Als je een minuscuul mannetje bent dat de leiding heeft over wezens die nóg kleiner dan jou zijn, en je bent niet opgewassen tegen alles wat groter is, wat is de ideale aanpak om zulke oppositie te overmeesteren? “Verdeel en heers,” een tactiek die Captain Olimar maar al te vaak moest gebruiken om zichzelf uit hachelijke situaties te redden. Keer op keer breken zijn ruimtevarende expedities hem zuur op en bij aanvang ervan bewijst Pikmin 4 dat hij zijn reputatie (van ongelofelijke pechvogel) absoluut verdient. Olimars ongeluk doet hem gelukkig niet de das om, want net als in het derde deel van deze franchise tracht een reddingsteam hem uit de nood te helpen. Raar genoeg stort ook het schip van dit team op dezelfde planeet neer, waardoor jij als speler een voor de hand liggend doel voor ogen hebt. Verzamel alle brokstukken zodat je het schip aan de praat kunt krijgen, stel tegelijkertijd Olimars positie vast en – het belangrijkst van allemaal – overleef in de gevaarlijke natuur van een onbekend gebied!
Pikmin 4
, los van het bovenstaande scenario, verlangt kort samengevat dat je dag na dag op stap gaat. Dit tegen de klok nota bene, hoewel de tijdslimiet in dit geval niet even strikt is als die van bijvoorbeeld het oorspronkelijke spel. Ja, je moet nog steeds je plannen vóór zonsondergang uitvoeren, maar in deze sequel hoef jij je geen zorgen te maken over een ultimatum dat na dertig in-game dagen verstrijkt. Een beperkte hoeveelheid tijd was altijd een cruciaal facet waar de gameplay rond draaide, doch door de jaren heen verdeelde deze fixatie de meningen van fans. Ikzelf prefereer de meer veeleisende iteraties, maar de meesten hebben daarentegen de voorkeur aan het kalmere Pikmin 2, beter bekend als dé topfavoriet van de serie. Een enigszins relevante anekdote, want ik vermoed dat die onenigheid de structuur van Pikmin 4 potentieel bepaalde, op basis van een aantal verdere overeenkomsten die ik tussen de twee games opmerkte. Is dit echter een compromis dat al bij al een negatieve invloed uitoefent op de identiteit van Pikmin 4?
Hoe ga je namelijk aan de slag in Pikmin 4, aangezien we de serie (sinds diens origines) als een onorthodoxe real-time strategy game kunnen omschrijven? Standaard beschik je over een basis waarmee je meer manschappen kunt produceren, maar je leger van onderdanige Pikmin stelt aanvankelijk weinig voor. Je kan pas de volgende lading Pikmin oproepen nadat je het leven van een vijandelijke creatuur berooft en iedere gesneuvelde opponent moet je bovendien fysiek naar je basis transporteren, wat eveneens x aantal Pikmin vereist. Elke vijand vertegenwoordigt echter een ander soort gevaar, want zowel de plaatselijke fauna als jouw Pikmin werden met diverse sterke en zwakke punten ontworpen. Je moet dus frequent nadenken hoe je de risico’s eventueel kunt verminderen, maar je kunt ook andere opties overwegen indien een specifieke vijand (zoals een boss) je petje te boven gaat. Een gevecht is soms louter een keuze in plaats van een verplichting, laat staan dat iedere level een resem aparte beloningen herbergt. Die beloningen vergen echter wat puzzelwerk, waarvoor jij telkens middelen opzij moet zetten, terwijl de klok natuurlijk voort blijft tikken.
Wat mij betreft ging Nintendo ook niet ver genoeg met het concept van de missies die ‘s nachts plaatsvinden, welke à propos een primeur voor de franchise is. Hier reduceerde men het totaal aanbod van objectieven dat een speler moet jongleren, waardoor de confrontaties zich nu op een defensieve instelling fixeren. Met behulp van een nieuw Pikmin-type dat alleen gedurende dit tijdstip opduikt, moet je fragiele structuren tegen een menigte van woeste monsters bewaken, totdat je het spel een sap als beloning overhandigt. Meestal neemt iedere instantie enkel een handvol minuten in beslag en het sap dient (op functioneel niveau) ergens voor, maar ik vond het balen dat je na de eerste missie reeds doorhebt wat je van de rest kunt verwachten. Verre van erbarmelijk, deels dankzij de korte duur, maar het wist me eerlijk gezegd nauwelijks te interesseren …
Als laatste kunnen we ook amper mopperen over de objectieve meerwaarde van het spel, tenzij je lange avonturen als een afknapper beschouwt. Wil je een save file met 100% voltooiing tot stand brengen, dan zal je minstens 25 à 30 uur opzij moeten leggen wegens de verreikende schaal van Pikmin 4. Nintendo rustte het spel namelijk uit met honderden (verplichte en optionele) collectibles, met daarbovenop een opeenhoping van sidequests. Die queestes zijn echter ongeïnspireerd en eenvoudig, omdat je ze zonder nadenken kunt afronden door normaal te spelen, maar soit, op zich is dit geen ramp. De Dandori Battles en Dandori Challenges waren ter vergelijking veel toffer, want deze zijdelingse activiteiten testen je begrip van de mechanics uit, compleet met high scores en bijbehorende medailles. De postgame-portie van het spel is overigens substantieel, hoewel we geen verklaringen mogen afleggen over de precieze inhoud ervan, en Pikmin 4 heeft als kers op de taart een multiplayer modus. Dit component is jammer genoeg een gemiste opportuniteit, want het is immers een lokale bedoening. Online co-op voor de campagne kon hypothetisch gezien een fantastische aanwinst zijn doordat Oatchi nu bestaat, maar die kans is helaas door Nintendo’s vingers geglipt.
Pikmin 4
Cast Away
Het antwoord op die vraag hangt natuurlijk af van je persoonlijke verwachtingen omtrent een sequel. Pikmin 4 is geen drastische heruitvinding van wat men voordien bedacht, maar Nintendo examineerde niettemin welke eigenschappen al dan niet naar behoren werkten, en hoe ze tevens gepaste nieuwigheden konden toevoegen. In de vorige games bijvoorbeeld bekeek je iedere dag uitsluitend via een isometrisch perspectief, terwijl je nu alles door de lens van een flexibele camera kunt beleven, zowel van dichtbij als van veraf. Net als in Pikmin 2 en 3 word je ook hier vergezeld door een assistent die je eender wanneer kunt besturen, maar de hondachtige Oatchi is ter vergelijking een meer praktische vervanging. Compacte missies zoals de grotten in Pikmin 2 komen opnieuw tevoorschijn, maar Nintendo fleurde ze op met extra variatie en zelfs enkele unieke omstandigheden, zoals de mogelijkheid om ‘s nachts rond te dwalen. Alvorens ik een meer gedetailleerde uitleg over deze zonet opgesomde punten kan schrijven, moet ik eerst nog even de algemene gameplay bespreken.Zoveel mogelijk taken gedurende één dag verrichten met zo min mogelijk Pikmin-slachtoffers blijft deugd doen ...
Hoe ga je namelijk aan de slag in Pikmin 4, aangezien we de serie (sinds diens origines) als een onorthodoxe real-time strategy game kunnen omschrijven? Standaard beschik je over een basis waarmee je meer manschappen kunt produceren, maar je leger van onderdanige Pikmin stelt aanvankelijk weinig voor. Je kan pas de volgende lading Pikmin oproepen nadat je het leven van een vijandelijke creatuur berooft en iedere gesneuvelde opponent moet je bovendien fysiek naar je basis transporteren, wat eveneens x aantal Pikmin vereist. Elke vijand vertegenwoordigt echter een ander soort gevaar, want zowel de plaatselijke fauna als jouw Pikmin werden met diverse sterke en zwakke punten ontworpen. Je moet dus frequent nadenken hoe je de risico’s eventueel kunt verminderen, maar je kunt ook andere opties overwegen indien een specifieke vijand (zoals een boss) je petje te boven gaat. Een gevecht is soms louter een keuze in plaats van een verplichting, laat staan dat iedere level een resem aparte beloningen herbergt. Die beloningen vergen echter wat puzzelwerk, waarvoor jij telkens middelen opzij moet zetten, terwijl de klok natuurlijk voort blijft tikken.
Multi-tasking, ahoy!
Zoveel mogelijk taken gedurende één dag verrichten met zo min mogelijk Pikmin-slachtoffers blijft deugd doen, want Nintendo bewaarde het fun-gehalte achter deze centrale routine! Toch vind ik dat de inclusie van Oatchi de catharsis van een voorzichtig uitgevoerde plan beduidend dempt, omdat hij na verloop van tijd gewoonweg té veelzijdig wordt. Oatchi kun je namelijk gradueel evolueren met nieuwe vaardigheden, extra kracht, hogere mobiliteit, enzovoort, afhankelijk van hoeveel individuen jij naar je basis escorteert. De trouwe tweevoeter in kwestie kan zelfs in z’n ééntje zware objecten tillen nadat jij voldoende upgrades vrijspeelt, wat vanaf dat moment het bewust balanceren van de verscheidene Pikmin-types onderdrukt. Pikmin 4 verergert dit probleem met unlockable gadgets voor je eigen personage, dus uiteindelijk daalde de uitdaging aanzienlijk, ten minste totdat ik de endgame- en postgame-fases van het spel bereikte.Wat mij betreft ging Nintendo ook niet ver genoeg met het concept van de missies die ‘s nachts plaatsvinden ...
Wat mij betreft ging Nintendo ook niet ver genoeg met het concept van de missies die ‘s nachts plaatsvinden, welke à propos een primeur voor de franchise is. Hier reduceerde men het totaal aanbod van objectieven dat een speler moet jongleren, waardoor de confrontaties zich nu op een defensieve instelling fixeren. Met behulp van een nieuw Pikmin-type dat alleen gedurende dit tijdstip opduikt, moet je fragiele structuren tegen een menigte van woeste monsters bewaken, totdat je het spel een sap als beloning overhandigt. Meestal neemt iedere instantie enkel een handvol minuten in beslag en het sap dient (op functioneel niveau) ergens voor, maar ik vond het balen dat je na de eerste missie reeds doorhebt wat je van de rest kunt verwachten. Verre van erbarmelijk, deels dankzij de korte duur, maar het wist me eerlijk gezegd nauwelijks te interesseren …
A Bug’s Life
Kan ik verdere klachten opsommen? Behalve de overijverige tutorialization die regelmatig het tempo van de eerste uren verstoort, niet echt nee. Pikmin 4 komt in een mum van tijd uiterst charmant uit de hoek, omdat Nintendo het spel overlaadde met een excentrieke persoonlijkheid. Vooral de titulaire beestjes die loyaal al jouw bevelen gehoorzamen, wekken moeiteloos instinctieve reacties op met hun schattig gepiep, of wanneer ze panisch rondlopen indien je ergens een fout begaat. De presentatie is een succesvolle combinatie van een serene atmosfeer, gemengd met surrealistische monsters (met uitgesproken animaties) die herkenbare, alledaagse locaties bevolken. Dit is tevens iets dat de schrijvers achter het spel al te graag benutten voor een vleugje droge humor, want men heeft de gewoonte om (in de Piklopedia en elders) amusante theorieën aan banale voorwerpen te koppelen. Met de technische stabiliteit van Pikmin 4 zit het eveneens snor voor een Nintendo Switch-game in 2023: het behoudt een stabiele 30 frames per seconde, het oogt aantrekkelijk dankzij diens artistieke regie en het voelde ten slotte gepolijst aan.Als laatste kunnen we ook amper mopperen over de objectieve meerwaarde van het spel ...
Als laatste kunnen we ook amper mopperen over de objectieve meerwaarde van het spel, tenzij je lange avonturen als een afknapper beschouwt. Wil je een save file met 100% voltooiing tot stand brengen, dan zal je minstens 25 à 30 uur opzij moeten leggen wegens de verreikende schaal van Pikmin 4. Nintendo rustte het spel namelijk uit met honderden (verplichte en optionele) collectibles, met daarbovenop een opeenhoping van sidequests. Die queestes zijn echter ongeïnspireerd en eenvoudig, omdat je ze zonder nadenken kunt afronden door normaal te spelen, maar soit, op zich is dit geen ramp. De Dandori Battles en Dandori Challenges waren ter vergelijking veel toffer, want deze zijdelingse activiteiten testen je begrip van de mechanics uit, compleet met high scores en bijbehorende medailles. De postgame-portie van het spel is overigens substantieel, hoewel we geen verklaringen mogen afleggen over de precieze inhoud ervan, en Pikmin 4 heeft als kers op de taart een multiplayer modus. Dit component is jammer genoeg een gemiste opportuniteit, want het is immers een lokale bedoening. Online co-op voor de campagne kon hypothetisch gezien een fantastische aanwinst zijn doordat Oatchi nu bestaat, maar die kans is helaas door Nintendo’s vingers geglipt.
Conclusie
Ben ik bereid om Pikmin 4 als dé definitieve sequel te bestempelen? Neen … maar Nintendo creëerde wel een respectabel ‘Best of Pikmin’ pakket, zeker als jij in het verleden nooit de reeks uitprobeerde. Dit kleurrijke vierde deel bevat niet alleen een heleboel content, maar ook een pak kleinere innovaties die het vertrouwde formaat lichtjes verfrissen, plus Quality-of-Life features waarmee men het controleren comfortabeler maakte. Sommige van deze bedenkingen introduceren naar mijn mening echter negatieve gevolgen – zie bijvoorbeeld wat ik over Oatchi zei – die het merendeel van de campagne té gemakkelijk maken. Ik ben nu eenmaal een hopeloze masochist die de stresserende tijdslimiet van vroeger apprecieerde en zelfs noodzakelijk vond, maar dat kwam in Pikmin 4 helaas niet aan bod. Ik geef echter toe dat ik oprecht van deze luchthartige strategy game heb genoten, ongeacht wat ik verkies, want de Pikmin-serie beschikt nog steeds over een zekere schoonheid die weinig concurrerende ontwikkelaars kunnen kopiëren.
Pro
- De natuurlijke schoonheid
- Compleet qua content
- Gameplay zit nog steeds (grotendeels) goed in elkaar
- Voor sommigen is de minder strenge tijdslimiet een pluspunt
Con
- Overijverige tutorialization
- Nogal aan de lange kant
- Oatchi heeft uiteindelijk een té dominant effect
- De nachtmissies maken hun potentieel niet waar
8
Over
Beschikbaar vanaf
21 juli 2023
Gespeeld op
- Nintendo Switch
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
Genre
- Adventure
- Strategy
Ontwikkelaar
- Nintendo
Uitgever
- Nintendo
