Timothy555 zei:
ugar maar ook aan anderen:
Dat ‘egocentrische’ is iets wat ik zo vaak hoor terugkomen.
Is het dan per definitie slecht om egoïstisch te zijn? Ik durf van mezelf stellen dat ik een egoïst ben, niet per sé op individueel niveau, ik geef heel veel om mijn gezin, ouders, heel goede vrienden,... maar heb me echt nooit geroepen gevoeld om het leed te delen van ‘buitenstaanders’.
Een beetje ‘wij’ eerst. Mag dat dan niet?
Uiteraard is het logisch dat je (ook) aan jezelf denkt en aan je gezin. Dat doen we allemaal.
Dat betekent niet dat je geen rekening kan houden met andere mensen. Een beetje begrip en respect voor andere mensen zou niet zo'n struikelblok mogen zijn.
Je leeft nu eenmaal in een maatschappij dat je andere mensen nodig hebt, of je dat nu wilt of niet. Als je dat niet wilt, dan moet je alleen in een bos gaan wonen, zelf voor je eten zorgen en zelf ervoor zorgen dat je geneest wanneer je ziek bent.
Als morgen iemand in jouw gezin een zeldzame ziekte krijgt met onbetaalbare medicijnen, dan ga je ook blij zijn dat er een sociaal vangnet is, of dat er mensen zijn die je hiermee willen ondersteunen of helpen. Tegenslag kan iedereen overkomen, dat moet je toch in je achterhoofd houden.
Waarom zou het ene het andere moeten uitsluiten trouwens. Je kan het én zelf goed hebben én ervoor zorgen dat andere mensen het ook niet onaangenaam hebben. Als je jezelf daarvoor (tijdelijk) een paar procentjes voor moet aanpassen of naar schikken, is dat dan zoveel gevraagd?
En ja, je gaat altijd andere mensen vinden die zich ook geen zak aantrekken van de samenleving of de boel bedotten, dat klopt. Maar je gaat ook genoeg mensen vinden die dat wél doen. En nee, dat bekent niet dat je je halve maandloon moet doorstorten aan goede doelen. En nee, dat betekent niet dat je moet aansluiten bij 7 vrijwilligersorganisaties.
En nu stop ik met mijn Kumbaya kampvuur.
(Dit is trouwens niet specifiek op jou gericht, maar algemeen te bekijken)