Volgende week vrijdag verschijnt Ghostwire: Tokyo, het nieuwste spel van Tango Gameworks, de studio die je waarschijnlijk kent van The Evil Within en diens sequel. Met Ghostwire: Tokyo krijgen we opnieuw een stevige dosis horror voorgeschoteld, gecombineerd met een openwereldsetting waarbij je op verkenning mag gaan in een verlaten Tokio. In februari mocht ik al wat neerpennen over het spel in een eerste preview, maar dit was gebaseerd op een presentatie waarbij onder meer regisseur Kenji Kimura ons een blik gunde op wat we mogen verwachten van Ghostwire: Tokyo. Intussen ben ik al enkele dagen aan de slag met het spel en in aanloop naar de review die jullie volgende week mogen verwachten, deel ik alvast graag mijn eerste bevindingen in deze hands-on preview.
In Ghostwire: Tokyo speel je als Akito, een overlever van een mysterieuze gebeurtenis waardoor 99% van de bevolking van Tokio stierf en verdween. In hun plaats kwamen de Visitors, bovennatuurlijke bezoekers uit de geestenwereld. Zij zijn echter niet alleen, want er loopt nog een ander sinister figuur rond samen met zijn handlangers. Dit groepje verbergt zich achter Kabuki-maskers en de leider van de groep krijgt zo al snel de naam Hannya aangemeten. Hij lijkt de oorzaak te zijn van de gebeurtenissen en het zal jouw taak zijn om zijn plannen te stoppen. Voor Akito is er ook een persoonlijk motief om hem te stoppen, want Hannya ontvoerde Akita's zus voor een geheimzinnig ritueel. Gelukkig sta je er niet alleen voor, want je krijgt de hulp van KK, een detective die ook een appeltje te schillen heeft met Hannya.
Spelen met bovennatuurlijke krachten
Eén klein probleempje: KK is dood en neemt daarom bezit van jouw lichaam. Na wat gebikker, ontdek je al snel dat er heel wat voordelen verbonden zijn aan het feit dat hij in je lichaam huist. Zo zal je niet alleen de gevaarlijke mist kunnen verdrijven door de poorten aan schrijnen te zuiveren, maar zal je ook beschikken over bovennatuurlijke krachten waarmee je de Visitors kan bevechten. Deze krachten, genaam Ethereal Weaving, bestaan uit aanvallen gebaseerd op de natuurkrachten. Ghostwire: Tokyo speel je vanuit het eerstepersoonsperspectief, waardoor het spel een beetje aanvoelt als een first-person shooter, maar in plaats van geweren gebruik je jouw handen om de vijanden te lijf te gaan. Hoewel het mikken en schieten lichtjes klungelig aanvoelt, bederft dit gelukkig niet de pret. Want deze magische aanvallen afvuren op vijanden voelt best wel bevredigend aan, zeker wanneer je de kern van de vijanden begint uit te rukken en je jouw aanvallen begint te upgraden. De vijanden zelf zijn ook niet alledaags, want Tango Gameworks baseerde zich op de Japanse folklore en stadslegenden voor het ontwerp van de vijanden.
Deze mythologie en stadslegenden lijken zowat de rode draad te vormen in Ghostwire: Tokyo. Enkele van de sidequests die ik al kon ontdekken, lijken bijvoorbeeld letterlijk gebaseerd te zijn op Japanse stadslegenden. Maar ook andere elementen zoals de Torii-poorten die je moet zuiveren, de Jizo-standbeelden die je krachten sterker maken, het gebruik van Katashiro om zielen te absorberen, andere talismans zoals Magatama die je zal verzamelen, en de figuren die je zal tegenkomen zoals verschillende Yokai en andere monsterlijke verschijnselen, tonen aan dat Ghostwire: Tokyo doordrenkt is van de Japanse mythologie en religie, zijnde Shinto en boeddhisme. Voor iemand zoals mij die een zekere affiniteit heeft met Japan en haar cultuur, is de wereld die Ghostwire: Tokyo te bieden heeft bijzonder fijn om in te vertoeven.
Tokyo zoals je het nog nooit gezien hebt
De spelwereld zelf waarin je mag rondlopen, draagt hier natuurlijk ook zijn steentje bij. Tokio is een van mijn favoriete vakantieoorden en ik heb het geluk gehad om de stad al enkele keren te mogen bezoeken. Het was dan ook bijzonder fijn om de realistisch nagebouwde locaties in het spel te kunnen ontdekken. Zo kon ik al het iconische Shibuya-kruispunt en -treinstation verkennen in de eerste twee hoofdstukken van het spel. Het eerste hoofdstuk in het spel is eigenlijk vrij lineair en dient vooral om je kennis te laten maken met het verhaal en de personages. Een van de grote locaties die je hier zal bezoeken is een ziekenhuis, waar je op zoek bent naar je zus, en hier tonen de makers ons dat ze de horror zeker niet zullen schuwen. Na het eerste hoofdstuk breekt het spel echter volledig open en krijg je een open wereld voorgeschoteld vol met sidequests, interessante locaties, verzamelobjecten en bruikbare items voor jou om op te rapen. Gelukkig zijn al deze zijactiviteiten nuttig in het spel, want voor zowat alles krijg je wel een beloning waarmee je jouw personage kan sterker maken of dingen kan kopen. En jawel, je kan de honden in het spel ook aaien en zelfs eten geven!
Tijdens de eerste uurtjes rondlopen in de wereld van Ghostwire: Tokyo was het bovendien puur genieten op visueel vlak. Dit is trouwens de eerste keer sinds ik een PlayStation 5 in huis heb, dat ik moeite heb met het kiezen tussen de Quality- en Performance-modus. Normaal is de keuze snel gemaakt, en ga ik resoluut voor zestig frames per seconde omdat het spel dan vloeiender speelt. Door de combinatie van de nachtelijke setting, de regen en de neonbelichting en reclameborden ziet het spel er door de aanwezigheid van ray tracing echter absoluut geweldig uit. De makers hebben het ons bovendien niet gemakkelijk gemaakt, want er zijn maar liefst vijf visuele modi waaruit je kan kiezen. Naast de inmiddels klassieke Quality- en Performance-modi heb je hier nog drie modi met een ongelimiteerde framerate. Maar het blijft een beetje als kiezen tussen de pest en cholera, want je wilt zowel de vloeiende beelden van de zestig frames per seconde en de visuele pracht van de Quality-modus. Ghostwire: Tokyo is dan ook een bijzonder sfeervolle game met een stevige scheut visueel indrukwekkende actie. Zij die het spel zullen spelen op PlayStation 5 zullen bovendien ook kunnen genieten van een optimale implementatie van de DualSense-features en haptische feedback.
In Ghostwire: Tokyo speel je als Akito, een overlever van een mysterieuze gebeurtenis waardoor 99% van de bevolking van Tokio stierf en verdween. In hun plaats kwamen de Visitors, bovennatuurlijke bezoekers uit de geestenwereld. Zij zijn echter niet alleen, want er loopt nog een ander sinister figuur rond samen met zijn handlangers. Dit groepje verbergt zich achter Kabuki-maskers en de leider van de groep krijgt zo al snel de naam Hannya aangemeten. Hij lijkt de oorzaak te zijn van de gebeurtenissen en het zal jouw taak zijn om zijn plannen te stoppen. Voor Akito is er ook een persoonlijk motief om hem te stoppen, want Hannya ontvoerde Akita's zus voor een geheimzinnig ritueel. Gelukkig sta je er niet alleen voor, want je krijgt de hulp van KK, een detective die ook een appeltje te schillen heeft met Hannya.
Spelen met bovennatuurlijke krachten
Eén klein probleempje: KK is dood en neemt daarom bezit van jouw lichaam. Na wat gebikker, ontdek je al snel dat er heel wat voordelen verbonden zijn aan het feit dat hij in je lichaam huist. Zo zal je niet alleen de gevaarlijke mist kunnen verdrijven door de poorten aan schrijnen te zuiveren, maar zal je ook beschikken over bovennatuurlijke krachten waarmee je de Visitors kan bevechten. Deze krachten, genaam Ethereal Weaving, bestaan uit aanvallen gebaseerd op de natuurkrachten. Ghostwire: Tokyo speel je vanuit het eerstepersoonsperspectief, waardoor het spel een beetje aanvoelt als een first-person shooter, maar in plaats van geweren gebruik je jouw handen om de vijanden te lijf te gaan. Hoewel het mikken en schieten lichtjes klungelig aanvoelt, bederft dit gelukkig niet de pret. Want deze magische aanvallen afvuren op vijanden voelt best wel bevredigend aan, zeker wanneer je de kern van de vijanden begint uit te rukken en je jouw aanvallen begint te upgraden. De vijanden zelf zijn ook niet alledaags, want Tango Gameworks baseerde zich op de Japanse folklore en stadslegenden voor het ontwerp van de vijanden.
Ghostwire: Tokyo is doordrenkt van de Japanse mythologie en religie.
Deze mythologie en stadslegenden lijken zowat de rode draad te vormen in Ghostwire: Tokyo. Enkele van de sidequests die ik al kon ontdekken, lijken bijvoorbeeld letterlijk gebaseerd te zijn op Japanse stadslegenden. Maar ook andere elementen zoals de Torii-poorten die je moet zuiveren, de Jizo-standbeelden die je krachten sterker maken, het gebruik van Katashiro om zielen te absorberen, andere talismans zoals Magatama die je zal verzamelen, en de figuren die je zal tegenkomen zoals verschillende Yokai en andere monsterlijke verschijnselen, tonen aan dat Ghostwire: Tokyo doordrenkt is van de Japanse mythologie en religie, zijnde Shinto en boeddhisme. Voor iemand zoals mij die een zekere affiniteit heeft met Japan en haar cultuur, is de wereld die Ghostwire: Tokyo te bieden heeft bijzonder fijn om in te vertoeven.
Tokyo zoals je het nog nooit gezien hebt
De spelwereld zelf waarin je mag rondlopen, draagt hier natuurlijk ook zijn steentje bij. Tokio is een van mijn favoriete vakantieoorden en ik heb het geluk gehad om de stad al enkele keren te mogen bezoeken. Het was dan ook bijzonder fijn om de realistisch nagebouwde locaties in het spel te kunnen ontdekken. Zo kon ik al het iconische Shibuya-kruispunt en -treinstation verkennen in de eerste twee hoofdstukken van het spel. Het eerste hoofdstuk in het spel is eigenlijk vrij lineair en dient vooral om je kennis te laten maken met het verhaal en de personages. Een van de grote locaties die je hier zal bezoeken is een ziekenhuis, waar je op zoek bent naar je zus, en hier tonen de makers ons dat ze de horror zeker niet zullen schuwen. Na het eerste hoofdstuk breekt het spel echter volledig open en krijg je een open wereld voorgeschoteld vol met sidequests, interessante locaties, verzamelobjecten en bruikbare items voor jou om op te rapen. Gelukkig zijn al deze zijactiviteiten nuttig in het spel, want voor zowat alles krijg je wel een beloning waarmee je jouw personage kan sterker maken of dingen kan kopen. En jawel, je kan de honden in het spel ook aaien en zelfs eten geven!
Tijdens de eerste uurtjes rondlopen in de wereld van Ghostwire: Tokyo was het bovendien puur genieten op visueel vlak. Dit is trouwens de eerste keer sinds ik een PlayStation 5 in huis heb, dat ik moeite heb met het kiezen tussen de Quality- en Performance-modus. Normaal is de keuze snel gemaakt, en ga ik resoluut voor zestig frames per seconde omdat het spel dan vloeiender speelt. Door de combinatie van de nachtelijke setting, de regen en de neonbelichting en reclameborden ziet het spel er door de aanwezigheid van ray tracing echter absoluut geweldig uit. De makers hebben het ons bovendien niet gemakkelijk gemaakt, want er zijn maar liefst vijf visuele modi waaruit je kan kiezen. Naast de inmiddels klassieke Quality- en Performance-modi heb je hier nog drie modi met een ongelimiteerde framerate. Maar het blijft een beetje als kiezen tussen de pest en cholera, want je wilt zowel de vloeiende beelden van de zestig frames per seconde en de visuele pracht van de Quality-modus. Ghostwire: Tokyo is dan ook een bijzonder sfeervolle game met een stevige scheut visueel indrukwekkende actie. Zij die het spel zullen spelen op PlayStation 5 zullen bovendien ook kunnen genieten van een optimale implementatie van de DualSense-features en haptische feedback.
Conclusie
Mijn eerste kennismaking met Ghostwire: Tokyo is alvast geslaagd. Het spel belooft ons een intrigerend verhaal voor te schotelen in een sfeervolle en visueel adembenemende setting, rijk aan spiritualiteit en Japanse folklore. Hoewel deze hands-on preview zich beperkte tot de eerste twee hoofdstukken, was de drang om het verhaal en de wereld van Ghostwire: Tokyo verder te verkennen zeer groot. Maar op het verslag van de rest van mijn trip doorheen deze obscure wereld zal je moeten wachten tot volgende week. Intussen ga ik Tokio nog wat (on)veilig maken!
Over
Beschikbaar vanaf
25 maart 2022
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
Genre
- Action
- Horror
Ontwikkelaar
- Tango Gameworks
Uitgever
- Bethesda Softworks
Website
Forumlink
Partnerlink
Laatst bewerkt:
