It ain’t easy being green. Iconische woorden van Ray Charles, in 1975 gezongen door Kermit de Kikker. Op alle vlakken is groen zijn niet de meest eenvoudige oplossing. Of je nu een kikker bent in een relatie met een diva-varken, of je hebt beslist dat je het milieu genegener wil zijn óf bij enige heftige emotie barst je uit je kleren en sla je groen uit, … Nee, het is niet simpel.
She-Hulk: Attorney at Law zal op 18 augustus landen op Disney+ en gaat negen afleveringen van een half uur (ongeveer) inhouden.
The female is the deadlier species
Wanneer een vrouw zo ongeveer om het even wat wil gaan doen dat een man óók doet, krijg je gemorrel. Van de man, wel te verstaan. Wat de redenering ook is, van ‘ik had het net zo rustig’ helemaal tot ‘wie heeft die losgemaakt van de pompsteen’ en zo ongeveer alle onzin tussenin, het blijft een feit dat veel jongens toch nog altijd niet altíj́d graag met meisjes spelen. Bij (super)helden ligt het niet anders, elke vrouwelijke incarnatie mag steeds rekenen op bakken kritiek (en relegatie naar een aantal spank banks). Natuurlijk is het soms wel terecht, makers zijn bij tijden schuldig aan nogal overduidelijk snel geld ruiken door gewoon een switch te gaan maken om de andere vijftig procent van het publiek te gaan aanspreken. De tekenaar van de allereerste vrouwelijke heldin was een vrouw, maar eentje die haar ambigue tweede naam gebruikte omdat het in de jaren dertig en veertig niet echt goed overkwam dat een vrouw de stoere comics voor bijvoorbeeld Reg’lar Fellers Heroic Comics zou tekenen. In 1941 kwam Tarpé Mills (eigenlijk June Tarpé Mills) met The Black Fury (acht maanden later kwam Wonder Woman).
Door een communicatiefoutje komt Marla Drake met dezelfde jurk als een andere jongedame op een feestje. Om deze horror te ontsnappen, verkleedt ze zich in een zwarte catsuit maar voor ze haar - ongetwijfeld gedurfde - entrée kan maken, raakt ze verzeild in een vechtpartij. Door poeder uit haar compact te blazen en de klauwen aan haar pak te gebruiken, wint ze van de aanvallers en is een heldin geboren. De populariteit is gigantisch, tijdens de oorlogsjaren vecht Miss Fury (‘Miss’ om nog duidelijker te maken dat dit een dame was) met de meest krankzinnige vijanden, vaak Nazis. Marla Drake was veel ‘gewoner’ dan Diana Prince (Wonder Woman) maar net daardoor specialer. Meerdere romantische partners, krachtig zonder superkrachten, slim en zelfs alleenstaande moeder (door adoptie, wel). Helaas werd na de oorlog terug de nadruk gelegd op de rol van de teruggekeerde heldhaftige vaders/echtgenoten en werd Miss Fury gezien als gevaarlijk voor jonge geesten. In 1954 kwam de Comics Code Authority, die aangaf wat wel en niet correct geacht werd in comics. Vrouwen moesten ‘traditionele genderpatronen’ volgen … Miss Fury kwam ten einde.
She-Hulk ook wel genaamd Jennifer Walters is - net als alle fantastische vrouwen - in februari 1980 ten tonele verschenen. Na een aanslag moet Jennifer een bloedtransfusie krijgen en ze ontvangt deze van haar neef, Bruce Banner. Hierdoor krijgt Walters een ‘afgewaterde’ versie van de hulk-conditie van haar neef. Afgewaterd maar nog steeds met een enorme kracht (ze kan makkelijk een ton gaan opheffen) en het groen uitslaan bij heftige emoties. De transfusie kwam origineel na een schietincident. Jens vader is - eens te meer in de comic canon - een sheriff in Los Angeles en een gangstervijand van papa schoot de dochter neer. Door de gammaradiatie in het bloed van Banner en de intense woede die Walters voelt, komt het tot She-Hulk. In tegenstelling tot de Hulk met een vrij schrikwekkende vorm, is Jennifer als She-Hulk een elegantere verschijning. Weliswaar groen maar een behoorlijke babe.
Single Green Female
Jennifer Walters is advocate, assistent procureur, met uitstekende vooruitzichten om de volgende procureur te worden. Ze leeft in een wereld waar helden zoals Captain America, Thor en andere Avengers gewoon gekend zijn (na de snap, Tony Stark is er niet meer) en haar neef is Bruce Banner die nu voltijds als Hulk, te zeggen Smart Hulk, door het leven gaat. Door een ongeluk komt het bloed van Hulk Banner in de bloedsomloop van Jen terecht. De adrenaline zorgt voor een onmiddellijke transformatie en de nieuwbakken Hulkette gaat er als een speer vandoor. Aangezien het toch geen vanzelfsprekendheid is om plots superkrachten te bezitten, probeert Bruce Banner toch om zijn nichtje wat wegwijs te maken, maar Jennifer heeft absoluut geen zin om superheldin te zijn. Mensen helpen, jazeker, maar als advocate in de job waar ze zo hard voor gewerkt heeft. Al snel blijkt echter dat weinig kantoren zitten te wachten op een werknemer met She-Hulk capaciteiten. Een prestigieus advocatenkantoor kan Jennifer uiteindelijk wel een baan aanbieden: hoofd van de afdeling Superhuman Law.
‘Iets’ doen met het personage She-Hulk gaat al jaren rond in Hollywood. Geruchten van een film toen Hulk in de zalen kwam, toen de MCU echt stoom begon te krijgen, bleken telkens op niets uit te draaien. Actrices werden gelinkt en prompt weer in de koelkast gestopt. Tot nu. She-Hulk komt op het scherm op haar heel eigen manier. De serie heeft afleveringen van om en bij de dertig minuten en een hoog ‘Ragnarok’-gehalte van zowel humor als verhaal. Het format is uitermate geschikt als kennismaking met Tatiana Maslany als Jennifer Walters. Maslany toonde in Orphan Black al dat ze een onvoorstelbaar breed gamma aan personages aankan en haar Jen is wat ze kunnen noemen een dotje. Walters is erg close met haar assistente Nikki (Ginger Gonzaga, Family Guy, Kidding) en de vriendschap sprankelt zo van het scherm dat je zelf direct ook wel een drankje wil meepikken. Maslany breekt ook af en toe the fourth wall wat het idee van een onderonsje onder kameraden nog versterkt. Naast Jennifer Walters ontbreekt ook Hulk zelf, Mark Ruffalo, niet op het appel als bezorgde neef en expert groen-zien. Er zijn een aantal Marvel Universe cameo’s die ik nu niet ga verklappen maar altijd prima in het verhaal ingepast. Ook al geeft Jen te kennen dat ze wéét dat er precies steeds wel een gastoptreden is, het doet niet af van de focus op het She-Hulk verhaal. Alles lijkt op te bouwen naar de moeder van alle girl fights tussen Jennifer Hulk en ene Titania, een superkrachten-hebbende influencer (hoe modern!). Scripts zijn van de hand Jessica Gao, die al strepen verdiende bij Rick & Morty, Silicon Valley en productie is van de hand van Kat Coiro (Marry Me, Dead to Me) en Anu Valia (And Just Like That, Shrill).
Eerlijk, She-Hulk is gemaakt door vrouwen en in de eerste afleveringen hebben enkele momenten waar ik (vrouw, beloofd) wel moest grinniken en die mooi opgezet zijn (denk aan de incel) of gewoon bittere waarheid zijn. Maar het zou jammer zijn om She-Hulk te gaan pinnen als chick tv want er is genoeg om de meesten te boeien. Het post-snap universum is een interessante plaats voor mens/supermens/alien interacties en een rechtszaal maakt voor een fris toneel om de confrontaties en problemen van een nieuwe realiteit te laten spelen. Wie Taika Waititi’s werk kon smaken, actie en humor maar met ook wel echt een storyline, zal deze op prijs stellen. Het enige échte minpunt is … de CGI, ja, inderdaad. Als Jen is Maslany een klein ding, als Hulk een statueske amazone, alleen zijn er precies twee versies: eentje wanneer She-Hulk ‘gewoon’ werkt of praat - en dan is Maslany met makeup en klassieke effecten een heel aanvaardbaar beeld - en dan is er de actie/vechtende SH die er in 2022 na talloze films nog uitziet als ‘amai, dees is echt wel op de computer gemaakt’. En het verschil tussen beiden is duidelijk. Maar het schoonheidsfoutje is eigenlijk het enige schoonheidsfoutje.
She-Hulk: Attorney at Law zal op 18 augustus landen op Disney+ en gaat negen afleveringen van een half uur (ongeveer) inhouden.
The female is the deadlier species
Wanneer een vrouw zo ongeveer om het even wat wil gaan doen dat een man óók doet, krijg je gemorrel. Van de man, wel te verstaan. Wat de redenering ook is, van ‘ik had het net zo rustig’ helemaal tot ‘wie heeft die losgemaakt van de pompsteen’ en zo ongeveer alle onzin tussenin, het blijft een feit dat veel jongens toch nog altijd niet altíj́d graag met meisjes spelen. Bij (super)helden ligt het niet anders, elke vrouwelijke incarnatie mag steeds rekenen op bakken kritiek (en relegatie naar een aantal spank banks). Natuurlijk is het soms wel terecht, makers zijn bij tijden schuldig aan nogal overduidelijk snel geld ruiken door gewoon een switch te gaan maken om de andere vijftig procent van het publiek te gaan aanspreken. De tekenaar van de allereerste vrouwelijke heldin was een vrouw, maar eentje die haar ambigue tweede naam gebruikte omdat het in de jaren dertig en veertig niet echt goed overkwam dat een vrouw de stoere comics voor bijvoorbeeld Reg’lar Fellers Heroic Comics zou tekenen. In 1941 kwam Tarpé Mills (eigenlijk June Tarpé Mills) met The Black Fury (acht maanden later kwam Wonder Woman).
Door een communicatiefoutje komt Marla Drake met dezelfde jurk als een andere jongedame op een feestje. Om deze horror te ontsnappen, verkleedt ze zich in een zwarte catsuit maar voor ze haar - ongetwijfeld gedurfde - entrée kan maken, raakt ze verzeild in een vechtpartij. Door poeder uit haar compact te blazen en de klauwen aan haar pak te gebruiken, wint ze van de aanvallers en is een heldin geboren. De populariteit is gigantisch, tijdens de oorlogsjaren vecht Miss Fury (‘Miss’ om nog duidelijker te maken dat dit een dame was) met de meest krankzinnige vijanden, vaak Nazis. Marla Drake was veel ‘gewoner’ dan Diana Prince (Wonder Woman) maar net daardoor specialer. Meerdere romantische partners, krachtig zonder superkrachten, slim en zelfs alleenstaande moeder (door adoptie, wel). Helaas werd na de oorlog terug de nadruk gelegd op de rol van de teruggekeerde heldhaftige vaders/echtgenoten en werd Miss Fury gezien als gevaarlijk voor jonge geesten. In 1954 kwam de Comics Code Authority, die aangaf wat wel en niet correct geacht werd in comics. Vrouwen moesten ‘traditionele genderpatronen’ volgen … Miss Fury kwam ten einde.
She-Hulk ook wel genaamd Jennifer Walters is - net als alle fantastische vrouwen - in februari 1980 ten tonele verschenen. Na een aanslag moet Jennifer een bloedtransfusie krijgen en ze ontvangt deze van haar neef, Bruce Banner. Hierdoor krijgt Walters een ‘afgewaterde’ versie van de hulk-conditie van haar neef. Afgewaterd maar nog steeds met een enorme kracht (ze kan makkelijk een ton gaan opheffen) en het groen uitslaan bij heftige emoties. De transfusie kwam origineel na een schietincident. Jens vader is - eens te meer in de comic canon - een sheriff in Los Angeles en een gangstervijand van papa schoot de dochter neer. Door de gammaradiatie in het bloed van Banner en de intense woede die Walters voelt, komt het tot She-Hulk. In tegenstelling tot de Hulk met een vrij schrikwekkende vorm, is Jennifer als She-Hulk een elegantere verschijning. Weliswaar groen maar een behoorlijke babe.
Single Green Female
Jennifer Walters is advocate, assistent procureur, met uitstekende vooruitzichten om de volgende procureur te worden. Ze leeft in een wereld waar helden zoals Captain America, Thor en andere Avengers gewoon gekend zijn (na de snap, Tony Stark is er niet meer) en haar neef is Bruce Banner die nu voltijds als Hulk, te zeggen Smart Hulk, door het leven gaat. Door een ongeluk komt het bloed van Hulk Banner in de bloedsomloop van Jen terecht. De adrenaline zorgt voor een onmiddellijke transformatie en de nieuwbakken Hulkette gaat er als een speer vandoor. Aangezien het toch geen vanzelfsprekendheid is om plots superkrachten te bezitten, probeert Bruce Banner toch om zijn nichtje wat wegwijs te maken, maar Jennifer heeft absoluut geen zin om superheldin te zijn. Mensen helpen, jazeker, maar als advocate in de job waar ze zo hard voor gewerkt heeft. Al snel blijkt echter dat weinig kantoren zitten te wachten op een werknemer met She-Hulk capaciteiten. Een prestigieus advocatenkantoor kan Jennifer uiteindelijk wel een baan aanbieden: hoofd van de afdeling Superhuman Law.
Alles lijkt op te bouwen naar de moeder van alle girl fights.
‘Iets’ doen met het personage She-Hulk gaat al jaren rond in Hollywood. Geruchten van een film toen Hulk in de zalen kwam, toen de MCU echt stoom begon te krijgen, bleken telkens op niets uit te draaien. Actrices werden gelinkt en prompt weer in de koelkast gestopt. Tot nu. She-Hulk komt op het scherm op haar heel eigen manier. De serie heeft afleveringen van om en bij de dertig minuten en een hoog ‘Ragnarok’-gehalte van zowel humor als verhaal. Het format is uitermate geschikt als kennismaking met Tatiana Maslany als Jennifer Walters. Maslany toonde in Orphan Black al dat ze een onvoorstelbaar breed gamma aan personages aankan en haar Jen is wat ze kunnen noemen een dotje. Walters is erg close met haar assistente Nikki (Ginger Gonzaga, Family Guy, Kidding) en de vriendschap sprankelt zo van het scherm dat je zelf direct ook wel een drankje wil meepikken. Maslany breekt ook af en toe the fourth wall wat het idee van een onderonsje onder kameraden nog versterkt. Naast Jennifer Walters ontbreekt ook Hulk zelf, Mark Ruffalo, niet op het appel als bezorgde neef en expert groen-zien. Er zijn een aantal Marvel Universe cameo’s die ik nu niet ga verklappen maar altijd prima in het verhaal ingepast. Ook al geeft Jen te kennen dat ze wéét dat er precies steeds wel een gastoptreden is, het doet niet af van de focus op het She-Hulk verhaal. Alles lijkt op te bouwen naar de moeder van alle girl fights tussen Jennifer Hulk en ene Titania, een superkrachten-hebbende influencer (hoe modern!). Scripts zijn van de hand Jessica Gao, die al strepen verdiende bij Rick & Morty, Silicon Valley en productie is van de hand van Kat Coiro (Marry Me, Dead to Me) en Anu Valia (And Just Like That, Shrill).
Eerlijk, She-Hulk is gemaakt door vrouwen en in de eerste afleveringen hebben enkele momenten waar ik (vrouw, beloofd) wel moest grinniken en die mooi opgezet zijn (denk aan de incel) of gewoon bittere waarheid zijn. Maar het zou jammer zijn om She-Hulk te gaan pinnen als chick tv want er is genoeg om de meesten te boeien. Het post-snap universum is een interessante plaats voor mens/supermens/alien interacties en een rechtszaal maakt voor een fris toneel om de confrontaties en problemen van een nieuwe realiteit te laten spelen. Wie Taika Waititi’s werk kon smaken, actie en humor maar met ook wel echt een storyline, zal deze op prijs stellen. Het enige échte minpunt is … de CGI, ja, inderdaad. Als Jen is Maslany een klein ding, als Hulk een statueske amazone, alleen zijn er precies twee versies: eentje wanneer She-Hulk ‘gewoon’ werkt of praat - en dan is Maslany met makeup en klassieke effecten een heel aanvaardbaar beeld - en dan is er de actie/vechtende SH die er in 2022 na talloze films nog uitziet als ‘amai, dees is echt wel op de computer gemaakt’. En het verschil tussen beiden is duidelijk. Maar het schoonheidsfoutje is eigenlijk het enige schoonheidsfoutje.
Conclusie
Net als Miss Marvel zou je op het eerste zicht gaan denken dat She-Hulk een bepaald doelpubliek heeft, maar net als bij eerstgenoemde zou het echt jammer zijn om dat te laten tegenhouden van te kijken met een open geest. Dit is een solide aanwinst voor het MCU en ik kijk uit naar de volgende vijf afleveringen met goede hoop dat het op dezelfde sprankelende lijn blijft. Het is vrij kort, de pas zit er goed in en het verhaal is ongecompliceerd genoeg om vele kanten uit te kunnen en misschien zelfs een lang leven te hebben zonder in de films gepropt te worden als gimmick (een lot dat ik vrees voor Miss Marvel). Dit is een ontspannend half uurtje onder vrienden, alle charme van het beste van de Marvel Cinematic Universe met toch een fris startpunt. Swipe rechts!
Pro
- Format
- Tatiana Maslany
- Cameo’s
- Grappig
Con
- CGI van ‘actie’ She-Hulk
8
Over deze serie
Beschikbaar vanaf
18 augustus 2022
Genre
- Actie
- Avontuur
- Familie
- Fantasie
- Komedie
Speelduur
30 minuten
Regie
Cat Koiro, Anu Valia
Cast
Tatiana Maslany, Ginger Gonzaga, Mark Ruffalo, …
Uitgever
Disney +
is een geweldige casting keuze.
