Archief - Depressie..wat is het..hoe ervaar je het en hoe los je het ingodsnaam op?

Het archief is een bevroren moment uit een vorige versie van dit forum, met andere regels en andere bazen. Deze posts weerspiegelen op geen enkele manier onze huidige ideeën, waarden of wereldbeelden en zijn op sommige plaatsen gecensureerd wegens ontoelaatbaar. Veel zijn in een andere tijdsgeest gemaakt, al dan niet ironisch - zoals in het ironische subforum Off-Topic - en zouden op dit moment niet meer gepost (mogen) worden. Toch bieden we dit archief nog graag aan als informatiedatabank en naslagwerk. Lees er hier meer over of start een gesprek met anderen.

Mulan

Legacy Member
neutrofiel zei:
Als ik vandaag naar mijn huisarts ga en ik vraag rilatine, dan krijg ik dat.

Als ik dat aan mijn huisarts zou vragen, zonder dat er ooit melding is gemaakt van adhd in het verleden, dan zal die zeggen dat die dat niet voor kan schrijven zonder verslag van de psychiater.
"oei, heeft die dat niet doorgestuurd?"
"nee, bij wie ben je geweest, dan bel ik direct om dat uit te klaren!"

De ene is al wat lakser dan de andere...
Maar ook huisartsen worden gecontroleerd op voorschriften en wie sterk afwijkt moet zich verantwoorden.

neutrofiel

Legacy Member
Mulan zei:
Als ik dat aan mijn huisarts zou vragen, zonder dat er ooit melding is gemaakt van adhd in het verleden, dan zal die zeggen dat die dat niet voor kan schrijven zonder verslag van de psychiater.
"oei, heeft die dat niet doorgestuurd?"
"nee, bij wie ben je geweest, dan bel ik direct om dat uit te klaren!"

De ene is al wat lakser dan de andere...
Maar ook huisartsen worden gecontroleerd op voorschriften en wie sterk afwijkt moet zich verantwoorden.

En wie doet dat dan? Gaan ze echt langs bij de huisarts en kijken ze al zijn voorschriften na? Indien er rilatine oid wordt voorgeschreven, gaan ze dan ook echt kijken of er een psychiater aan te pas is gekomen? Hoe gaan ze dat weten? Patientendossiers? Ja maar daar mag niet zomaar in gekeken worden.

Of gaan ze het aantal voorschriften per medicatie gaan vergelijken met het gemiddelde? Waar trek je dan de grens?

Die controles lijken mij zo iets dat in principe mogelijk zijn en bij zware problemen/klachten wel gebruikt worden, maar in de praktijk amper voorkomen.

Als we overmedicalisering willen vermijden, moeten we naar een ander type zorg dan wat we vandaag hebben en niet de individuele artsen overdreven gaan controleren.

neutrofiel

Legacy Member
straight_six zei:
Jullie weten echt voor geen meter waar je over praat..

Over die adhd alleen al. Tenenkrommende reactie. Denk je nu serieus dat je zo gemakkelijk aan relatine geraakt?

Die kinderen ondergaan een hele reeks van testen en onderzoeken door een psycholoog, psychiater, orthopedagoog, .. voor ze beslissen en zelfs mogen beslissen om die medicatie op te starten. En ze moeten het er dan nog allemaal samen over eens zijn. Als ze bij 1 van allemaal niet slecht scoren dan is krijg je er al geen.

Mss was het vroeger simpeler, maar ze gaan niet zomaar een kind relatine gaan geven die het niet echt nodig heeft.

Net zoals al de rest van jullie voorbeelden die evengoed op niets slaan. We zijn niet meer in de jaren 90 dat je dokter zomaar iedere pil kan en mag voorschrijven.

Verstuurd vanaf mijn ONEPLUS A5010 met Tapatalk

Ik heb trouwens nergens gezegd dat kinderen het ‘zomaar’ voorgeschreven krijgen. Ik heb expliciet gesproken over een psychiater, waarover ik ook zeker ben dat er zijn die onder druk van de ouders er voor zorgen dat er rilatine kan voorgeschreven worden.

Waar vind je het trouwens dat er zowel een psychiater, psycholoog als orthopedagoog moet geraadpleegd worden? Voor zover ik weet kan een kinderpsychiater de behandeling alleen opstarten.

Mulan

Legacy Member
neutrofiel zei:
En wie doet dat dan? Gaan ze echt langs bij de huisarts en kijken ze al zijn voorschriften na? Indien er rilatine oid wordt voorgeschreven, gaan ze dan ook echt kijken of er een psychiater aan te pas is gekomen? Hoe gaan ze dat weten? Patientendossiers? Ja maar daar mag niet zomaar in gekeken worden.

Of gaan ze het aantal voorschriften per medicatie gaan vergelijken met het gemiddelde? Waar trek je dan de grens?

Die controles lijken mij zo iets dat in principe mogelijk zijn en bij zware problemen/klachten wel gebruikt worden, maar in de praktijk amper voorkomen.

Als we overmedicalisering willen vermijden, moeten we naar een ander type zorg dan wat we vandaag hebben en niet de individuele artsen overdreven gaan controleren.

Tegenwoordig zijn ze verplicht om digitaal voor te schrijven.
https://www.inami.fgov.be/nl/themas...eneesmiddelen-elektronisch-voorschrijven.aspx

Daarnaast voeren apothekers de voorschriften in, dus op die manier werd ook al 1 en ander geregistreerd zonder dat men elk voorschrift in beslag moet nemen ;)

Stel dat in het centrum van Oudenaarde 20-30% meer rilatine wordt verkocht dan in andere steden met een vergelijkbare populatie, dan is dat iets dat statistisch afwijkt en verder onderzocht kan worden. Als daarbij blijkt dat 50% van die voorschriften van 1 arts komt, dan is het zo geen gek idee dat die arts voor een ethische commissie moet verschijnen.

Loser

Legacy Member
beryl zei:
Er zijn wetenschappelijke studies die aankaarten dat adhd overgediagnostiseerd wordt. Als ze wetenschappelijk onderzoek doen naar adhd wordt de diagnose van de testsubjecten altijd eerst opnieuw gesteld omdat er veel te veel mensen zijn die verkeerdelijk adhd als diagnose gekregen hebben die het niet hebben. Er is zelfs niet eens een echt wetenschappelijke consensus over wat adhd is. Adhd is nog steeds een vaag begrip met brede klachten en er is niet echt iets dat je biologisch vaststellen.

Overgediagnosticeerd is niet hetzelfde als "vrijelijk en willekeurig uitgedeeld".
Het grappige is dat al die "labels" die er tegenwoordig aan moeten hangen, net als reden heeft dat het juist wordt gediagnosticeerd en behandeld. Je hebt net de labels om er een wetenschappelijke basis aan te geven en de vaagheid zo veel mogelijk weg te werken. Dat het vroeger simpeler was, betekent niet dat het vroeger juister was.

zarathustra

Legacy Member
neutrofiel zei:
Probleem ligt voor een deel een beetje bij de mensen (en hun verwachtingen) zelf.

- Kind doet het slecht op school -> Naar de dokter /psycholoog / logopedist want het is toch onmogelijk dat ons kind niet de slimste van de klas is. Als arts voel je je dan gedwongen om iets voor te schrijven en om iets voor te schrijven moet er een diagnose zijn. (=> veel meer ADHD, ADD) (dyslexie en discalculie is natuurlijk wel een ander verhaal)

- Persoon voelt zich eens een tijdje slechter of doet er wat langer over dan 'de norm' om over een verlies te geraken -> Naar de dokter want het kan toch niet zijn dat je maanden niet kan werken. Dan voelt de arts zich weer verplicht om antidepressiva voor te schrijven terwijl dat gewoonweg niet nodig is, een goed gesprek en genoeg tijd zal veel meer helpen. (echte depressies zijn nog iets anders natuurlijk)


Op zich is het geen slechte zaak dat er meer diagnoses zijn als die correct zijn, dan kunnen die mensen ook geholpen worden. Ik kan mij inbeelden dat er vroeger over zo'n zaken niet gesproken werd en er dus ondergediagnoseerd werd. Vandaag de dag is het dan weer volledig doorgeslagen naar te veel diagnoses, absurd veel inname van antidepressiva etc. ...

incompetente artsen dus ?

neutrofiel

Legacy Member
zarathustra zei:
incompetente artsen dus ?

Als je graag zwart-wit denkt, dan kan je dat zo zien ja. In de realiteit is het probleem breder dan dat.

zarathustra

Legacy Member
neutrofiel zei:
Als je graag zwart-wit denkt, dan kan je dat zo zien ja. In de realiteit is het probleem breder dan dat.

Wie stelt er anders diagnoses en schrijft medicatie voor? Serieuze vraag, is er iemand anders die dat kan doen?

neutrofiel

Legacy Member
zarathustra zei:
Wie stelt er anders diagnoses en schrijft medicatie voor? Serieuze vraag, is er iemand anders die dat kan doen?

Nee.

Ik snap waar je naartoe wilt maar het is niet dat de arts zomaar nee kan zeggen en dat daarmee de kous af is. Artsen voelen zich vaak gedwongen om iets voor te schrijven, om nog maar te zwijgen van geweld en intimidatie. Soms voelt het dan beter aan om de confrontatie te vermijden en een toegeving te doen.

Ik heb familieleden die naar de huisarts gaan en voor het weggaan nog een ziektebriefje vragen voor een van hun kinderen terwijl ze er niet eens bij zijn. In het begin deed de arts daar wat moeilijk over maar op den duur is dat geen probleem. Als pas afgestudeerde arts moet je al sterk in uw schoenen staan om op regelmatige basis mensen van 2 keer uw leeftijd en 2 keer uw gewicht recht in de ogen te kijken en ze iets te weigeren. (zeker als het over 'kleine' dingen gaat)

Op zich allemaal niet correct maar het is begrijpelijk.

neutrofiel

Legacy Member
Mulan zei:
Tegenwoordig zijn ze verplicht om digitaal voor te schrijven.
https://www.inami.fgov.be/nl/themas...eneesmiddelen-elektronisch-voorschrijven.aspx

Daarnaast voeren apothekers de voorschriften in, dus op die manier werd ook al 1 en ander geregistreerd zonder dat men elk voorschrift in beslag moet nemen ;)

Stel dat in het centrum van Oudenaarde 20-30% meer rilatine wordt verkocht dan in andere steden met een vergelijkbare populatie, dan is dat iets dat statistisch afwijkt en verder onderzocht kan worden. Als daarbij blijkt dat 50% van die voorschriften van 1 arts komt, dan is het zo geen gek idee dat die arts voor een ethische commissie moet verschijnen.

Ja dat spreekt allemaal voor zich en ik geloof ook dat het kan, maar gebeurt het ook effectief? Wie houdt zich daar mee bezig, worden er effectief artsen daarvoor bestraft?

Sylverscythe

Legacy Member
neutrofiel zei:
Nee.

Ik snap waar je naartoe wilt maar het is niet dat de arts zomaar nee kan zeggen en dat daarmee de kous af is. Artsen voelen zich vaak gedwongen om iets voor te schrijven, om nog maar te zwijgen van geweld en intimidatie. Soms voelt het dan beter aan om de confrontatie te vermijden en een toegeving te doen.

Ik heb familieleden die naar de huisarts gaan en voor het weggaan nog een ziektebriefje vragen voor een van hun kinderen terwijl ze er niet eens bij zijn. In het begin deed de arts daar wat moeilijk over maar op den duur is dat geen probleem. Als pas afgestudeerde arts moet je al sterk in uw schoenen staan om op regelmatige basis mensen van 2 keer uw leeftijd en 2 keer uw gewicht recht in de ogen te kijken en ze iets te weigeren. (zeker als het over 'kleine' dingen gaat)

Op zich allemaal niet correct maar het is begrijpelijk.

Ik zou het niet echt bij fysieke bedreiging zoeken. Mensen bekijken de dokter meer en meer als een winkel waar ze moeten krijgen wat ze willen, al dan niet na eerst Dr. Google te raadplegen. En als ze het bij de ene niet krijgen gaan ze wel bij een andere. Dat zie je ook bij doktersbriefjes, elk jaar missen er bij ons mensen hun verplicht labo of zelfs een examen voor twijfelachtige redenen, maar ze hebben wel een dokterbriefje.

Artsen zijn daar zeker niet onschuldig in, want moesten ze allemaal samen een vuist maken tegen zo'n volk zou dat niet gebeuren, maar je kan altijd wel iemand vinden die wat losser is met voorschriften en dergelijke, en dat nieuws gaat snel rond. Dan laat je al eens je principes vallen om geen klanten te verliezen. De tijd dat er een huisarts per dorp was en die als een van de notabelen werd bekeken is gedaan.

zarathustra

Legacy Member
neutrofiel zei:
Nee.

Ik snap waar je naartoe wilt maar het is niet dat de arts zomaar nee kan zeggen en dat daarmee de kous af is. Artsen voelen zich vaak gedwongen om iets voor te schrijven, om nog maar te zwijgen van geweld en intimidatie. Soms voelt het dan beter aan om de confrontatie te vermijden en een toegeving te doen.

Ik heb familieleden die naar de huisarts gaan en voor het weggaan nog een ziektebriefje vragen voor een van hun kinderen terwijl ze er niet eens bij zijn. In het begin deed de arts daar wat moeilijk over maar op den duur is dat geen probleem. Als pas afgestudeerde arts moet je al sterk in uw schoenen staan om op regelmatige basis mensen van 2 keer uw leeftijd en 2 keer uw gewicht recht in de ogen te kijken en ze iets te weigeren. (zeker als het over 'kleine' dingen gaat)

Op zich allemaal niet correct maar het is begrijpelijk.

Doet weinig af om mijn originele statement van incompetente artsen te ontkrachten. Ik dacht dat omgaan met patienten een essentieel deel van dat beroep was?

Eerlijk gezegd, voor mensen met zo'n opleiding, status ( toch nog steeds), sterke vakvereniging, verdienste, etc is dat eigenlijk niet begrijpelijk of aanvaardbaar.

Ik vermoed dat -los van de kost aan de maatschappij- de belangrijkste vraag is of het schadelijk is voor de patient als artsen gewoon lukraak ongefundeerde diagnoses stellen met ditto medicatie. Want dan kom je in het vaarwater van een bepaalde eed.

Mulan

Legacy Member
neutrofiel zei:
Maar gebeurt het ook effectief?

https://www.riziv.fgov.be/nl/riziv/structure/Paginas/dienst-geneeskundige-evaluatie-controle.aspx

Vraag het hen zelf ;)

Alle wat met ziekte te maken heeft, kost de staat geld. Door actief te zoeken naar artsen die een afwijkend patroon hebben wat ziektebriefjes of medicatievoorschriften betreft, kan er bespaard worden. Dus dat zal alleen maar toegenomen zijn de voorbije jaren. En door artsen en apotheken te verplichten digitaal te werken is het ook veel eenvoudiger geworden waardoor je met dezelfde middelen een veelvoud kan controleren.

astragtuner

Legacy Member
wanneer kan je eigenlijk zeggen: ik ga naar de dokter, ik denk dat ik een vorm van depressie heb?
Ik voel me ook soms slecht, mentaal dan, maar kbijt me er toch door.
2 dagen later ben ik soms weer down: wil geen mensen zien, horen en voelen.

Soms heb ik 101 dingen die me dwars zitten. En maak voor mezelf dan een lijstje wat ik moet doen.
Eenmaal opgelost heb ik weer een waslijst die me de kl...aftrekt.

Maar depri? ga naar een dokter en die gaat dat zeggen

Mulan

Legacy Member
astragtuner zei:
wanneer kan je eigenlijk zeggen: ik ga naar de dokter, ik denk dat ik een vorm van depressie heb?
Ik voel me ook soms slecht, mentaal dan, maar kbijt me er toch door.
2 dagen later ben ik soms weer down: wil geen mensen zien, horen en voelen.

Soms heb ik 101 dingen die me dwars zitten. En maak voor mezelf dan een lijstje wat ik moet doen.
Eenmaal opgelost heb ik weer een waslijst die me de kl...aftrekt.

Maar depri? ga naar een dokter en die gaat dat zeggen

Er is een verschil tussen je depressief voelen en een depressie hebben. Daar zijn criteria voor in de DSM IV of V ondertussen en die bepalen of je een depressie hebt of niet. Niet de huisarts zijn natte vinger en hoe de wind waait die dag....

Five-seveN

Legacy Member
Mulan zei:
Er is een verschil tussen je depressief voelen en een depressie hebben. Daar zijn criteria voor in de DSM IV of V ondertussen en die bepalen of je een depressie hebt of niet. Niet de huisarts zijn natte vinger en hoe de wind waait die dag....

Even gelezen

The DSM-5 outlines the following criterion to make a diagnosis of depression. The individual must be experiencing five or more symptoms during the same 2-week period and at least one of the symptoms should be either (1) depressed mood or (2) loss of interest or pleasure.

Depressed mood most of the day, nearly every day.[/B]
Markedly diminished interest or pleasure in all, or almost all, activities most of the day, nearly every day.
Significant weight loss when not dieting or weight gain, or decrease or increase in appetite nearly every day.
A slowing down of thought and a reduction of physical movement (observable by others, not merely subjective feelings of restlessness or being slowed down).
Fatigue or loss of energy nearly every day.
Feelings of worthlessness or excessive or inappropriate guilt nearly every day.
Diminished ability to think or concentrate, or indecisiveness, nearly every day.
Recurrent thoughts of death, recurrent suicidal ideation without a specific plan, or a suicide attempt or a specific plan for committing suicide.

Als een dokter dit vragenlijstje afgaat bij iemand die daar zit die zich depressief voelt, dan ga je toch vrij vaak depressie concluderen op basis van DSM-5.
Behalve ja als er nogal momenten op de week of op de dag zijn waarin die zich niet depressief voelt.
Bijvoorbeeld "alleen op mijn werk ben ik depressief, thuis is het beter, in het weekend is het OK" dat zal niet lukken.

Nu, een goede dokter zal die lijst niet zo meedelen aan een patient en zal een beetje geniepig proberen iemand uit te luisteren zonder te verklappen wat zijn criteria zijn.

Mulan

Legacy Member
Five-seveN zei:
Even gelezen



Als een dokter dit vragenlijstje afgaat bij iemand die daar zit die zich depressief voelt, dan ga je toch vrij vaak depressie concluderen op basis van DSM-5.
Behalve ja als er nogal momenten op de week of op de dag zijn waarin die zich niet depressief voelt.
Bijvoorbeeld "alleen op mijn werk ben ik depressief, thuis is het beter, in het weekend is het OK" dat zal niet lukken.

Nu, een goede dokter zal die lijst niet zo meedelen aan een patient en zal een beetje geniepig proberen iemand uit te luisteren zonder te verklappen wat zijn criteria zijn.

+ een goede arts zal nog factoren bevragen zoals gezin bvb.
Stel dat je een kind met een beperking hebt die net gediagnosticeerd werd, je net een ouder hebt verloren,.. Dan kan dat eerder allemaal gekaderd worden onder "normaal" rouwproces en moet er niet aan de medicatie gegaan worden maar gesproken worden over verwerking en aandachtspunten om niet in een depressie te zakken.
Het archief is een bevroren moment uit een vorige versie van dit forum, met andere regels en andere bazen. Deze posts weerspiegelen op geen enkele manier onze huidige ideeën, waarden of wereldbeelden en zijn op sommige plaatsen gecensureerd wegens ontoelaatbaar. Veel zijn in een andere tijdsgeest gemaakt, al dan niet ironisch - zoals in het ironische subforum Off-Topic - en zouden op dit moment niet meer gepost (mogen) worden. Toch bieden we dit archief nog graag aan als informatiedatabank en naslagwerk. Lees er hier meer over of start een gesprek met anderen.
Terug
Bovenaan