Al 8 jaar scheidsrechter (waarvan 4 jaar nu als assistent-scheidsrechter).
Het voordeel voor mij is dat ik nooit alleen ben waar scheidsrechters er soms toch nog alleen voor staan (3e en 4e provinciale).
De match zelf is pure bijzaak voor mij en echte promotie/ambitie heb ik niet. Maar alle interactie voor en na de wedstrijd is belangrijk voor mij. Als we ooit verplicht te worden om direct na de wedstrijd naar huis te gaan dan hoeft het niet meer voor mij. De toogklap achterna, een mondje eten met collega's en de ontvanger, ... dat maakt het enkel maar gezelliger.
Daarnaast ben ik ook aangesloten bij een scheidsrechtersvereniging waar tal van activiteiten plaats vinden:
Wekelijkse training + stamcafé bezoek, autozoektocht, weekend Ardennen, Kerstfeestje, jaarlijkse kerstmarkt in Duitsland, ...
Dat alles opgeteld maakt het wel een aangename sociale hobby die het wekelijkse gemekker en gezeur van supporters, trainers en spelers snel doen vergeten.
Nadeel: voetbal en arbitrage is nu eenmaal voornamelijk een mannenwereld, de kans dat ik als single daar een toekomstig lief zal leren kennen, oog ik zeer miniem. De propere dames in de kantine zijn meestal spelersvrouwen. Dat en ik moet ook toegeven dat heel die corona affaire toch wel heeft ingehakt in mijn liefde voor de arbitrage.
Maar ik ben niet alleen. Ondertussen zijn er toch al weer een pak scheidsrechters gestopt omdat ze het "beu" zijn en ik snap wel hoe dat komt.
Vorige week mij ingeschreven bij een lokale loopclub en vanavond een eerste training meepikken. Ik ben benieuwd.
Enerzijds doe ik het om loopprestaties te verbeteren maar anderzijds toch ook om wat nieuwe mensen te leren kennen.