Met "Hello Everything" als leidraad, wat sowieso een fantastisch album is om zowel vooruit als achteruit zijn gehele discography te verkennen, zou ik als volgend album "Just a Souvenir" checken. Die 2 albums zouden eigenlijk 1 langspeler kunnen zijn en eindigen met de "Numbers Lucent" mini ep waar je hem volgens mij letterlijk hoort afscheid nemen van de "Amen Break" en samplen(toch voor een lange tijd)
Nog steeds rouwig dat ik dit nummer nog niet op een groot soundsystem heb kunnen horen en men reet eraf dansen.
Indien je wat donkerder tonen wilt zonder de felle dnb ritmes kan je best zijn 2 eerste mini eps checken. "Maximum Priest" en "Budakhan Mindphone". Fan van deze 2? Rechtdoor rijden naar "Music is Rotted One Note" en "Hard Normal Daddy". Allemaal relatief toegankelijke jazzy breakbeat fusion affaires. Bij die laatste zal je wel een nummer of 2 moeten skippen, maar pareltjes als Coopers World en Papalon zijn een must.
Liever toch iets meer voortgaan op de warmere en meer verfijnde sound van "Hello" en "Souvenir"? Dan verken je best de 2 "Shobaleader" albums. Meest poprocky sound dat hij ooit zal produceren. Heeft lang geduurd voor ik het 1ste album volledig kon apprecieren sinds het voor bijna 80% vocoder bevat, maar uiteindelijk zoals vrijwel anything Squarepusher klikte het hier wel. Vooral omdat ik ook maar bleef terugkomen naar de title track.
2e Shobaleader album zijn allemaal live covers van zijn ouder meest funky werk. Live in Trix mogen aanschouwen, nog steeds 1 van men favoriete concerten ooit. Ondanks dat het debiel luid stond.
De twee daaropvolgende albums "Ufabulum" en "Damogen Furies" zijn eigenlijk een terugkeer naar de meer experimentele ritmes van zijn eerste albums, maar dan met de polish en soundscapes die hij met zijn eigen software over de jaren heen gefinetuned.
Maar zelfs op zijn fellere albums als "Go Plastic" vind je nummers als "
I Wish You Could Talk" welke super teder en zacht zijn, ondanks de rollende breakbeats die het geheel vooruitduwen tegen 170bpm.
Om af te sluiten