeelde gemeenschap een houvast wordt en van waaruit je een perspectief naar de wereld kan ontwikkelen. Daaruit bestaan vele vertakkingen: van bevrijdingslegers tot xenofobe neigingen of de bomma die aan haar kleinkinderen de edele kunst van het kantklossen wil aanleren. Dat laatste gaat over de overdracht van een erfgoed, wat mij als historicus dan weer triggert. Mensen zijn verhalende wezens en onze band met het verleden is niet enkel iets om te koesteren, maar dient ook als een leidraad.

Je geeft aan dat de culturele context belangrijk is in je zijns ontwikkeling. Echter kan ik daar voor mezelf geen vaderlandsliefde aan koppelen. Wel eerder regionaal, opgegroeid in een klein dorp in Limburg, maar ook groter als in West-Europa waar een vrijheid van meningsuiting belangrijkheid is. Maar Vlaamse trots of Belgische trots zijn mij vreemd.

Wat zijn voor u specifiek Vlaamse/Belgische specifieke cultuur verschijnselen waar we trots op mogen zijn?

Verstuurd vanaf mijn Mi A1 met Tapatalk

pardal · 31 okt 2020

Avondland zei:
Moest ik goed over nadenken, want in gepolariseerde tijden is iedereen snel op de teentjes getrapt.

Ik geloof in geweld als legitiem middel als andere opties uitgeput zijn.

En tot hoe ver mag dat geweld gaan voor u? Atoombom gewijs alles vernietigen om zo uw gelijk te halen of is er een grens wanneer geweld niet meer legitiem is?

Geld dit ook voor u bij het opvoeden van kinderen? Geweld als legitiem middel als niets anders lukt?

Verstuurd vanaf mijn Mi A1 met Tapatalk

Avondland · 31 okt 2020

Général Zantas zei:
Mol is geen dorp, maar een gemeente, mijn beste.

Welke wijk van Mol woont ge nu? Ik ben zelf ook geboren in Antwerpen en op men 16e naar Mol verhuisd.

Mol is inderdaad een gemeente met meerdere dorpskernen.

Ik woon nabij Millegem.

pardal zei:
En tot hoe ver mag dat geweld gaan voor u? Atoombom gewijs alles vernietigen om zo uw gelijk te halen of is er een grens wanneer geweld niet meer legitiem is?

Geld dit ook voor u bij het opvoeden van kinderen? Geweld als legitiem middel als niets anders lukt?

Verstuurd vanaf mijn Mi A1 met Tapatalk

Ik zou mijn hand nooit heffen tegen mijn kind en vrouw en ik ben absoluut geen gewelddadig persoon. Ik heb zelfs nog nooit op café gevochten. Wel ben ik van mening dat een corrupte staat omver geworpen mag worden en dat bepaalde gewelddaden legitiem zijn in deze strijd (ontvoering van kopstukken, sabotage van strategische punten, ...). Een juwelier die inbrekers met een hagelgeweer verjaagt verdedigt zich legitiem. Het idee dat hij zich dan maar moet laten beroven zonder dit van de wet te mogen voorkomen vind ik absurd.

pardal zei:
Je geeft aan dat de culturele context belangrijk is in je zijns ontwikkeling. Echter kan ik daar voor mezelf geen vaderlandsliefde aan koppelen. Wel eerder regionaal, opgegroeid in een klein dorp in Limburg, maar ook groter als in West-Europa waar een vrijheid van meningsuiting belangrijkheid is. Maar Vlaamse trots of Belgische trots zijn mij vreemd.

Wat zijn voor u specifiek Vlaamse/Belgische specifieke cultuur verschijnselen waar we trots op mogen zijn?

Verstuurd vanaf mijn Mi A1 met Tapatalk

Liefde/trots op lokaal niveau is dan ook natuurlijker en organischer dan op nationaal niveau. Dat laatste is een typisch verschijnsel van de negentiende eeuw. Identiteit is een kwestie van meerdere lagen hé, ik geloof niet in 1 identiteit waarmee je een hele bevolking over de kam scheert. Toch is dat nationaal niveau niet zuiver artificieel, die verbeelde gemeenschap brengt wel degelijk een gedeelde cultuur voort. De Belgische biercultuur is daar een heel concreet voorbeeld van, al is België vooral een gespleten land en vind ik dat Vlaanderen en Wallonië geen gedeelde cultuur hebben.

Archief - Vragenvuur 3.0: Avondland

ugar

Legacy Member

NDEFCB

Legacy Member

Avondland

Legacy Member

coldplayke

Legacy Member

Avondland

Legacy Member

Lint

Legacy Member

Avondland

Legacy Member

Lint

Legacy Member

Avondland

Legacy Member

Regenneger

Legacy Member

Avondland

Legacy Member

Lint

Legacy Member

Avondland

Legacy Member

coldplayke

Legacy Member

Lint

Legacy Member

Avondland

Legacy Member

Général Zantas

Legacy Member

pardal

Legacy Member

pardal

Legacy Member

Avondland

Legacy Member