Review: The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me

Er is één jaarlijkse afspraak met BeyondGamer @Reaper die elke keer opnieuw vaststaat: het samen uitspelen van de jaarlijkse release uit The Dark Pictures Anthology. Dit jaar brengt ontwikkelaar Supermassive Games The Devil in Me naar ons, het vierde deel uit de reeks en tevens ook de afsluiter van het eerste seizoen. Of het een knaller van formaat wordt, lees je in onderstaande review.

Mijn horrorcarrière startte met The Dark Pictures Anthology. Dat gebeurde vier jaar geleden met Man of Medan en dit viel erg in de smaak. Ook opvolger House of Ashes smaakte naar meer en vorig jaar was het dan tijd voor Little Hope. Drie games waarin je, eventueel samen met een speelpartner, de controle krijgt over een assortiment aan personages die je naar het einde moet loodsen. Dat is echter optioneel, want het leven van elk bestuurbaar personage heb je volledig zelf in handen. Afhankelijk van de keuzes die jij (eventueel samen met je coöperatieve partner) maakt, zullen de personages al dan niet overleven. En dit is dus ook het geval bij de nieuwste iteratie: The Devil in Me.

TDIM_Screenshot_2.png


Murder Castle

H.H. Holmes is terug van weggeweest. The Devil in Me neemt je namelijk mee in een verhaal waarin hij zowat de hoofdrol speelt. Herman Mudgett, beter bekend als Dr. Henry Howard Holmes, is namelijk Amerika's eerste seriemoordenaar. Hoeveel moorden hij gepleegd heeft, is niet geweten. Zelf bekende hij er tijdens zijn terechtstelling 27, maar sommigen menen dat het aantal zelfs tot tegen de tweehonderd gaat ... Het grootste deel daarvan zou hij hebben vermoord in het The World's Fair Hotel te Chicago, dat gebouwd werd voor de wereldtentoonstelling in 1893. Dit hotel is zo ontworpen dat, eens je binnen ging, de kans zo goed als nihil was dat je er levend uit zou komen. Hoewel H.H. Holmes reeds in 1896 overleden is, is hij in The Devil in Me terug.

The Devil in Me pakt het grootser aan dan voorheen.


Het hotel dat destijds gebouwd werd, werd afgebroken. H.H. Holmes heeft echter een fan en dat treft voor een productieploeg die een documentaire over de seriemoordenaar wil maken. Lonnit Entertainment is een klein productiebedrijf dat een reeks over seriemoordenaars maakt en krap bij kas zit. Het sluitstuk over H.H. Holmes zou in het water vallen, maar 'gelukkig' krijgt Charlie, de eigenaar van het productiebedrijfje, een anoniem telefoontje. Een rijke architect heeft namelijk een huis geërfd waarvan de inrichting zo goed als een kopie is van het oorspronkelijke gebouw. Ze mogen er gratis komen filmen en die kans grijpen ze met beide handen. Uiteraard hebben ze niet door dat ze een grote vergissing begaan ...

TDIM_Screenshot_3.png


Puzzel hier, rollende kop daar ...

The Devil in Me schotelt je weer vijf speelbare personages voor. In tegenstelling tot de drie andere games, heeft elk personage nu een unieke vaardigheid. Zo kan Charlie deuren en schuiven openen met zijn visitekaartje en kan technicus Jamie haar kunsten tonen op elektrisch vlak. Zo moet ze zekeringkasten repareren om kamers van stroom te voorzien. Erin is een stagiaire en heeft nog niet zo'n goede band met de rest van de crew, al kan ze met behulp van haar koptelefoon en micro door muren luisteren. Je zult regelmatig gebruik moeten maken van deze vaardigheden om verder te geraken en ik ervaar ze als een leuke toevoeging. Op die manier worden er namelijk enkele puzzels in de game geïntroduceerd.

Het doodgaan zelf is uiteraard geen nieuwigheidje en zit er al sinds de eerste game in. Maak je de foute keuzes, dan kan dit wel eens het einde betekenen voor een bepaald personage. Ook de emotionele banden tussen de personages zelf is van belang. Het heeft namelijk invloed op de keuzes die je later zult maken. Zo kan Erin vast komen te zitten terwijl ook een van de anderen gevaar loopt. Kies je dan het personage waarmee je een sterke band hebt, of kies je toch voor Erin, de stagiaire die je nog niet lang kent? Hoe dan ook, in The Devil in Me kan iedereen levend het einde halen of kan iedereen sterven. Ook alles daartussen is mogelijk. In mijn online speelsessie met @Reaper haalden twee van de vijf personages het einde, terwijl de anderen op vreselijke manieren om het leven kwamen.

TDIM_Screenshot_10.png


Lucratieve moorden

Tijdens een previewsessie enkele maanden geleden werd duidelijk dat The Devil in Me de spelers een aantal lucratieve en vreselijke moorden zal voorschotelen, en ik kan de Game Director geen ongelijk geven. Hoe de personages aan hun einde kunnen komen, ga ik uiteraard niet verklappen. Het is aan jullie zelf om daar al dan niet achter te komen. Weet wel dat doodgaan in de games van Supermassive Games achter kleine hoekjes schuilt. Enkele foute keuzes maken is al genoeg en weet ook dat de tijd niet teruggedraaid kan worden. Dood is dood en daar valt niets meer aan te veranderen. Hoe vroeger je personages sterven, hoe korter het spel ook wordt. The Devil in Me is wel een stukje langer dan voorgaande games. Je mag toch rekenen op een zestal uurtjes afhankelijk van hoelang je iedereen in leven kunt houden.

Zin in een verschrikkelijke dood?


Naast de unieke vaardigheden voor elk personage, zijn er ook nog een aantal andere nieuwe elementen terug te vinden in The Devil in Me. Zo zijn de ruimtes waarin je kunt rondlopen meer open dan in voorgaande games, kun je op, onder of over voorwerpen kruipen, zijn er dingen om te verplaatsen waardoor je een nieuwe weg creëert, en meer. Ook kun je nu op sommige momenten kiezen of je al dan niet gaat schuilen en werd er een knop toegevoegd waardoor je in staat bent om te rennen. Hierdoor kun je toch iets sneller vooruit, terwijl je in voorgaande games vaak al slenterend de boel moest verkennen. Voorwerpen die je vindt, kun je trouwens ook bijhouden. Je weet nooit of een sleutel later in het spel handig van pas kan komen. Wie weet betekent het wel je enige kans op overleven.

The Devil in Me is op veel vlakken een vooruitgang. Zo ziet de game er grafisch beter uit en zijn de laadtijden ook een stuk sneller. Dit laatste was vooral een verademing tijdens mijn online speelsessies, want door bugs moesten we regelmatig de boel opnieuw starten. Personages die constant achter zich kijken, iemand die zonder input op de controller zomaar een heel eind terugkeert, een personage waar geen beweging in te krijgen is, en meer, waren storende elementen. Ook voorgaande spellen waren niet zonder bugs, maar nu lijkt het geheel op technisch vlak toch ietsje minder afgewerkt. Of we daarvoor een kop moeten laten rollen? Absoluut niet. Zolang het in de volgende game, de start van het tweede seizoen dat wordt geteased aan het einde van The Devil in Me, maar weer niet opnieuw gebeurt.

Conclusie

The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me is een waardige afsluiter van het eerste seizoen bestaande uit vier games. The Devil in Me is langer, donkerder en biedt op gameplayvlak meer dan voorgaande spellen. Zo zijn er nu puzzels en heb je wat meer bewegingsvrijheid. Verwacht je wel aan meer van hetzelfde. Zo kun je nog altijd je personages verliezen of allemaal levend meenemen naar het einde van het spel, al is die kans klein. Helaas verloopt de besturing niet altijd even vlot en zijn er in de online coöperatieve modus een heleboel bugs te bespeuren. Hopelijk raken deze opgelost met een patch.

Pro

  • Online co-op
  • Qua verhaal beste uit de reeks
  • Toevoeging puzzels leuke aanwinst
  • Stukje langer dan voorgaande spellen

Con

  • Heleboel bugs in online co-op
  • Besturing niet top
7.5

Over

Beschikbaar vanaf

18 november 2022

Gespeeld op

  1. PlayStation 5

Beschikbaar op

  1. PC
  2. PlayStation 4
  3. PlayStation 5
  4. Xbox One
  5. Xbox Series X|S

Genre

  1. Adventure
  2. Horror

Ontwikkelaar

  1. Supermassive Games

Uitgever

  1. Bandai Namco Entertainment
 
Terug
Bovenaan